Hoi Sophie!

Ik kan me goed inleven hoe jij je voelt nu, en zeker met dat moe zijn, dat is inderdaad erg lastig en ingewikkeld. Ik heb gelezen dat je juist in de avond piekert? Waarvoor pieker je dan als ik het mag vragen? Heb je vervelende gedachten die je in de weg zetten? Of kan je niet alles een plaatsje geven in je hoofd? En met die oefeningen waar je het over hebt het kan goed zijn dat die oefeningen niet goed bij je werken omdat dat heel erg persoonlijk is, sommige hebben er wel wat aan en sommige niet.

Maar stel je nu voor als je heel veel piekert in de avonden, is het dan misschien een goed idee om je gedachten even op te schrijven van wat er allemaal in jou afspeelt? Ik weet van me eigen dat opschrijven van je gedachten of dingen waar je mee zit goed werkt omdat je dan even leeg word, of ga iets doen waar je moe van wordt. En in de vakanties liggen de meeste denk ik ook tot laat wakker, heb ik zelf ook last van, maar let wel op dat je je eigen niet zo hard gaat vermoeien want je moet natuurlijk wel weer actief kunnen zijn in de middag en dat je ook goed functioneert . Ik had ook gelezen in je vraag dat je weg wilt van deze wereld? Waar wil je dan naar toe of weet je dat nog niet? Probeer rustig te blijven in zulke situaties en zet even alles op een rijtje in je hoofd en realiseer je dan even dat je het beste tot rust kan komen wanneer je even alles leeg laat lopen. Misschien kan je met je mentor in gesprek gaan en zeggen dat de oefeningen niet werken? Misschien moet je een keer aan tafel met haar en zeggen wat er allemaal aan de hand is. Ik hoop dat je er wat aan hebt en als je nog vragen hebt kan je ze natuurlijk altijd sturen. :)

Groetjes,

Britt

Hoi hoi!

Daar ben ik weer, Ik snap dat het piekeren heel erg in de weg staat en dat je er veel last aan hebt maar ik schrik er toch wel van dat je denkt dat je beter niet kan leven, en dat je het niet allemaal niet waard bent, en je moet dat zeker niet laten zitten! want jij voelt je eigen het beste aan. Misschien kan je naar www.113.nl gaan, dit is een stichting die mensen helpt die last hebben van gedachten dat ze beter niet kunnen leven en mensen die vaak denken aan zelfdoding. Deze lijn is 24/7 beschikbaar dus ook nu en ze staan klaar voor iedereen. Ik heb zelf ook veel aan deze site! Wat voor rare dingen doe je als ik dat mag vragen? Doe je meer dan alleen maar slaan tegen de muur? Ik krijg het gevoel namelijk dat je meer doet.

Durf je misschien niet alleen het gesprek aan te gaan? Of durf je het niet in het algemeen? Misschien kan je haar appen dat je eigenlijk wilt praten maar dat je praten een beetje spannend vindt en dat je eigenlijk niet zo goed durft om een gesprek aan te gaan met haar. Je kan natuurlijk ook altijd naar een andere docent gaan waar jij je eigen misschien meer op je gemak voelt, en je kan tegen die gene zeggen dat je moeite hebt om een gesprek aan te gaan met je mentor.

En je hebt gezegd dat ze volgend jaar je mentor niet meer is maar ze blijft je wel coachen, dus je hebt dan nog wel contact met haar, dat is wel erg fijn. Ik kan soms ook een moeilijke prater zijn maar hoe vaker je eigenlijk een gesprek aangaat met iemand hoe makkelijker je het zal krijgen in de toekomst. En zo'n gesprek kan in stappen, je hoeft niet meteen alles te zeggen alleen als jij er echt klaar voor bent. En soms kan dat inderdaad moeilijk gaan, maar dat maakt helemaal niet uit, je moet soms al je moed bij elkaar verzamelen om iets te durven en ik denk dat jij dat heel erg goed kan omdat ik lees dat je heel graag geholpen wilt worden.

Je zegt dat je je eigen thuis moet inhouden? Misschien kan je op zulke momenten even een rondje buiten lopen, of even iets doen waar je door word afgeleid. Of gewoon iets doen waar jij rustig van wordt. Ik hoor graag van je.

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie!

Wat je zegt in je berichtje dat je je eigen open krast met een schaar laat me toch wel even schrikken, Ik denk dat het even heel erg belangrijk is om even contact op te nemen met 113, ze helpen namelijk ook mensen die aan zelfbeschadiging doen, ze geven dan allerlei alternatieven om het niet te doen. Dus dat is wel even heel erg belangrijk dat jij daar achterna gaat. Ook al is ze volgend jaar je mentor niet meer het is nooit raar om nog naar je mentor te gaan als je een andere mentor hebt. Dat wil alleen maar zeggen dat je gewoon heel erg goed kan praten met haar, Ik had zelf ook echt super goede band met mijn mentor en ik ben mijn mentor nog soms komen opzoeken ook al ben ik al heel lang van de middelbare school af, dus alles kan gewoon! Dus het is niet raar om nog naar haar toe te gaan als je haar echt nodig hebt, dat kan gewoon. Misschien kan een vriend of vriendin je helpen om een gesprek aan te gaan met haar, deze vriend of vriendin moet natuurlijk dan wel van de situatie afweten waar jij in zit.

Zoals ik al had gezegd ik heb ook nog contact met docenten ondanks ik van de middelbare school af ben. En je mentor zal er zeker wel begrip voor hebben als je soms nog even langs komt, ik denk dat het haar ook een goed gevoel geeft. Toen ik naar het MBO ging was ik ook een beetje verdrietig dat ik mensen zoals mijn mentor moest verlaten, maar uiteindelijk is alles goed gekomen en kom je er over heen.

En ik snap het heel erg goed dat je niks gaat vertellen aan je nieuwe mentor, je moet natuurlijk eerst een band opbouwen en daarna kan je misschien heel langzaam over je eigen beginnen. Helaas heb ik ook veel ervaring gehad met mensen die weg gaan in je leven, waar ik zo'n goede vertrouwensband mee had, maar uiteindelijk komt alles goed en kom je weer de juiste mensen tegen, en dat heeft gewoon tijd nodig. Je hoeft echt niks op te proppen in je gedachten want daar raak je ook overstuur van natuurlijk, en dat wordt de drukte in je hoofd nog meer en dat wil je niet.

