Verhalen achter grafstenen op gewone en oorlogsbegraafplaatsen en wat kun / mag je doen om te helpen

  • 15 March 2018
  • 69 reacties
  • 1656 Bekeken


Toon eerste bericht

69 reacties

Ik vind het wel goed wat jullie hebben gedaan met de begraafplaats. Als het onderhoud slecht is, mag daar wat van gezegd worden. Als dat voor iemand meer werk betekent, dan is dat maar zo. Hij wordt niet betaald om zijn werk niet te doen.

Ja, als je eenmaal begint met ouderen helpen, weet binnen de kortse keren het hele bejaardentehuis het en wilt inderdaad iedereen het. Anders moeten jullie het maar houden bij af en toe iemand helpen.

Ik vind het wel verstandig dat jullie geld vragen voor die computerproblemen. Als ik naar mijn oma kijk en haar tablet (we moeten haar echt geen laptop geven) is het ook altijd raak. Ze heeft altijd vragen, maar dat is ook wel begrijpelijk. Bij m'n andere oma komt ook altijd de hele familie naar ons toe.

Ah ja, het maakt ook niet uit of jullie op tv komen, ik zal wel aan jullie denken! 😉 Ik denk dat ze jullie niet naast elkaar kunnen doen, omdat er dan maar net 2 graven van jongens met dezelfde leeftijd naast elkaar moeten hebben.
Het gaat er om dat jullie er zijn, dus ja. Hopelijk kunnen jullie elkaar wel gewoon zien. Ook leuk dat jullie zus mee gaat!

Volgens mij had je inderdaad alles beantwoord :)

Gr. Pin
Hi Pin,

Beetje een late reactie, maar alsnog bedankt.

Ik denk dat we maar niet teveel dingen voor vast gaan afspreken, maar meer per geval. Ik hoop dat ze dat begrijpen, maar sommige afspraken hebben we al toegezegd, dus die moeten we wel nakomen.

Met die beheerder en ons wordt het waarschijnlijk nooit wat, maar we gaan wel onze eigen gang.

Met die computers wordt het ook steeds gekker, maar we merken wel dat als ze weten dat het geld kost, ze dan niet voor alle dingetjes gelijk ons gaan vragen.

We weten al wel een beetje hoe die dag op het Ereveld gaat lopen. We worden goed begeleid en krijgen uitgebreide instructies en gaan ook eerst oefenen voordat de tv opnamen ’s morgens worden gemaakt. Er is daarna ook lunch en als er iets is kunnen we onze begeleider (van een bepaald aantal graven) altijd aanspreken.

’s Middags staan we weer een tijdje achter de graven als er ook mensen voorbij komen. Ze mogen iedereen die achter een graf staat, vragen stellen en we moeten ze zo goed mogelijk uit onszelf beantwoorden, dus wat we er zelf van denken en voelen. Over sommige graven is er ook achtergrondinfo bekend over wie er ligt enzo en als dat bij “onze” graven ook zo is, moeten we ook dat zo goed mogelijk uitleggen.

Ik vind het wel een beetje spannend en ja, ik hoop natuurlijk dat ik mijn twin de hele tijd kan zien, ook al is het vanuit mijn ooghoeken. Maar voor zover ik het begrepen heb en voor zover die indeling vast staat, staan we wel een eindje uit elkaar. Gelukkig is onze zus er ook, die zal ons ook wel in de gaten houden. Zij kan wel heen en weer lopen, want de vrouwen waren al vol en ingedeeld, dus ze staat niet achter een graf. Ik geloof wel op een reservelijst.

Het laatste nieuwtje is dat onze grootste broer, eigenlijk onze pleegbroer, maar voor ons is hij een echte broer heel waarschijnlijk ook mee gaat. Er is nog een tekort aan mannen tussen de 20 en 49 ofzo.

Ik denk dat ik die dag wel nooit zal vergeten.

Groetjes,
M&M’s
Hey,

Verstandig dat jullie niet te veel dingen voor vast gaan afspreken, want dan wordt het inderdaad wel erg veel.

En ja, inderdaad lekker niks van die beheerder aantrekken en lekker zelf je gang gaan. Het is openbaar terrein :)

Helaas dat jullie elkaar dan niet kunnen zien, maar ik denk dat als er dus mensen langslopen, je altijd wel iets te doen hebt, dus dat je ook soort van geen tijd hebt om elkaar te missen.

Het zou ook wel tof zijn als je zus en je broer allebei nog mee kunnen doen. De hele family op het ereveld in Loenen ;)

Ik hoop niet voor je dat je die dag gaat vergeten, want het lijkt me alleen maar iets moois wat je beter gaat maken als mens (voor zover dat nog kan, want volgens mij zijn jullie al geweldige mensen).

Gr. Pin
Hi Pin,

dankjewel voor je reactie. We leren elke dag wat bij, maar of we echt verstandiger worden? Idk.

Idd wel jammer als we elkaar niet kunnen zien, maar hij is altijd bij me, in mijn hart ❤️

Als de hele family mee zou doen zou wel tof zijn, maar ik weet niet of mijn andere 2 broers (14 en 16) ook mee komen en dan nog papa en mama, idk.

Ik vind het zo ook al bijzonder en mooi.

Thnx voor je lieve reactie :)

Groetjes,
M&M’s
Idd wel jammer als we elkaar niet kunnen zien, maar hij is altijd bij me, in mijn hart ❤

Kijk dat is de insteek 😉

'De hele family' was ook meer bedoelt als overdrijving, want jouw familie is inderdaad best groot! :)

Gr. Pin
@Pin,

Ik snap ‘m “van de hele family”. Eigenlijk dacht is wel al dat je dat bedoelde, omdat je vast wel ergens gelezen had met hoeveel we thuis zijn.

