De Kindertelefoon.nl

Ik vind dat helemaal niet erg. Ik vind het juist heel goed dat je juist denkt aan mensen die zijn overleden, en jonge kinderen. Heel goed dat je dat doet!

Liefs,

Daniël

@daantje2003,

sorry dat het best lang geduurd heeft voordat ik terug reageer. Ik was toen jij je reactie postte even een tijdje niet online hier. Ondertussen ben ik al wel weer een weekje online, maar ja, toen was het er ook nog niet van gekomen.

Dankjewel dat je mijn topic bekeken hebt en dat je ook nog eens een lieve, positieve reactie hebt achtergelaten. Dat vind ik heel aardig van je.

Nu ik zelf ook weer eens op dit topic rond kijk en wat dingen terug lees, zie ik dat ik nog wel wat mensen een reactie schuldig ben. Al 2 jaar. Shame on me.

Ik ga proberen mijn leven te beteren. We komen er vanzelf wel achter of mijn goede voornemens uitkomen.

Ook een update is misschien gewoon ook wel een goed idee. Het moet er toch maar eens van komen.

Groetjes,

M&M's

@M en Ms .

Ik hoop dat je goede voornemens uitkomen. 

En verder, het is niet raar zoals @daantje2003 zei. Het is juist mooi dat je daar over nadenkt.

Groetjes gebruiker c. 

Hi iedereen,

het is tijd voor een update, nou ja, dat was het eigenlijk al heel lang, maar het is er nooit van gekomen tot nu toe dan.

Wat is er allemaal gebeurd/veranderd in de laatste 2 jaar?

Nou, er is een andere hovenier die het algemene onderhoud op de begraafplaats doet en op zich is dat wel een verbetering. Wel jammer dat de laatste paar jaar er wel steeds minder planten/heggen etc. staan.

Om de kosten van het onderhoud te beperken heeft de gemeente besloten veel algemene beplanting weg te halen en deze te vervangen door gras.

Niet alleen de beplanting achter de graven is veel minder geworden ook zijn er hele stroken beplanting voor/op de (vooral) wat oudere graven verwijderd. Op zich wordt het er niet mooier op, maar ja, het onderhoud is er wel wat eenvoudiger op geworden en op zich doen ze dat wel ok.

Het onderhoud bij de individuele graven laat nog te wensen over, maar dat is ook geen taak van de aangestelde hovenier. Dat zou gedaan ‘moeten’ worden door nabestaanden van de overledenen.

Graven die tot een paar jaar geleden nog werden onderhouden door de echtgenoot of echtgenote van degene die daar begraven ligt, worden niet altijd meer onderhouden na het overlijden van die partners.

Kennelijk is er geen familie die het onderhoud op zich kan of wil nemen. We snappen wel dat familieleden natuurlijk ook niet altijd in de buurt wonen en dat daardoor het onderhoud te wensen over laat.

Wel jammer dat sommige graven overwoekeren, beter zouden ze kiezen voor grind of iets anders onderhoudsvriendelijks als ze toch niet in staat zijn om het regelmatig te onderhouden. Maar dat is de vrije keus van de belanghebbenden.

Die dingen zien we gebeuren. Het is ook niet aan ons om het onderhoud op ons te nemen, maar soms doen we wel eens het hoogst noodzakelijke.

Ik bedoel, soms zitten de uitgebloeide bloemen van het vorige jaar en nog aan als de planten weer uitlopen. Omdat wij regelmatig op de begraafplaats komen weten we ondertussen wel, welke graven nog wel eens en welke niet worden onderhouden. Tsja, bij die graven die niet meer bijgehouden worden kunnen twin en ik het niet laten om dan even de uitgebloeide bloemen er af te knippen om de boel toch een klein beetje te fatsoeneren. We gaan natuurlijk niet echt dingen veranderen verder.

We doen natuurlijk nog steeds onderhoud voor de mensen die dat aan ons gevraagd hebben. Er zijn in de afgelopen jaren ook wel een paar nieuwe bij gekomen. In al die jaren dat we er al komen hebben we nogal wat, vooral oudere mensen, leren kennen die het graf van hun partner onderhielden, maar nu zelf overleden zijn of het gewoon weg niet meer zelf kunnen bijhouden nu.

Het is niet dat ze ons het met zoveel woorden hebben gevraagd, maar we zijn het op een gegeven moment gaan doen. In het begin alleen een beetje helpen als ze er zelf een bloemetje op kwamen leggen, maar het dan voor de rest zelf niet meer voor elkaar kregen om het helemaal netjes te maken. Dan haalden wij het onkruid weg en harkten het netjes aan en konden zij de bloemetjes er op leggen.

Nu doen we bij een aantal van die mensen dat we een aantal dagen voor de geboortedag of dag van overlijden zorgen dat het er allemaal piekfijn bij ligt. We zien dat ze dat waarderen.

Vaak krijgen we dan een lief berichtje of een reep chocolade ofzo. Dat doet ons dan ook wel goed.