Als je in zo'n situatie zit dat je je eigen moet inhouden, kan je dan niet naar vriendin of vriendin gaan die afleiding voor jou zoekt? Als ik merk dat ik overstuur raak dan ga ik gewoon even buiten op een bankje zitten genieten van de frisse lucht om mij heen, je wordt er echt rustig van! En geen dank ik wil je graag helpen! en ik hoop dat je er ook echt wat aan hebt. Ik hoop dat ik weer een reactie terug krijg!

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie!

Je moet je eigen echt niet beschadigen meid want dat is echt niet goed. Misschien moet je eens niet denken, maar laat het gewoon gaan, Laat die vervelende dingen gewoon los en begin dan helemaal weer opnieuw waar je mee bezig was. En ik snap dat je niet wilt zien dat iemand zich eigen rot voelt, want dan raak je nog meer in paniek en dat willen we natuurlijk niet. Het is heel lief een aardig van je Sophie dat je andere wilt helpen maar denk ook aan je eigen, jij moet heel je leven nog met je eigen zitten, dus zorg goed voor je zelf en weet waar je grenzen liggen. Ook jij kan overstuur raken van teveel prikkels om je heen, het is belangrijk dat je andere helpt maar je vergeet jezelf echt niet! Het is niet netjes van die vriendin om zomaar in jouw Dm's te kijken want dat is namelijk gewoon privé. En het is al helemaal niet netjes dat je vriendin dingen heeft doorverteld aan twee andere meiden. En ze ging ook andere mensen beschuldigen? Ze kon beter maar eerlijk zijn in deze situatie. Sophie je had gezegd dat je nog geen 16 jaar bent hoe oud ben je nu dan wel?

Social media kan nou eenmaal voor problemen zorgen en situaties kunnen door social media platformen alleen maar uitbreiden naar grotere problemen. Ik heb daarom de beslissing genomen om even een pauze te nemen van social media, dit is misschien heel erg moeilijk en jij hoeft dat zeker niet te doen, maar ik wist van me eigen dat ik door social media me eigen nog ongelukkiger ging voelen. Dus ik heb gewoon alles even gewist voor een tijdje en ik moet zeggen het is heerlijk zonder social media! Even geen Instagram, snapchat, facebook en twitter meer aan me hoofd. En zoals ik al had gezegd jij hoeft helemaal niet te stoppen echt niet, maar ik wilde even mijn eigen ervaring delen.

En ja je kan inderdaad beter weglopen uit zulke situaties als jij weet dat je anders dingen gaat zeggen die je niet wilt zeggen, dan is het inderdaad beter om even weg te gaan en om het los te laten, uiteindelijk komen de ruzies toch altijd wel weer goed. En het is helemaal niet jouw schuld Sophie jij kan er ook niks aan doen dat je tegenwoordig veel aan je hoofd hebt. En je kan alles vertellen he! ik vind niks raar en ik wil je graag helpen omdat ik namelijk heel goed weet hoe jij je eigen voelt Als je verder nog vragen hebt kan je ze altijd stellen aan mij! over school, of over andere dingen.

En weet dat je, je eigen vrienden nooit in de weg hebt zitten, want jouw vrienden zijn er namelijk voor jou als jij hulp nodig hebt! Daar zijn echte vrienden of vriendinnen voor. En ik hoop dat je dat begrijpt. Je verhaal is goed te volgen hoor en het is duidelijk!

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie

Mij boeit het wel hoe jij je eigen voelt. Ik bedoel met "Weet waar je grenzen liggen" dat je stop moet zeggen op de momenten waarop je overstuur raakt. Dus eigenlijk waneer het allemaal teveel voor je word. Weet dan goed dat je niet over je grenzen heen moet gaan anders raak je nog meer in de war. Je bent absoluut niet dom omdat je heel goed je situatie kan omschrijven waar jij in zit. Ik zeg soms gewoon dingen op een hele andere manier. En zoals Ik al had gezegd het is goed dat je dan even wegloopt als het mis gaat.

Het is inderdaad moeilijk om te accepteren dat je niet lekker in je vel zit. Want je wilt wel gewoon goed in je vel voelen omdat je wilt genieten van de dingen in het leven. Dus het is helemaal niet gek of raar dat jij dat niet accepteert. Soms gaan dingen nou eenmaal anders en daar horen ook andere gevoelens en emoties bij, Maar weet wel dat je elke dag opnieuw kan beginnen met denken en met het doen van dingen. Elke dag heb je nieuwe kansen om je eigen weer te beter te voelen. Ik probeer ook elke dag opnieuw te starten ook al voelde ik me eigen niet goed de dag ervoor. Soms lukt het en soms niet, maar misschien moet je dat eens proberen en dat hoeft niet in een keer goed te gaan, het is met vallen en opstaan. Ook al gaat je leven gewoon door je start wel elke dag opnieuw. Elke dag heb je weer de kans om je eigen beter te gaan voelen of je krijgt de mogelijkheid om iets te bereiken waar jij naar toe wilt werken. En jij wilt werken naar positieve gedachten en je wilt je eigen weer goed gaan voelen Sophie!

En toen je weer in je kamer zat voelde je eigen meteen weer rot? Dat gevoel heb ik ook soms, je hebt bijvoorbeeld een hele leuke dag gehad maar als je dan thuis komt en je gaat naar je kamer, en dan komt die negativiteit weer in eens in heel lichaam en gedachten. Ik denk dat de meeste daar ook last van hebben, je hebt voor even lichamelijke afleiding, maar in je gedachten heb je nog steeds de zelfde dingen zweven, ik herken het echt en ik weet hoe jij je nu voelt. Aan de andere kant voel je heel veel maar aan de andere kant voel je niks? En het is moeilijk om die gedachten te veranderen naar iets goeds omdat je dan gaat focussen op de slechte en negatieve dingen in je gedachten. Ik hoop echt dat ik je kan helpen met moed in spreken en om je veel positiviteit te geven.

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie,

Je hebt eigenlijk een masker op, daar mee wil ik mee zeggen dat je, je echte emoties en gevoelens voor je eigen houdt en aan niemand laat zien. Zo'n masker kan een heel benauwd en beangstigend gevoel geven. Ik heb zelf ook zo'n masker op soms en ik laat ook niet altijd mijn echte emoties zien. Maar eigenlijk hoe langer jij dat masker op hebt hoe moeilijker je het gaat krijgen.

