Hey,
super naar!
ik denk dat je ouders het misschien lastig vonden om te accepteren dat jij depressief bent.
het is super goed van je dat je naar je mentor bent gegaan zodat er iets aan gedaan werd.

ik denk dat je ouders diep van binnen heel trots op je zijn dat je het verteld hebt en super veel van je houden.
ik denk dat de psycholoog vooral met je gaat praten, maar dat weet ik allemaal niet.
je hebt depressie en ik zelf ervaar heel vaak dat ik mezelf voor gek verklaar en geen idee heb wat er met me mis is. Maar er is niks mis met mij of met jou.
wat ze met je gaan doen weet ik niet. Ik zou van te voren aangeven dat je wil weten wat er gebeurt. Ik vindt dat heel normaal.
bang zijn is heel normaal en zoals @Pin een keer tegen mij zei, ‘Soms is het leven gewoon vervelend. Dat kan beangstigend zijn. Ik vind het juist heel knap dat je aan jezelf durft toe te geven dat er iets niet klopt en dat er iets moet veranderen. Dat is juist heel erg moedig. ''Bangerik'' zou niet negatief moeten klinken, het zou iets dappers uit moeten stralen. Wees maar trots op die angst, want dat betekent alleen maar dat je klaar bent om iets te veranderen en er iets aan te doen. Dat is alleen maar bewonderenswaardig’

ik wens je succes.