Verder klopt het dat je (lichamelijk) niet altijd bij elkaar hoeft te zijn om iemand te voelen en te steunen.

Love is all around zoals Wet Wet Wet zingt: https://www.youtube.com/watch?v=aSWJMlxI9xw
Deze is met songtekst, dus als je de muziek niet mooi of te hard vindt, dan kun je het geluid uit/zacht zetten en de tekst lezen. Speciaal voor jou @Pin.

PS het is de bedoeling om je er ongemakkelijk door te laten voelen :)

Groetjes,
M&M’s
Hallo

Ik heb een tijdje niet gereageerd. Dat kwam omdat ik niets toe te voegen had, en als ik niets nuttig te zeggen heb, hou ik beter mijn mond, anders komt er alleen maar onzin uit :D

Het ziet ernaar uit dat die dag goed georganiseerd is. Er is een verantwoordelijke voor een aantal graven, alles wordt goed uitgelegd, enz. Jullie gaan dat vast super doen.

De band die jullie twee hebben, is volgens mij zo sterk, dat je die nog voelt als één van jullie in Japan zit. Een ereveld lukt zeker ;)

Die dag is vast onvergetelijk. Als je hem vast wilt leggen, zou je kunnen vloggen, maar ik ben eerder een voorstander van focussen op het moment zelf, en de technologie even achterwege laten. Met je eigen geest kun je veel meer waarnemen dan met een camera.
@Pin,

Oeps, grote blunder van mij in mijn vorige reactie.

Het is natuurlijk NIET de bedoeling dat je je er ongemakkelijk bij voelt.
Sorry, sorry en dat dan duizend maal. Oh dat klopt ook niet, het moet niet duizend maal, maar 500 maal zijn. Het stond er al 2 keer en dan nog maal 1000 is wat overdreven, vandaar 2 maal 500 en dat is dan weer 1000 …. Nou ja, je begrijpt me wel, hoop ik.:)

Groetjes,
M&M’s
@100Divergent11,

Het is idd wel goed georganiseerd. Er is een heel draaiboek. Aan het einde is er ook nog een debriefing en dan kun je vertellen hoe je het gevonden hebt en of er dingen zijn waar je nog graag even over wilt praten met iemand enzo.

Het wordt alleen een megalange dag voor ons denk ik. Iets van 4 uur ’s morgens opstaan en voordat we weer thuis is het toch al gauw weer een uur of 9 of 10 ’s avonds, schat ik zo in.

Er zijn wel momenten dat we zelf dingen mogen filmen. Dat gaan we vast ook wel doen, maar dat is alleen voor familie en vrienden bedoeld. We hebben wel sm, maar alle accounts van ons zijn afgeschermd. Vroeger hadden we ook wel openbare accounts, maar dat hebben we veranderd.

We gaan zeker niet de hele tijd met een camera lopen, net als Japanse toeristen. Die lopen de hele dag achter hun camera aan en kijken thuis in Japan naar de filmpjes om te zien waar ze geweest zijn :)

Groetjes,
M&M’s
Hoi,

Haha lol ik had vol over dat missende NIET heengelezen, dus ik had het niet eens door :8 No worries, ik had anders ook wel gesnapt dat 'niet' er nog bij had gemoeten :)

Verder wel lief hoor dat liedje :$:P

Gr. Pin
Hi,

even een update.

Vandaag is de dag. We stappen zo in de auto onderweg naar het Ereveld in Loenen.

Voor als iemand niet weet wat het is, dan hier een paar linkjes:

Video 1:
Module 3: Het ereveld komt tot leven. Lengte 6:00
https://www.youtube.com/watch?v=mZ8FciAubrA

Video 2:
Module 3: Leerlingen op het ereveld. Lengte 5:00
https://www.youtube.com/watch?v=o7wWKtPP5_A

Video 3:
Dit is een registratie van de televisie uitzending van 4 mei 2017.
EreveldVolLeven – 4 mei 2017
https://www.youtube.com/watch?v=28Zv9pseEX8

Hier nog een video met Sjors van der Panne. Hij heeft vorig jaar een reportage gemaakt over andere erevelden die verbonden zijn met het Ereveld in Loenen:

https://www.youtube.com/watch?v=vs98RKSnVVM
Reportage Sjors van der Panne in Indonesië

Het liedje vinden we ook echt heel erg mooi en daarom zetten we dat hier nog even apart:

https://www.youtube.com/watch?v=mxncZpZwf50
Sjors van der Panne – Laat gaan (videoclip)


We vinden het best wel spannend, maar het wordt vast een mooie en indrukwekkende dag :)

We hebben alleen niet zo veel geslapen de laatste paar dagen. Eerst die shoot in Italië en daarna ons laatste nachtje in Frankrijk met Laurent, Justin en Christian. Claude hadden we al genoeg gezien, dus die hadden we naar huis gestuurd 😛 Nee hoor, das een grapje, hij was er natuurlijk ook nog bij.

Laat naar bed en vroeg op om toch nog wat tijd met elkaar te hebben, want we gaan ze pas weer in de zomervakantie zien. Misschien gaan we wel nog naar Duitsland om Justin en Christian te helpen met het drone/dans/filmproject.