Je wilt inderdaad weten wat er met jou aan de hand is, dat is heel erg logisch maar soms heb je nou eenmaal momenten in je leven dat het allemaal even te snel voor je gaat, ik heb daar zelf ook ervaring mee, hoe langer ik met dat masker in mijn gedachten rond liep hoe benauwder ik het kreeg met mijn emoties en gevoelens. Ik wilde eigenlijk alles uit me schreeuwen, ik wilde die vrijheid. Ik wilde weer het gevoel krijgen dat ik mijn oude persoonlijkheid weer terug heb gevonden, en ik moet heel eerlijk zeggen ik ben daar nog steeds mee bezig ik probeer me elke dag weer terug te vinden in de ''echte ik''.

Misschien moet je die oefeningen gewoon niet doen omdat je dan nog banger wordt, zoals ik al zei die oefeningen kunnen heel persoonlijk zijn, bij mij werken die oefeningen ook nooit zo goed, dus je bent echt niet de enige Sophie! Ik weet zeker dat er nog veel meer mensen zijn die niet veel hebben aan zulke oefeningen.

Misschien ben je tegenwoordig wel wat drukker omdat je veel piekert? Omdat je je eigen misschien zorgen maakt over bepaalde dingen waar je eigenlijk helemaal geen zorgen over zal moeten maken. Door te weinig slapen kan je heel erg prikkelbaar worden en dat betekent dus dat je snel boos of verdrietig kan worden. Je heb dan niet genoeg slaap gepakt om je eigen goed te kunnen functioneren en dan kan je heel snel geïrriteerd worden door mensen of bepaalde situaties.

Het is fijn dat je soms begint met een lach, dat is al een hele grote stap naar die positiviteit. En wanneer je die lach dan ook hebt dan is het inderdaad vervelend dat er meteen weer iets gebeurd waardoor je die lach verliest. Ik heb ook soms zo'n dag dat veel dingen lekker gaan, maar dat er dan iets gebeurd waardoor je die lach verliest. En ik weet hoe moeilijk het dan is om die lach weer terug te krijgen maar toch probeer ik het elke dag weer! Ik laat die gebeurtenis me dag niet verpesten! Dat denk ik dan en soms heb je dagen dat je nog dieper in die put zit, maar je hebt soms ook dagen dat je je eigen weer wat beter voelt, probeer dat gevoel dan vast te houden. Ik hoop dat je weer door mijn bericht er tegen aan kan gaan.

Liefs,

Britt

Hoi Sophie

Daar ben ik weer!

Als je zo'n masker op hebt dan kan je een heel bang gevoel krijgen omdat je eigenlijk iets ''verborgen houdt'' Je hoeft ook zeker je gevoelens niet te laten zien als jij dat niet wilt, je stelt je eigen dan heel erg open is en dat kan moeilijk zijn maar ook eng, ik had altijd het gevoel dat ik me schaamde voor mijn emoties en gevoelens, maar je moet je daarvoor echt niet schamen. Ik kan heel goed begrijpen dat het veiliger voelt als je dat masker op hebt. Ook ik heb dan het gevoel dat ik me eigen veiliger voel, maar aan de andere kant weet ik dat ik fout bezig ben omdat ik me eigen anders opstel.

Ik heb ook vaak zulke momenten dat iemand iets zegt waar ik eigenlijk helemaal niet naar toe luister, is heel erg herkenbaar, en dat komt ook weer door dat masker. Je gedachten denken dan aan andere dingen en je gaat stil staan bij de dingen die bij jou dwars zitten. En je mist dan de dingen de gebeuren rondom jouw omgeving, je neemt niet alles op omdat je niet luistert naar de dingen die tegen je worden gezegd. Ik kan best wel snappen dat je geen complimenten wilt van die jongen, misschien voel je je eigen niet op je gemak als die gene complimenten aan je geeft? Ik heb dat ook soms dan ga ik me eigen heel erg ongemakkelijk voelen en dat wil ik absoluut niet.

Je bent bang dat je derde jaar op de school verpest gaan worden en dat het allemaal niet zo lekker gaat lopen? Vervelend dat je daar nog steeds over droomt, Dat zijn gewoon weer die zwarte gedachten die jou gek maken, het zit echt in je hoofd, ook al wil je het misschien helemaal niet denken? Jouw gedachte die laat je denken aan dingen waar je niet aan wilt denken. Het is inderdaad echt rot dat je ziet dat je niet in je eigen zit, ook ik heb daar soms last van, Het lijkt wel dat er verschillende persoonlijkheden in mij zitten, zo voelt het, Dat is gewoon weer die weg die je zelf moet afleggen om je weer eigen te vinden, zelfliefde en zelfacceptatie ik denk dat die twee dingen heel erg belangrijk voor jou zijn.

Goed van je Sophie dat je je mentor heb geappt! Echt heel goed van je! Echt top je hebt de eerste stap gemaakt naar de weg om je eigen weer wat beter te gaan voelen! En zoals ik het lees is je mentor echt heel erg lief en staat ze altijd voor je klaar. En je kan inderdaad heel goed opschrijven hoe jij je eigen voelt Sophie, ik snap alles ook al zijn grote verhalen aan elkaar, ik typ zelf ook veel. Dus je weet eigenlijk nu van je mentor dat je altijd langs kan komen dat is erg fijn!

Misschien moet je met slapen helemaal je telefoon weg leggen, Door de straling van het beeldscherm kan je minder moe worden, dat blauwe licht is niet voor je ogen, ja gaat daar echt slaapproblemen door krijgen, en als je toch echt de drang hebt dan geef ik mee als tip om een nachtfilter te gebruiken, is minder schadelijk, ik heb die altijd aanstaan ook gewoon als het bijvoorbeeld middag is, kan nu al slecht tegen dat blauwe licht van mijn telefoon. Maar het is altijd beter om je telefoon weg te leggen voordat je gaat slapen.

Ik heb ook vaak het gevoel dat ik kan ontploffen door mensen of situaties, meestal voel ik zo'n gevoel opkomen en dan sluit ik me eigen gewoon op in mijn kamer omdat ik anders te ''fel'' word tegen andere mensen. En lukt je het dan niet om dat fijne gevoel vast te houden?

Ik vind het fijn dat mijn adviezen en verhalen helpen, vind het zelf ook fijn om mijn ervaringen te delen want misschien heb je er zelf wat aan.

