Voor het eerst
Hallo beste lezer,
Vandaag was mijn allereerste keer bij de GGZ, en ik voel me super raar. Ik zit in een deeltijd diagnostiek proces, en dan zit ik met vier andere jongeren in een groepje en moet ik op donderdag- en vrijdagochtend nar het GGZ gebouw komen om een soort 'therapie' te doen, zodat de GGZ mensen me beter leren kennen en ze een diagnose kunnen stellen.
Nu zit het zo; ik heb eetproblemen (waarschijnlijk een eetstoornis) en ik voel me vaak heel leeg. En bij die therapiesessies moet je ook lunchen! Dan is de afspraak dat je sowieso één voedselstuk moet eten, dus ik vind dat niet echt een probleem, want het is niet dat ik moet huilen of paniekerig word als ik moet eten, totaal niet, maar ik voel wel een stem in mijn hoofd die tegen me praat etc, maar dat terzijde.
Het ding is dat ik niet weet hoe ik me moet gedragen daar, want ik zet al heel snel een masker op, maar dan ben ik bang dat ze dan denken dat er niets mis met me is en dat ze me niet willen helpen, maar ik wil ook niet overdrijven, snap je? En met eten vind ik het heel ongemakkelijk, omdat ik het gevoel heb dat ze me in de gaten houden, om te kijken wat ik eet en of ik wel eet. Ik weet me dan gewoon geen houding te geven.
Nu is het m'n eerste keer, dus misschien voel ik me later wat meer op mijn gemak, maar ik weet het gewoon even niet meer.
Ik weet niet wat je met dit verhaal kunt, maar ik moest het gewoon even neer zetten want het scheelt wel om het even op te schrijven.
Vandaag was mijn allereerste keer bij de GGZ, en ik voel me super raar. Ik zit in een deeltijd diagnostiek proces, en dan zit ik met vier andere jongeren in een groepje en moet ik op donderdag- en vrijdagochtend nar het GGZ gebouw komen om een soort 'therapie' te doen, zodat de GGZ mensen me beter leren kennen en ze een diagnose kunnen stellen.
Nu zit het zo; ik heb eetproblemen (waarschijnlijk een eetstoornis) en ik voel me vaak heel leeg. En bij die therapiesessies moet je ook lunchen! Dan is de afspraak dat je sowieso één voedselstuk moet eten, dus ik vind dat niet echt een probleem, want het is niet dat ik moet huilen of paniekerig word als ik moet eten, totaal niet, maar ik voel wel een stem in mijn hoofd die tegen me praat etc, maar dat terzijde.
Het ding is dat ik niet weet hoe ik me moet gedragen daar, want ik zet al heel snel een masker op, maar dan ben ik bang dat ze dan denken dat er niets mis met me is en dat ze me niet willen helpen, maar ik wil ook niet overdrijven, snap je? En met eten vind ik het heel ongemakkelijk, omdat ik het gevoel heb dat ze me in de gaten houden, om te kijken wat ik eet en of ik wel eet. Ik weet me dan gewoon geen houding te geven.
Nu is het m'n eerste keer, dus misschien voel ik me later wat meer op mijn gemak, maar ik weet het gewoon even niet meer.
Ik weet niet wat je met dit verhaal kunt, maar ik moest het gewoon even neer zetten want het scheelt wel om het even op te schrijven.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.