Eerst zouden we met mama en onze zus terugvliegen om naar het Ereveld te gaan, maar we hebben mama ingewisseld voor onze (pleeg)broer. Mama blijft met papa nog bij onze andere 2 broers (14 en 16) en dan gaan ze samen nog iets leuks doen, want wij hebben wel weer even genoeg aandacht gevraagd van mama de laatste dagen :D

Ze wilde wel graag mee naar Loenen, maar we gunnen onze broers nog wel een paar daagjes met papa en mama.
We vinden het wel leuk dat ze met zijn 4-en ook eens tijd hebben, maar we missen ze nu al ;)

Onze (pleeg)broer gaat ook mee naar Loenen en hij staat vlak bij één van ons. Ze zochten nog jongens van 20+, dus dat vinden we ook wel fijn als hij bij ons is. Zijn vriend gaat ook mee, om te kijken geloof ik. Moet ik zo nog even vragen. Misschien staat hij ook wel ergens, idk, hebben we het helemaal nog niet over gehad.

Soms mag je wisselen met iemand anders als je moe bent of even niet meer kan als je niet lekker bent en wij willen vragen of twin en ik dan van plaats mogen wisselen, zodat we allebei een tijdje naast onze broer staan, das wel leuker dan dat één van ons de hele tijd alleen staat. Onze zus staat nog op een reservelijst, dus die weet nog niet of ze ergens mag gaan staan.

Ze kan ons iig in de gaten houden, vooral die ene, die een tijdje alleen staat en ze gaat wel foto’s maken en filmpjes als het mag en er geen bezoekers gestoord worden.

Ze wil nog een stukje livestreamen met papa en mama, maar beter als ik niet weet wanneer ze dat doet, want anders word ik dan misschien wel een beetje emotioneel als ik weet dat papa en mama dan kijken 🙂 Beter doet ze dan of ze gwn een filmpje maakt en zegt ze het dan later.

We gaan ons bedkussen meenemen en een dekentje, dat ligt lekkerder in de auto. Twin en ik gaan zo in de auto nog een paar uurtjes slapen. Lekker knus tegen elkaar aan op de achterbank en dan hopen we dat onze accu voldoende opgeladen is om het vol te houden. Op de terugweg kunnen we ook weer een paar uur slapen en ik ga nog wel een update geven, maar weet niet precies wanneer. Ik loop een beetje achter met updates op verschillende topics.

Luca zien we morgen (zaterdag) weer en das ook wel fijn, we hebben hem al 2 weken moeten missen.

Nou ja, tot de volgende.

@Pin,
Leuk dat je dat liedje “lief” vond

Groetjes,
M&M’s
Hey,

Spannend, vandaag is dus de dag. Ik denk dat jullie energie tekort niet storend zal zijn. Deze gebeurtenis zal jullie waarschijnlijk heel veel energie geven!

Veel plezier denk ik dan maar :? Het is misschien een beetje raar om plezier te wensen bij zo'n 'heftige' gebeurtenis, maar ik weet eigenlijk niet wat ik jullie anders moet wensen. Geluk? Succes? Energie? Een mooi leven? 😉 Ik wens jullie wel gewoon al het goeds!

Gr. Pin
@Pin,

bedankt voor je goede wensen


@iedereen,

Het was een lange, maar ook een hele mooie dag. We moeten het nog een beetje verwerken en dan ga ik er nog wel wat meer over posten.

Leuke verrassing was iig dat opa en oma nog kwamen kijken. Onze zus had het vlak van te voren tegen ons gezegd en dat was maar goed ook, want anders was ik misschien wel van mijn stokje gegaan ofzo. Nou ja, zo erg misschien ook weer niet, maar er waren wel een paar moeilijke momentjes. Iedereen was heel aardig voor ons en een paar keer vroeg iemand of die ons een knuffel mocht geven, omdat ze dan denk ik zagen dat we het nodig hadden.

Misschien gaan we volgend jaar weer, maar dat hangt ook van school en hoe de vakanties vallen af. We hebben nog niks gezien van de reportages enzo. Alleen een paar stukjes die onze zus had gefilmd. Misschien van het weekend nog wat terugkijken ofzo.

Groetjes,
M&M’s
Hoi,

Fijn dat alles goed is gegaan en het een mooie dag is geweest :)

Ik ben benieuwd naar het uitgebreide(re) verslag :)

Sowieso een pluim voor jullie dat jullie dit hebben gedaan!

Gr. Pin
Dat moet een heel speciale dag geweest zijn. Het is zo mooi en sterk van jullie dat jullie dit gedaan hebben. Het idee dat er jongens van jullie leeftijd vechtend zijn omgekomen, is heftig, en jullie hebben geholpen dat over te brengen. Een mooie, leerrijke boodschap is dat.

Wat lief dat mensen elkaar daar knuffels gaven. Iedereen was daar vast al wat meer 'verbonden' dan gewoonlijk, omdat jullie daar allemaal voor dezelfde reden waren. Ook leuke verrassing van jullie oma en opa. Die zijn vast ook heel trots op jullie.

Neem maar jullie tijd om het te verwerken. Mentaal hebben jullie hier vast veel energie van gekregen, maar vergeet niet voor het fysieke gedeelte te zorgen. Dat wil zeggen: slapen, genoeg slapen. Jullie hebben wat slaap in te halen geloof ik.

Nogmaals, heel erg mooi dat jullie dit gedaan hebben. Ik kan dat niet genoeg zeggen. Ik zou jullie graag een knuffel geven, maar ja. Als jullie een extra knuffel aan elkaar geven, zal dat vast ook fijn voelen.
@Pin,

Superlief en bedankt voor de pluim 🙂. Het was zeker een mooie en zeer speciale dag. Ik hoop later van de week een verslag te posten.


@100Divergent11,

Het was zeker een speciale dag, vooral ook nog eens toen opa en oma kwamen en met papa en mama hadden we in de middagpauze nog geskypet en onze zus had ons nog live gestreamd naar papa en mama toen we achter de stenen stonden.

