Hallo mensen,
Dankjewel dat je op mijn bericht heb geklikt!
Ik ben 13 en pieker en stress erg vaak, over verschillende problemen en soms wel 60% van de dag. Dat is misschien niet zo veel, maar het zit me wel dwars.
Hier zijn de dingen waar ik over pieker, wie weet zouden jullie advies willen geven:
1) Ik kan geen slechte dingen zeggen over mensen, lachen om dingen die ook maar een beetje weerstootgevend zouden zijn, of fouten maken. Als ik iets slechts zeg over iemand, ook al is het helemaal terecht, moet ik het altijd compenseren. Bij voorbeeld, gisteren vroeg een willekeurige taxi chauffeur op straat aan mijn vader of hij graag naar een "Russian bar" wilde gaan of een "hotel" wilde nemen. Na afloop zei mijn vader wat een creepy vent dat was, en ik zei dat het niet zo erg was, alleen om geen schuldgevoel te krijgen. Mijn vader zei dat het wel erg was, en dat was ook zo. Het schuldgevoel held niet aan, gelukkig, maar soms blijft het wel hangen.
Ik kan ook niet lachen om weerstootgevende dingen. Vandaag keken we een film over Amerika, en daarin zette een officier een tentenkamp van Native Americans in de fik. Mijn vriend zei dat hij ook een AK-47 had kunnen gebruiken, en ik zei dat ze nog niet bestonden in die tijd. Hij moest lachen, en ik ook een beetje, maar na afloop probeerde ik steeds te zeggen hoe erg AK's wel niet zijn om het schuldgevoel te verlichten. Het is erg vervelend. Is lachen om dat soort dingen verkeerd?
Ook kan ik geen fouten maken. Als ik er een maak, blijf ik sorry zeggen totdat diegene expliciet zegt dat het goed is. Ook herinner ik me soms fouten die ik een jaar of meer geleden heb gemaakt, en dat bezorgt me ook veel stress. Ik zeg dan vaak alsnog sorry, tot nu toe door een berichtje te sturen.
2) Aan het begin van vorige week praatten een paar vrienden van mij over een opening van een anime waarin iemand wordt verkracht, en toen dacht ik plotseling aan "swaping" (swimming + raping). Sindsdien denk ik er soms aan terug omdat ik erover pieker, en meestal stel ik me dan niets voor. Was dat toen bedenken verkeerd? Is het gewoon dat ik een creatief brein heb? Trouwens, diezelfde dag las ik over Native-American-vrouwen die verkracht werden en kreeg ik een erectie. Die krijg ik ook nu ik erover schrijf. Is er iets mis met me? Ik denk sterk dat ik niemand zal verkrachten, maar mijn hersenen vertellen me nu dat ik me dat alleen voorhou, en zo.
3) Mijn vader was vroeger vegetarier, maar at dan wel vlees als hij bij iemand op bezoek was. Ik vertelde dat aan mijn vrienden, en die zeiden dat mijn vader vegetarier was maar soms wel vlees at; toen moesten ze lachen. Ik moest volgens mij ook lachen. Is het OK om om dat soort dingen te lachen, of is dat gemeen? Mijn vader was er niet bij, trouwens. Nu voel ik me schuldig.
4) Ik maakte ongeveer een jaar geleden, misschien iets meer, een stomme grap waarbij ik mijn vriend vertelde dat we "soggy biscuit" zouden kunnen spelen in een klaslokaal (als je niet weet wat het is vraag ik je vriendelijk om het op te zoeken.) Moet ik hier sorry voor zeggen? Mijn vriend maakt dat soort grappen ook, al dan van een lager kaliber.
In de winter vakantie, rond nieuw jaar, begon ik te denken dat ik een pedofiel was, maar dat denk ik nu niet meer. Ik kan eigenlijk die vakantie aanwijzen als het punt waarop al mijn zorgen begonnen, al was het wel leuk en ben ik er dankbaar voor (nu voel ik me ook schuldig omdat ik dat zei.)
Ik zou willen dat ik terug kon gaan naar voor die vakantie; vaak denk ik aan tijden dat ik gelukkig was en bedenk ik me of die voor of na die vakantie waren. Mijn brein is wel handig (het weerhoudt me namelijk vaak van fouten maken) maar ik zou graag willen weten hoe ik er mee om kan gaan.
Heel erg bedankt voor het lezen, gezien dat deze post best wel lang is, en ik zou alle reacties op prijs stellen; de lengte van je reactie maakt niet uit.
Nogmaals, bedankt voor het lezen,
Een 13-jarige die ergens mee zit.
