Hallo beste lezer,
Vandaag was mijn allereerste keer bij de GGZ, en ik voel me super raar. Ik zit in een deeltijd diagnostiek proces, en dan zit ik met vier andere jongeren in een groepje en moet ik op donderdag- en vrijdagochtend nar het GGZ gebouw komen om een soort 'therapie' te doen, zodat de GGZ mensen me beter leren kennen en ze een diagnose kunnen stellen.
Nu zit het zo; ik heb eetproblemen (waarschijnlijk een eetstoornis) en ik voel me vaak heel leeg. En bij die therapiesessies moet je ook lunchen! Dan is de afspraak dat je sowieso één voedselstuk moet eten, dus ik vind dat niet echt een probleem, want het is niet dat ik moet huilen of paniekerig word als ik moet eten, totaal niet, maar ik voel wel een stem in mijn hoofd die tegen me praat etc, maar dat terzijde.
Het ding is dat ik niet weet hoe ik me moet gedragen daar, want ik zet al heel snel een masker op, maar dan ben ik bang dat ze dan denken dat er niets mis met me is en dat ze me niet willen helpen, maar ik wil ook niet overdrijven, snap je? En met eten vind ik het heel ongemakkelijk, omdat ik het gevoel heb dat ze me in de gaten houden, om te kijken wat ik eet en of ik wel eet. Ik weet me dan gewoon geen houding te geven.
Nu is het m'n eerste keer, dus misschien voel ik me later wat meer op mijn gemak, maar ik weet het gewoon even niet meer.
Ik weet niet wat je met dit verhaal kunt, maar ik moest het gewoon even neer zetten want het scheelt wel om het even op te schrijven.
Bladzijde 1 / 1
Heey Billy,
De eerste keer is altijd spannend ik wist de eerste keer ook niet hoe ik me moest gedragen en ik had daar ook zoiets van ik eet niet of niet veel omdat mensen op me gaan letten dan.
Dus ik was de eerste paar keer vooral heel stil ik zei niks en ik at misschien 1 iets of zelfs soms helemaal niks. Dat was vooral de eerste week. Daarna ging het al een stuk beter. Ik was nog wel stil tegen over de rest van de mensen maar ik sprak wel veel met de verpleegkundigen of therapeuten.
En wat ik dus wil zeggen. Ik denk dat je gewoon jezelf moet zijn. Maar doe het dan wel zoals jij dat fijn vind. Wil je er meteen helemaal voor gaan? Dan doe je dat. Of wil je net zoals ik het eerst allemaal beetje rustig ontdekken? Dan doe je dat.
De mensen daar zien echt wel wanneer jij een masker op hebt. En ze zullen je helpen om die masker langzaam af te doen. Maar doe dat op je eigen tempo. Als het voor jouw allemaal veel te snel gaat dan doe je het gewoon wat rustiger. Dat begrijpen ze echt wel.
Je gaat je echt wel beter voelen naar een tijdje!
Gr:Mr. S
De eerste keer is altijd spannend ik wist de eerste keer ook niet hoe ik me moest gedragen en ik had daar ook zoiets van ik eet niet of niet veel omdat mensen op me gaan letten dan.
Dus ik was de eerste paar keer vooral heel stil ik zei niks en ik at misschien 1 iets of zelfs soms helemaal niks. Dat was vooral de eerste week. Daarna ging het al een stuk beter. Ik was nog wel stil tegen over de rest van de mensen maar ik sprak wel veel met de verpleegkundigen of therapeuten.
En wat ik dus wil zeggen. Ik denk dat je gewoon jezelf moet zijn. Maar doe het dan wel zoals jij dat fijn vind. Wil je er meteen helemaal voor gaan? Dan doe je dat. Of wil je net zoals ik het eerst allemaal beetje rustig ontdekken? Dan doe je dat.
De mensen daar zien echt wel wanneer jij een masker op hebt. En ze zullen je helpen om die masker langzaam af te doen. Maar doe dat op je eigen tempo. Als het voor jouw allemaal veel te snel gaat dan doe je het gewoon wat rustiger. Dat begrijpen ze echt wel.
Je gaat je echt wel beter voelen naar een tijdje!
Gr:Mr. S
Bedankt voor je reactie, dat helpt wel. Ik dacht echt dat ik de enige was die me zo voelde, maar gelukkig is dat niet zo, ook wel een beetje naïef van mezelf.
