Deze is voor mezelf, mijn ouders en iedereen. Deze topic bestaat uit 2 delen. Mijn verhaal en mijn advies. Doe ermee wat je wil 🙃

Mijn verhaal

Hai, ik ben Mirage en ben hier om je te zeggen dat het goed komt. Ik schrijf dit omdat ik weet dat er genoeg mensen zijn die soms een klopje op de schouder nodig hebben. Soms is het donker en is het lastig om het licht te vinden. Dit is mijn verhaal.

Om het verhaal wat anoniem te houden maak ik het ff wat mooier dan het is. Ik heb gescheiden ouders wat dingen al niet al te luchtig maakt. Ze hebben ok contact maar dat ist ook. Alles was perfect. Ik kon het vinden met m'n ouders, had een leuke vriendengroep waar ik alles mee kon en had zelf weer een keer wat contact met iemand die ik echt leuk leuk vond. Alles was echt perfect todat ik m'n gedrag begon te veranderen. Ik heb het goed verpest bij m'n ouders maar dat waren toch maar m'n ouders. Toen begon ineens het contact met m'n vriendengroep te veranderen. Ik had het gevoel dat ik er niet bij hoorde en ik meer extra was ofzo. Ach maakt niet uit dacht ik. Ik heb dat meisje nog. Hoe rot ik me ook voelde, ik kon altijd wel bij haar terecht.

Een dag had ik echt een slechte dag en begon ik uit onmacht boos te worden op alles behalve mezelf. Alles inclusief haar. En toen viel dat ook ineens weg. Ik was is 3 weken m'n ouders, vriendengroep en "situationship" verloren. Das rot hoor vertrouw me.

Ik sluit mezelf af. Ik ben enigskind en kon altijd met alles wel een plekje vinden todat zei kwam. Ik heb al m'n problemen aan haar verteld en was er bijna afhankelijk van geworden voor m'n gevoel. Ik kan dingen geen plekje geven opde manier waarop ik dat eerst wel kon. Ik kon er ook niet met vrienden of ouders over praten omdat die me nooit antwoorden geven waar ik wat aan heb.

Mijn verhaal

Toch wil ik jou meegeven dat er altijd licht is aan het einde. Stop gevoelens alleen niet weg. Nooit. Ga afleiding zoeken maar never ever nooit niet je emoties wegstoppen. Dit werkt niet. Geloof me ik probeer het al 2 maanden en het komt steeds terug. Ik ben normaal nooit van het huilen maar soms is het nodig. Spijt hebben is normaal maar dingen zijn zoals ze zijn. Kop op en gaan

Dus kijk jezelf eens aan in de spiegel of ga eens in stilte zitten in een donkere kamer en laat je emoties eens naar buiten. Zwakte bestaat niet. Iedereen is uniek. Dat maakt iedereen ook zo mooi. Dus vertel een. Wie ben jij nou echt?