Papa en mama vonden het jammer dat ze er niet in het echt bij waren, maar ze zeiden dat ze supertrots op ons zijn :D

Bedankt voor de knuffels.

Energie en een normaal ritme weer opbouwen lukt nog niet echt. De laatste dag in Frankrijk wilden we niet uitslapen, ook al hadden Laurent en ik het laat gemaakt. We wilden nog wat tijd met iedereen door te brengen voordat we moesten vliegen. ‘s Avonds weer redelijk laat naar bed en om half vier ofzo al weer opgestaan om naar het Ereveld te rijden.

Donderdag in het vliegtuig hebben we een uurtje kunnen slapen en in de auto naar het Ereveld ook nog een paar uurtjes. Vrijdagavond was het weer laat na een vermoeiende dag in Loenen, niet zozeer lichamelijk, maar wel emotioneel door alle indrukken.

Zaterdagmorgen wilden twin en ik toch gaan fietsen en dus zijn we om half zeven opgestaan en hebben tot een uur of elf gefietst, want toen kwam Luca. We waren niet echt leuk gezelschap voor Luca, want we waren tijdens het zonnen in slaap gevallen. Luca heeft ervoor gezorgd dat we niet te lang op één kant in de zon lagen en heeft ons een paar keer “omgedraaid”.

We lagen ’s avonds wel op tijd in bed, maar van slapen kwam niet zo veel om één of andere reden die Luca heet. Zondagmorgen een klein beetje uitgeslapen en ’s middags weer in de zon in slaap gevallen. Newt was nog langs geweest en was maar naast ons en Luca gaan liggen zonnen. Twin en ik waren niet bij kennis, maar hij kon Luca mooie helpen met ons om te draaien.

Nu zijn we nog steeds wakker omdat papa en mama en onze broers nog niet thuis zijn. Ze zouden eigenlijk gisteravond rond 19.00 uur ofzo al thuis komen uit Frankrijk, maar door allerlei dingen zijn ze pas rond die tijd vertrokken en daarom kunnen we niet slapen.

Onze zus en pleegbroer zijn hier wel en ook opa en oma, dus we zijn niet alleen. Maar we wilden papa en mama zo graag van alles vertellen over het Ereveld in Loenen en nu kan dat niet. We hadden ons er zo op verheugd om dat gisteravond te doen, maar ja, kon niet en mama had ook wel gezegd dat we gewoon naar bed moesten gaan en slapen, omdat ze toch pas heel laat of eigenlijk vroeg in de morgen pas thuis zouden komen.

Elke keer kijken we op de klok en appen we waar ze zijn en hoe lang het nog duurt. Om wat te doen te hebben ben ik begonnen met een verslagje over afgelopen vrijdag bij de herdenking op het Ereveld, maar het lukt nog niet zo goed.

We hebben al wel in bed gelegen, maar zijn nu samen op de bank in de woonkamer gaan liggen onder ons dekbed, want dan kunnen we de auto eerder zien aankomen en dan kunnen we snel er naartoe lopen :)

Verslagje over het Ereveld volgt zsm.

Groetjes,
M&M’s
Hey hey!

Ja ik zelf ik vind grafstenen altijd mooi om te zien en wie daar al ken ik zie niet, maar ik kom daar voor 1 iemand uit mijn gezin maar okay antwoord op je vragen...

1) mijn mening is nee het is niet raar het kan wel voor andere raar overkomen dat snap ik maar als jullie echt interesse hebben wat jullie zo zeiden van vrijwilligers werk probeert dat maar jullie zijn wel 15 en dat is vrij jong vind ik, maar wel bezonders dat jullie grafstenen of wie er begraven is zoveel vragen erbij komen het is lastig om op dat vraag juist antwoord te geven.

2) nee is niet raar je bent altijd welkom bij de begraafplaats, ik was ook een keer naar begraafplaats geweest van mijn zus (niet echt mijn zus maar ik ben geadopteerd)
En ik ken der niet eens dus ik denk dat het best kan. ?

3) zoek anders op internet vrijwilligerswerk (jullie naam van begraafplaats die jullie vaak bezoek) en ga kijken of je contact kan komen met mensen daar ?
Jullie energie, fysiek en mentaal, blijft me verbazen. De activiteiten en goede dagen stoppen niet.

Wat verstandig en lief dat Luca jullie omgedraaid heeft. Hij lijkt mij een goed vriendje.

Als er dingen in je hoofd zitten die je bezighouden, kan het helpen die op te schrijven. Jullie denken aan wat jullie gaan vertellen, en dat houdt jullie wakker. Als jullie opschrijven wat jullie niet mogen vergeten te vertellen, kan dat helpen om tot rust te komen, en slaap in te halen.

Dat verslag zal lukken wanneer de tijd gekomen is. Er is geen haast bij, hoewel ik heel benieuwd ben. Ik zal geduld oefenen, doe maar rustig aan.
@Agirl2002,

Dankjewel voor je reactie.

We hebben al soort van contact met de beheerder gehad, maar die wil niet iets afspreken met ons, dus gaan we alleen dingetjes doen voor mensen die we soort van kennen en dan een beetje het graf netjes houden.


@100Divergent11,

Met onze energie zit het wel goed, alleen zitten we nogal in een raar patroon om het zo maar te zeggen. We moeten natuurlijk op tijd opstaan voor school en als we uit zijn willen we van het mooie weer genieten en gaan we lekker in de tuin een beetje bijbruinen. Normaal gesproken zouden we dan huiswerk doen, maar nu vallen we in slaap in de zon.