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie,

Hoe jij met je armen over elkaar staat is gewoon je standaard houding, ik sta ook in die houding en dat gaat mij bij ook vaak automatisch, dat hoort gewoon bij je, iedereen heeft zo'n zijn eigen houding. Ook al is die houding gesloten wat kan je er aan doen? Het hoort bij je. Dus eigenlijk wanneer je stil zit of als je niet in die gesloten houding zit dan tik je op een tafel. Ik heb ook soms dat ik iets in mijn handen moet hebben, een pen ofzo, ik moet gewoon iets vasthouden anders ga ik ook tikken. Dat is dus heel erg herkenbaar.
Wel fijn dat je weet van je eigen dat je een moeilijke prater bent, je kan namelijk wel erg goed schrijven, en ik kan echt in je verhaal komen, dus dat doe je echt goed. Je hebt praters en je hebt schrijvers, sommige mensen vinden het fijner om te praten, en sommige kunnen veel beter het gevoel omschrijven wat ze voelen door middel van schrijven. Als ik echt zal moeten kiezen dan zou ik ook gaan voor schrijven, maar praten vind ik soms ook fijn omdat je dan echt elkaars stem kan horen, is soms wel wat persoonlijker ook al kan je met schrijven dingen anders laten overkomen. Het kan zijn dat je het niet zo fijn vindt om over je eigen te praten, en dat je dan snel terug gaat op een ander onderwerp.

Vervelend dat die rots en water training jou heeft niks opgeleverd. Heb zelf ook die training gehad en ik merkte ook niet veel aan een positieve verandering. Meestal maken die trainingen het altijd erger bij mij en dan vooral van die trainingen die je in een groep moet doen, vreselijk vond ik het, Uiteindelijk komt je zelfvertrouwen echt wel bij je neer, alleen dat heeft tijd nodig, je moet je eigen weer in je persoonlijkheid vinden. Alles komt op zijn tijd en uiteindelijk bereik je alles wat je wilt bereiken.
Complimenten krijgen is leuk maar je moet je eigen dan wel op je gemak voelen, en ik heb in mijn gedachten soms het idee dat die persoon het toch niet ''meent'' Ik hoop dat je snapt wat ik daar mee bedoel. Misschien aanvaard je geen complimenten omdat je je eigen niet lekker in je vel voelt? Als ik me eigen niet goed voel dan let ik alleen maar op de slechte dingen (wat eigenlijk heel slecht is maar dat zit in de meeste mensen) Negatieve uitspraken onthoud je nou eenmaal beter dan positieve uitspraken, dat is uit mijn eigen ervaring. Dan komt meestal door omdat negatieve uitspraken je kwetsen of pijn doen en daarom vergeet je die niet snel, ook al zal het heel erg belangrijk om die wel te vergeten, soms gaat dat nou eenmaal niet.
Ik bedoel met zelfacceptatie en zelfliefde dat je je eigen de tijd geeft om weer van je eigen te houden en dat je je eigen moet accepteren. Dus eigenlijk hoe jij als persoon bent en hoe je bepaalde dingen doet, dus bijvoorbeeld met die gesloten houding van je accepteer dat het bij jou hoort want je gaat je eigen ook niet anders opstellen qua houding. Zoals je mentor had gezegd dat je goed voor je eigen moet zorgen, wees lief voor je eigen. Als ik dit nu allemaal lees van je mentor die echt klaar voor je staat, laat me heel erg denken aan de band die ik met mijn mentor had op de middelbare school, ze was ook heel lief en behulpzaam en ze heeft me ook met bepaalde dingen geholpen. Aan het einde van mijn middelbare school had ze in mijn jaarboek geschreven: ''Britt blijf wie je bent'' Dat vond ik zo'n mooie uitspraak en inderdaad blijf wie je zelf bent ga je eigen niet veranderen omdat je misschien een gesloten hebt of dat je soms op de tafel tikt. Dus ook bij deze voor jou ''Blijf wie je bent Sophie'' Misschien heb er wel wat aan.

Goed dat je de brief hebt gegeven aan je mentor, en ook fijn dat ze de brief begreep. Het was misschien wel eerst een beetje spannend om je persoonlijke brief te geven, maar wel goed dat je de brief uiteindelijk wel hebt gegeven. Met het slapen lig je vaak na te denken, heb ik ook last, ik ga dan altijd te veel nadenken over bepaalde dingen die zijn gebeurd, en hoe meer ik ga nadenken hoe slechter ik me ga voelen. Dus ik heb geleerd van me eigen dat ik moet stoppen met nadenken en dat ik gewoon mijn nachtrust moet pakken, want je hebt die rust gewoon nodig. En als mijn hoofd echt te vol zit dan ga ik gewoon even naar buiten om een rondje te lopen ook al is het super laat. Ik geef je als tip om toch beter niet naar buiten te gaan als het super laat is. Goed dat je eerlijk bent en dat je je fouten toegeeft, eerlijkheid duurt het langst. Ik weet nog uit mijn eigen basisschool tijd dat ik sorry had gezegd voor de hele klas, ik weet niet wat dat was maar ik voelde me schuldig, is denk ik gewoon iets als je wat jonger bent.

Je wilt knallen dit jaar, maar je hebt nog geen motivatie. Ik heb zelf ook nog geen motivatie maar die motivatie komt uiteindelijk wel weer terug, je zit nu nog in je vakantie dus je bent niet meer veel gewend aan school en aan huiswerk enzovoorts. Vervelend dat je dingen doet waar je later dan spijt van hebt als je boos bent, Ik heb daar ook wel wat ervaring mee. Ik maakte dingen expres kapot omdat ik zo kwaad was maar daarna dacht ik eigenlijk meteen waar ben ik mee bezig? Je komt dus echt voor een ander op, is erg goed van je maar je moet inderdaad wel uitkijken dat je je eigen niet verliest, en daar bedoel ik mee dat je nog wel weet wie zelf bent, dus niet dat je je persoonlijkheid verliest door de situatie waar je dan inzit op dat moment. Maar ik heb gelezen dat je vriendin je wel tegenhoudt als je boos bent, dat is wel fijn dat je vriendin dat doet.

Ik hoop dat je weer wat aan mijn bericht hebt gehad! Misschien haal je er wel weer wat uit wat voor jou positief kan zijn.

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie!