Er zijn nog steeds mensen die één keer per jaar op Allerheiligen of met kerst ofzo een plant neerzetten, die er dan blijft staan totdat ze het jaar daarop een nieuwe komen zetten. Meestal zijn die planten na een maandje wel uitgebloeid en dan staan ze er nog 11 maanden…. Niet heel fraai, maar ook niet aan ons om er iets aan te veranderen.

Met de beheerder is onze band niet echt verbeterd. Dat hadden we ook niet verwacht, nadat hij door de gemeente een keertje was terug gefloten toen we over hem geklaagd hebben. Vorig jaar hadden we nog een ‘aanvaring’ met hem. Na de winter wordt, als het goed is, de buitenkraan weer aangesloten. In de winter sluiten ze die af ivm de kans op bevriezing. Maar het duurde en duurde maar, terwijl al veel mensen in het voorjaar nieuwe plantjes hadden gezet en er nog geen water uit de kraan kwam. Echt onhandig. We hebben hem toen gevraagd of hij de kraan wilde aansluiten. En eerste duurde dat nog ruim 2 weken en toen waren er geen gieters. Om dat laatste probleem op te lossen hadden we zelf 2 gieters gekocht en die daar opgehangen aan een beugel die daarvoor bedoeld is. Alleen waren onze gieters de volgende keer (een paar dagen later) dat we er kwamen verdwenen. We zagen ze in het gebouwtje liggen waar de waterkraan aan zit. Mijn twin was op m’n schouders geklommen en kon dat zien door een klein raampje dat best hoog zit. Wie legt die gieters nou weer binnen. Toen we hem (die beheerder) vroegen of hij onze gieters weer terug wilde geven zei hij dat niet wist waar onze gieters waren en dat het bovendien helemaal niet de bedoeling is dat iedereen zo maar gieters overal op de begraafplaats laat rond slingeren. We hebben onze gieters een week later uit de vuilnisbak gevist die op de begraafplaats stond. We gooiden wat afval weg en zagen ze toen ineens liggen. Inmiddels waren ze niet meer bruikbaar en lek. Het is gewoon pesterij en waarom? Wel stond er één oude zinken gieter die best wel onhandig en zwaar is voor veel mensen. Maar ja. Sinds die tijd nemen we gewoon onze eigen gieters van huis mee als we naar de begraafplaats gaan. Die nemen we dan ook gelijk weer mee terug naar huis. Dat werkt voor ons iig.

Er zijn de laatste 2 jaar ofzo weer 2 jonge jongens bij gekomen, eentje was verongelukt en die kenden we zo half/half en eentje door ziekte. We zagen hem vroeger wel op het strand. Hun families houden alles netjes bij. Vaak staan wij er even bij stil in gedachten. Het waren geen vrienden van ons, maar ze worden wel gemist door een hoop mensen. Ook is er nog een meisje dat vermoord is, begraven. Ook een heel triest verhaal.

Het leert ons wel dat het leven niet vanzelfsprekend is en zomaar ineens over kan zijn. Daarom proberen wij er alles uit te halen, elke dag.

Je kunt het natuurlijk niet voorkomen dat je overlijdt, maar kun je wel iets doen om het verlies dragelijker te maken? Dat zijn wel dingen waar we wel eens over nadenken. Eén van de dingen die we doen is dat we eigenlijk altijd als we ergens naartoe gaan ff ‘doei’ zeggen tegen papa en mama. Het is zo’n kleine moeite en je hoort zo vaak als iemand plotseling komt te overlijden van ‘hij ging nog ff naar voetbal en we hebben niet eens meer ‘doei’ gezegd’. Daarom. Oh ja, twin en ik sturen onze familieleden ook elke dag nog een selfie. Wel grappig om te zien hoe we veranderen in de jaren, want ja, wij bewaren die selfies natuurlijk zelf ook.

Een paar dagen geleden is Mark de Hond (geen familie of kennis van ons, wij kenden hem zoals de meeste mensen alleen van tv, hij was o.a. theatermaker en de zoon van Maurice de Hond, die opiniepeiler) overleden en twin en ik hebben hem, als hij weer eens op tv was een beetje gevolgd het laatste jaar ofzo.

Hij heeft van alles meegemaakt in zijn leven: kanker en een tumor die geopereerd kon worden, maar dat ging fout en toen kreeg hij een dwarslaesie, na een aantal jaar kreeg hij opnieuw kanker die niet meer te overwinnen was. Toch bleef hij altijd optimistisch. Ook al wist hij, zeker op het laatst, dat er geen genezing meer mogelijk was.

Hij is niet bij de pakken gaan neer zitten en heeft dat wat nog wel kon ook gedaan. Hij heeft veel gesproken met de familieleden die hij moest achterlaten en hij heeft ook heel veel dingen achtergelaten voor zijn nu nog jonge kinderen. Tastbare dingen en beelden, die zij later nog kunnen bekijken en dan zien wie en hoe hun vader was.

Niet iedereen kan dat natuurlijk, maar ik denk dat twin en ik ook wel zo in het leven staan.

Tsja, ik ben toch wel een beetje afgedwaald, maar ja zo kan het gaan als je eenmaal aan het schrijven bent.

