Hallo allemaal, ik voel me niet zo goed meer. Ik snap niet waarom ik leef en waarom ik nog doorga. Je word geboren, je gaat naar school, je gaat werken en je gaat dood. Mijn ouders zijn gemeen, school lukt niet, ik ben bang voor nieuwe mensen. Het is zo raar, maar ik voel niks meer.
Verder ben ik heel erg bang dat ik een terugval krijg. In 2016 begon ik dingen en mensen te horen die er niet waren en had hele enge gedachtes. Ik heb nooit hulp durven vragen.
Later ging het beter met me(hoe ik me voel en mijn omgeving deed weer leuk) De gedachtes en geluiden gingen langzaamweg. Nu ben ik verhuisd, mijn ouders doen weer rot, ik ben bang dat ik een terugval krijg..
Ik weet niet wat ik moet doen.. Met iemand praten durf ik echt niet.
Wat moet ik doen:( ?
A
A
Ik weet precies wat je allemaal meemaakt, ik voel het zelf op dit moment ook namelijk. Ik snap het nut van het leven niet meer, maar ik wil het wel begrijpen. Als je ouders rot doen voelt dat heel naar. Het liefst zou ik naar mijn ouders gaan en zeggen wat ik voel maar dat durf ik niet. Wat ik wel heb gedaan is gezegd dat ik het niet fijn vind dat ze op de manier hoe ze nu praten tegen me praten. Ze hebben hier naar geluisterd en zijn nu veel chiller. Doe dat ook alsjeblieft, want echt alle ouders zullen het begrijpen, ook jou ouders
A
Hoi!
Ik denk dat je toch beter hulp vraagt. Het is begrijpelijk dat het een beetje eng lijkt, maar je krijgt er vast geen spijt van. Mensen met ervaring, mensen met een opleiding om mensen zoals jij te helpen, gaan jou zeker kunnen helpen. Misschien lukt het je om zelf uit deze dip te komen, zoals de vorige keer, maar misschien lukt het niet, misschien wordt het zelfs erger. Zoek dus alsjeblieft hulp, praat er met iemand over die je vertrouwt.
De zin van het leven is iets waar wetenschappers en filosofen hun hoofd al eeuwen over breken. Mikschien is dat wel de zin van het leven, zo veel mogelijk argumenten zoeken voor de zin van het leven. Er moet een doel zijn, anders zou de wereld niet bestaan. Jij bent geboren voor een reden. Iedereen gaat dood, dat is waar, dus nu zelfmoord plegen is niet nodig, wacht op je lot, sterven van ouderdom bijvoorbeeld, nu nog niet.
Groetjes
x
Ik denk dat je toch beter hulp vraagt. Het is begrijpelijk dat het een beetje eng lijkt, maar je krijgt er vast geen spijt van. Mensen met ervaring, mensen met een opleiding om mensen zoals jij te helpen, gaan jou zeker kunnen helpen. Misschien lukt het je om zelf uit deze dip te komen, zoals de vorige keer, maar misschien lukt het niet, misschien wordt het zelfs erger. Zoek dus alsjeblieft hulp, praat er met iemand over die je vertrouwt.
De zin van het leven is iets waar wetenschappers en filosofen hun hoofd al eeuwen over breken. Mikschien is dat wel de zin van het leven, zo veel mogelijk argumenten zoeken voor de zin van het leven. Er moet een doel zijn, anders zou de wereld niet bestaan. Jij bent geboren voor een reden. Iedereen gaat dood, dat is waar, dus nu zelfmoord plegen is niet nodig, wacht op je lot, sterven van ouderdom bijvoorbeeld, nu nog niet.
Groetjes
x
A
Hey,
De problemen die jij beschrijft zijn best wel heftig! Het moet vast heel naar zijn hier alleen mee rond te lopen! Daarom is het wel verstandig om hulp te zoeken. Zie het anders als een oefening; proberen mensen te vertrouwen. Uiteindelijk is de enige manier om dit te leren, het daadwerkelijk doen. Je zult er ooit aan moeten geloven.
Aangezien het niet goed gaat tussen jou en je ouders, is het misschien een goed idee je huisarts op te zoeken en je hele situatie uit te leggen. Je huisarts heeft zwijgplicht en weet wat goed is om verder te doen. Daarnaast kan het enorm opluchten je verhaal bij iemand te doen!
Als dit te moeilijk is, kun je ook iemand in je omgeving opzoeken die je vertrouwt. Een vriend(in), andere familie, de buurman, etc. Probeer het echt te delen! Dit hoeft niet per se in een gesprek, je kunt een brief schrijven, of mailen. Doe het op jouw manier.
Zoals @Juultje20 al zei, probeer met je ouders te praten over hoe ze met je doen. Pak het probleem bij de kern aan.