Je eigen aanpassen hoeft zeker niet, Alleen als je zelf voelt als je iets moet toepassen aan je zelf , anders nooit. Praten hoef niet meteen beter te zijn, maar met praten kan je wel meer emotie tonen, dat gaat bij schrijven iets moeilijker, maar zoals ik al had gezegd je kan echt goed je situatie omschrijven waar je in zit. Het is bij mij dat ik altijd een beetje in de zenuwen schiet als ik iets voor een groep moet doen wat ik niet fijn vind. Dus misschien heb je daar wel last van of heb je nooit zo last van zenuwen? Je lichaam kan die oefeningen misschien ook niet accepteren omdat je dan op een plek bent die niet vertrouwd voor je voelt.

Ik heb ooit wel eens gehoord van TOPS, maar niet heel erg uitgebreid.

Moet je verplicht op een cursus? Want misschien je dat helemaal niet. Goed van je dat je al zelfvertrouwen hebt, maar waarom moet je dan mee doen aan die cursus? Want volgens mij is een rots en water training voornamelijk voor zelfvertrouwen en om sterker in je schoenen te staan. Ja inderdaad goed dat je het wilt gaan accepteren want die dingen horen nou eenmaal bij jou! En inderdaad fouten maken mag jij ook, onthoud dat goed. Fijn dat je wel probeert om je eigen te accepteren, soms lukt het en soms niet. Ik heb ook soms de gedachte van ach joh het hoort bij me wat kan je er aan doen? Alles gebeurd met een reden en sommige dingen moet je nou eenmaal laten gaan. Ik vind het fijn om te horen dat je het interessant vind om mijn ervaringen te lezen over school enzovoorts.

Uiteindelijk ga jij ook wel iets vinden waar je rustig van word, dat heeft gewoon even tijd nodig. Misschien moet je eigen de ruimte geven om met bepaalde dingen te gaan experimenteren, zo kan je er namelijk achter komen waar jij rustig van kan worden.

Het komt zeker goed met jouw gedrag en mentor, je bent al richting de goede kant aan het opgaan. Je werkt al goed aan je eigen om bepaalde dingen te verbeteren aan je eigen,dus dat doe je echt goed. En daar moet je zeker mee doorgaan. Het is niet meteen bemoeien maar je komt voor iemand op, dat is goed van je en misschien wordt je wel beter met het opkomen voor iemand na deze gesprekken!

Misschien kan je met je beste vriendin eens een keer goed praten over je emoties en de dingen die je nu voelt, Ik weet van me eigen dat ik ook alles op krop in me eigen,maar praten is altijd beter. Dus praten is altijd wel een grote opluchting voor je eigen!

Ik vind het fijn om te horen dat je veel aan mijn berichten hebt! Goed van je dat je er wat positiefs uit kan halen.

Groetjes,

Britt

Hoi Sophie!

Maar schrijven is ook altijd een goede optie hoor, praten is misschien meer indirecter maar met schrijven kan je echt in iemands verhaal komen. Misschien lukt die rots en water training je niet omdat je last hebt van zenuwen? En als je voor de klas moet gaan staan dan is dat inderdaad spannend en eng, de zenuwen gieren dan ook helemaal door mijn lichaam, je kan aan die zenuwen werken. Ik zit bijvoorbeeld op een opleiding waar ik elke week verschillende keren voor de klas moet gaan staan, of het nou een presentatie is, of een iets anders. Ik heb op de middelbare school gezeten waar ik serieus een keer in de vier jaar iets heb moeten presenteren. Hoe meer ik voor die klas ging staan hoe minder ik last had van mijn zenuwen, ik ging dus elke keer weer die situatie opzoeken om die zenuwen te overwinnen. Ik blijf altijd nog wel een beetje zenuwachtig maar gezonde zenuwen horen er ook gewoon eenmaal bij. Maar na veel presenteren en voor de klas te gaan staan dan overwin je die zenuwen ooit op een dag..

Je zegt dat je alles perfect wilt hebben? Heb je dan misschien ook last perfectionisme? Ik heb daar ook extreem veel vast van gehad, ik wilde altijd de hoogste cijfers halen, wilde altijd alles goed doen enzovoorts. Ik was bang om te falen, maar door die perfectionisme kreeg ik heel veel last van stress, Ik had zwarte vouwen onder me ogen en ik zat me eigen heel hard te vermoeien met alles. Tot dat een docent tegen mij had gezegd; ''Maar Britt goed is toch ook goed? En inderdaad goed is inderdaad ook goed niet alles hoeft perfect te zijn. Later realiseerde ik me eigen dat die uitspraak mij perfectionisme zo erg heeft afgenomen. Dus dit geldt ook voor jou. ''Goed is toch ook goed Sophie?''

Wel fijn dat je goed contact kan leggen met die andere kinderen. Ik kan het goed begrijpen dat je die cursus niet hebt geaccepteerd omdat je zomaar op een cursus wordt gezet waar jij zelf nog niet eens over na heb gedacht. Ik kan er zo slecht tegen als docenten zomaar mailtjes of belletjes gaan plegen zonder overleg, kan ik ontzettend boos en geïrriteerd door raken. Ik had ook zo'n docent die alles ging door seinen aan zo'n vertrouwenspersoon nou ik kreeg juist meer stress doordat die gene alles door had verteld. Wat voelde ik me eigen slecht zeg toen, er stroomde mailtjes binnen van leraren omdat ik hulp nodig had. En dat klopt ik had hulp nodig maar door die situatie ging ik me eigen nog slechter voelen. Misschien moet je dan helemaal geen cursus nemen als jouw lichaam dat toch niet accepteert? Je hebt al genoeg aan je hoofd en dan moet je ook nog een cursus volgen waar je eigenlijk helemaal geen vertrouwen in hebt? Ik weet nog wel dat ik naar een faalangst training moest en we gingen allemaal oefeningen doen die niks voorstelde, ik weet nog wel hoe dat was en dat ik daar zat in dat klaslokaal stomme oefeningen te doen met me ogen dicht, vreselijk vond ik het en vooral dat je je ogen dicht moest doen.