Oh ja, twin en ik zijn niet hele dagen met de dood bezig hoor. Wij zijn vooral bezig met leven, maar de dood hoort daar ook bij. Dat jullie niet een verkeerde indruk van ons krijgen. Wij staan heel positief in het leven en willen nog wel een eeuwtje doorgaan. Stay tuned voor de aflevering voor honderd jarigen die wat ons betreft) gepland staat voor 2103 ofzo, want dan zijn we 100+. We worden in 2102 wel al 100, maar ja, dan moeten ze ons nog filmen en het nog editen, dus het zal wel 2103 worden voordat het uitgezonden wordt op tv, als dat nog bestaat haha. Het zal wel een ander medium zijn. Je ziet het nu al veranderen.

Dat doet me ineens denken aan een verhaal dat mensen nu al op sommige plekken een soort beeldscherm hebben waarop je beelden over hun leven kan bekijken. Idk of dat iets voor ons zou zijn.

Misschien een vraag voor jullie om te beantwoorden.

1. Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.
2. Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.

Ik ga gelijk zelf maar ff antwoord geven:

1. op zich lijkt het me wel een mooie mogelijkheid dat mensen iets kunnen terugkijken over ons als we daar ergens liggen onder de grond of uitgestrooid. Alleen lijkt het me niet echt praktisch qua techniek om echt een beeldscherm op je steen te hebben. Dan moeten ze stroom aanleggen naar je graf en die apparatuur kan allemaal kapot enzo en meer van die dingen. Ik denk dat wat ik noemde al een beetje verouderd is en de techniek al veel verder is. Nagenoeg iedereen heeft een beeldscherm in zijn zak, dus ik zou dan misschien eerder gaan voor een QR-code op mijn grafsteen of gedenkplaatje. Nog wel ‘analoog’ zoiets als: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’ Zoiets. Of gewoon een hologram dat ik op mijn eigen graf dans. Dat klinkt heel luguber, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet. Twin en ik zijn de laatste jaren echt gevallen voor dansen. Streetdance, hiphop, maar ook moderne dans. Dus ja, ergens zou ik het ook wel mooi vinden als zoiets dan getoond kan worden. Ik weet eigenlijk niet of begraafplaatsen zoals ze er nu zijn er in de toekomst nog zullen zijn. Je ziet dat er op veel begraafplaatsen ruimte tekort is aan de ene kant, maar ook dat er vaker gecremeerd wordt. Misschien worden begraafplaatsen in de toekomst sws meer digitaal. Weer iets om over na te denken…
2. ik vind het wel mooi dat de mogelijkheid om online te volgen er is. Toch is het heel anders dan dat je er fysiek aanwezig bent. Het gevoel van samen zijn is echt heel anders, maar zeker als het niet anders kan een uitkomst. In sommige overlijdensadvertenties staan linkjes, waar iedereen die dat wil op kan klikken. Ik zou niet zo snel een dienst volgen van iemand die ik persoonlijk niet ken, dat voelt niet goed voor mij en twin. Ik kan me wel voorstellen dat ik er wel naar zou kijken als het iemand is die zo half/half ken. Van school of sport ofzo. De drempel is dan lager om online te kijken dan dat je werkelijk naar zo’n afscheid gaat. Ik bedoel, ergens heeft de familie die mogelijkheid geboden, dus is het ook niet ongepast om daar gebruik van te maken. Ik moet dat wel per geval afwegen. Twin en ik zijn wel eens een aantal dagen na een begrafenis nog persoonlijk afscheid wezen nemen bij het graf van een jongen. I know, dat klinkt misschien weird, maar zo zitten we in elkaar. Denk nou niet dat we wekelijks een tour langs allerlei begraafplaatsen maken om die reden. Het zijn altijd wel jongens die we ergens in ons leven tegen gekomen zijn en waar we een mooie herinnering aan hebben.

Ok dat was wel weer even genoeg voor nu.

In een volgende post moet ik toch eindelijk nog eens wat gaan vertellen over ons bezoek aan het Nationaal Ereveld Loenen, 2 jaar geleden op dodenherdenking. Dat was erg indrukwekkend, maar meer daarover een volgende keer.

Oh ja, nog ff een kort berichtje voor een aantal mensen:

@Gebruiker c 

dankjewel voor je lieve berichtje en mijn voornemen is iig al voor een deel uitgekomen. Nu moet ik alleen de rest nog beantwoorden 

@Lianne_22_ ,

twin en ik lazen vanmorgen (bijna) ons hele topic nog eens door en er was iets dat ons opviel. Bij veel reacties (zelfs bij een aantal van mijn reacties) plaatste je een klavertje 4. Dat trok onze aandacht. We waren benieuwd naar wie er achter zit en hebben even snel door je reacties en topics ‘gebladerd'. Ergens lazen we dat je niet zelf in het middelpunt van de belangstelling hoefde/wilde te staan, maar wij willen jouw lieve bijdrage aan ons topic niet ongenoemd laten. Dus, echt heel erg bedankt daarvoor. Het ga je goed  (dit moet mijn twin en ik die jou een hug geven voorstellen)

@Pin .

zou het er dan toch nog van komen om jou en anderen waarvan iig één iemand van wie het account als zodanig niet meer bestaat, maar die nog steeds in onze gedachten is, te vertellen over onze ervaringen op het Ereveld in Loenen? Het is altijd afwachten met ons, maar ik ga nu echt mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen

Liefs en groetjes,

M&M’s (en twin)

Hey M en Ms

Nog steeds erg mooi hoe jullie zorg dragen voor en begaan zijn met andermans rustplaats. Inspirerend hoe jullie je hiervoor engageren.