Daarna eten en huiswerk maken en als we eigenlijk zouden moeten gaan slapen doe ik het forum en nog wat andere dingen en wordt het weer laat. Het wordt een beetje een vicieuze cirkel.

Ereveld verslag moet ik nog maken, er komen steeds andere topics tussendoor, maar ik ben het niet vergeten.

We waren maandagmorgen bijna de hele nacht opgebleven voor papa en mama, maar kennelijk zijn we toch in slaap gevallen, dus ja, toen hadden we ze niet meer gezien voordat we naar school moesten.

Ik was nu net aan het typen over de gewone begraafplaats bij ons in de buurt voor Agirl2002, maar ik ga er hieronder nog iets bij schrijven, want het was nog niet helemaal af.

We doen ook dingen opzoeken op internet, vooral over jongens van beetje onze leeftijd. Hoe ze overleden zijn en of we iets meer over ze te weten kunnen komen. Je kunt rouwadvertenties opzoeken en daar soms dingen in lezen over wie en hoe ze waren en soms of het een ongeluk was of dat ze ziek waren.

Ook gewoon op hun naam googlen en als ze nog niet zo lang dood zijn vind je soms nog iets van insta ofzo met foto’s en soms ook berichtjes in oude kranten over een ongeluk of brand of iets anders.

We vinden het altijd zo jammer dat iemand zo jong dood gaat. Eeuwig zonde. We zijn vooral in jongens geïnteresseerd, misschien komt dat een beetje raar over, maar we zijn gay en ook jong en dan denken we hoe het is als ze gemist worden door broertjes en zusjes en papa’s en mama’s. Bij jongens kunnen we ons dat beter voorstellen ofzo, maar voor meisjes is het wel ongeveer hetzelfde natuurlijk.

Het is eigenlijk begonnen met een verhaal van opa. Die had een jongen van 15 als vakantiehulpje in dienst, eentje van een tweeling, net zoals mijn twin en ik, ook uit 1 ei. Die jongen was verdronken en niet gelijk dezelfde dag gevonden, had opa verteld.

Opa had ook een foto van die jongen en toen we die zagen moesten we om hem huilen. Hij was echt een leuke, lieve en knappe jongen en nu moet iedereen hem missen. Hij is dan wel al meer dan 30 jaar dood ofzo, maar voor ons is hij gewoon nog die jongen van 15.

Soms maken we zijn grafsteen een beetje schoon, want na een flinke regenbui zitten er dan modderspetters op. Zijn familie woont niet meer allemaal in de buurt en we willen dat iedereen zijn naam en leeftijd goed kan lezen, omdat hij nooit vergeten mag worden. We vegen dan alleen met onze handen even over zijn steen en dan hebben we soort van het idee dat we even bij hem zijn ofzo.

Het had bij wijze spreken ook één van ons kunnen zijn. We vinden het zo zonde als jonge jongens dood gaan en gemist moeten worden.

Op sommige graven zitten fotootjes en dan houden we onze hand daar wel eens op, alsof we ze een knuffel geven ofzo. We weten dat het maar een steen is die we aanraken, maar misschien voelt die jongen toch nog ergens dat we even bij hem zijn en dat we aan hem denken. Dat klinkt misschien superstom, maar ok.

We praten soms ook soort van een beetje tegen de jongens die begraven liggen. Meeste zijn natuurlijk alleen nog maar een paar botjes, maar voor ons liggen ze daar nog helemaal intact, zoals ze waren. Misschien hebben ze hun lievelingssokken, onderbroek, spijkerbroek of shirtje aan. Of liggen ze er samen met hun knuffel of iets anders, waar ze zo van hielden.

Zelf zou ik dan bijvoorbeeld mijn Paul Frank apenkoppen-onderbroek en beetje lichter blauwe skinny jeans aan willen hebben en een strak wit t-shirt dat mijn borst en buik er mooi uitkomen. Verder zou ik dan mijn (pas gekochte, twin en ik hebben allebei eentje) nieuwe donkerblauwe overhemdje aan willen hebben en dan van die korte sokjes en adidas sneakers.

We hebben het er ook wel eens over gehad dat we gewoon helemaal bloot in de kist willen, want als we slapen dan hebben we ook helemaal niks aan en dood is ook een soort van (heel lang) slapen. Maar met lievelingskleren is ook wel mooi. En muziek moet er ook bij, want die luisteren we nu ook vaak. Tsja, wel raar dat we dat al allemaal van elkaar weten, terwijl we helemaal niet dood willen.

Verder moeten de details ook kloppen en das misschien een beetje raar om te zeggen, maar mijn haren moeten cool zitten, zoals mijn broertje het elke dag bij mij doet en ik bij hem en misschien nog raarder, mijn piemel moet ook naar links in mijn onderbroek, want zo hebben twin en ik hem nu allebei ook. Hij weet hoe die dat moet doen. Terwijl ik het opschrijf, weet ik dat het misschien raar overkomt, maar we hebben ‘m nooit rechts en dat zou dus raar zijn als we dat dan wel ineens zouden hebben.

Ik zou ook wel iets verborgens willen, iets dat alleen twin en ik weten en niet iedereen kan zien als ik in de kist lig. Bijvoorbeeld kusjes van mijn twin op mijn buik ofzo, ik weet niet precies hoe dan, maar misschien van die lippenstift kusjes. Of dat hij gewoon iets liefs op mijn buik/borst heeft geschreven of getekend.

