Hoi mensen!
Er zit me iets ongelooflijk dwars en dat al een paar jaar.
Ik was 9 jaar en zat nog op de basisschool. Uit school gingen we altijd voetballen en er deden ook kinderen van andere scholen en uit de buurt mee. Ik was die dag keeper en er deden ook grote jongens mee, waaronder mijn buurjongen van 16.
Na het voetballen rookten de jongens nog en toen gingen ze naar huis. Ik was in de school en deed uit school nog weleens een klusje voor de meester (dat vonden we toen vet leuk^.^).
Toen ik naar huis wilde gaan, was alleen Jasper, mijn buurjongen er nog.
Hij zei tegen me dat ik eens achter het schuurtje moest komen kijken (achter het schuurtje bij het voetbalveld rookten de jongens altijd). Ik ging kijken, maar er was helemaal niks. Alleen Jasper kwam achter me aan en begon aan me te zitten.
Hij heeft me verkracht.
Ik wilde wel schreeuwen, maar ik kon helemaal niks, ik schaamde me en toen hij klaar was zei hij tegen me dat ik het aan niemand mocht vertellen. Ik beloofde het, ik was doodsbang. Daarna ben ik
heel hard naar huis gerend. Hij lachte nog, ik hoor dat lachje nog heel vaak in mijn hoofd. Ik had amper door wat er gebeurd was heb er nooit iemand van verteld.
Later heb ik het er heel erg moeilijk mee gekregen, dat ik het afschuwelijk vond als ik mensen elkaar zag zoenen of lieten merken dat ze van elkaar hielden.
Met mijn psycholoog heb ik er nooit over gepraat, omdat ik me nog steeds dood schaamde en dacht dat het misschien wel mn eigen schuld was. Nu heb ik een man als therapeut en dat is best wel een struggle.
Ik wil helemaal niet vertellen wat er met mij gebeurd is, het maakt me iedere dag kapot. Maar ik wil doorgaan met het leven en me niet op mijn kop laten zitten door iemand die mij wilde gebruiken.
Ik kán er gewoon niet over praten, ik heb weleens een brief geschreven naar een vertrouwenspersoon op school, waar ik weleens heen ging, maar die heb ik nooit gegeven.
Ik kan er niet meer mee leven!!
Weet iemand wat ik moet doen of heeft iemand misschien ook zoiets meegemaakt??
Kikker
Bladzijde 1 / 1
Je kan veranderen van therapeut omdat je erover moet prayen dat helot echt serieus. Ik weet niet hoelang het geledwn is maar als het niet al te lang geleden is zou ik er melding van maken bij dw politie. Je hoeft niet bang te zijn, laat zien wie de baas is.
Het is 7 jaar geleden.
Ik heb net een paar maandjes deze nieuwe therapeut, hij wil sws weten waarom ik een andere therapeut wil.
(I know, ik ben slecht dat ik het niet gewoon zeg, maar het is een beetje zelfbescherming zegmaar)
Ik heb net een paar maandjes deze nieuwe therapeut, hij wil sws weten waarom ik een andere therapeut wil.
(I know, ik ben slecht dat ik het niet gewoon zeg, maar het is een beetje zelfbescherming zegmaar)
Hey, echt rot.... Heb je iemand waarvan je denkt: ik vertrouw diegene? (Tante, mentor, docent, psycoloog, vrienden) het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen. Je bent niet alleen
Hoi,
Wow, wat er dat je dat hebt meegemaakt!
Weet echt niemand behalve hij en jij van de verkrachting? Ofwel, jij hebt het niemand verteld?
Zoek iemand op die je vertrouwt en probeer het hem/haar te vertellen. Dat lucht echt op!
Als je een andere psycholoog wilt, dan wil je een andere. Ik word momenteel gedwongen om bij eentje te blijven die ik niet wil. Geloof me, dat wil je niet. Je hoeft niet eens te vertellen dat het daardoor komt. Zeg gewoon dat je je niet prettig bij hem voelt. Dat zal die wel snappen.
Je kunt het!
Gr. Pin
Wow, wat er dat je dat hebt meegemaakt!
Weet echt niemand behalve hij en jij van de verkrachting? Ofwel, jij hebt het niemand verteld?