Maar bedankt, ik heb er wel wat aan.
Maar bedankt, ik heb er wel wat aan.
Hoi Billy,
Iedereen vindt zo'n eerste keer wel spannend. Dat is hartstikke normaal! Ik zou me daar verder geen zorgen om maken.
Bij intakes had ik soms ook het gevoel dat ik ze echt alles moest vertellen. Wat als ze me niet goed begrepen en er straks iets verkeerds uit kwam? Ook met mijn tics bijvoorbeeld. Soms heb ik heel veel tics en soms niet. Dan had ik tijdens zo'n gesprek opeens geen tics en dan konden ze dat niet zien...
Echter is dit een probleem waar iedereen tegenaan loopt en dat is helemaal niet gek en raar. Zij weten dit ook. Ze zijn er daarbij op getraind om die maskers te herkennen en daar doorheen te kijken. Je zit niet voor niets in die groep, ze weten echt wel dat je het lastig hebt.
Als ik jou was, zou ik me gewoon precies gedragen, zoals je je op dat moment wil gedragen. Als jij besluit je anders voor te doen dan je daadwerkelijk bent, omdat je je geen houding weet te geven, is dat helemaal prima. Dat zegt juist enorm veel over jou. Alles wat je doet is goed, want het is wat jij zou doen. Dat willen ze ten slotte weten.
Ik hoop dat je snel went!
Gr. Pin
Iedereen vindt zo'n eerste keer wel spannend. Dat is hartstikke normaal! Ik zou me daar verder geen zorgen om maken.
Bij intakes had ik soms ook het gevoel dat ik ze echt alles moest vertellen. Wat als ze me niet goed begrepen en er straks iets verkeerds uit kwam? Ook met mijn tics bijvoorbeeld. Soms heb ik heel veel tics en soms niet. Dan had ik tijdens zo'n gesprek opeens geen tics en dan konden ze dat niet zien...
Echter is dit een probleem waar iedereen tegenaan loopt en dat is helemaal niet gek en raar. Zij weten dit ook. Ze zijn er daarbij op getraind om die maskers te herkennen en daar doorheen te kijken. Je zit niet voor niets in die groep, ze weten echt wel dat je het lastig hebt.
Als ik jou was, zou ik me gewoon precies gedragen, zoals je je op dat moment wil gedragen. Als jij besluit je anders voor te doen dan je daadwerkelijk bent, omdat je je geen houding weet te geven, is dat helemaal prima. Dat zegt juist enorm veel over jou. Alles wat je doet is goed, want het is wat jij zou doen. Dat willen ze ten slotte weten.
Ik hoop dat je snel went!
Gr. Pin
Deze week was de tweede keer dat ik er heen ben geweest, en het was eigenlijk best oké. Ik had eerlijk aangegeven dat ik de afgelopen twee dagen eetbuien had gehad, en meestal zijn de gedachten van 'ik mag vandaag dus niets eten' ontzettend streng, en ook al geldt de regel op de deeltijd dat je altijd iets moet eten, hoefde ik vandaag niet te eten. Dat was wel fijn, want ik had me er best zorgen om gemaakt. Maar ik vond het sowieso wel fijn om het tegen iemand te zeggen over die eetbuien, want het zit me elke keer ontzettend dwars. Maar goed, volgende week weer, hopelijk gaat het dan wel weer beter.
Ik kan het wel vinden met een meisje op de deeltijd, dus gelukkig ben ik niet helemaal 'alleen'.
Ik kan het wel vinden met een meisje op de deeltijd, dus gelukkig ben ik niet helemaal 'alleen'.
Hoi,
Wat fijn om te horen dat het goed is gegaan en dat je ook gewoon eerlijk hebt gezegd dat je over dat eten stresste. Ik hoop dat het de volgende keer net zo goed gaat, maar daar heb ik alle vertrouwen in!
Gr. Pin
Wat fijn om te horen dat het goed is gegaan en dat je ook gewoon eerlijk hebt gezegd dat je over dat eten stresste. Ik hoop dat het de volgende keer net zo goed gaat, maar daar heb ik alle vertrouwen in!
Gr. Pin
Ik zelf zou geen moeite doen en doen zoals in het echt. dan kunnen ze de beste diagnose stellen.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
