Skip to main content

Hi!

Ik blijf voor pivacy anoniem, anyways. Ik ben 13 jaar, en heb een vriendin met autistme, ik weet niet zo goed om er mee om te gaan omdat ik zelf een pleaser ben, en nooit echt 100% duidelijk ben. Mijn vriendin raak daardoor een beetje in paniek en gaat huilen. Dat geeft mij een schuld gevoel (een voorbeeld wat er gebeurt)

Ik: Ja, ik voel me niet zo lekker. Ik denk niet dat het slim is om te gaan

Zij: Ja maar ik voel me ook niet lekker, mama kunt je ophalen. Of ik kom naar jou.

Ik: Maar ik voel me echt niet lekker (haar naam) .

Zij: vraag het aan e moeder dan.

Ik: Oke, (dan loop ik naar me moeder en dan barst ik in tranen uit omdat ik haar niet wilt kwetsen)
( zei vraagt dan of ik wel zin erin heb, daarna komt bv haar moeder en zegt: Het is ja of nee, klaar. Ik raak daar door weer in paniek omdat het mij een gevoel geeft dat het mijn schuld is dat me vriendin zo in paniek is )

Dat was een voorbeeldje.

 

Maar ik weet niet hoe ik duidelijk moet zijn.

Kan iemand me tips geven?

 

Xx An0nlem.

Hee,

klinkt lastig ja. Misschien zou je eens op een rustig moment met je vriendin kunnen praten. Je kan dan aangeven wat je er van vindt en wat je van haar verwacht, misschien handig om dit concreet met haar te delen, ook ivm haar autisme. Je zou ook met jouw moeder erover kunnen praten of de moeder van je vriendin.


Heey,

Wat een vervelende situatie. Het komt van twee kanten: jij vind het moeilijk om duidelijk te zijn en krijgt een schuldgevoel. Je vriend heeft autisme en raakt door onduidelijkheid sneller in paniek en moet dan huilen.

Wat jij zou kunnen doen is in één keer meer duidelijkheid geven. In plaats van dat je zegt: ik denk dat het niet slim is om te gaan. Kun je zeggen: 'ik voel me niet zo lekker, ik vind het heel vervelend, maar ik heb besloten dat het niet verstandig is om te gaan' 

Dat je soms voor jezelf kiest, omdat je je niet lekker voelt is helemaal niet gek of raar en daarmee zul je je vriendin ook niet kwetsen. Jij kunt er immers ook niks aan doen dat je niet lekker bent.

Ik denk dat het verstandig is om samen met haar te bespreken hoe jullie meer duidelijkheid kunnen creëren. Denk eerst na over je eigen verwachtingen en wensen en hoe jij graag ermee om zou willen gaan. Dan kun je vervolgens in gesprek gaan en haar verwachtingen etc aanhoren. Aan de hand daarvan kun je eeen soort plan maken, waardoor je dit soort situaties kunt voorkomen.

Het zal van twee kanten een stukje geven en nemen zijn en daarin zullen jullie beiden een middenweg moeten vinden.

Groetjes,
Simply Me


Heyy

ik heb zelf een zusje met autisme. Ik heb daar mee leren omgaan. Een paar belangrijke dingen die ik heb geleerd: duidelijkheid, als je niet kan of nie wil of iets is nie mogelijk. Zeg het duidelijk. Zo raakt zij minder in de stress. Ook als je gaat afspreken en je een tijd wilt bepalen. Ik ben er zo, kan heel verwarrend zijn. Daarom is echt een vast tijdstip en een vaste plaats handig om af te spreken. Verder hebben veel mensen met autisme moeite met het sociale stuk. Praten en gesprekken houden  is moeilijk. Emoties en gevoelens begrijpen is moeilijk. Dus als jij iets nie wilt of je bijvoorbeeld nie fijn voelt, vinden ze het vaak moeilijk om te begrijpen. Maar ik begrijp dat het soms moeilijk kan zijn. Ik vind het wel goed van je dat je gewoon vriendinnen blijft en er alles aan probeert te doen om het gezellig te hebben. 


Reageer