En dan met mijn rechter hand op mijn hart liggen met een hele mooie foto van mijn twin en mij ertussen met het plaatje naar beneden op mijn hart. Dan zit hij ook letterlijk in mijn hart, soort van. Verder dat hij iets persoonlijks in mijn linker broekzak stopt, hij weet wel wat. We deden dat ook al bij elkaar om ons soort van te beschermen tijdens ons misbruik en nu nog steeds hebben we iets van elkaar in onze linker broekzak. Het is iets symbolisch, maar het moet wel bij onze piemel in de buurt zitten, vandaar links. Het klinkt superstom, maar alleen als je samen zoiets hebt meegemaakt kun je zoiets begrijpen, denk ik. Dus dan hebben we de lichamelijke liefde (piemel) en de geestelijke liefde (hart) soort van verbonden en is de cirkel rond en onbreekbaar.

Het is wel raar allemaal, maar zoiets zou ik wel fijn vinden. Dat mijn twin toch nog bij me is en iets persoonlijks achterlaat bij mij. Ik zou ook wel een vrolijke kist willen die door papa en mama en alle broers en zus en andere familie en vrienden beschilderd is met persoonlijke dingen en veel foto’s van ons allemaal bij mij. Ook van vrienden.

We zijn nog niet van plan om de eerste honderd jaar dood te gaan, maar de geschiedenis ingaan als “forever young” heeft wel iets. Nu zijn we nog knap en hebben een mooi lijf, maar ik wil hier ook nog graag wel even blijven en ik denk dat twin en ik voor altijd wel iets speciaals zullen hebben.

Jullie zullen ons met de dag wel gekker gaan vinden, maar dit hierboven zijn wel dingen waar twin en ik over praten en ook aan denken als we weer eens bij een graf van een jonge jongen staan. We vragen ons af of ze al hun eerste kus hebben gehad en of ze al seks hebben gehad met een andere jongen of met een meisje. I know, das super raar aan de ene kant, maar omdat het zo’n fijn gevoel is als je het samen hebt gedaan met iemand die echt van je houdt is het toch ook wel mooi.

Genoeg voor nu. Ik was helemaal niet van plan dit te gaan schrijven of delen, maar nu het er staat vind ik het ook wel iets moois hebben.

Groetjes,
M&M’s
Hoi,

Het is natuurlijk wel goed om het een keer te hebben over wat je wilt als je dood gaat, maar pas wel op dat jullie niet 'geobsedeerd' door de dood raken en dat jullie dan dadelijk nog echt dood willen...

Ik vind het altijd wel speciaal als je iets voor je eigen dood wilt. Ik kan dat nooit begrijpen. Ik denk namelijk dat als je dood bent er niks meer is, dus een uitvaart is dan voor de mensen die achterblijven, niet voor degene die dood is (gegaan). Daarom mag van mij mijn familie bepalen wat ze met me doen.
Kijk, ik kan dan wel in een graf liggen, maar als niemand me wilt bezoeken, scheelt het een hoop geld om me gewoon te cremeren ofzo. Ze mogen me ook in een massagraf gooien, gewoon waar zij gelukkig van worden. (Naja, gelukkig is dan misschien niet het juiste woord.) Ik merk het toch niet, want ik ben dan dood.

Jullie 'ceremonie' zou natuurlijk wel heel veel waarde hebben voor degene die achterblijft, mocht 1 van jullie 2 eerder doodgaan dan de ander. Dan is het ook weer voor iemand die achterblijft en dan snap ik het al meer. Of als je oud bent en je aan het sterven bent, als je dan weet wat er gaat gebeuren heb je wellicht meer vrede met je naderende dood. Of als je ziek bent vise versa. Toch vind ik het gewoon raar dat je die wensen kan hebben...

Ik hoop dat jullie de vicieuze cirkel doorbreken en binnenkort weer in een schoolritme komen, zodat jullie daarna lekker vakantie kunnen vieren.

Gr. Pin
@Pin,

Je hebt gelijk dat we er niet teveel mee bezig moeten zijn, maar eigenlijk doen we dat ook niet. Misschien dat het wel zo overkomt, maar dat is dan mijn schuld, omdat ik dingen die wel eens door onze gedachten gaan allemaal opschrijf.

Het is eigenlijk alleen als we op de begraafplaats komen en ook dan nog niet altijd dat we er bij stilstaan.

Maar soms zien we een “nieuwe” jongen liggen, het kan dan ook wel zijn dat ie er al jaren ligt, en dan denken we weer, wat een verlies. Zo jong en dan al dood en dan vragen we ons wel af waarom en soms gaan we dat proberen op te zoeken op internet ofzo.

Misschien komt dat een beetje vreemd over, maar het is eigenlijk net zoiets als wat we bij met dodenherdenking op de Erebegraafplaats in Loenen hebben gedaan vorige week. Wij geven een graf weer een gezicht. Al is dat bij jongens die bij ons in de buurt begraven liggen natuurlijk niet voor iedereen, maar vooral voor onszelf en ook wel een beetje als “erkenning dat hij belangrijk is geweest voor zijn omgeving en dat er nog aan hem gedacht wordt”.

Dan wordt er toch weer even aan die jongens gedacht (soms ook wel aan een meisje). Ik ben het wel met je eens dat ze er zelf waarschijnlijk niks aan hebben en hun familie ook niet, maar toch, stel dat er nog iets is, dan vind ik het wel mooi. Het gaat ons er niet om dat anderen ons er voor moeten belonen ofzo. Het zijn gewoon dingen die we doen. We hebben gewoon een soort speciaal gevoel bij jongens van onze leeftijd.

We hadden ze ook zo’n mooi leven als het onze (misbruik e.d. uitgezonderd) gegund. Ze hadden vast ook nog allerlei plannen en dromen en er zijn zoveel mooie dingen in het leven. Dus dat.

Als we de begraafplaats weer af zijn, zijn we meestal weer met iets anders bezig, zoals muziek of fietsen of andere sportdingen of iets stoms zoals huiswerk of klusjes die we moeten doen.

