Hoi,

Ik hoop dat iemand de moeite neemt om dit verhaal te lezen en te reageren dat zou mij heel erg helpen.

Al een tijd lang is er veel ruzie tussen mijn zus en mijn ouders, mijn zus daagt dan mijn ouders uit tot ze boos worden. Dit doet ze ook vaak met mij en ik heb ADHD en ik reageer dan dus heel impulsief, terwijl de afspraak eigenlijk is dat ik haar op zo’n moment mag negeren. Er is ook al hulp voor geweest alleen niemand weet meer een oplossing, dus moet ik het maar gaan accepteren en er mee leren dealen, maar ik vind het gewoon moeilijk. Het doet me gewoon pijn als het zoveel ruzie en discussie is. Ik heb dan altijd het gevoel dat ik maar voor mijn zusje(s) moet zorgen zodat ze niet teveel van de ruzie meekrijgen, maar dat is vermoeiend en ik vind de ruzies gewoon heel erg vervelend. Het gaat de laatste tijd ook al wel beter er zijn minder ruzies, maar ik vind het gewoon super vervelend en mijn zusje is ondertussen gewend aan hangen aan mij. Als ik thuis kom uit school wil ze alleen maar met mij spelen, ik zeg geen nee en als ik dan gewoon naar mijn kamer ga dan komt ze gewoon naar mijn kamer. Het is soms gewoon zo vermoeiend en vervelend. Ik zou soms gewoon zo graag een zus willen hebben en gezelligheid, maar wat ik ook probeer altijd wordt ze boos. 

Weet iemand wat ik nog kan proberen?

En tegelijkertijd lopen mijn ouders best vaak te zeuren dat ik meer moet eten, omdat ik ben afgevallen, maar ik at eerst niks en eet nu al wel weer (1-2 boterhammen tussen de middag en gewoon ontbijt en avondeten). En het is soms gewoon zo frustrerend dat ze zich er zoveel mee bemoeien.

Ook voel ik me veiliger op school als thuis en ik snap gewoon niet hoe dat kan, ik word thuis niet mishandeld en niet misbruikt dus zou thuis toch gewoon veilig moeten voelen?

Zodra iemand mijn naam zegt schrik ik al en blokkeer ik en mensen snappen niet hoe dit komt en ik ook niet. Het maakt mij gewoon zo verdrietig dat mijn zus zo doet dat ze eigenlijk iedereen in huis kapot maakt en dat zelf niet ziet. In de afgelopen tijd heeft ze mij bijna zover kapot gekregen dat ik niet meer wou leven, ik was er klaar mee en ik sneed mezelf. Ik ben nu soort van gestopt met snijden en probeer het echt vol te houden, maar het voelt soms gewoon makkelijker om deze boosheid op mezelf af te reageren als binnen te houden. 

Weet iemand tips en weet iemand wat ik nog kan doen?

Super bedankt voor het lezen,

Vlindertje