Hoi,
Ik zit al een tijdje met iets waarvan ik niet weet wat ik het beste kan doen.
Een tijdje geleden (9 maanden ofzo) heb ik een een deeltijd instelling gezeten. Ik heb hieraan een soort van trauma van gekregen. Het is een beetje lastig verhaal allemaal maar het komt er op neer dat ik eigenlijk wel een trauma ervan gekregen heb. (alleen lastig om echt nog te accepteren).
Het ding is dat een vriendin van mij nu problemen heeft en waarschijnlijk naar dezelfde plek gaat. Ik vind het al heel lastig om met haar om te gaan omdat alleen haar problemen al heel veel van mij vragen. Met haar omgaan vraagt heel veel van me. Wat het voor mij nog lastiger maakt is dat ze er niet voor mij was toen ik depressief was en als ik paniekaanvallen heb (ook niet als ik haar vroeg) en dat ze nu zij het lastig heeft ze wel naar me toekomt om met me te praten. (even wat extra info: ik ken haar van de basisschool. daarna niet heel veel contact maar er is een kans dat we volgend jaar voor paar lessen in de zelfde klas zitten)
Ik wil er altijd voor mensen zijn en plaats mezelf snel op de achtergrond. Voordat ik wist dat ze naar die plek toe zou gaan had ik voor mezelf de regel gemaakt dat ik niet naar haar zou vragen maar als ze naar mij toe zou komen ik er wel voor haar zou zijn. Ik merk nu dat dit eigenlijk echt veel teveel van me vraagt om er alleen al voor haar te zijn. En dat ik me echt rotter voel en weer terug zak naar een depressie als ik er voor haar ben.
Ik vind het lastig om te beslissen of ik voor mezelf moet kiezen of voor haar.
Hebben jullie advies?
groetjes,
L
