Hey daar!
Wat onwijs goed dat je zelf inziet dat je er last van hebt. Het lijkt erop dat je een onwijs nare ervaring hebt gehad tijdens de tijd van jouw depressie, heel begrijpelijk natuurlijk! Je wilt het niet graag herbeleven en zelfs erover praten kan jou dat gevoel geven.
Ik heb hier zelf geen last van, maar kan me heel goed inbeelden hoe het voor jou moet voelen. Erg vervelend!
Ga hierover in gesprek met een huisarts of therapist, samen met hen kan je kijken of er hulp voor is zodat je het leert te accepteren en hier ook beter in wordt. Alleen als je er vanaf wilt komen natuurlijk.
Groetjes!
Heey Beertje8,
Wat vervelend dat je een depressie hebt doorgemaakt, gelukkig heb je therapie gehad en gaat het nu in principe goed. Waar je nu tegen aanloopt is dat je in paniek raakt als mensen het hebben over depressie, automutilatie of angststoornis.
Dit is voor mij herkenbaar. Ik zit momenteel zelf in een depressie. Bij mij is het een blokkeer reactie, als het over dit soort onderwerpen gaat. De paniek komt op en dan raak ik vast in mezelf. Alsof je in een overlevingsstand schiet. Zo kan ik het denk ik het beste omschrijven.
Dat je op deze manier reageert heeft een functie. Misschien gebeurt het uit bescherming? Omdat dit onderwerp bij jouw heel dichtbij komt en dan weet je niet goed hoe je moet reageren. Weet je waar jouw angst vandaan komt?
Je wilt graag werken in de zorg, maar merkt dat het je belemmerd. Zelf doe ik een opleiding in de zorg. Ik heb er nu niet veel last van, aan het begin van de opleiding en het werken meer. Als het goed is krijg je op je opleiding ook lessen om te gaan met emoties en pijn bij patiënten, maar ook hoe je er zelf mee om kunt gaan. Dit mag je ook leren en dat zal je ook leren door de opleiding en het patiëntencontact heen.
Je hebt bijvoorbeeld ook verpleegkundigen of chirurgen die helemaal niet tegen bloed kunnen en toch die opleiding gaan doen. Ze leren dat dan door de opleiding heen. Zo kun je ook leren omgaan met je eigen emoties en die van anderen. Dit hoeft je echt niet te belemmeren!
Als je merkt dat het je toch teveel belemmert, zie je het dan als een optie om nog eens hulp te zoeken, in therapie te gaan. Het zou niet goed zijn als dit je teveel belemmert om bijvoorbeeld in de zorg te werken. Als dat zo is, is het wel echt verstandig om er wat aan te doen.
Groetjes,
Simply Me
