Ik ben fucked-up, ik verpest alles. Ik zal het verhaal vertellen.
Ik ben al zo een 3 jaar depressief ik ben al meerdere keren dichtbij zelfmoord gekomen maar nooit echt een poging gedaan. 4 weken geleden ging alles fout ik voelde me slechter dan ooit. 3 weken geleden heb ik mijzelf bijna iets aangedaan, toen hebben mensen mij tegengehouden om het echt te doen.
Gelukkig wisten me ouders dit toen nog niet. Ik had me zelf helemaal niet meer onder controle dus had ik uit angst me mentor later weten hoe slecht het ging, ze wist al dat ik depressief was maar ze wist niet van mijn suïcidale gedachtes.
kort daarna werden me ouders gebeld. ff zodat jullie het weten, ik heb een shit thuis situatie, het enige wat we daar doen is ruzie maken en schreeuwen. Maar ja me ouders werden dus gebeld en kwamen me ophalen. Kort daarna zat ik bij de crisisdienst. Paar gesprekken later hadden die besloten dat ik niet in traject werd gezet, omdat ik ergens anders al in traject zat. Dat klopte niet helemaal want ik zat niet in een traject ik at in een diagnose fase op ASS (autisme). Dus ff fucking dikke middelvingers nr de crisisdienst. Nou ja lang verhaal kort, de mensen van ASS diagnose dinges zeiden dat ze dat traject moesten afzeggen omdat ik een te heftig geval was en crisisdienst had me afgewezen.
Wij gingen wverder zoeken nr hulp en we kwamen uit bij een plek, uiteindelijk ben ik ook daar afgewezen omdat ze zeiden dat het een GGZ geval was, maar daar was ik dus afgewezen. Uit eindelijk a heel wat zeiken kwam ik binnen bij een andere plek maar wel moest ik 2 weken wachten. En de mensen die op deze plek hebben gezeten zullen dit begrijpen. 2 weken voelt als een eeuwigheid zodra je jezelf niet onder controle hebt. Tijdens die 2 weken wachten raakte ik mezelf steeds meer kwijt, en werd mijn thuis situatie slechter. anderhalve wek voor de intake ging het compleet fout. Ik ging helemaal blank, dat gebeurd soms. Dan heb ik van die momenten waarop een stem in mijn hoofd mij over neemt en ik niet meer kan denken. Ik had me laatste uur geskipt en ik ben gaan lopen. Ik zou worden opgehaald want ik mocht niet meer alleen zijn, want ze vertrouwde me niet alleen. Lang verhaal kort, de politie werd gebeld. Uit eindelijk heeft de politie mij gevonden 6 uur na dat ik was weg gelopen. Ze hadden me mee genomen naar het politie bureau en jeugdzorg gebeld.
Toen ik eenmaal met jeugdzorg en de agenten aan het praten was zeiden ze dat ze niks konden doen omdat mijn thuis situatie niet onveilig was. Ook al haat ik het om in dat huis te zijn, ik doe alles om daar niet te hoeven zijn, ik haat die plek. Ze deden niks. Nu een paar dagen later kickt het besef pas in. Ik verpest mensen hun levens, het is beter als ik hier niet ben. Ik haat mezelf en me leven. Als mensen aan mij vragen om het uit te leggen kan ik dat niet. Ik kom met een gebruiksaanwijzing door me ASS en ADHD, ik ben anders dan andere en ik wil normaal zijn. Ik wil niet de persoon zijn die ik ben, ik wil gwn dood. Ik kan dit niet meer.
De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met forumregel 3. Plaats op het forum geen persoonsgegevens.