‘Het leert ons wel dat het leven niet vanzelfsprekend is en zomaar ineens over kan zijn. Daarom proberen wij er alles uit te halen, elke dag.’

Dat lijkt inderdaad jullie levensmotto  Het lijkt me goed om hierbij te leven. En inderdaad; een afscheidsdoei of knuffel voor je ergens heen gaat, kan een hoop spijt voorkomen. 

Een film over jullie leven? Dat zou velen kunnen boeien denk ik. Inspirerend, ontroerend, met een lach en een traan. 

‘Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.’

Dat lijkt me een mooi concept. Voor mezelf zou ik niet weten hoe mijn essentie te vatten is in een film, ik weet niet eens wat die essentie zou inhouden, maar zo’n filmpje van anderen bekijken lijkt me wel boeiend. 

‘Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.’

Online afscheidsceremonies kunnen zeker een (tijdelijke) goede oplossing zijn. Echter ben ik nog steeds voorstander van een afscheid onder naasten, waarbij je elkaar ook fysiek ziet, elkaar kan knuffelen (nou ja, niet in deze corona-tijden dan) en knus herinneringen kan ophalen aan die persoon. Maar sure, dat filmen en er een mooie reeks beelden van maken, kan in mijn ogen absoluut heel wat betekenen voor nabestaanden. 

Even tussendoor: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’

Haha, superdroog. Geweldig. In mijn geval zou iets kunnen als: ‘Hier ligt Kenshin. Die had er sowieso al niet zo’n zin in.’ Ha nee hoor, de laatste tijd sta ik een stuk positiever en zeg maar spiritueler in het leven. 

Om af te sluiten: nogmaals mijn respect voor jullie. Jullie positiviteit, jullie engagement, en dat in een leven dat niet altijd even eenvoudig is (geweest). Wat er ook gebeurt; jullie hebben voor eeuwig een plekje in mijn hart veroverd. 

Gr. Kenshin

Hey @M en Ms . Fijn dat je voornemens al  voor een deel zijn uitgekomen.

Voor de rest ,neem je tijd. 

1. Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.ja hoor, dan weten de mensen wie ik ben en ik ben dan er toch niet meer .
2. Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.ik vind het goed dat er de mogelijkheid voor is nu , maar zelf vind ik het niet echt fijn. Uit ervaring weet ik dat online minder persoonlijk voelt en de gedachten dat vreemde er op kunnen klikken vind ik een beetje ja  ..(moeilijk te verwoorden)

Ik ga gelijk zelf maar ff antwoord geven:

1. op zich lijkt het me wel een mooie mogelijkheid dat mensen iets kunnen terugkijken over ons als we daar ergens liggen onder de grond of uitgestrooid. Alleen lijkt het me niet echt praktisch qua techniek om echt een beeldscherm op je steen te hebben. Dan moeten ze stroom aanleggen naar je graf en die apparatuur kan allemaal kapot enzo en meer van die dingen. Ik denk dat wat ik noemde al een beetje verouderd is en de techniek al veel verder is. Nagenoeg iedereen heeft een beeldscherm in zijn zak, dus ik zou dan misschien eerder gaan voor een QR-code op mijn grafsteen of gedenkplaatje. Nog wel ‘analoog’ zoiets als: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’ Zoiets. Of gewoon een hologram dat ik op mijn eigen graf dans. Dat klinkt heel luguber, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet. Twin en ik zijn de laatste jaren echt gevallen voor dansen. Streetdance, hiphop, maar ook moderne dans. Dus ja, ergens zou ik het ook wel mooi vinden als zoiets dan getoond kan worden. Ik weet eigenlijk niet of begraafplaatsen zoals ze er nu zijn er in de toekomst nog zullen zijn. Je ziet dat er op veel begraafplaatsen ruimte tekort is aan de ene kant, maar ook dat er vaker gecremeerd wordt. Misschien worden begraafplaatsen in de toekomst sws meer digitaal. Weer iets om over na te denken.. dat is mooi gezegd.
2. ik vind het wel mooi dat de mogelijkheid om online te volgen er is. Toch is het heel anders dan dat je er fysiek aanwezig bent. Het gevoel van samen zijn is echt heel anders, maar zeker als het niet anders kan een uitkomst. In sommige overlijdensadvertenties staan linkjes, waar iedereen die dat wil op kan klikken. Ik zou niet zo snel een dienst volgen van iemand die ik persoonlijk niet ken, dat voelt niet goed voor mij en twin. Ik kan me wel voorstellen dat ik er wel naar zou kijken als het iemand is die zo half/half ken. Van school of sport ofzo. De drempel is dan lager om online te kijken dan dat je werkelijk naar zo’n afscheid gaat. Ik bedoel, ergens heeft de familie die mogelijkheid geboden, dus is het ook niet ongepast om daar gebruik van te maken. Ik moet dat wel per geval afwegen. Twin en ik zijn wel eens een aantal dagen na een begrafenis nog persoonlijk afscheid wezen nemen bij het graf van een jongen. I know, dat klinkt misschien weird, maar zo zitten we in elkaar. Denk nou niet dat we wekelijks een tour langs allerlei begraafplaatsen maken om die reden. Het zijn altijd wel jongens die we ergens in ons leven tegen gekomen zijn en waar we een mooie herinnering aan hebben....snap ik en daar ben ik het helemaal mee eens. 

