Hey.
Ehm zoals je waarschijnlijk al leest weet ik het even niet meer. Ik snap het nut van het leven niet. Waarom zou ik blij kunnen zijn? Of dat überhaupt willen? Onze kutplaneet is letterlijk één klein stofje in het hele universum. En ik ben dan een nog kleiner stofje op die planeet. Wat doe ik er dan toe? Helemaal niks toch? De enige vrienden die ik heb ditchen mij at the moment.
Ik leef gewoon voor niemand. Niks maakt toch uit? Het maakt toch niet uit dat ik er goed voor sta op school? Ik haal het einde van mijn middelbareschoolcarriëre toch niet als ik mij zo blijf voelen. Ik wil wel leven, maar het werkt gewoon niet en het voelt niet goed om te leven. Ik ben helemaal alleen. Er is niemand die me gaat kunnen helpen.
Ik heb me niet goed gevoeld in de afgelopen 4 jaar. Als ik het gewoon meteen had beëindigd was er nu niks aan de hand. Dan zat ik nu niet te janken in deze kutnacht. Maandag begint de proefwerkweek en die ga ik denk ik niet halen. Het is gewoon zo aantrekkelijk om mezelf pijn te doen. Ik verdien die pijn want ik maak niet uit. Als ik nu dood zou gaan zouden er misschien 10 mensen een fuck geven. Die kunnen er na een paar jaar mee leven en dan is het klaar. Ben ik eindelijk weg. Hoe kunnen mensen doen alsof ze blij zijn terwijl we op zo’n kutplaneet in zo’n kutmaatschappij wonen? Ik snap het niet. Ik wil het niet snappen. Ik ga het niet snappen. Ik wil niks. Niks meer zien.
Help?