Hoi, dat is ingrijpend wat je vertelt. Ik ben ook 15, en je verhaal raakt mij. Ik kan me voorstellen dat je daar nog mee worstelt en dat je ook gewoon liefde en warmte wilt krijgen van je vader en anderen om je heen. En dan komt die depressie van hem er nog overheen. Depressiviteit is ook voor mensen dichtbij vreselijk om mee te maken. Dat kon je er niet ook nog bij hebben en toch gebeurde het. Ik vind het knap hoe je dit vertelt. En je gevoel ook uitlegt. Dat gevoel is ook heel logisch en normaal. Natuurlijk wil en verdien jij liefde en warmte en waardering! Kun je een moment pakken met je vader om hier eens echt over te praten? Of eerst eens met een tante,ook, opa en/of oma? Want je hebt echt recht op je plek en je aandacht. Zo begrijpelijk. Ik hoop dat ik je een je een heel klein beetje help. Misschien kun je voor een goed advies ook eens met de Kindertelefoon bellen. En hebben anderen hier ook tips. En wat betreft vervangbaar zijn, dat ben je echt niet hoor! Ik weet zeker dat je vader echt wel van je houd, hij kan het misschien niet goed uiten of heeft niet door hoe het bij jou zit nu. Probeer in elk geval je plek te krijgen en een goed gesprek te voeren. Vertel over je gevoelens. En als je er een keer aan toe bent zou je ( voor afleiding, plezier en ook waardering) eens kunnen denken aan ergens bij gaan. Een club of vereniging zoals jeugdtheater of toneel of misschien sport of scouting. Dan ben je even in een andere leuke wereld waar je zeker mensen treft die je sowieso waarderen en waar je mee klikt. Maar dus hopelijk kun je eerst je gevoelens kwijt bij je vader en familie. Heel veel sterkte en onthoud dat je er helemaal mag zijn en belangrijk bent!! 
Groetjes liefs Tartan XxX
Nummer Kindertelefoon: 0800 0432
Hallo @Anonymus_
Heel verdrietig om dit te lezen 
Ons gezin (mamma, zusje en ik) zijn juist hechter geworden na het overlijden van pappa, nu 6 jaar geleden. Maar wij hebben wel meteen therapie gehad. Misschien is dat ook een tip voor jou? Kun je altijd via je huisarts aanvragen, ook als het al lang geleden is.
Dat jouw vader na een half jaar een nieuwe vriendin had, Tja: op liefde staat geen tijd denk ik 
♀️. En vergeet niet dat jouw pappa ook in rouw zit of heeft gezeten! En natuurlijk zit jij (net als ik nu) volop in de puberteit waarbij je hormonen nou niet bepaald altijd je beste vriend zijn 
.
Probeer in elk geval te praten! Met je vader (en eventueel zijn nieuwe vriendin), met familie (tante of zo?) of wat bij mij goed werkt: met de allerbeste vriendin. Ik mag altijd over pappa en mijn verdriet praten en bij haar huilen.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt? Stel anders gerust nog je vragen aan mij hier (even taggen)
Knuffel en veel succes! x
Ja ik zit al een tijdje wel in therapie, maar ik kan gewoon niet zo goed over m'n gevoelens praten bij mensen die dicht bij me staan
maar alsnog bedankt!