Had die gene gezegd dat je geen doel had? Ook leuk om te horen zeg. Ik zal er persoonlijk al helemaal klaar mee zijn. En trouwens niet iedereen hoeft toch te zien dat je gevoelig en zacht bent? Dat maakt je alleen maar kwetsbaarder voor deze wereld. Echt heel raar wat die persoon had gezegd, misschien snap ik het ergens wel ,maar ik laat mijn gevoeligheid echt niet aan de buiten wereld zien. Fijn dat je weet dat je fouten mag maken, iedereen mag fouten maken daar leren we namelijk van. En je gaat uiteindelijk wel leren om dingen los te laten, misschien als je wat ouder bent? Maar op een dag zal je dingen los laten die je dwars zitten. Het kan zijn dat je soms gek wordt van je vriendin, ik kan ook echt gek worden van mensen als ik die dag al teveel prikkels heb gehad, dus dat is echt normaal ook al is het een goede vriendin van je.

Je bent 15 toch? Misschien kan je moeder je nog niet zo goed los laten? Ik weet niet wanneer je 16 word, maar met deze leeftijd word je langzamerhand zelfstandiger en dan ga je dingen alleen doen. Het is wel erg jammer dat je niet veel van je moeder mag, misschien kan je een keer tegen je moeder zeggen dat je al dingen wilt gaan doen met je vriendinnen en vooral omdat je langzamerhand 16 wordt. Dat hoort bij die leeftijd en je wilt langzamerhand dingen gaan doen met mensen.

Ik hoor weer graag van je.

Liefs,

Britt

Hoi Sophie!

Wat vervelend dat je van een 6 teleurgesteld word. Met een 6 haal je namelijk wel het examen bijvoorbeeld. Maar ik snap je ik streef ook altijd naar hoge cijfers. Ik had altijd hele erge hoge cijfers voor Engels en Natuurkunde maar ik was ontiegelijk slecht in wiskunde, en ik haalde dus altijd onvoldoendes voor wiskunde, en zelfs als ik een keer een 6 had gehaald, dan was ik nog steeds niet tevreden. Echt bizar eigenlijk gewoon omdat ik zo slecht in wiskunde was.

Maar de meeste vinden het ook raar dat ik studeren eigenlijk helemaal niet zo erg vind. Ik vind het leren van sommige vakken leuk en ik denk ook persoonlijk dat je zelf het leren leuker kan maken. Ik zat ook tot diep in de nacht te leren voor de toetsen die ik kreeg. Ik was zo erg dat ik al de volgende hoofdstukken ging doornemen omdat ik verder wilde ik wilde meer kennis. Ik zat om 04:00 nog steeds op me bed te leren voor bepaalde vakken. Ik moest en zal dat ene zinnetje uit me hoofd kennen, En dan ga ik pas slapen, of ja dat dacht ik maar het leek wel dat ik vast was geplakt aan de boek, ik kon het gewoon niet weg doen en ik weet ook niet goed waarom als ik er nu terug op kijk. Mijn klas verklaarde mij voor gek, ik spoorde niet volgens die kinderen en ik kon beter maar op het spoor springen zo deden ze tegen mij. En wat vond ik dat vreselijk die periode, ik zat echt in eens klas die zo lelijk tegen mij deden omdat ik ''hoge cijfers'' had, zo'n grote afgunst en jaloezie echt vreselijk die kinderen. Niemand deed normaal tegen mij in die tijd omdat het gewoon allemaal lelijke misgunners waren. Je mag echt wel iemand zijn die hoge cijfers wilt hebben, maar niet als je merkt dat je er veel stress door krijgt of dat je je eigen heel erg hard uitput. Dus bij deze laat nooit van je eigen afweten dat je veel streeft om hoge cijfers, misschien gaat je klas dadelijk ook lelijk tegen je doen.

Het kan zijn dat docenten dingen over jou weten, dat hou je eigenlijk helaas nooit tegen, docenten verklappen nou gewoon eenmaal dingen tegen elkaar. Misschien doen ze dat onbewust? Maar sommige docenten praten zich eigen voorbij. En zeker je hoeft je eigen niet helemaal open te stellen aan mensen. Ik vind sowieso je eigen openstellen aan die ''cursus mensjes'' vreselijk, je krijgt misschien een paar keer lessen in die cursus en dan zie je die gene nooit meer. Openstellen kan soms een ontsnapping zijn maar alleen maar aan mensen waar je je eigen echt voor open wilt stellen. Denk aan een psycholoog, therapeut, mentor, vertrouwenspersoon heel die mikmak. Maar niet aan zo'n cursus persoon, of ja dat is weer uit mijn eigen ervaring. Dat voelt gewoon heel erg raar bij mij ik zal me eigen nooit open stellen aan zo'n persoon die een cursus geeft, misschien heb jij dat ook Sophie, misschien wil je het wel helemaal niet? Aan de andere kant wil je je eigen heel graag openstellen aan je mentor bijvoorbeeld? Maar niet aan zo'n cursus persoon, dat kan hoor ik heb ook altijd zo'n gevoel bij dat soort mensen. Stiekem denk ik altijd eigenlijk ''waar bemoei je je eigen mee?'' Als er iets aan de hand is dan ga ik zelf wel naar een persoon die mij kan helpen.

En inderdaad soms is het fijn om je gevoeligheid te tonen! Maar niet aan mensen waar jij misschien je eigen helemaal niet goed bij voelt? Ik ben ook heel gevoelig maar dat hoeft ook niet meteen iedereen te weten, alleen mensen die jij zelf vertrouwt en waarvan jij weet die je kunnen helpen met problemen.

Je moeder wilt dus dat je alleen maar dingen gaat schoonmaken? Dat is ook niet leuk zeg, jij hebt ook het recht om leuke dingen te doen met je vrienden of vriendinnen. Worden ze ook boos als je echt heel serieus bent?

Ik hoor weer graag van je,

Liefs,

Britt

Hoi Sophie!

Je bent zeker geen aandachts kind als je huilt en typt tegelijk. Ik heb dat ook zo vaak als ik bijvoorbeeld mijn gedachten opschrijf, of dat ik een emotionele brief naar iemand schrijf. Soms stromen mijn emoties ook over als iemand iets positiefs zegt, soms lukt het eenmaal niet om je emoties onder controle te houden.