Zoek iemand op die je vertrouwt en probeer het hem/haar te vertellen. Dat lucht echt op!
Als je een andere psycholoog wilt, dan wil je een andere. Ik word momenteel gedwongen om bij eentje te blijven die ik niet wil. Geloof me, dat wil je niet. Je hoeft niet eens te vertellen dat het daardoor komt. Zeg gewoon dat je je niet prettig bij hem voelt. Dat zal die wel snappen.
Je kunt het!
Gr. Pin
Hey,
Kan je aangeven dat je met een vrouw wilt praten (als je aangeeft 'een vrouw' dan doen ze meestal niet zo moeilijk over de reden)? Als hij vraagt 'waarom' kan je zeggen 'omdat ik een onderwerp wil bespreken dat heel privé is en ik voel me hierbij meer op m'n gemak bij een vrouw.
Het is belangrijk dat je erover gaat praten! En jij moet kijken wat je ervoor nodig hebt!
Ik snap de schaamte om er over te praten heel erg. Toen ik het voor het eerst aan mijn psycholoog vertelde zei ik 'er is een jongen over mijn grenzen gegaan'. Mijn psycholoog begreep toen waar ik heen wilde zonder dat ik op de details hoefde in te gaan.
Kan jij een manier verzinnen om het te vertellen zonder het te zeggen?
Er over leren praten kost tijd, en gun jezelf die tijd ook!
Dat je t idee hebt dat t jou schuld is herken ik...
Maar het is jou schuld niet! Niemand heeft het recht iemand te verkrachten! Nooit. De verkrachter zit hoe dan ook fout. Ik weet zeker dat niemand vind dat het jou schuld is! Probeer echt dat schuldgevoel los te laten! Praat erover! Hoe moeilijkste ook is!
Liefs,
Pheebe
Kan je aangeven dat je met een vrouw wilt praten (als je aangeeft 'een vrouw' dan doen ze meestal niet zo moeilijk over de reden)? Als hij vraagt 'waarom' kan je zeggen 'omdat ik een onderwerp wil bespreken dat heel privé is en ik voel me hierbij meer op m'n gemak bij een vrouw.
Het is belangrijk dat je erover gaat praten! En jij moet kijken wat je ervoor nodig hebt!
Ik snap de schaamte om er over te praten heel erg. Toen ik het voor het eerst aan mijn psycholoog vertelde zei ik 'er is een jongen over mijn grenzen gegaan'. Mijn psycholoog begreep toen waar ik heen wilde zonder dat ik op de details hoefde in te gaan.
Kan jij een manier verzinnen om het te vertellen zonder het te zeggen?
Er over leren praten kost tijd, en gun jezelf die tijd ook!
Dat je t idee hebt dat t jou schuld is herken ik...
Maar het is jou schuld niet! Niemand heeft het recht iemand te verkrachten! Nooit. De verkrachter zit hoe dan ook fout. Ik weet zeker dat niemand vind dat het jou schuld is! Probeer echt dat schuldgevoel los te laten! Praat erover! Hoe moeilijkste ook is!
Liefs,
Pheebe
Eey, thnx voor jullie reactie..
@pin
Niemand weet ervan. Ik heb er verder nooit over gepraat.
Ik heb ook verschillende keren geswitcht van psycholoog. Misschien krijg ik over 4 weken nieuwe therapie en dus ook een nieuwe coach.
@Pheebe
Het kost idd tijd.
Ik vind het altijd supermoeilijk om aan te geven wat mijn probleem is en voel me vaak schuldig als ik iets verteld heb, waarbij een ander betrokken is (geweest).
De reden dat ik niet durf te vragen of ik met een vrouw mag praten is deze: als ik dat vraag, móét ik er ook echt over praten (en dat heb ik gewoon nog nooit gedaan). Ik heb niet het gevoel dat er iemand achter me staat of iemand die me echt kan helpen. Iemand om op terug te vallen. Ik woon nog bij mijn ouders en van hen kan ik niks verwachten.
Ik weet niet wie ik moet en kan vertrouwen!
Grtz
Kikker
@pin
Niemand weet ervan. Ik heb er verder nooit over gepraat.
