Hou de hoop er in zelfmoord is nooit de juiste oplossing je zal later als je oud bent blij zijn dat je het niet hebt gedaan en als je het deed zou het kunnen zijn dat je vrienden of familie hetzelfde gevoel geeft als wat jij nu ervaart dat ernstig is , misschien helpt wat meer sturen met je vrienden in de avond want als ik je bericht lees lijk je goed met hen over weg te kunnen. Hou de moed er vooral in en geloof in jezelf
Hey,
Wat naar dat je je zo voelt. Ik snap je wel, aangezien ik ongeveer hetzelfde meemaak.
ik weet niet wat ik heb wat er mis met mij is, misschien word ik gek idk. Ik heb (paar maanden geleden) heel veel (ik bedoel echt heel veel) depressie testen gedaan op het internet en zeiden ze allemaal dat ik een depressie had. Ik weet dat je dat bij de huisarts of iets anders moet doen, maar ik kon niet anders want mijn ouders geloven me niet en denken dat het een puber ding is ofz.
Het zou kunnen dat het een puber ding is, aangezien er in de puberteit veel op je af komt.
Ik weet het niet en alsjeblieft zeg niet tegen me dat ik hulp moet gaan zoeken, want dat heb ik al geprobeerd, ik heb een school psycholoog gekregen maar na 1 x stopte ze er al mee, net als alle andere hulp stopte ze met helpen en gingen gwn verder alsof er niks gebeurd is.
Nu ga ik tegen je wil in, want ik ga wél zeggen dat je hulp moet zoeken. Je kunt chatten met de kindertelefoon. Ook zou je op school (niet bij de psycholoog) met iemand spreken die jij vertrouwt, je mentor of een docent ofzo.
Het is heel raar want ik heb net een hele leuke dag gehad met vrienden, veel gelachen maar toen ik thuis kwam voelde ik me zo leeg. Eigenlijk altijd als ik terug kom van school of iets anders, dan vraag ik me af: ben ik dan wel depressief? Hoort dit dan gwn bij de puberteit? Ben ik gwn een aansteller?
Wat ik al zei, het zou kunnen dat het bij de puberteit hoort. Nee, je bent geen aansteller. Ik heb dit ook bijna elke dag en als ik een aansteller was, zou ik daar eerlijk in zijn.
ik hoor meestal een stem in mijn hoofd, een hele negatieve, eentje die zo zwart is (moeilijk uit te leggen). Eerst was er nog een andere stem, die gaf me hoop, nu is ze er niet meer. Ok het klinkt echt alsof ik gek ben. Ben ik gek aan het worden?
Nee, ik snap dat het raar is, maar je wordt niet gek! Op deze site staan dingen waar je misschien wel wat aan hebt.
Leven voelt anders, als een verplichting en ik wil niet meer verder. Ik leef wel verder voor mijn ouders, ben ik niet gwn een aansteller? Gwn een zwak persoon?
Wat je ook doormaakt, pleeg GEEN zelfmoord. Daar maak je alleen maar mensen in je omgeving mee verdrietig. Ik snap dat het een ‘makkelijke’ uitweg is, maar de gevolgen zijn misschien nog wel heftiger.
Je moet niet alleen verder leven voor je ouders, maar ook voor jezelf, hoe moeilijk het ook is.
Nogmaals, je bent geen aansteller! Iedereen maakt dingen mee die niet leuk zijn.
Hopelijk heb je hier wat aan
Amber
Hallo,
Ik begrijp denk ik wel hoe je je voelt, ik voel mij zelf ook al een tijdje zo. Ik denk soms ook dat ik gek ben en dat ik leeg ben en dat alles wat ik doe een verplichting is. Als je erover wilt praten mag je dat altijd met mij doen.
Amey
Haiii
ik voel me de laatste paar dagen net zo ik zoek dan afleiding met afleiding bdl ik:
- Bellen/snappen met vrienden
- Ga doen waar je goed in bent! Bijv: sport of tekenen (kan ook in je achtertuin)
- Muziek luisteren (daar klaar ik altijd wel iets van op)
En nog wat dingen wat je kan doen na COVID-19:
- Afspreken met vriend(in)
- Naar de bios
- Film/spelletjes avond met de fam
Kortom er is altijd wel een manier om je weer op te vrolijken!
I believe in you
-Mandy.xx-