Wat een belachelijke opmerking zeg van je moeder! Dus als je foto's plaatst ben je meteen lesbisch? Dan is zo wat elk meisje lesbisch omdat er gewoon zoveel foto's worden geplaats op social media. Ik merk aan me eigen dat ik er zelfs een beetje boos van raak, omdat ik tegenwoordig heel erg met me eigen geaardheid zit te klooien. Maar het is echt belachelijk dat ze die opmerking had gezegd. Weet je zelf waarom je moeder zo belachelijk tegen je doet? Is er iets gebeurd wat nu nog erg recent is? Of bots je gewoon heel erg vaak met je moeder over bepaalde zaken. Als ik in die situatie zat had ik gewoon lekker al mijn spullen gepakt en voor even ergens anders gaan wonen of slapen. Maar dat kan je niet zomaar doen natuurlijk. Echt erg dat je moeder je nooit laat genieten zoals ik al had gezegd jij hebt ook het recht om leuke dingen te gaan doen met de mensen om je heen!

Schelden uit frustratie is heel erg herkenbaar, ik scheld echt heel erg vaak ook als ik alleen ben. Ook vind ik het lekker ofzo om eens goed te schelden. Als ik boos ben, als iets mij niet lukt of als iets omvalt ofzo, ik scheld er allemaal bij en eigenlijk boeit me het niks dat ik scheld. Schelden is misschien niet altijd goed, ligt natuurlijk ook aan de woorden die je gebruikt tijdens het schelden. Dat is inderdaad niet zo leuk dat je vriendin had gezegd dat je van haar perce dat fotoboek moest maken. Wel goed van je dat je je eigen inhield. Misschien bedoelt je vriendin het niet zo? maar ik snap je. Wat rot zeg dat je was ingestort in je kamer. Sophie je bent het waard om hier te zijn, echt waar! Dat zijn gewoon weer die donkere gedachten die in je opkomen, als er iets gebeurd waar ik me eigen niet goed bij voel dan ga ik ook weer aan die vreselijke dingen denken. Je moet die gedachten eigenlijk zien als een soort storm, soms zijn de gedachten heel erg heftig en op sommige momenten zijn ze minder heftig, zo zie ik het eigenlijk. Ik snap dat je het rot vind als je nu zo denkt. Maar soms gebeurd dat nou eenmaal in je gedachten. Helaas kunnen je negatieve gedachten sterker zijn als je positieve gedachten dat is bij mij dan. Je bent het zeker waard voor mensen ook al denk je soms van niet. Stress kan je inderdaad heel erg moe maken. Ik ben vandaag terug gekomen van vakantie en nog steeds ben ik mentaal en fysiek heel kapot. Ik slaap niet meer in mijn eigen bed omdat ik gewoon geen energie meer heb om naar boven te gaan. En als ik dan een bank zie dan lig ik meteen. Als ik toch niet kan slapen dan ga ik gewoon even naar buiten. Ik kon gisteren niet in slaap vallen en toen ging ik gewoon midden in de nacht op het balkon zitten om even tot rust te komen. Dit klinkt misschien heel erg zweverig en raar maar ik werd gewoon zo rustig van de geluiden die de bomen maakte en het geluid van de wind.

Het kan inderdaad zijn dat je schoolcijfers zijn gezakt door bepaalde zaken. Maar ook door perfectionisme kunnen juist je cijfers erg zakken omdat je juist streeft naar die perfectie en dan ga je juist dingen slechter doen. Ik heb hier naast me mijn jaarboek liggen van mijn middelbare school met de geschreven tekst van me mentor waarin staat: ''Soms wil je het zo goed doen dat je bang bent dat het fout gaat, dat is niet nodig.'' Een mooie zin die misschien ook voor jou kan gelden. En ik denk dat het derde jaar beter gaat, omdat je nu ook al aan je eigen aan het werken bent, en die stress kan helaas blijven maar je kan wel leren hoe je er mee om kan gaan. Ik had ook zo veel stress in het vierde jaar en vooral met die examens maar ik eigenlijk ben ik er echt goed vanaf gekomen, ik weet niet goed hoe maar in eens ging die tijd zo snel. Tijden vliegen echt voorbij ik ga volgend jaar naar het twee leerjaar van mijn opleiding op het MBO, echt bizar dat er nu al weer een jaar opzit. Wel goed dat je altijd leert, en inderdaad je kan dat beter niet in de nacht doen, maar op dat moment ben je niet moe en denk je niet aan die dingen, maar de dag erna ben je helemaal gesloopt mentaal en fysiek. Inderdaad kinderen kunnen heel lelijk tegen elkaar doen, als je al een tikkeltje anders bent dan ben je al meteen het slachtoffer, vreselijk die middelbare scholen en vooral die docenten die er helemaal niks aan doen! Daarom weet ik uit eigen ervaring dat het echt nodig is om voor je eigen op te komen, ook al deed ik dat soms niet. Het is echt nodig want niemand die het voor jou doet. Je moet aan je eigen toekomst denken en schijt hebben aan iedereen die ooit lelijk tegen je heeft gedaan! Is misschien moeilijk maar uiteindelijk geef ik alle mensen een dikke middelvinger die nooit normaal hebben gedaan tegen mij. En ook al word je misschien kei hard gepest (geldt misschien niet voor jou maar als nog) er is altijd een uitweg. Als ik me eigen ergens voor in kan stellen dan zal dat voor kinderen zijn die gepest worden, Ik weet hoe rot het kan zijn! Ik heb het ook niet leuk gehad op de middelbare school maar toen ik naar het MBO ging, was het al stukken beter. Ligt natuurlijk ook aan de opleiding die je gaat doen op het MBO, maar ik doe een creatieve opleiding dus daar accepteren de meeste mensen elkaar wel! Omdat kunst nou ook eenmaal gewoon een apart vak is.

Dat is echt niet leuk van je ouders dat ze alleen focussen op je slechte cijfers! Mijn ouders hadden eigenlijk schijt aan mijn cijfers, is ook niet goed misschien maar je ouders moeten je ook complimenten geven als je een keer een goed cijfer heb gehaald! Ik snap heel goed dat je daar boos van kan worden, is ook wel normaal hoor je doet iets goed en je krijgt daarop geen reactie terug. Ik weet inderdaad hoe lastig het is om je eigen te concentreren als je van die negatieve dingen aan je hoofd hebt. Heb ook vaak black outs gekregen, en dan zit je daar in dat lokaal niks te doen omdat je gewoon niks meer weet. Is inderdaad heel erg irritant en dan ga je, je eigen toetsen verpesten omdat je gedachten ergens anders zijn. Maar ik heb me altijd redelijk sterk kunnen houden tijdens die momenten, ik ging wel vaak twijfelen aan me eigen en daar werd ik ook echt knettergek van. Wel fijn dat sommige docenten rekening met je houden.

