Heey, ik zit dus al een best wel lange tijd totaal niet lekker in mijn vel en toen gingen mijn ouders ook nog scheiden en sinds dien is het alleen maar erger geworden en ben ik mezelf ook gaan snijden, ik doe het niet heel erg vaak maar als ik me echt niet goed voel dan krijg ik ineens heel veel drang om het te doen. Ik heb het mijn ouders nog niet verteld want dat vind ik echt heel eng. Ik weet dat het zo niet langer door kan gaan want ik voel me gewoon heel erg slecht, dus wilde ik eigenlijk vorig schooljaar aan mijn mentor vertellen dat ik niet lekker in mijn vel zat maar uiteindelijk durfde ik het toch niet te doen. Nu zit ik in de 4e en heb net een nieuwe mentor en heb binnenkort een mentorgesprekje met hem, ik vroeg me af of het dan raar is om te vertellen dat het niet zo goed gaat, ik ben heel erg bang dat het hij het raar vind dat ik dat vertel en ik ben ook bang dat ie het tegen mijn ouders gaat vertellen wat ik dus echt niet wil. En hebben jullie misschien tips hoe ik dit het beste kan vertellen?
Bladzijde 1 / 1
Hoi
ik snap je helemaal ik zou je als advies geven om op een rustig moment even met je mentor te gaan praten. En je hoeft hem niet meteen alles te vertellen doe het gewoon in stapjes. En hij zal het ook niet raar vinden, hij is er tenslotte om jou te helpen.
ik snap je helemaal ik zou je als advies geven om op een rustig moment even met je mentor te gaan praten. En je hoeft hem niet meteen alles te vertellen doe het gewoon in stapjes. En hij zal het ook niet raar vinden, hij is er tenslotte om jou te helpen.
hey Elisalisa,
Ik begrijp je heel goed. ik heb zelf ook last van heftige down momenten en i feel ya, het is heel lastig. Als ik jou was zou ik het toch aan de mentor vertellen, want wat je zelf ook zegt het is vrij heftig. En mentoren zijn er om je te helpen! Als je het echt een groot probleem zou vinden als je mentor met je ouders zou gaan praten, zou ik dat ook melden. Succes!
xx
Ik begrijp je heel goed. ik heb zelf ook last van heftige down momenten en i feel ya, het is heel lastig. Als ik jou was zou ik het toch aan de mentor vertellen, want wat je zelf ook zegt het is vrij heftig. En mentoren zijn er om je te helpen! Als je het echt een groot probleem zou vinden als je mentor met je ouders zou gaan praten, zou ik dat ook melden. Succes!
xx
Bedankt voor de reacties, ik denk idd dat ik het wel ga vertellen binnenkort. Ik vind het wel heel eng om over te praten en ben ook wel bang dat ik dicht ga klappen ofzo want ik heb er eigenlijk nog nooit echt met iemand over gepraat
hi, ik heb dit ongeveer hetzelfde als jouw een tijdje geleden meegemaakt. Het was erg moeilijk voor mij om die stap te zetten om het aan iemand te vertellen. Ik heb het aan mijn docent verteld met wie ik door anderen redenen toen al gesprekken had. Ik had het een dag ervoor verteld aan een vriendin van mij en die had ik beloofd het te vertellen aan een docent die ik al heel erg vertrouwde. Ik was ook heel erg bang en probeerde het steeds uit te stellen, totdat ik een briefje tijdens de les heb geschreven en het aan haar heb gegeven. Ze reageerde precies zoals ik gehoopt had en zij heeft mij zo ontzettend goed geholpen beter had ik niet kunnen wensen. Je kan het via een briefje doen, je kan het aan een vriend/vriendin vertellen of gewoon heel rechtstreeks zijn. Je moet zelf kijken wat jij het fijnst vind. Kies wel iemand waar je je fijn bij voelt, of dat nou je mentor is of een andere docent. Praat erover en probeer actie te gaan ondernemen. Sterkte! X
Bedankt voor je reactie, ik stel het inderdaad ook de hele tijd uit omdat ik bang ben. Ik denk dat ik binnenkort bij mijn mentorgesprekje ga zeggen dat ik niet zo lekker in mijn vel zit op dit moment en dan hoop ik eigenlijk dat ie een beetje door gaat vragen want uit mezelf durf ik het denk ik echt niet allemaal te vertellen
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