Ik heb ook verschillende keren geswitcht van psycholoog. Misschien krijg ik over 4 weken nieuwe therapie en dus ook een nieuwe coach.
@Pheebe
Het kost idd tijd.
Ik vind het altijd supermoeilijk om aan te geven wat mijn probleem is en voel me vaak schuldig als ik iets verteld heb, waarbij een ander betrokken is (geweest).
De reden dat ik niet durf te vragen of ik met een vrouw mag praten is deze: als ik dat vraag, móét ik er ook echt over praten (en dat heb ik gewoon nog nooit gedaan). Ik heb niet het gevoel dat er iemand achter me staat of iemand die me echt kan helpen. Iemand om op terug te vallen. Ik woon nog bij mijn ouders en van hen kan ik niks verwachten.
Ik weet niet wie ik moet en kan vertrouwen!
Grtz
Kikker
Durf je wel te bespreken dat je het gevoel hebt dat er niemand achter je staat?
Zo werk je toe naar het echte gesprek zonder dat je over de verkrachting hoeft te praten.
Je kan werken aan je netwerk en leren steun te vragen voordat je daadwerkelijk het onderwerp waar je eigenlijk over wilt praten aansnijd.
Je hebt gelijk dat bij therapie voor zulke heftige dingen het fijn is als je mensen hebt om op terug te vallen. Maar vergeet ook niet de kracht die er in jezelf zit! Jij bent sterk!
Wie je kan vertrouwen?
Vertrouw jezelf! En vraag steun aan mensen bij wie jij een goed gevoel hebt. En vertrouwen in mensen moet groeien! Maar dat vertrouwen groeit alleen als jij het ook de ruimte geeft om te groeien!
Gun jezelf mensen die je kunnen steunen!
Ik snap dat je je schuldig voelt naar die ander toe. Voor mij voelt t heel erg alsof ik de ander ervan beschuldig dat hij iets fout heeft gedaan. Maar echt, hij heeft je verkracht! Hij heeft ook iets fout gedaan! Je beschuldigd hem niet, je vertelt wat jou is overkomen. Het is niet dat je een verhaal verzint!
Zo werk je toe naar het echte gesprek zonder dat je over de verkrachting hoeft te praten.
Je kan werken aan je netwerk en leren steun te vragen voordat je daadwerkelijk het onderwerp waar je eigenlijk over wilt praten aansnijd.
Je hebt gelijk dat bij therapie voor zulke heftige dingen het fijn is als je mensen hebt om op terug te vallen. Maar vergeet ook niet de kracht die er in jezelf zit! Jij bent sterk!
Wie je kan vertrouwen?
Vertrouw jezelf! En vraag steun aan mensen bij wie jij een goed gevoel hebt. En vertrouwen in mensen moet groeien! Maar dat vertrouwen groeit alleen als jij het ook de ruimte geeft om te groeien!
Gun jezelf mensen die je kunnen steunen!
Ik snap dat je je schuldig voelt naar die ander toe. Voor mij voelt t heel erg alsof ik de ander ervan beschuldig dat hij iets fout heeft gedaan. Maar echt, hij heeft je verkracht! Hij heeft ook iets fout gedaan! Je beschuldigd hem niet, je vertelt wat jou is overkomen. Het is niet dat je een verhaal verzint!
Thnx, je hebt gelijk, ik denk dat je het begrijpt:)
Ik durf het wel te bespreken, maar mijn hulpverlening ziet alleen hoe ik ben als zij erbij zijn. Op school of thuis ben ik vaak anders. Niet dat ik me bewust anders voordoe, maar als ik op lange termijn samen met dezelfde mensen ben, gedraag ik me ook anders.
Ik kan niet zeggen dat ik het gevoel heb dat er niemand achter me staat. Mijn psych wil alles aan mijn moeder vertellen en wil het liefst dat zij overal bij betrokken wordt. Ik wil hem wel vertrouwen, maar het lukt me (nog) niet.
Ik durf het wel te bespreken, maar mijn hulpverlening ziet alleen hoe ik ben als zij erbij zijn. Op school of thuis ben ik vaak anders. Niet dat ik me bewust anders voordoe, maar als ik op lange termijn samen met dezelfde mensen ben, gedraag ik me ook anders.