Bladzijde 1 / 1
Heyy,
Ik ken het heel erg bij mezelf. Ik denk dat je onzeker bent. En 60% van de dag piekeren is wel veel.
Ze zeggen altijd: je mag 30 minuten lang piekeren en dan de rest van de dag mag je niet piekeren. Een piekertijd.
Maar we zijn mensen. Wij maken fouten wat we niet kunnen terug draaien. Iedereen maar dan ook iedereen heeft wel iets gedaan of gezegd waarvan je achteraf denkt: shit... Dat had ik beter niet kunnen zeggen... Daar leren we van. Dat moet je altijd onthouden.
Daarnaast werkt praten heel erg goed. Ookal is het zo beschamend je ouders staan aan jou kant. Ik heb best wel veel gezegd/gedaan waar ik spijt van had. Ik voelde me zo k*t... Ik ben het maar gaan vertellen. En het hielp enorm.
Ga anders naar een kinderpschyloog ? Niks engs aan. Ik zelf zit er nu ook. Ik ga naar de kinderpschyloog omdat ik erg onzeker enzo ben. Ennu? Nu ga ik daar bijna weg en ben ik veel minder onzeker 😃
Je bent 13... Laat het niet wachten en doe er wat aan. Praat erover. Als je er nu wat aan doet heb je daar heel veel aan later :)
Succes!
Ik ken het heel erg bij mezelf. Ik denk dat je onzeker bent. En 60% van de dag piekeren is wel veel.
Ze zeggen altijd: je mag 30 minuten lang piekeren en dan de rest van de dag mag je niet piekeren. Een piekertijd.
Maar we zijn mensen. Wij maken fouten wat we niet kunnen terug draaien. Iedereen maar dan ook iedereen heeft wel iets gedaan of gezegd waarvan je achteraf denkt: shit... Dat had ik beter niet kunnen zeggen... Daar leren we van. Dat moet je altijd onthouden.
Daarnaast werkt praten heel erg goed. Ookal is het zo beschamend je ouders staan aan jou kant. Ik heb best wel veel gezegd/gedaan waar ik spijt van had. Ik voelde me zo k*t... Ik ben het maar gaan vertellen. En het hielp enorm.
Ga anders naar een kinderpschyloog ? Niks engs aan. Ik zelf zit er nu ook. Ik ga naar de kinderpschyloog omdat ik erg onzeker enzo ben. Ennu? Nu ga ik daar bijna weg en ben ik veel minder onzeker 😃
Je bent 13... Laat het niet wachten en doe er wat aan. Praat erover. Als je er nu wat aan doet heb je daar heel veel aan later :)
Succes!
Hoi!
Je piekert en stresst veel. Dit geeft geen fijn gevoel. Het is goed dat je het hier gedeeld hebt.
Dat sorry zeggen, zelfs op dingen die jij niet gezegd of gedaan hebt, moet vermoeiend zijn. Je hoeft je alleen te excuseren of iets goed te maken als jij aan de oorzaak ligt ervan. Daarbij moet je kijken of je mate van verontschuldiging overeen komt met hetgeen waarvoor je je excuseert. Je één keer uitdrukkelijk excuseren is betekenisvoller dan allemaal kleine sorry's.
Iedereen maakt al eens grappen, en daar mag je om lachen. Als je een grap niet verantwoord vindt, mag je dat aangeven. Je mag altijd iemand wijzen op het overdreven zijn van een grap. Humor is subjectief, en misschien ziet de andere persoon er geen kwaad in.
Je hoeft niet te lachen uit beleefdheid als iemand een grap vertelt. Je schuldig voelen om lachen hoeft ook niet. Je kunt zeggen dat je het eigenlijk niet zo'n vriendelijke grap vond, maar soms kun je je lach simpelweg niet inhouden.
Iedereen maakt fouten, en zolang je daaruit leert, is daar niets mis mee. Je excuseren waar nodig is beleefd, maar je hoeft het niet te blijven herhalen. Je kunt wel aan de betrokken persoon vertellen dat je er nog mee zit. De kans is groot dat dat je meer gaat opluchten dan het blijven sorry zeggen.
Je hebt geen controle over de dingen die ineens je geest binnen komen gevallen. Ik herken het, in mijn hersenen gebeuren de meest vreemde associaties, waarbij ik me soms afvraag of ik een normaal functionerend brein heb. Ik denk dat iedereen dat een beetje heeft. Misschien de ene wat meer dan de andere. Gelukkig zijn onze gedachten iets dat we voor onszelf mogen houden :)
In je leven zeg je dingen waar je spijt van krijgt. Je kunt proberen in het vervolg heel goed na te denken voor je iets zegt. Als je twijfelt of je een bepaalde grap wel kunt maken, probeer er dan eerst tien seconden over na te denken. In een vlot gesprek waar de ene grap de andere opvolgt is dit misschien minder evident.