het is mooi dat jullie jullie doen voor de mensen die dat aan jullie vragen. Ik ben zelf ook weer blij dat ik weer naar de begraafplaats kan gaan van mensen die ik ken van vroeger en familieleden. (Er liggen bij de ene begraafplaats 26 mensen die familie zijn en de ene 21 , en daarnaast ken ik nog wat mensen die vrienden waren. En mijn opa, mijn opa was een grappige man , hij zei als ik ga en op de begraafplaats lig wil ik een graag een vrouw naast mij en daarnaast een man. Weet niet waarom maar dan kan ik met ze praten zei hij altijd. Ik weet het het is raar. Ik ga morgen naar mijn andere opa die 30km verder licht in een dorpje. En volgende week ga ik naar een goede oude vriend van mij die is overleden die licht toevallig 4 plaatsen naast de te jong overleden soldaat/man van mijn kapster. Ik kom haar dan waarschijnlijk tegen en kunnen we even bij praten. 

ik vind het mooi om alles te horen . 

dat was het dan voor nu.

en zoals kenshin al zei. Jullie hebben voor altijd een plekje i n mijn hard veroverd en dat is voor mij best moeilijk om te krijgen.  Niet veel mensen hebben daar een plekje.. Maar jullie hebben met heel wat forumleden en wat andere mensen een plekje in mijn hart. Ook al is mijn hard niet zo heel groot , hebben jullie het voor elkaar gekregen.

Groetjes gebruiker c 

Hi M&M's,

Als het onderhoud makkelijker wordt door het weghalen van struiken en andere begroeiing, waardoor het nu wel goed/beter wordt onderhouden, is het dan echt een achteruitgang? Misschien is dit een gevalletje kwaliteit over kwantiteit? Ik heb liever een net grasveld dat overwoekerde struiken of ben ik daar de enige in?

Ik blijf het mooi vinden hoe jullie mensen helpen met het onderhouden van hun graf. Ik denk dat er weinig mensen zijn die dit voor anderen doen helaas. Ze hebben maar geluk met jullie!

Jullie hebben zelfs gieters geschonken aan de begraafplaats, die er niet netjes mee omging. Ik snap dat echt niet, waarom ze zo moeilijk doen. Het lijkt mij dat je als onderneming/bedrijf/organisatie alle hulp aangrijpt die je kan krijgen? De beheerder zal misschien niet blij zijn met jullie klachten, maar hij schiet er ook niks mee op om dan maar jullie gieters weg te gooien.

M en Ms schreef:

 Eén van de dingen die we doen is dat we eigenlijk altijd als we ergens naartoe gaan ff ‘doei’ zeggen tegen papa en mama. Het is zo’n kleine moeite en je hoort zo vaak als iemand plotseling komt te overlijden van ‘hij ging nog ff naar voetbal en we hebben niet eens meer ‘doei’ gezegd’. Daarom.

Dit doet me altijd denken aan een boek wat ik ooit heb gelezen. Het ging over een meisje die een jaar naar Amerika ging om daar naar school te gaan. Zij belandde toevallig op een school waar er dat jaar, tijdens haar aanwezigheid, een school shooting was. Een aantal van haar nieuwe vrienden zijn daarbij overleden (dacht ik) en zij hield er een trauma aan over. Eén van de resultaten was dat zij altijd als ze wegging, ook al was het om even te plassen, afscheid nam van iedereen waar ze bij was. Niet zo zeer omdat zij zou kunnen sterven, maar ook omdat de mensen waar zij bij was zouden kunnen overlijden en ze dan weer geen afscheid zou kunnen nemen. Dit omdat zij maar al te goed wist hoe dat was, helaas.

1. Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.