Ik kan niet zeggen dat ik het gevoel heb dat er niemand achter me staat. Mijn psych wil alles aan mijn moeder vertellen en wil het liefst dat zij overal bij betrokken wordt. Ik wil hem wel vertrouwen, maar het lukt me (nog) niet.
Heeey,
Ik denk dat het beter is als je het aangeeft. Ik snap je ook heel goed dat je je daarvoor schaamt maar als ik dit zo lees dan denk ik niet van zo die moet zich schamen, ik denk eerder wat een rotjoch, dan heeft hij gewoon voor jou de 'liefde' om het zo maar even te zeggen een beetje verpest. Dat kan hij niet maken, je was nog maar 6! Ik zou naar je psycholoog gaan en het haar vertellen. Geef duidelijk aan dat je het nooit iemand hebt verteld omdat je bang was en misschien nog bent. Dat je niet wilt dat er iets gebeuren gaat zonder jou toestemming of zonder dat jij het weet. Je zult er met haar over praten en ik denk dat je het later ook aan je ouders moet vertellen. Het is nou eenmaal een bijzondere situatie maar gewoon alles negeren is geen oplossing. Jij moet ook plezier hebben in 'het verliefd zijn'. Succes, ik weet dat je het kunt! xoxox
Ik denk dat het beter is als je het aangeeft. Ik snap je ook heel goed dat je je daarvoor schaamt maar als ik dit zo lees dan denk ik niet van zo die moet zich schamen, ik denk eerder wat een rotjoch, dan heeft hij gewoon voor jou de 'liefde' om het zo maar even te zeggen een beetje verpest. Dat kan hij niet maken, je was nog maar 6! Ik zou naar je psycholoog gaan en het haar vertellen. Geef duidelijk aan dat je het nooit iemand hebt verteld omdat je bang was en misschien nog bent. Dat je niet wilt dat er iets gebeuren gaat zonder jou toestemming of zonder dat jij het weet. Je zult er met haar over praten en ik denk dat je het later ook aan je ouders moet vertellen. Het is nou eenmaal een bijzondere situatie maar gewoon alles negeren is geen oplossing. Jij moet ook plezier hebben in 'het verliefd zijn'. Succes, ik weet dat je het kunt! xoxox
hey, als ik jou was zou ik het echt met iemand bespreken
maakt niet uit wie, een vertrouwenspersoon op school, je psych of gewoon je beste vriendin, of gewoon een random iemand op straat!
maar ik merk dat je er heel erg mee zit, en ik heb niet hetzelfde meegemaakt als jij, maar wel iets anders waar ik eigenlijk nog nooit met iemand over gepraat had. toen ik het eenmaal aan iemand verteld had voelde het alsof er 100 kilo van mijn schouders afviel
gewoon doen dus! ik begrijp dat je je er voor schaamt, maar dat is echt niet nodig, jij kon er niks aan doen! jij was 9!!!!
ik weet zeker dat aan wie je het ook zou vertellen, dat ze er begrip voor zouden hebben en dat ze jou niks kwalijk nemen :)
good luck
xoxo Guintje
maakt niet uit wie, een vertrouwenspersoon op school, je psych of gewoon je beste vriendin, of gewoon een random iemand op straat!
maar ik merk dat je er heel erg mee zit, en ik heb niet hetzelfde meegemaakt als jij, maar wel iets anders waar ik eigenlijk nog nooit met iemand over gepraat had. toen ik het eenmaal aan iemand verteld had voelde het alsof er 100 kilo van mijn schouders afviel
gewoon doen dus! ik begrijp dat je je er voor schaamt, maar dat is echt niet nodig, jij kon er niks aan doen! jij was 9!!!!
ik weet zeker dat aan wie je het ook zou vertellen, dat ze er begrip voor zouden hebben en dat ze jou niks kwalijk nemen :)
good luck
xoxo Guintje
@Alleenmeepraten
Thnx voor je reactie, ik ga erover nadenken. Mijn ouders ga ik het sws niet vertellen. Zij geloven me nooit.
@Guintje -> ook thanks voor je reactie!