Veel succes,
Gr. Pin
De problemen die jij beschrijft zijn best wel heftig! Het moet vast heel naar zijn hier alleen mee rond te lopen! Daarom is het wel verstandig om hulp te zoeken. Zie het anders als een oefening; proberen mensen te vertrouwen. Uiteindelijk is de enige manier om dit te leren, het daadwerkelijk doen. Je zult er ooit aan moeten geloven.
Aangezien het niet goed gaat tussen jou en je ouders, is het misschien een goed idee je huisarts op te zoeken en je hele situatie uit te leggen. Je huisarts heeft zwijgplicht en weet wat goed is om verder te doen. Daarnaast kan het enorm opluchten je verhaal bij iemand te doen!
Als dit te moeilijk is, kun je ook iemand in je omgeving opzoeken die je vertrouwt. Een vriend(in), andere familie, de buurman, etc. Probeer het echt te delen! Dit hoeft niet per se in een gesprek, je kunt een brief schrijven, of mailen. Doe het op jouw manier.
Zoals @Juultje20 al zei, probeer met je ouders te praten over hoe ze met je doen. Pak het probleem bij de kern aan.
Veel succes,
Gr. Pin
A
Hoi Amy!!!
Ik vind dit een heftig verhaal.
Sommige problemen herken ik in mijn zelf.
Ik durf ook niet met andere mensen om te gaan.
Toen ik 14 was hoorde ik ook stemmetjes ik hed dat ook nog nooit tegen iemand
Gezegt. Zelf niet op het forum ik vind het heel knap dat jij het nu zegt.
Dat had ik nooit ge durft.
Ik snap hoe moelijk het is als je stemmetjes hoort je kan je daar door
Niet meer zo goed concentreren.op school
Ik hed dit al 2 jaar niet meer.
En ik geloof dat het ook niet meer terug komt.
Ik ben er ook zonder hulp van af gekomen.
Maar ik hed nu wel hulp niet voor de stemmetjes
Maar door mijn verleden.
Wat ik wil zeggen met mijn verhaal
Ik hed ook niet voor hulp gevraagd ik kreeg hulp.
Iemand ontdekt dit als hij of zij goed oplet.
Ook al weet je het niet meer
Je moet er gewoon voor gaan en niet opgeefen,
En iets nieuws is altijd spanend. Maar van niewe kindere leer je wel
Veel van.
Zie het als een uitdaging. En ik weet zeker dat het je gaat leuke.
Ik ga de zelfde probleem ik krijg een hele niewe klas waar ik Niemand kent.
Maar ik ga er gewoon voor ook al vint ik het spanend.
Ik vind wat heer boven staat op het forum heele goede ideeën.
Ik hoop dat jij dit ook kan.
Gr angelv
Ik vind dit een heftig verhaal.
Sommige problemen herken ik in mijn zelf.
Ik durf ook niet met andere mensen om te gaan.
Toen ik 14 was hoorde ik ook stemmetjes ik hed dat ook nog nooit tegen iemand
Gezegt. Zelf niet op het forum ik vind het heel knap dat jij het nu zegt.
Dat had ik nooit ge durft.
Ik snap hoe moelijk het is als je stemmetjes hoort je kan je daar door
Niet meer zo goed concentreren.op school
Ik hed dit al 2 jaar niet meer.
En ik geloof dat het ook niet meer terug komt.
Ik ben er ook zonder hulp van af gekomen.
Maar ik hed nu wel hulp niet voor de stemmetjes
Maar door mijn verleden.
Wat ik wil zeggen met mijn verhaal
Ik hed ook niet voor hulp gevraagd ik kreeg hulp.
Iemand ontdekt dit als hij of zij goed oplet.
Ook al weet je het niet meer
Je moet er gewoon voor gaan en niet opgeefen,
En iets nieuws is altijd spanend. Maar van niewe kindere leer je wel
Veel van.
Zie het als een uitdaging. En ik weet zeker dat het je gaat leuke.
Ik ga de zelfde probleem ik krijg een hele niewe klas waar ik Niemand kent.
Maar ik ga er gewoon voor ook al vint ik het spanend.
Ik vind wat heer boven staat op het forum heele goede ideeën.
Ik hoop dat jij dit ook kan.
Gr angelv
A
Allemaal heel erg bedankt voor de lieve reacties! Dat had ik echt niet verwacht? Ik heb met mezelf afgesproken dat als het echt niet meer gaat en ik eenneen terugval krijg, ik naar mijn huisarts ga. Dankjewel voor alle lieve berichtjes❤❤ En @Angelv super om te horen dat het met jou beter is gegaan, je verhaal geeft me heel veel hoop en sterkte om door te gaan!❤
A
Goed zo blijf zo denken!!!!
En als er nog iets is dan hooren wij dat wel.
Gr angelv ❤️❤️
En als er nog iets is dan hooren wij dat wel.
Gr angelv ❤️❤️
Reputatie 1
🖤
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