De kans lijkt me klein dat je vriend zich die grap nog herinnert. Hij heeft het waarschijnlijk ook als een grap opgenomen, en heeft er vast niet veel meer over nagedacht. Als jullie goede vrienden zijn, kun je met hem hierover praten, en zeggen dat je er nog mee zit.
Ik vermoed dat het altijd willen goedmaken van uitspraken een soort dwang is. Het is heel vervelend om hiermee te zitten, en daarom raad ik je, zoals @Kaasplank zei, aan om met iemand te praten hierover. Je kunt naar je mentor gaan, een psycholoog contacteren, eens chatten of bellen met de KinderTelefoon, etc.
Weten je ouders dat je hiermee zit?
Groetjes
x
Je piekert en stresst veel. Dit geeft geen fijn gevoel. Het is goed dat je het hier gedeeld hebt.
Dat sorry zeggen, zelfs op dingen die jij niet gezegd of gedaan hebt, moet vermoeiend zijn. Je hoeft je alleen te excuseren of iets goed te maken als jij aan de oorzaak ligt ervan. Daarbij moet je kijken of je mate van verontschuldiging overeen komt met hetgeen waarvoor je je excuseert. Je één keer uitdrukkelijk excuseren is betekenisvoller dan allemaal kleine sorry's.
Iedereen maakt al eens grappen, en daar mag je om lachen. Als je een grap niet verantwoord vindt, mag je dat aangeven. Je mag altijd iemand wijzen op het overdreven zijn van een grap. Humor is subjectief, en misschien ziet de andere persoon er geen kwaad in.
Je hoeft niet te lachen uit beleefdheid als iemand een grap vertelt. Je schuldig voelen om lachen hoeft ook niet. Je kunt zeggen dat je het eigenlijk niet zo'n vriendelijke grap vond, maar soms kun je je lach simpelweg niet inhouden.
Iedereen maakt fouten, en zolang je daaruit leert, is daar niets mis mee. Je excuseren waar nodig is beleefd, maar je hoeft het niet te blijven herhalen. Je kunt wel aan de betrokken persoon vertellen dat je er nog mee zit. De kans is groot dat dat je meer gaat opluchten dan het blijven sorry zeggen.
Je hebt geen controle over de dingen die ineens je geest binnen komen gevallen. Ik herken het, in mijn hersenen gebeuren de meest vreemde associaties, waarbij ik me soms afvraag of ik een normaal functionerend brein heb. Ik denk dat iedereen dat een beetje heeft. Misschien de ene wat meer dan de andere. Gelukkig zijn onze gedachten iets dat we voor onszelf mogen houden :)
In je leven zeg je dingen waar je spijt van krijgt. Je kunt proberen in het vervolg heel goed na te denken voor je iets zegt. Als je twijfelt of je een bepaalde grap wel kunt maken, probeer er dan eerst tien seconden over na te denken. In een vlot gesprek waar de ene grap de andere opvolgt is dit misschien minder evident.
De kans lijkt me klein dat je vriend zich die grap nog herinnert. Hij heeft het waarschijnlijk ook als een grap opgenomen, en heeft er vast niet veel meer over nagedacht. Als jullie goede vrienden zijn, kun je met hem hierover praten, en zeggen dat je er nog mee zit.
Ik vermoed dat het altijd willen goedmaken van uitspraken een soort dwang is. Het is heel vervelend om hiermee te zitten, en daarom raad ik je, zoals @Kaasplank zei, aan om met iemand te praten hierover. Je kunt naar je mentor gaan, een psycholoog contacteren, eens chatten of bellen met de KinderTelefoon, etc.
Weten je ouders dat je hiermee zit?
Groetjes
x
@kaasplank @100divergent11 dank jullie voor jullie reacties! Ik moet er een beetje van huilen, maar dat is wel OK :)
Nu ik erover nadenk pieker en stress ik denk ik niet 60% van de dag, maar ik stress en pieker wel vaker dan me lief is. Ik heb al met de counselor op school over mijn problemen gepraat, alleen lijkt het gewoon alsof er elke keer dat ik een probleem opgelost heb een nieuwe voor in de plaats komt. Ik denk dat ik gewoon al mijn problemen onder handen moet nemen totdat er geen meer over zijn, haha. Ik vind ook dat praten oplucht, alleen schaam ik me soms een beetje voor mijn problemen, zoals @kaasplank al zeil. Ik denk dat ik mijn post ook gewoon helemaal aan mijn counselor door zal geven; dan kan zij mij advies geven, en dat zal vast opluchten. En trouwens, wat denken jullie van het Native-American-Vrouwen ding? Ben ik eenigszins normaal?