We staan dus wel stil bij dingen, maar het is niet iets wat ons leven beheerst.

Twin en ik hebben het er wel eens over hoe en wat als één van ons er niet meer zou zijn en dan gaat het dus ook wel over wat en hoe we het voor ons zien. Ik vind het ook het belangrijkste dat degenen die achterblijven het een goed afscheid vinden en niet dat het vooral om de dode moet gaan. Ik weet sws wel dat ik voor altijd in zijn hart zit en dat hij en de rest van mijn familie er op een goede manier mee om zal gaan. Het is wel soort van fijn dat er rekening mee gehouden wordt wat ik/hij zou willen, maar zoals gezegd zijn de achterblijvers belangrijkste.

Ik zou het ook prima vinden als ze me cremeren en dan “Burn baby burn” wat officieel “Disco Inferno” heet en door de Trammps gezongen wordt, afspelen.
Ik heb me niet echt verdiept in de songtekst, maar “Burn baby burn” klinkt wel goed, toch? :D
De clip kijk je hier:
https://www.youtube.com/watch?v=IQbZ9gjRCTw

en dan misschien nog liever de lange versie en dat er dan bij gedanst wordt door iedereen. Deze versie dus:
https://www.youtube.com/watch?v=4YH5MEyNuIM

Ik zag dit toevallig een paar weken geleden nog op tv bij een jongen die overleden was.

Wel toepasselijk bij een crematie en ik zou er, als het dan nog zou kunnen, wel een smile van op mijn gezicht krijgen. Beetje bitter-sweet, maar ok.

Ze mogen ook “Staying alive” draaien van de Bee Gees, alleen is het daar natuurlijk wel een beetje te laat voor 🙂 Maar als ze dan bedoelen dat ze mij in gedachten levend houden en het ze steun geeft vind ik het ook wel mooi.
Kijk de clip hier:
https://www.youtube.com/watch?v=I_izvAbhExY

Ik kan me ook goed voorstellen dat mijn twin bv. om maar iets te noemen de apenkoppen onderbroek zou willen bewaren als herinnering ofzo en die dus niet onder de grond zou willen stoppen of in de fik zou willen steken.

Maar ja, we zijn nogal close en hebben van alles mee gemaakt en dus hebben we het er wel eens over. Maar ik kan je beloven dat we voor oudste mens ter wereld gaan. Komen we tenminste ook nog eens ergens op een lijstje bovenaan te staan. Dan hebben we waarschijnlijk gelijk 2 records te pakken, behalve oudste mens, ook oudste één-eïge-tweeling :P

Verder hoop ik ook dat we weer een normaal dagritme krijgen. Is wel zo makkelijk.

Bedankt voor je reactie, echt.

Groetjes,
M&M’s
Hi M&M's,

Ik zou het ook prima vinden als ze me cremeren en dan “Burn baby burn” wat officieel “Disco Inferno” heet en door de Trammps gezongen wordt, afspelen.
Ik heb me niet echt verdiept in de songtekst, maar “Burn baby burn” klinkt wel goed, toch?:)

HAHAHAHA geniaal, dat wil ik dan ook wel als ik dood ga en ze me willen cremeren :8 Lijkt me echt prachtig als dan opeens dat liedjes wordt afgespeeld terwijl ik de oven in wordt geschoven.

Ik vind het wel fijn om te horen dat jullie er gelukkig niet heel erg veel mee bezig zijn. Af en toe op z'n tijd is voldoende en ook wel goed :)

Ik hoop in ieder geval dat jullie lekker oud worden en ook samen oud worden, of misschien een andere leuke gayling vinden, zodat jullie allebei ook nog een vriendje hebben, mocht het met Luca uiteindelijk niks worden. En anders natuurlijk gezellig met Luca.

Ik wens jullie ook dat ritme snel weer toe :)

Gr. Pin
Hoewel ik een beetje geschrokken was door jullie zeer doordacht ceremonieplan, ben ik gerustgesteld dankzij jullie wens om langstlevende te worden. Zou inderdaad cool zijn, langstlevende één-eiige tweeling. Daarnaast krijgen jullie waarschijnlijk nog een medaille voor 'Life in every breath', waar we het ergens over hadden.

Eerst goed bijslapen, dan een mooi evenwicht vinden tussen school en andere zaken. School moet jammer genoeg, en we worden zowat gedwongen dat op de eerste plaats te zetten. Als je met je schoolwerk begint, is het sneller af, en kan je verder bekijken hoe je je avond invult.

Aangezien de dood bij het leven hoort, kan het goed zijn erover na te denken, maar niet te veel. De toekomst is niet te voorspellen, en daarom heeft het geen zin er overmatig over te piekeren.

Dat jullie meedragen aan het onderhouden van grafstenen vind ik heel mooi. Jullie houden ze gezelschap en helpen ze in herinnering te houden.

Het zou goed kunnen zijn jullie wensen voor na de dood op te schrijven. Dat heb je hier al gedaan, maar het kan ook op een plek waar je nabestaanden de brief kunnen raadplegen. Ik vermoed dat jullie een soort van gemoedsrust zullen vinden als jullie wensen beschikbaar zijn.

Je kan een voorwerp symboliek geven. Als jullie een foto van een persoon aanraken, kunnen er gevoelens geassocieerd met die persoon terug-/opkomen. Dat persoonlijk voorwerp dat je twin en jij van elkaar hebben, dat bescherming biedt, is ook niet zomaar een voorwerp, maar een voorwerp met betekenis.