Ik voel me dom, nadat het gebeurde heb ik het nog 2 keer gehad dat iemand over 'mijn grenzen' heenging. Geen verkrachting, maar hij zat wel aan intieme delen.
Bij mij blijft het gevoel dat ik er iets aan had kunnen doen, dat ik het had kunben voorkomen, dat ik mijn gevoel overdrijf.
Anyways, ik weet totaal niet wie ik kan vertrouwen, ik ga het niet random tegen iemand zeggen (hahaha).
Thnx voor je reactie, ik ga erover nadenken. Mijn ouders ga ik het sws niet vertellen. Zij geloven me nooit.
@Guintje -> ook thanks voor je reactie!
Ik voel me dom, nadat het gebeurde heb ik het nog 2 keer gehad dat iemand over 'mijn grenzen' heenging. Geen verkrachting, maar hij zat wel aan intieme delen.
Bij mij blijft het gevoel dat ik er iets aan had kunnen doen, dat ik het had kunben voorkomen, dat ik mijn gevoel overdrijf.
Anyways, ik weet totaal niet wie ik kan vertrouwen, ik ga het niet random tegen iemand zeggen (hahaha).
Hoi mensen!
Er zit me iets ongelooflijk dwars en dat al een paar jaar.
Ik was 9 jaar en zat nog op de basisschool. Uit school gingen we altijd voetballen en er deden ook kinderen van andere scholen en uit de buurt mee. Ik was die dag keeper en er deden ook grote jongens mee, waaronder mijn buurjongen van 16.
Na het voetballen rookten de jongens nog en toen gingen ze naar huis. Ik was in de school en deed uit school nog weleens een klusje voor de meester (dat vonden we toen vet leuk^.^).
Toen ik naar huis wilde gaan, was alleen Jasper, mijn buurjongen er nog.
Hij zei tegen me dat ik eens achter het schuurtje moest komen kijken (achter het schuurtje bij het voetbalveld rookten de jongens altijd). Ik ging kijken, maar er was helemaal niks. Alleen Jasper kwam achter me aan en begon aan me te zitten.
Hij heeft me verkracht.
Ik wilde wel schreeuwen, maar ik kon helemaal niks, ik schaamde me en toen hij klaar was zei hij tegen me dat ik het aan niemand mocht vertellen. Ik beloofde het, ik was doodsbang. Daarna ben ik
heel hard naar huis gerend. Hij lachte nog, ik hoor dat lachje nog heel vaak in mijn hoofd. Ik had amper door wat er gebeurd was heb er nooit iemand van verteld.
Later heb ik het er heel erg moeilijk mee gekregen, dat ik het afschuwelijk vond als ik mensen elkaar zag zoenen of lieten merken dat ze van elkaar hielden.
Met mijn psycholoog heb ik er nooit over gepraat, omdat ik me nog steeds dood schaamde en dacht dat het misschien wel mn eigen schuld was. Nu heb ik een man als therapeut en dat is best wel een struggle.
Ik wil helemaal niet vertellen wat er met mij gebeurd is, het maakt me iedere dag kapot. Maar ik wil doorgaan met het leven en me niet op mijn kop laten zitten door iemand die mij wilde gebruiken.
Ik kán er gewoon niet over praten, ik heb weleens een brief geschreven naar een vertrouwenspersoon op school, waar ik weleens heen ging, maar die heb ik nooit gegeven.
Ik kan er niet meer mee leven!!
Weet iemand wat ik moet doen of heeft iemand misschien ook zoiets meegemaakt??
Kikker
Hey,
Ik zit met het zelfde probleem ongeveer. Ik was 5 of 6 jaar toen ik verkracht werd en ik durf er niet over te praten,het is de enige reden tot beterschap en toch durf ik niet. Mijn familie geloofd het niet dat dit gebeurd is omdat de dader 1 jaar ouder was. Ook al wist hij niet wat hij deed is het nog steeds verkrachting toch? Hij penetreerde mij terwijl ik dat niet wilde. Maar dus het enige dat ik kan zeggen is praat er over. Ik struggle er zelf mee en ik wil niet dat er nog meer mensen zijn die hierdoor pijnleiden. Dus zoek hulp nu je nog kan, durf te doen wat ik niet durf/kan...
Als iemand mij ook kan helpen?
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
