Een vriendin van me is net terug van een cliniek in Leiden waar ze een week zat om geholpen te worden met haar depressie. We gingen elke dag video bellen omdat ik haar miste en niet wilde dat ze zich alleen voelde. Toen ze terug kwam zij ze dat het helemaal niet had geholpen en dat het alleen maar erger was. We hadden toen een heel lang gesprek over hoe ze zich voelde en ik vond het bijzonder dat ze zoveel met me wilde delen. Ik maak me nu wel heel erg zorgen om haar omdat het echt niet goed gaat. Het voelt alsof ze al te verweg is en mijn woorden niet meer goed tot haar doordringen. Heeft iemand tips hoe ik haar het beste kan helpen?
Bladzijde 1 / 1
Hey!
Je vriendin heeft een depressie en zit er al best diep in (om het zo maar te noemen). Je hebt daarom het gevoel dat jouw woorden niet echt tot haar doordringen. Allereerst raad ik je aan door te gaan met doen wat je doet. Blijf haar laten zien dat je haar steunt. Blijf haar zeggen dat er mensen zijn die haar willen helpen en die om haar geven.
Je zou haar kunnen aansporen met iemand te praten die haar hulp kan bieden en dit al eerder heeft gedaan (hiermee doel ik op een psycholoog of dokter waar ze al eerder naartoe is geweest). Als ze aangeeft dat de kliniek niet heeft geholpen zullen zij vast en zeker nog een andere oplossing weten.
Als je denkt dat dit te lang gaat duren kun je haar altijd nog vragen 113 te bellen. Zelf zou je dit ook kunnen doen. De Kindertelefoon is ook nog een optie, je bent immers naar dit forum gekomen.
Vergeet niet dat je ook aan je eigen gezondheid moet denken. Als het jou te veel wordt zoek dan ook zelf hulp of probeer anders een stapje terug te doen.
Succes!
Groetjes, Anoniempje
Je vriendin heeft een depressie en zit er al best diep in (om het zo maar te noemen). Je hebt daarom het gevoel dat jouw woorden niet echt tot haar doordringen. Allereerst raad ik je aan door te gaan met doen wat je doet. Blijf haar laten zien dat je haar steunt. Blijf haar zeggen dat er mensen zijn die haar willen helpen en die om haar geven.
Je zou haar kunnen aansporen met iemand te praten die haar hulp kan bieden en dit al eerder heeft gedaan (hiermee doel ik op een psycholoog of dokter waar ze al eerder naartoe is geweest). Als ze aangeeft dat de kliniek niet heeft geholpen zullen zij vast en zeker nog een andere oplossing weten.
Als je denkt dat dit te lang gaat duren kun je haar altijd nog vragen 113 te bellen. Zelf zou je dit ook kunnen doen. De Kindertelefoon is ook nog een optie, je bent immers naar dit forum gekomen.
Vergeet niet dat je ook aan je eigen gezondheid moet denken. Als het jou te veel wordt zoek dan ook zelf hulp of probeer anders een stapje terug te doen.
Succes!
Groetjes, Anoniempje
Hoi,
Jij hebt nu het idee dat je niks voor haar kan doen, maar stiekem bewijs je haar al een grote dienst: Je bent er voor haar! Je hebt iedere dag met haar gebeld, je was er toen je wou praten. Jij bent haar steun. Je helpt haar, simpelweg door er voor haar te zijn. Misschien heeft ze geen behoefte aan iemand die haar vertelt wat te doen e.d. Misschien wil je gewoon met iemand spreken die ze vertrouwt.
Blijf dus doorgaan zoals je nu doet. Wees er voor haar!
Ik denk wel dat het goed is, om je zorgen met haar te bespreken. Vertel haar dat je je zorgen om haar maakt. Dat je haar nergens toe wil dwingen, maar haar heel graag wil helpen om goede hulp te zoeken. Wijs haar op alle middelen die ze tot haar beschikking heeft.
Wees ook niet te hard voor jezelf. Je bent nog maar een kind. Jij kan haar niet beter maken, dus dit hoef je ook zeker niet van jezelf te verlangen. Dat weet je vriendin ook! Je doet gewoon wat je kan: haar vriendin zijn.
Tot slot wil ik dat je nadenkt over waar jouw grenzen liggen. Het is best moeilijk om er zo intensief voor je vriendin te zijn. Ik kan me voorstellen dat dat wel eens te veel wordt. Zeker als je er met niemand over kan spreken. Het is oké om aan te geven, als het je te veel wordt. Jij kan haar niet helpen, als het ook niet goed gaat met jou. Wees daar dus duidelijk in en durf voor jezelf op te komen!
Gr. Pin
Jij hebt nu het idee dat je niks voor haar kan doen, maar stiekem bewijs je haar al een grote dienst: Je bent er voor haar! Je hebt iedere dag met haar gebeld, je was er toen je wou praten. Jij bent haar steun. Je helpt haar, simpelweg door er voor haar te zijn. Misschien heeft ze geen behoefte aan iemand die haar vertelt wat te doen e.d. Misschien wil je gewoon met iemand spreken die ze vertrouwt.
Blijf dus doorgaan zoals je nu doet. Wees er voor haar!
Ik denk wel dat het goed is, om je zorgen met haar te bespreken. Vertel haar dat je je zorgen om haar maakt. Dat je haar nergens toe wil dwingen, maar haar heel graag wil helpen om goede hulp te zoeken. Wijs haar op alle middelen die ze tot haar beschikking heeft.
Wees ook niet te hard voor jezelf. Je bent nog maar een kind. Jij kan haar niet beter maken, dus dit hoef je ook zeker niet van jezelf te verlangen. Dat weet je vriendin ook! Je doet gewoon wat je kan: haar vriendin zijn.
Tot slot wil ik dat je nadenkt over waar jouw grenzen liggen. Het is best moeilijk om er zo intensief voor je vriendin te zijn. Ik kan me voorstellen dat dat wel eens te veel wordt. Zeker als je er met niemand over kan spreken. Het is oké om aan te geven, als het je te veel wordt. Jij kan haar niet helpen, als het ook niet goed gaat met jou. Wees daar dus duidelijk in en durf voor jezelf op te komen!
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