Ik ben blij om te horen dat jij en twin niet de hele dag bezig zijn met de dood. Ik ben helaas wel een aanzienlijk deel van de dag bezig met de dood, door mijn depressie en de voor mij bijbehorende doodswens. Ik heb de afgelopen jaren vaak genoeg nagedacht over mijn dood en over wat mijn familie en vrienden dan zouden doen. Wat zou ik willen? Ik wil dat mijn vrienden en familie een afscheid hebben waar zij iets aan hebben. Het maakt me niet uit wat er met mij gebeurt na mijn dood, dat is aan hen. Zij mogen voor mij bepalen wat er gebeurt. Wat het beste voor hen is, is mijn wens. Dit geldt ook voor wat er te zien is bij een eventuele gedenkplaats. Persoonlijk denk ik dat de film van mijn leven nogal deprimerend zal zijn, gezien mijn lange geschiedenis met depressie. Ik ben daarom geneigd te zeggen dat het het niet waard is. Echter weet ik dat er voor mensen ook mooie herinneringen zitten in de afgelopen 18 jaar van mijn leven. Als zij hier een film van maken en dit daar willen zien, sure. Waarom niet? Ik vraag me wel af hoeveel nut dit heeft voor mensen die mij nooit hebben gekend. Dan zien zij een vertekend beeld. Ze zien een film vol mooie momenten en denken dat ik een mooi leven had. Jullie zouden, als jullie langs mijn graf zouden lopen en het filmpje zouden kijken, denken dat ik een mooi leven had. Echter had ik geen mooi leven. Jullie zouden treuren om iets wat niet echt was, niet voor mij in ieder geval. Moet het filmpje dan ook de slechte momenten bevatten? Wat is de waarde daarvan voor mijn dierbaren, de 99% die het zal bekijken? 

2. Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.

Ik ben zelf nog nooit op een uitvaart/begrafenis geweest. In ieder geval niet op een leeftijd waarop ik mij bewust was van wat er gebeurde. Ik weet niet hoe het voelt om een dierbare te verliezen. Ik weet niet hoe het is om iemand een dierbare te zien verliezen. Je zou kunnen zeggen dat ik daar geluk mee heb, maar zelf denk ik dat niet. 

Waar ik wel ervaring mee heb, is het digitaal bespreken van gevoelige dingen. Therapie bijvoorbeeld. Het, ehm, werkt niet… Voor mij dan. Meestal loopt de audio niet gelijk met de video. De video loopt vast en je mist daardoor de helft van de beelden. Je mist de subtiele onderdelen die de communicatie extra waardevol maken. Kleine signalen die verloren gaan bij de digitale overdracht van de informatie. Voor mij maakt dat het videobellen over gevoelige dingen nogal waardeloos. Echter, ik kan mij ook voorstellen dat het '’iets is beter dan niets'’ principe geldt. Je hebt dan op zijn minst een idee van wat er is gebeurd, wie er waren, wat er te zien was en wat er gezegd is. Voor sommige mensen is dit genoeg. Moet je hen dit dan ontnemen? Het kleine stukje wat zij wel kunnen krijgen. Nee. Zou ik zelf aan zo'n videocall deelnemen? Ik hoop nooit die beslissing te moeten nemen… Het is een afweging. Pak je wat er beschikbaar is of maak je jouw afscheid op een andere manier waardig voor jezelf?

M en Ms schreef:

Het is altijd afwachten met ons, maar ik ga nu echt mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen

Het is altijd de moeite waard. Daarbij is het jouw leven en je bent mij niks verschuldigd. Ik hoor graag van je, ik denk graag met je mee, maar ik respecteer ook jouw keuze om je op jouw leven offline te focussen. Weet dat met wat je al hebt gedaan, met het delen van je verhalen en ervaringen, je een hoop mensen hebt geholpen. Of je daar nu meer doorgaat of niet, dat verandert niks aan wat je al hebt gedaan en bereikt.

Gr. Pin

Hi @Kenshin, @Pin  en @Gebruiker c ,

hartelijk bedankt voor jullie antwoorden. Jullie hebben me nu al aan het denken gezet. Het was natuurlijk een beetje naïef van mij om te denken dat iedereen wel een leuke film van zijn of haar leven kan maken, afgezien van of die dat wel of niet wil. Dat het dan alleen om de vraag of je dat leuk zou vinden zou gaan. Dat is natuurlijk niet zo.

Hier onder nog kort een reactie op wat quotes:

Ik vind het toch wel mooi dat je zegt 'Die had er sowieso al niet zo’n zin in’

Dingen kunnen dus gelukkig positief veranderen 

Dankjewel en dat is omgekeerd ook zo

je kunt overledenen natuurlijk overal herdenken, maar ik vind  (ook) dat dat op een begraafplaats toch anders is. Zeker als je ergens bent waar veel overleden familieleden liggen

ik vind het ook mooi dat je kennelijk al snel hier op het forum zoiets op kan bouwen

het wordt er wel netter door, maar het komt de sfeer op de begraafplaats niet ten goede. Dat vind ik er jammer aan. Het is tenslotte een begraafplaats en geen ‘parkeerplaats voor overledenen’. In de letterlijke zin is dat misschien wel zo, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Je mag geen 'tuintje meer op je buik', alleen maar eentje van 40 cm boven je hoofd. Over de rest van je lichaam rijden ze met de grasmachine… 

die beheerder kan werk en privé niet scheiden. Voor hem is het een persoonlijk dingetje. Hij heeft gewoon de pik op ons

