In de vorige topic had ik verteld dat een vriendin van mij - ik noemde haar daar Sanne, en dat zal ik nu weer doen - over was gehaald tot seks door haar vriendje. Ik ben er via haar ex achter gekomen dat ze niet helemaal eerlijk is geweest. Ze heeft namelijk heel wat info achtergehouden waardoor ik een verkeerd beeld had over de situatie.
Een paar weken geleden heeft Sanne haar ex toch weer opgezocht om het “goed te maken”. Ik was er heel erg op tegen omdat ik zijn gedrag onvergeeflijk vond, maar zij vond opeens dat hij niets fout had gedaan.
In de tijd dat ze elkaar niet zagen of hoorden bleef hij zijn eigen variant van het verhaal verkondigen. Hij zei dat ze de hele dag samen waren geweest en dat zij hem de hele ochtend probeerde te verleiden. Hij zei dat ze op zijn schoot ging zitten, dat ze expres haar kont tegen hem aan drukte als ze voor hem liep en dat ze hem meerdere keren op zich heeft getrokken. Uiteindelijk begon hij er ook wel zin in te krijgen, maar toen had zij geen zin meer. Hij vond dat niet eerlijk en bleef dus doordrukken. Hij dacht echt dat zij dat deed om hem te straffen omdat ze vaak klaagde dat hij geen aandacht voor haar had. Hij beweerde zelfs dat ze uiteindelijk niet eens seks hadden gehad.
Tegen mij had die vriendin gezegd dat ze pas tegen de avond naar hem was gegaan en dat ze er helemaal van uit was gegaan dat ze seks zouden hebben. Op zich vond ik het wel geloofwaardig omdat ik ook nooit naar iemands huis ga met het idee “Ik ga seks hebben met diegene”.
Toch vond ik het wel raar dat hij dan beweerde dat ze de hele dag al bij hem was geweest. Het probleem: ze is altijd wel een meisje geweest dat ervan hield om sexy gekleed te gaan, en ze heeft ook wel een bepaalde manier van bewegen die als verleidelijk omschreven kan worden. Dat was ze toen ook al. Ik had geen idee meer wie er nou de waarheid sprak, maar ik ging er vanuit dat zij eerlijk was.
Ik dacht eerlijk gezegd dat ik wel had verteld dat ze haar variant van die avond aan de hele klas had verteld, maar blijkbaar niet. Haar vrienden geloofden haar, en zijn vrienden geloofden hem, zoals gewoonlijk. Verder had het geen invloed op school. Ze is uiteindelijk naar de ouders van die jongen gegaan en die hebben hem straf gegeven. We hebben een soort gesprek gehad, en hij bleef maar herhalen dat hij niets fout had gedaan. Ik dacht dat hij gewoon niet wilde bekennen, en ik ben heel kwaad op hem geweest.
Gisteren was Sanne bij mij. We waren gewoon aan het praten en films aan het kijken. Toen kreeg ze een berichtje van die ex. Het was een typisch bericht van een vriendje. Hij noemde haar een lekker ding en zei dat hij van haar hield. Eerst dacht ik dat het gewoon een wanhopige actie was van haar, maar toen ik over haar schouder mee keek zag ik dat zij ook van die dingen naar hem stuurde. Toen ik haar confronteerde gaf ze toe dat ze het hem vergeven had en dat ze weer samen waren. Ik vroeg waarom ze dat niet wilde vertellen, en ze zei dat ze bang was voor mijn reactie.
Ik vind dat het haar keus is als ze weer met hem verder wil. Dat moet ze vooral doen als ze dat wil, maar ik voelde me er niet helemaal fijn bij. Ik weet dat het stom klinkt, maar ik voelde zo'n vlaag van woede opkomen. Ik wilde bellen en hem heel duidelijk maken dat hij haar nooit meer aan mocht raken zonder haar toestemming. Ze hield me tegen en zei “Hij heeft me nooit zonder toestemming aangeraakt!”
Op dat moment wist ik zeker dat ze erover had gelogen. Ze gaf het toe. Het was inderdaad een soort straf geweest omdat ze vond dat hij haar altijd afwees. Ze wilde hem laten weten hoe het was om heel erg naar iemand te verlangen en niets te kunnen omdat die ander niet eens naar je omkijkt. Ze gaf zelfs toe dat ze die avond geen seks hadden gehad en dat ze de volgende ochtend vanuit haar eigen huis belde, niet vanuit dat van hem. Die berichten dat ze zich zo snel en stil mogelijk aan het aankleden was omdat hij haar niet mocht horen waren nep. Het appje dat ze blij was weer thuis te zijn was dus ook nep. Dat ze bij het videobellen zo’n last had van haar koude vingers was dus ook nep.
Ik werd heel kwaad en heb haar weg gestuurd. Over de app zei ze nog dat hij lullig tegen haar was geweest en dat die verhalen over verkrachting ook een soort straf waren. Ze wilde hem uit haar leven en dacht dat het een goede, pijnlijke manier was om hem weg te krijgen. Maar als ze het aan haar ouders (en die van hem) ging zeggen, moesten wij het natuurlijk ook op die manier te horen krijgen zodat we haar verhaal niet gingen verpesten.
Ik ben heel erg in de war maar vooral kwaad. Waarom zou je dat doen? Het enige wat er nu duidelijker is geworden is waarom ze kort na de “verkrachting” zo negatief over zichzelf dacht. Ze zei dat ze het allemaal verdiende en dat hij niet de schuldige was. Ik dacht dat het een resultaat was van zijn gedrag, maar het bleek schuldgevoel te zijn.
Uit woede heb ik de rest van onze vrienden geappt en gebeld om te laten weten dat de verkrachting niet gebeurd was. Ze waren allemaal boos. Een ervan geloofde me eerst niet, maar toen ik haar alles uitlegde wel. Ik heb ook dat vriendje een bericht gedaan met mijn excuses. Ik heb hem verteld dat ze bekend had alles gelogen te hebben. We hebben het goed gemaakt en ik heb beloofd voortaan voorzichtiger te zijn als mensen zulke heftige beschuldigingen uitspreken.
Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik het haar kan vergeven. Ze heeft me maanden lang in de waan gelaten dat ze verkracht was door hem, en als ik het niet toevallig zelf ontdekt had, had ze die fout ook nooit rechtgezet.
Wat kan ik nu doen? Ik vind dat ze het zelf aan haar ouders moet vertellen. Dit soort leugentjes kan ik niet zomaar even vergeven.
