Hey,

Ik snap niet waarom ik nooit normaal kan doen. Ik maak altijd fouten, ik doe iedereen pijn en kan nooit iets goed doen. Mijn ouders maken het nog erger, mijn ouder zijn gescheiden en maken altijd ruzie om alles. Mijn vader heeft meer geld dan de gewonen Nederlander (ik weet niet hoe ik het ander moet zeggen) en mijn moeder maak daar profijt van. Ze haalt geld van de rekening van mijn vader af en.stort dat op haar eigen rekening. Mijn vader is altijd aan het werk en als ik hem dan zie gaat het altijd over wat mijn moeder allemaal heeft gedaan. Ik wordt ook onzeker over mijn gewicht mijn vader zegt namelijk dat ik te veel eet. En dat ik dik wordt. Mijn nicht is ook wat steviger en ze vergelijken me altijd met haar. Ik ging een keer kleren kopen met mijn stiefmoeder en toen ik in het pashokje stond zei ze tegen de verkoopster dat ik dikker was dan het gemiddelde meisje in Nederland. Mijn broer en stiefbroertjes zeggen ook steeds dat ik dik ben, dan gaan ze steeds allemaal grappen maken. Ze zeggen dan bijvoorbeeld dat als ik 1 keer spring het hele universum ontploft en als ik bijvoorbeeld ontbijt gaan ze zeggen dat ik een knopje om moet zetten met afvallen. Ik zit ook net op een nieuwe school waar ik een paar nieuwe vriendinnen heb gemaakt. Een oude vriendin van mij zit ook op die school, maar zij gaat steeds tegen iedereen zeggen dat mijn moeder een hoer is en dat ze seks verslaafd is. Nu vindt iedereen me raar. Ik heb dus tegen die oude  vriendin allemaal slechte dingen gezegd over mijn nieuwe vriendinnen. Maar dat heeft ze tegen die meiden gezegd en nu ben ik bang dat ze heel boos op mij zijn. En net toen ik dacht dat het niet erger kon kreeg ik te horen dat mijn oma op de intens of care (geen idee hoe ben het schrijft) ligt en er is meer dan 95% kans dat ze gaat overlijden.

soms vraag ik me af waarom ik nog leef. Maar als ik dan zm wil plegen voel ik me ook weer schuldig naar de mensen die er altijd al voor me zijn geweest. Met name mijn oma.

ik zou wel graag professionele hulp willen, maar dan moet ik eerst met mijn ouders gaan praten maar dat gaat hem echt niet worden. Ben ik depressief? 

bedankt voor het lezen en het willen luisteren naar mijn verhaal. Ik hoop dat ik nu eindelijk kan slapen. 

Liefs van mij xx