Kijk, je hebt gezegd dat je liever geen dingen over je eigen niet wilt vertellen aan de meeste mensen zoals je gymdocent of tegen een onbekende. Is voor mij doen ook helemaal niet nodig, niet iedereen hoeft alles over jou te weten. En het is goed dat je eerst goed nadenkt over wat je gaat zeggen, want dan kan je natuurlijk ook niks verkeerds zeggen. Zoals ik al had gezegd hoe jij typt over je mentor dat vind ik zo lief, ik weet ook nog wel dat ik heel uitgebreid over mijn mentor ging vertellen omdat ik haar gewoon zo aardig vond. Niet leuk dat je ouders je niks gunnen, kan je misschien niet een keer bij iemand anders gaan slapen een ander familielid misschien? Doen je ouders in het algemeen wel normaal tegen je? Of doen ze dingen die jij helemaal niet wilt?
Ik bedoel met dat serieus zijn of je ouders ook heel boos worden als je echt serieus met ze in gesprek gaan? Dus als je serieus echt zegt dat je van bepaalde dingen last hebt?

Ik vind het alleen maar fijn dat je je verhaal kan delen, zo kan ik er namelijk ook beter op reageren.

Liefs,

Britt

Hoi Sophie!
Je emoties tonen kan ook voor een opluchting zorg, dat hoeft natuurlijk niet aan iedereen. Maar soms is huilen fijn, gewoon even al je verdriet eruit gooien. Als je huilt ben je echt geen aandachts kind. Huilen is gewoon een teken dat je emoties hebt en dat je een levend persoon bent. Emoties onder controle houden is inderdaad erg lastig omdat je dan al vaak de tranen voelt lopen, is menselijk en ik herken het heel erg, ik probeer me soms zo sterk te houden maar toch stromen mijn emoties dan over. En dan heb ik thuis, op het werk en zelfs op school. Vervelend dat je moeder nooit leuk tegen je doet en dat ze altijd negatief is. Ik bots ook nog soms met mijn ouders, is niet altijd leuk maar dat hoort ook bij de leeftijd denk ik. Als ik bijvoorbeeld bots met mijn ouders dan word ik ook heel erg woedend maar aan de andere kant word ik ook erg emotioneel omdat ik normaal gesproken niet zo’n bozig persoon ben.

Ik weet hoe vervelend en irritant het kan zijn dat je, je eigen niet meer kan herkennen in bepaalde dingen. Je raakt de controle dan kwijt over je eigen en dan kan je soms domme dingen gaan doen die je eigenlijk helemaal niet wilt. Fijn dat je soms grip hebt en dat je dan weet hoe je er mee om moet gaan. Ik kan zelf ook niet tegen kritiek, ik heb altijd mijn praatje klaar en ik wil vaak het laatste woord hebben. Soms hou ik me in maar dan voel ik die woede echt weer opkomen. Goed dat je elk jaar bezig bent met je gedrag, je bent je eigen positief aan het veranderen. Ik leer ook nog soms in de nacht maar eigenlijk moet ik er echt mee stoppen, ook al is dat heel erg moeilijk je moet het wel proberen want die nachtrust heb je nodig. Ik heb het uiteindelijk gewoon kunnen accepteren dat ik geen 10 had maar een 9. ‘’Goed is toch ook goed?’
’
Haha ik zal je eens uitleggen waarom het beter is om je docent te vriend te houden. In het vierde jaar van de middelbare school had ik goede contacten met me docenten. Ik kon goed met me mentor omgaan, met de teamleider van de afdeling waar ik op zat en nog wat docenten. Ik had geen leuke klas, kinderen tegen echt rot tegen mij maar ik kon wel heel goed met me docenten omgaan, werd vaker gematst, hoefde soms niet in de les te komen en ik kreeg soms leukere opdrachten. Ik voelde me eigen echt op me gemak. Als je gewoon normaal en leuk doet tegen de docenten dan doen de docenten meestal ook leuk tegen jou. Het heeft echt zo zijn voordelen hoor, ook met te laat komen ik heb daar nooit problemen mee gehad omdat ik normaal deed tegen de docenten, ik toonde interesse, en natuurlijk interesse tonen in docenten is heftig en dat hoeft ook echt niet maar ik was echt een extreem geval dus ik deed dat wel. En natuurlijk er zaten ook mindere docenten bij, ook bij maar die docenten liet ik echt links liggen en ik had me aandacht op de leukere docenten.

Leuk dat je ook wel van kunst houdt 🙂 Ik begrijp dat je je soms niet in kan houden en dat je dan rare dingen gaat doet. Ik heb ook echt soms van die momenten dat ik iets raars doe. Meestal ga ik dan op het internet zoeken naar rare verhalen ofzo. Twijfelen is echt irritant, maar eigenlijk wat je als eerste in je gedachte heb is meestal het goede/beste antwoord. Ik heb zo vaak dat ik mijn antwoord verander en daarna heb ik daar kei harde spijt van. Fijn dat de meeste docenten jou mogen, en aangezien je het vaak over je mentor hebt, heb je denk ik ook een goede band met haar. Het is natuurlijk fijn dat docenten je mogen, maar soms is een vertrouwensband met een docent nog fijner. Uiteindelijk leer je wel hoe je moet omgaan met zulke discussies, vaak is het verstandig om je eigen in te houden, laat het gewoon gaan en wees de slimste.

Je gaat je toetsen echt niet verpesten. Blijf goed leren maar denk wel aan je nachtrust! Door die goede nachtrust kan je ook weer beter je toets maken. Tuurlijk kan je mentor je nog steeds helpen in het derde jaar, waar ben je bang voor dat je het niet vertrouwt Sophie? Je hoeft natuurlijk niet met je ouders ene serieus gesprek aan te kaarten, als ik iets persoonlijks wil vertellen dan heb ik ook de behoefte om het tegen iemand anders te zeggen. Dat is gewoon iets persoonlijks denk ik en dat persoonlijke heb jij ook, je gaat misschien sneller naar je mentor dan naar je ouders? Het belangrijkste is dat er wel een paar mensen zijn die weten hoe je je eigen voelt en dat kunnen ook mensen zijn die verder van je eigen af staan.

Ik hoop dat je er weer wat aan hebt!

Liefs,

Britt