mijn verhaal begint in de basisschool toen ik rond een jaar of 6 was. dat was rond de tijd dat ik:
woedeaanvallen kreeg en vaak op de gang werd gestuurd, een skippybal kreeg in plaats van een stoel omdat ik niet stil kon zitten, moeilijk vriendjes kon maken omdat ze me anders vonden en nog meer dingen die ik in mijn achterhoofd niet kan vinden.
uiteindelijk werd bekend dat ik ADHD en een lichte vorm van autisme had als een kind en het dus tijd om op medicijnen te gaan.
dat ging goed. ik voelde me weer normaal en kon volop functioneren totdat de medicijnen uitwerkten.
elke ochtend als ik wakker werd een pilletje, elke keer in de middagpauze een pilletje en voor het avondeten ook nog een pilletje.
ik kon vaak niet goed slapen omdat de medicijnen niet zover werkten dat ik, toen ik moest slapen, ook nog onder de invloed ervan was.
alles bleek goed te gaan totdat ik me begon te voelen als een zombie, of als iemand waarvan de persoonlijkheid opgesloten was in een klein hokje.
ik voelde mij vaak vermoeid en vooral verward en de medicijnen begonnen het tegenovergestelde te doen van wat ze moesten doen.
vanaf dit punt begon mijn ADHD over te slaan op het innerlijke deel van mij waardoor je niks van buitenaf kon zien.
nadat de medicijnen waren stopgezet door de kinderpsycholoog toen ik rond een jaar of 12 was, begon alles weer een beetje normaal te lijken.
helaas ervaar ik nu in het dagelijkse leven als 16 jarige weer symptomen.
denk aan dingen vergeten, minder motivatie hebben, uitstelgedrag, vermoeidheid en wederom moeilijk vrienden kunnen maken.
het gevoel dat alles weer terug lijkt te komen ergert mij, omdat ik niet terug wil op medicatie vanwege de gevolgen die ik heb ervaren.
mijn vraag aan jullie is welke opties ik heb waarmee ik mijn problemen kan verlichten. ik vraag het eerst hier, als ik meer hulp nodig heb schakel ik mijn familie in.
