dit gaat een lang verhaal worden. waarom haatte en haat ik mezelf? Ik vraag me dat echt af. 

ik haat mezelf al zo lang.  heb soms momenten waarop ik me afvraag waarom ik eigenlijk zo slecht over mezelf denk.  

waarom vind ik mezelf dom? ik zit in 5 vwo en was altijd een van de beste wiskundigen in mijn klas sinds groep 3.  ik doe alles met gemak, haal 7 of zelfs 8 zonder te leren en toch voel ik me zo ontzettend dom. het houd me af van mijn werk. 'want je gaat het toch slecht doen, jij bent dom, je gaat falen, je functioneert niet goed, meld je beter maar ziek voor die toets’.  is het omdat mijn ouders zeiden dat ik niet zo intelligent ben en dat ik gewoon geluk heb?  omdat ik pas op mijn vijfde leerde veterstrikken en me daarvoor schaamde? omdat ik over mijn woorden struikel en ze verkeerd uitspreek? ik weet niet precies waarom.

waarom denk ik dat ik onsportief ben? ik ben lenig en sterk, doe aan aerial contortie en ben redelijk goed in turnen.  ik weet dat het is omdat ik geen bal in een doel kan schoppen,  nooit goed was in sprinten  en dee bal laat vallen tijdens elk potje volleybal. het geeft me het gevoel in alles slecht te zijn, zelf in mijn eigen sport. durf ik daarom niet op te treden? en voel ik me daarom zo onzeker als ik aan een optreden begin? heb ik daarom altijd tot falen getraind? omdat ik altijd dacht heel slecht te zijn en harder te moeten werken? ik denk van wel, maar ik kom er niet vanaf. zal ik ooit zelfvertrouwen hebben? of zal ik voor altijd jaloers zijn op anderen die half zo goed zijn in mijn sport ? (schaam me  ontzettend voor de jaloezie en haat mezelf voor die jaloezie) 

waarom vind ik mezelf zo lelijk? als ik mezelf aankijk in de spiegel of in foto's vind ik mezelf zo lelijk. ik haat hoe ik eruit zie. mijn gezicht is lelijk. pas als ik maanden of jaren later terug kijk op foto's realiseer ik me dat ik eigenlijk niet zo lelijk ben.  ik was best schattig toen ik 8 was. klein neusje, grote glimlach, licht blauwe ogen. ik zag er best goed uit met 11, beetje moe en een vreselijk kapsel en niet perfect, maar wel redelijk mooi. ik was best wel mooi toen ik 14 was. die 5 pukkels op mijn voorhoofd waren niet zo erg, maar destijds dacht ik dat mijn hele gezicht vol was me acne terwijl iedereen om me heen een mooie huid had.  nu ben ik 16. en hoewel ik nu uit ervaring weet dat ik mooier ben dan ik denk, blijf ik mezelf lelijk vinden. ‘vroeger was je best schattig, nu ben je lelijk. het verleden garandeert niet de toekomst!’ ik weet niet waarom. misschien omdat mijn zus gedurende haar jeugd door iedereen '’prinses’ werd genoemd en ik bekend stond als ‘slak’  en ik me daardoor begon af te vragen of ik op een slak lijk ( wat ik deed) en daar nachten lang om huilde?  of omdat geen jongen mijn uit vroeg naar het kerstfeest in groep 6, omdat ik kort haar had en op een 'jongen’ leek?  ik heb daar heel lang over gepiekerd. nachtenlang, jarenlang en het  maakte  zelfs dat ik mijn haar liet groeien, om aangezien te worden als een van de meisjes en niet iets tussen beiden geslachten in, want dat voelde alleen en alsof ik een afstotelijke slak was die niemand mooi vind of aan wil raken. soms voelt dat nog steeds zo. (schaam me hier ook voor. ik ben een aansteller) 

Waarom vind ik mezelf dik? Ik heb al eeuwen een eetstoornis.  begon maaltijden uit te laten sinds ik 9 jaar oud ben.  ik viel over de jaren best snel af en werd erg dun. toch dacht ik altijd dik te zijn, dus bleef ik maar doorgaan. het viel niet op. gebeurd vaker als kinderen een groeispurt krijgen (die ik nooit kreeg omdat ik nooit genoeg at daarvoor) 2020, tijdens de hele zomer en lente at ik bijna niets. ik zag er mager, ziek uit. ben naar 3 jaren aan strijd met artsen en andere hulpverleners, zelf weer uitgekomen bij het feit meer te moeten eten. ik eet nu best oke, maar het idee dik te zijn  is nooit weg gegaan. pas als ik maanden of jaren later foto's terug kijk realiseer ik me hoe fout  ik lag. ik was nooit dik, maar altijd als ik in de spiegel kijk of keek dacht ik het wel. ik weet niet waarom ik zo haat op mijn lichaam. ik heb altijd zo over mijn lichaam gedacht en denk niet dat ik het kwijt ga raken als ik er niet achter kom wat er is gebeurd in de momenten die ik vergeten ben.  

ik haat mezelf voor mijn persoonlijkheid. ik weet niet veel over de thema's die anderen soms opbrengen. i tijdens gesprekken heb ik het gevoel te weinig interesse te tonen aan de ander en weet niet hoe te verbeteren. ( iemand een idee?)  ik weet niet hoe ik huilende mensen  of kinderen moet troosten. ik ben een slechte leraar tegenover de kinderen die ik  leer als ik daar maar wat sta, terwijl ze huilen om een  verwonding of ruzie.  ik denk vaak kritisch en heb het gevoel dat anderen mijn eerlijke uitingen en analyses als negatief of onaardig ervaren, terwijl het mijn doel is altijd alle aspecten en zichtpunten duidelijk te maken en ja daar horen ook de nadelen bij. ik heb een probleem met autoriteit. ik heb moeite respect te tonen als iemand zonder reden autoriteit heeft. ik ben soms te respectloos tegenover de schooldirecteur, ouderen, mijn ouders of leerkrachten als ze geen gezag hebben over mij. ik behandel kinderen als mijn gelijken. ik geef hun de macht als ze  betere ideeën, standpunten of kennis  hebben, ook al weet ik dat hun ervaring niet zo groot is. ik word daarom vaak als onverantwoordelijk of disrespectvol gezien en wil gewoon dat ze begrijpen dat ik niet anders wil dan eerlijkheid. waarom ben ik zo moeilijk?

ik ben zo onzeker over mijzelf en weet niet eens echt waarom. ik weet alleen dat het in mijn leven hindert.  ik durf geen vrienden te maken, ben bang voor toetsen en huiswerk maken, durf niet auditie te doen voor wedstrijden en verpest elke relatie die ik ooit heb gehad.  ik bestraf mezelf door te snijden, zonder jas in de kou naar school te gaan, door naar huis te lopen, hoewel ik een fiets bij me of door tot in de avond niets te drinken.   ik wens mezelf de dood toe en soms zie ik het zelfs als oprechte wens.   van 2020 tot begin 2023 ben ik naar therapie gegaan. heb 5 verschillende psychologen gehad die me allemaal niet konden helpen. de gewoonlijke wegen functioneren niet. ik voel me alleen hierdoor en mislukt. 

als iemand iets heeft dat mij zou kunnen helpen, laat het graag weten.