voor ons gaat het gelukkig niet zo ver, maar wij hebben ook niet zo'n traumatische shooting mee gemaakt. Wij zijn thuis gewend om elkaar vaak  even aan te raken en hoi en doei te zeggen. Bijna een soort automatisme met als voordeel dat het nooit lang geleden is dat je elkaar aangeraakt en gesproken hebt. Ik heb het eerder ergens anders wel eens geschreven dat wij elkaar thuis tenminste allemaal elke dag aan het begin en eind van de dag een kus geven. Ik begin na het wakker worden altijd bij mijn twin en dan met mijn vaak nog slaperige kop is de rest van de familie aan de beurt en ik eindig 's avonds voor het slapen altijd weer bij mijn twin. Dat voelt goed voor ons. Vrienden die voor het eerst bij ons  thuis komen moeten er soms wel een even aan wennen, maar als ze blijven logeren 'moeten’ ze gewoon meedoen. Nou ja, ze 'moeten’ natuurlijk niet echt, ze mogen en meestal doen ze wel mee. We snappen ook wel dat niet iedereen het fijn vindt en dat respecteren we. Dan zeggen we gewoon 'hoi’ en 'heb je lekker geslapen’, van die dingen, zo ingewikkeld is het nu ook weer niet

dankjewel en ik snap wat je bedoelt

Ik doe het omdat ik het graag wil delen en het verhaal zo compleet mogelijk wil maken. Dat je ook op die manier dingen kan afronden. Zoals je weet zijn die  momenten er dat ik (even) kies voor mijn leven offline

Groetjes,

M&M's

je kunt overledenen natuurlijk overal herdenken, maar ik vind  (ook) dat dat op een begraafplaats toch anders is. Zeker als je ergens bent waar veel overleden familieleden liggen

dat is zeker waar, voor mij is het wel normaal dat ik om de zoveel tijd ga. Maar sommige hebben er wel moeite mee. Vaak zit het bij sommige mensen er nog vers in. Dat vind ik ook niet gek, elk jaar komen er wel weer een paar bij die ik ken of familie zijn. Maar ja dat is het leven, ik kan er jammer genoeg niks aan doen. Behalve een klein bezoekje en even wat bijhouden en dan naar de volgende.  Sommige van mijn vrienden vinden het raar maar ja die snappen het wel. En ik ben er ondertussen wel aan gewend aan alles wat erbij komt kijken. Dus voor mij is het niks nieuws.

ik vind het ook mooi dat je kennelijk al snel hier op het forum zoiets op kan bouwen*

dat is zeker waar, maar jullie hebben wel een weg gevonden die bijna niemand heeft kunnen vinden op een paar mensen . Ja dat gaat nu wel snel , misschien ook omdat als ik een topic zie dat 1 van jullie of later we l in terug

Te vinden is en dat maakt voor mij ook wat . Ook omdat jullie het graag doen(zo lijkt het althans,  verbeter me maar als dat niet zo is) en jullie ook jullie ervaring en verhaal vertellen en je dus open stelt. Dat vind ik ook mooi. Dat heeft mij ook wat laten denken. Dus bedankt daar voor!

ik denk dat jullie het wel snappen na deze lange tekst.

Ik had trouwens nooit gedacht dat ik zoveel zou doen , maar ja ik kan het nu niet meer laten. 

Groetjes gebruiker c 

En M en Ms het is helemaal niet naïef. ik vind het juist leuk dat je er over nadenkt. (Als je snapt wat ik bedoel)

Hi M en Ms,

Je kan het naïef vinden of de mooie kant ervan inzien. Jullie zijn positief ingesteld en daarom dachten jullie dat er altijd mooie beelden te zien kunnen zijn. Die gedachte is mooi, omdat er in ieder leven ook mooie momenten zitten, hoe slecht de slechte momenten ook mogen zijn en hoe lang deze ook duren.

Oh je mag het graf nu ook niet meer decoreren? Dat vind ik wel slecht. Op de enige begraafplaats waar ik nog wel eens kom, bij mijn opa, heb je een steen en het stuk waar hij zegmaar precies onder ligt om te decoreren zoals de nabestaanden dat willen. Dat kan gras zijn, bij mijn opa is het een soort uitbreiding van de steen en wat plantjes.

Wat hebben jullie toch een interessante rituelen. Zetten jullie die selfies trouwens ook achter elkaar in een filmpje ofzo dat je het helemaal ziet veranderen?

