De Kindertelefoon.nl

Hey,

Ik weet zeker dat jij het leven waard bent. Iedereen is het leven waard en is er met een reden dus ook jij.

Probeer te bedenken wie er allemaal van je houden en weet dat zij nooit willen dat je er niet meer zou zijn. Ik weet dat dit heel lastig kan zijn maar ook al kan je niemand bedenken, er zijn altijd mensen die van jou houden.

Probeer het er met mensen die je vertrouwt eens over te hebben en blijf er vooral niet in je een mee zitten.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Groeten,  Lieke

Hallo Lieke, 

Heel erg bedankt voor je reactie. Ik weet inderdaad ook wel dat ik het ook van de andere kant kan bekijken. Helaas is het zo dat dat voor mij niet genoeg voelt om het leven waard te zijn. Er zijn namelijk zo veel mensen met dromen/ambities die ik niet heb en eerlijk gezegd ook niet wil hebben. Omdat ik er eigenlijk niet het nut van in zie. Ik zou dan mijn leven liever aan iemand willen geven die het verdient en echt iets uit het leven wil halen…

Snap je wat ik bedoel? Ik zit namelijk alleen maar half werk te doen omdat ik er zelf niet achter sta wat ik aan het doen ben en voor wie ik het eigenlijk doe... Iemand anders die het allemaal wel heeft en het graag wil, kan toch beter mijn plaats innemen?

Groeten, M

Hoi M

Wat je vertelt, herken ik. Je plaats doorgeven aan iemand die deze volgens jou beter zou benutten, klinkt weleens als een mooie optie. Echter moet er een reden zijn waarom jij er bent, en niet iemand anders. Ook als die reden je momenteel onbekend en oninteressant lijkt, is die er, en is de kans groot dat je hier vroeg of laat achter komt. 

Zoals Lieke voorstelde, kan het helpen om deze gevoelens met iemand te bespreken. Wie weet kom je op die manier tot nieuwe inzichten. Het is alvast goed dat je hiermee naar het forum gekomen bent 

Gr. Kenshin

En wat als ik er niet in geloof? Dat er een reden is waarom ik hier ben...?

Wat kan ik dan doen? 

Als je er niet in gelooft, stel ik voor dat je eenvoudigweg afwacht tot het inzicht dat je er toe doet je bereikt. Probeer in de tussentijd dingen op te zoeken waar je van geniet. Zijn er dingen die je graag doet?

Gr. Kenshin

Simpelweg gezeldschap hebben, iemand waar ik gewoon m'n verhaal kwijt wil, zonder me te oordelen en die me even een grote, warme knuffel kan geven.

Nou heb ik wel vrienden die een luisterend oor willen geven, maar toch voel ik me er niet altijd op m'n gemak bij om het hele plaatje te vertellen... Bang dat het iets met ze doet en ze erg veel zorgen gaan maken (wat niet nodig is) en er zelf misschien wel iets van de last gaan meedragen.

Ik ben zelf geadopteerd, dus ik mis gewoon het gevoel van hoe het is om liefde te krijgen van een bloedband. En ik weet zelf ook niet zo goed meer (al een tijd) waar ik me nu thuis voel. Soms denk ik wel nergens thuis te voelen omdat ik van tweewerelden ben, als in: een erg arme gezinssituatie meegemaakt te hebben als klein meisje (tot m'n 6e levensjaar) en nu in een westers, welvarende leefstijl leven en me eigenlijk alleen zorgen maak over de kleine dingen in het leven (vergeleken met het leven in een 3e wereld land). 

Hoewel mijn situatie verschilt van de jouwe, ik ben namelijk niet geadopteerd, herken ik het gevoel van nergens thuis te horen. Persoonlijk geloof ik erin dat sommigen hun ware thuis pas vinden op latere leeftijd, terwijl anderen zich simpelweg thuis kunnen voelen op de plek waar ze opgegroeid zijn. 

Denk je dat het opzoeken van een psycholoog je zou helpen? Bij een psycholoog zou je in een vertrouwde omgeving je zorgen kwijt kunnen. Psychologen zijn daarbij opgeleid om met andermans zorgen om te gaan; je bezorgt ze geen last. 

Gr. Kenshin

Bedankt voor je steun! 

Ik ben al een periode op de middelbare naar een psycholoog geweest, maar dat had maar voor even geholpen (als in dat de zorgen een beetje naar de achtergrond zijn gezakt, maar steeds is het wel teruggekomen. Onderhad ben ik 19 en heb ik nog steeds last van dezelfde zorgen... 

Dus ik denk dat die psycholoog haar methode misschien niet voor mij heeft gewerkt of ik voelde me toch niet zo op m'n gemak bij als dat ik dacht omdat ik niet alle zorgen die ik had durfde te delen.

Maar de abulante ondersteuner waar ik nu op m'n school mee praat heeft me toch gisteren over kunnen halen om wel over al mijn zorgen te praten en te helpen zoeken om mijn situatie te verbeteren. Dus dat is wel effectiever dan de psycholoog (die ene dan).

Gr. M. 

Wat goed dat je met de ondersteuner op school hebt gepraat   

Gr. Kenshin

Dankjewel @Kenshin voor al je advies!

Gr. M.