Nogmaals bedankt voor jullie reacties, en sorry dat ik niet sneller reageerde; ik had school en huiswerk.
Groetjes,
AllTogetherNow
Nu ik erover nadenk pieker en stress ik denk ik niet 60% van de dag, maar ik stress en pieker wel vaker dan me lief is. Ik heb al met de counselor op school over mijn problemen gepraat, alleen lijkt het gewoon alsof er elke keer dat ik een probleem opgelost heb een nieuwe voor in de plaats komt. Ik denk dat ik gewoon al mijn problemen onder handen moet nemen totdat er geen meer over zijn, haha. Ik vind ook dat praten oplucht, alleen schaam ik me soms een beetje voor mijn problemen, zoals @kaasplank al zeil. Ik denk dat ik mijn post ook gewoon helemaal aan mijn counselor door zal geven; dan kan zij mij advies geven, en dat zal vast opluchten. En trouwens, wat denken jullie van het Native-American-Vrouwen ding? Ben ik eenigszins normaal?
Nogmaals bedankt voor jullie reacties, en sorry dat ik niet sneller reageerde; ik had school en huiswerk.
Groetjes,
AllTogetherNow
Hey, ik vind je verhaal heel lief en de mensen hierboven hebben volledig gelijk!
-Tekst aangepast door De Kindertelefoon i.v.m. forumregel 6-
-Tekst aangepast door De Kindertelefoon i.v.m. forumregel 6-
Onze reacties hebben je aan het huilen gebracht. Ik hoop dat het de goede, opluchtende manier van huilen was, en dat je je nu al wat beter voelt :)
Problemen zijn er om op te lossen, en jij mag bij elk probleem om hulp vragen. De problemen laten opstapelen is niet de juiste manier. De meeste problemen beginnen klein, dus los je ze ook best op wanneer ze nog klein zijn.
Je motivatie zit goed, je wilt je problemen onderhanden nemen. Met motivatie kun je veel bereiken.
Vertel maar aan je counselor waar je mee zit. Die kan je vast helpen, en zoals je zegt, ga je je vast beter voelen, als je dit aan iemand dicht bij jou hebt verteld.
Ik schaam me ook wel eens voor mijn problemen, zelfs als ik weet dat de persoon die ik in vertrouwen neem zou zeggen dat ik me niet hoef te schamen. Dat is volgens mij iets dat in je persoonlijkheid zit, en dat sommigen meer hebben dan anderen.
Problemen zijn er om op te lossen, en jij mag bij elk probleem om hulp vragen. De problemen laten opstapelen is niet de juiste manier. De meeste problemen beginnen klein, dus los je ze ook best op wanneer ze nog klein zijn.
Je motivatie zit goed, je wilt je problemen onderhanden nemen. Met motivatie kun je veel bereiken.
Vertel maar aan je counselor waar je mee zit. Die kan je vast helpen, en zoals je zegt, ga je je vast beter voelen, als je dit aan iemand dicht bij jou hebt verteld.
Ik schaam me ook wel eens voor mijn problemen, zelfs als ik weet dat de persoon die ik in vertrouwen neem zou zeggen dat ik me niet hoef te schamen. Dat is volgens mij iets dat in je persoonlijkheid zit, en dat sommigen meer hebben dan anderen.
Hoii, ik herken je problemen echt!, ik heb het zelf ook, en bij mij komt er ook steeds een nieuw probleem voor in de plaats
1) je mag best slechte dingen ober mensen zeggen, misschien helpt het als je daarnaa iets heel erg positiefs zegt, dan haalt dat misschien je schuldgevoel een beetje
3) het is helemaal niet erg om te lachen om dat soort dingen, het is gewoon grappig! En ik denk dat je vader het vast ook niet erg vind!, als je wel twijfelt kan je het ook aan je vader vragen of hij het erg vind dat je daarom lacht.
Veel succes,
Van een 13jarige met ook zo'n soort probleem.
1) je mag best slechte dingen ober mensen zeggen, misschien helpt het als je daarnaa iets heel erg positiefs zegt, dan haalt dat misschien je schuldgevoel een beetje
3) het is helemaal niet erg om te lachen om dat soort dingen, het is gewoon grappig! En ik denk dat je vader het vast ook niet erg vind!, als je wel twijfelt kan je het ook aan je vader vragen of hij het erg vind dat je daarom lacht.
Veel succes,
Van een 13jarige met ook zo'n soort probleem.
Heyy, je bent nu 14 denk ik, en stressen is zonde, je hebt nu nog gewoon vrije tijd. En geniet daarvan!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