Gr. Pin

Hi Gebruiker c,

ik quote dit stukje even, omdat ik even iets moet toelichten. Ik spreek wel vaak in de wij-vorm als ik het over mijn twin en ik heb, maar ik ben de enige die op dit account reacties post. Het is dus niet zo dat je de ene keer een reactie van mij en de andere keer een reactie van mijn twin leest. Mijn twin vindt het forum vooral ‘leuk’ om te lezen en ook om het er met mij over te hebben. Hij helpt mij ook wel om een verhaal in de goede volgorde enzo te vertellen als ik dingen niet meer precies weet. Hij post zelf niks, maar bemoeit zich eigenlijk alleen met reacties die ik post over wat twin en ik hebben meegemaakt.

ja, daar heb ik me ook wel eens in vergist, maar op een gegeven moment zie je zoveel topics die je wilt beantwoorden dat het best veel tijd kost. Ik heb ondertussen geleerd keuzes te maken. Je kunt niet alles beantwoorden en je hebt naast dit forum ook nog een leven, toch? Probeer een balans te vinden. Dat heb ik ook moeten leren.

ergens weet ik dat ook wel, maar ja

Ik ben ook wel blij dat ik de dingen post zoals ik ze gepost heb en dat er door de wisselwerking met anderen hier op het forum ook andere invalshoeken worden belicht. Het opent je ogen en ik snap dan ook beter hoe het voor anderen kan zijn. De dood en alles er omheen is voor veel mensen toch iets war liever niet over gepraat wordt, terwijl iedereen er mee te maken krijgt

Ok dat was het ff voor nu, ik ga maar even eten en Pin, jij komt daarna nog aan de beurt 

Groetjes,

M&M's

 ik denk datje me verkeerd heb begrepen , snap ik wel want het was een beetje onduidelijk.  Ik bedoelde jullie in de vorm van Pin,Kenshin, jij spookyzx  en nog een paar andere forumleden.

Groetjes gebruiker c 

Hi Gebruiker c,

dat denk ik ook  , thnx voor je toelichting

Gebruiker c schreef:

misschien beetje laat maar eetsmakelijk

nee joh, das niet (te) laat, ik ga vast nog wel een keertje eten, dus dankjewel alvast

Groetjes,

M&M's

Hi Pin,

true en we hebben ook altijd de beste bedoelingen, maar het kan ook kwetsend overkomen als we er soort van vanuit gaan dat iedereen wel zo'n leuk filmpje over zijn/haar leven kan maken en dat we voorbij gaan aan wat zij allemaal mee (hebben moeten) maken, maar ik snap je wel 

tot 2012 ofzo (dat zien we aan de data op de grafstenen) mocht je de hele lengte van het graf  gebruiken voor een steen of beplanting, daarna alleen nog een stukje van 40 cm ofzo, miss 50 cm idk precies. De laatste jaren zijn ze ook steeds meer beplanting weg aan het halen bij oudere graven. Alleen als er ‘eigen beplanting of een hele omranding van steen of hout’ (of hoe heet dat eigenlijk) aanwezig is, dan laten ze het intact, tenminste als de grafrechten niet verlopen zijn. Het kan dan zijn dat alleen de grafsteen zelf nog blijft staan of een paaltje met een grafnummer. Dan wordt er dus over het hele graf gras ingezaaid. Dan kunnen ze er gemakkelijk met een grote zitmaaier overheen racen….

Nou nog eentje dan:

dit doen we al met opa sinds we klein zijn (en nu nog steeds, das nog het ergste ). Wie kan het snelst een rond koekje mooi vierkant maken door er stukjes af te happen. Later werd dat iets moeilijker, want dan werd de opdracht, maak een vierkantje van 4 bij 4 cm van je koekje. De koekjes gaan echt langs de meetlat om te weten wie er gewonnen heeft  Maar hoe kan je nou  van opa winnen als je 5 bent en 2 voortanden mist, lekker sportief, opa  Toen wel hè, tegen 2 peuters, come on. Kleine tip: begin met stroopwafels, daar staan ruitjes op, dat helpt, want die kun je tellen 

Net als deze van Vince bedoel je? 

Leuke jongen trouwens, die Vince

of deze

Dat zou wel een mooi filmpje zijn voor op ons graf, ooit dan, over 100 jaar ofzo.

Onze selfies zijn niet voor een neutrale achtergrond gemaakt zoals bij Vince hierzo, maar op zich kunnen we ze wel achter elkaar zetten. Dan zie je ons zonder en met tanden, met een snotneus en als een snotneus en dan weer met een blauw oog of een hechting. Dat we lief voor elkaar zijn en als we elkaar aan de haren trekken. Das wel hoe het in het echt gegaan is en nog steeds gaat. Wel een cool idee, maar dat is vast heel veel werk, denk je niet. Of kunnen we gewoon een paar duizend foto's in zo'n videobewerkingsprogramma gooien en dan op PLAY duwen? Zal wel niet. Maar wel iets om over na te denken. Leuk idee Pin of was het alleen een vraag 

Groetjes,

M&M's

groetjes gebruiker c 

Ps. Sorry voor beetje laat reageren, ik was bezig met bellen voor werk.(ja ik werk soms ook in midden in de nacht. En bellen kan tijd toch.) 

1. Is het raar dat we zo vaak op begraafplaatsen komen en dat we nieuwsgierig zijn naar de verhalen achter de stenen? Nee hoor, het is toch juist goed om te weten wie je herdenkt? 
2. Mag je sws rondlopen op een begraafplaats als er geen familie van je ligt of is dat strafbaar? Nee
3. Weet iemand hoe en waar je je op kunt geven als vrijwilliger om achter een graf te staan bij zo’n herdenking als we op tv gezien hebben? Geen idee