Hey, wat rot voor je, mocht je hier zelf mee zitten :(

Ik heb wel zoiets meegemaakt, maar toch weer net even anders. Nou ja… ik zal je alle details besparen, maar ik weet uit deze hele situatie wel dat een geheim op je kan drukken en dat je je soms heel eenzaam door kunt voelen. Ook kun je je schuldig voelen. 

Zou je hier met iemand anders over durven te praten? Ik weet wel uit mijn situatie dat er echt een last van m’n schouder af viel toen ik dat deed. Misschien helpt het bij jou uiteindelijk ook. De kindertelefoon kan je ook helpen :)

Ik denk dat het voor jou belangrijk is om te weten dat je ouders waarschijnlijk altijd van je zullen houden, hoe erg het ook is wat je hebt gedaan. Het zou kunnen dat ze even boos op je zijn, maar dan nog houden ze van je. Misschien kunnen ze begrip tonen voor jouw keuze in een bepaalde situatie. Het zou kunnen dat je probeerde het beste te doen, met de kennis die je had en de dingen die je op dat moment kón doen. Als dat later toch ‘fout’ was, of niet goed genoeg, in de meeste gevallen denk ik wel dat je jezelf dat moet vergeven. We maken allemaal fouten, dat is menselijk. 
 

Ik vind het lastig om je een eenduidig antwoord te geven of je het je ouders wel of niet moet vertellen… misschien hangt het er ook van af wat het precies is, en hoe groot de noodzaak is om het te vertellen. Maar voor jouw eigen ‘gezondheid’ denk ik dat het handig is om hier wel met iemand over te praten en het hoeven niet per se je ouders te zijn. Heb je ook een vertrouwenspersoon op school? Dat kan ook een idee zijn.

Ik hoop dat dit een beetje helpt! Heel veel sterkte.