Skip to main content

Hi allemaal, 


Ik doe aan zelfbeschadiging.  Mijn ouders en mijn huisarts zijn ervan op de hoogte en ik ben er ook voor in behandeling. Echter weet niemand anders uit mijn omgeving dat ik mezelf snijd. Ik wil ook niet dat veel mensen ervan afweten, want ik schaam me er heel erg voor en ik weet al dat ik er niet alleen voor sta vanwege de hulp van mijn psycholoog en ouders. Echter zit ik er de laatste tijd steeds vaker over na te denken om het misschien wel tegen mijn paar vriendinnen te zeggen. Het voelt alsof ik iets heel groots voor ze geheim houd en daardoor voel ik me een hele slechte vriendin (ze zijn trouwens wel ervan op de hoogte dat ik naar een psycholoog ga en dat het niet goed met me gaat, maar ze weten niks over het snijden). Ze zeggen vaak dat ik altijd bij ze terecht kan en daardoor voel ik me nog schuldiger. Echter is de angst om het te vertellen zo enorm groot. Ik ben heel bang voor hun reactie en wil ze niet kwijtraken. 

Heeft iemand van jullie ervaring met het vertellen tegen vrienden/vriendinnen dat je aan zelfbeschadiging doet? Of in het algemeen: denken jullie dat het verstandig is het tegen ze te vertellen, en waarom wel/niet? Alvast bedankt voor het lezen. 

Xx mij 

Hee,

Wat naar dat je aan zelfbeschadiging doet, ontzettend goed dat je dit met je ouders en huisarts hebt besproken en in behandeling bent!

Je hoeft je echter niet te schamen hiervoor, je bent ook echt niet de enige die aan zelfbeschadiging doet. Over het algemeen is het vaak fijn om met mensen dingen te delen en er niet alleen mee rond te lopen. Nu heb je natuurlijk al wel ondersteuning via behandeling, maar toch zal dat anders zijn dan wanneer je dit met een vriendin bespreekt. Een vriendin staat dichterbij dan een behandelaar en kan je hier op een andere manier in steunen en jij hebt een plek waar je je verhaal kwijt kunt.

Is het echt zo dat je een slechte vriendin bent als je zoiets niet vertelt? Dit is vaak niet iets wat je zomaar op straat gaat verkondigen, het is begrijpelijk dat je hier niet makkelijk over praat. Toch maakt dit je niet een slechte vriendin en hoef je je niet schuldig te voelen. Je bent immers niet verplicht om alles naar anderen te verantwoorden.

Als jij je er prettig bij voelt, zou ik je wel aanraden om hier met je vriendinnen over te praten. Maar, doe dit dan wel voor je eigen en niet vanuit de onderstelling dat je dit moet delen, omdat je anders een slechte vriendin zou zijn en jij je schuldig voelt. Het gaat immers om jou en niet om hun.

Je kunt het ook omdraaien. Stel jij bent een van die vriendinnen en je doet aan zelfbeschadiging, hoe zou je het vinden als die vriendin het wel/niet met je zou delen? En zou je haar dan ook gelijk dumpen en kwijtraken. Of zou je ook zeggen net als jouw vriendinnen doen dat je er voor hun bent en haar wilt steunen. Uiteindelijk is het aan die vriendinnen hoe zij reageren, maar ze geven aan dat je bij ze terecht kunt. Dat is een kans en daar mag je gebruik van maken.

Je hoeft het ook niet gelijk aan meerdere vriendinnnen te vertellen. Je kan bijvoorbeeld ook beginnen met één vriendin en kijken hoe dat uitpakt en dan ook tegen anderen vertellen.

Op de site www.sameninmijnschoenen.nl staat een voorbeeldbrief over hoe je iemand kunt vertellen dat je aan zelfbeschadiging doet. Wellicht kun je die eens bekijken en helpt het je om een verhaal samen te stellen om dit te delen met je vriendinnen. Succes!

Groetjes,

Simply Me


Heel erg dankjewel voor je lieve en nuttige reactie! Ik heb hier zeker wat aan Xx


Reageer