'Forever young' heeft inderdaad iets. Zelf zou ik het wel willen, maar jullie betekenen zo veel voor elkaar en voor anderen, en kunnen zo veel uit het leven halen, dat het zonde zou zijn nu al te sterven. Jullie zijn goed bezig, genieten van het leven, staan stil bij belangrijke dingen, ook al is dat soms moeilijk, zijn er voor anderen, etc. Mensen als jullie zijn er nodig.
Jullie hebben inderdaad iets speciaal. Ik weet niet wat, het is een gevoel, een positief gevoel.

Ik vind jullie helemaal niet gek. Jullie gedachten en bedenkingen zijn terecht. Ik ben ervan overtuigd dat jullie er goed met elkaar en anderen over praten, zodat de gedachten niet in jullie blijven zitten, waardoor je anders gek zou worden.

Onverwachte dingen kunnen mooi zijn, net als de tekst die je hier geschreven hebt, waarvan je ook niet dacht dat die ging komen. Ik zal er nog een onverwacht Japans iets tussengooien:
https://www.youtube.com/watch?v=mhUDkoX6y28
Die dans zou je kunnen interpreteren als jongens in de oorlog, met hun partners, kinderen en vrienden die achterblijven. Je kan er je eigen verhaal bij verzinnen.

Nog iets:
https://www.youtube.com/watch?v=etS1om4Blvg
Middenin de dans valt de paraplu van de danser op de eerste rij, en moet hij verder zonder. Dat is zo'n voorbeeld van 'ook al gaat het even mis, gewoon doorgaan met evenveel enthousiasme'.

Mij raakt het persoonlijk heel erg als een jongere sterft door zelfmoord. Dat weerhoudt mij van zelfmoord, de angst dat anderen daar even geraakt van zouden zijn als ik dat ben van zelfmoord van anderen. Ook al ken ik de persoon niet, het blijft een persoon die andere mensen kenden, die er nu om rouwen.
Een ongeluk of ziekte zijn ook verschrikkelijk, maar bij zelfmoord is de persoon waarschijnlijk eerst heel ongelukkig geweest, en is ongelukkig de dood in gegaan. Dat vind ik heel jammer.

De liedjes die je bij je ceremonie zou willen, vind ik geniaal. Is er een droevige sfeer, en begint ineens die muziek keihard te spelen. Je nabestaanden zouden herinnerd worden aan de vrolijke, lieve jongen met gevoel voor humor die je was, en zouden begrijpen dat jij niet wilt dat ze pijn hebben door jou verlies, ook al is het een groot verlies.

(Soms klinkt mijn tekst alsof die geschreven is alsof je al overleden bent, maar het staat in de zou-vorm, dus ik hoop dat je begrijpt dat dat hypothetisch is. Ik hoop dat jullie de langstlevende één-eiige tweeling worden.)
@100Divergent11,

Bedankt voor je berichtje.

Sorry voor het beetje laten schrikken, maar twin en ik praten over van alles en nog wat. We hebben ook wel dingen opgeschreven. In een paar soort van dagboekjes staan dingen die niet leuk waren en zijn, maar we hebben ook dagboekjes die vol staan met positieve en leuke dingen. Soms hebben we hoofdstukjes over bepaalde dingen. Het is dus aan de ene kant een chronologisch verhaal, maar daarnaast ook een deel met onderwerpen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik hoop dus dat ik het goed genoeg uitleg, anders zeg je het maar. Dus ja, we kunnen dingen wel goed van ons afpraten en schrijven.

Alleen wij twee weten wat er in die boekjes staat, dus ook van elkaar. Soms schreven we samen wat, dan de één of de ander. Daar staan dus ook zulke stukjes in als ik hier gepost heb, maar dan ook nog uitgebreider.

Maar we gaan voor de oudste mens, dus maak je nooit zorgen over ons 😉.

We komen wel “graag” op begraafplaatsen, maar we zouden er voorlopig nog niet willen liggen. We vinden het zo’n “dooie boel” daar en wij houden meer van een beetje actie. Maar het is er wel rustgevend, dus op momenten komt dat wel van pas.

Voorwerpen met symboliek is echt wel ons ding, denk bv. aan mijn Mickey hoodie en de apenkoppen-onderbroek en zo hebben we er nog veel meer, bv. de enkelbandjes en armbandjes van Luca om maar iets te noemen. We bewaren ook veel dingen, die iemand anders al lang weggegooid zou hebben, maar dat komt door de herinnering die erbij hoort. Wij kunnen niet goed afscheid nemen en daarom zijn we er over 100 jaar nog wel, denk ik.

Forever Young - Alphaville
https://www.youtube.com/watch?v=4pn95Qj1Ay4
dit is één van onze favoliedjes, omdat opa die vroeger altijd draaide.
Nooit oud worden, maar wel blijven leven, kan dat ook? Verder kun je natuurlijk jong van geest blijven, terwijl je wel ouder wordt.

Dit liedje zou ook zo op de playlist kunnen, naast Burn baby burn en andere liedjes….

’s Middags huiswerk maken, terwijl het mooi weer is, dat kan natuurlijk niet. Dan moet je genieten van de zon, want voor je het weet is ie weer onder. Dus, soms moet je het er gewoon van nemen 🙂. Het leven is al zo kort.

Ik vind die filmpjes van jou wel leuk. Grappig dat met die parapluutjes dansen. Maar er gebeurt veel meer in het filmpje, zoals:
- 2:00-2:09 een staartje in je haar is altijd leuk
- 2:09-2:16 dit moet je dus niet doen als je niet op wilt vallen. Echt grappig
- 2:43-2:56 wat doet batwoman daar?
- 3:26-3:37 wat moet je daar nou met een schepnet
- Weet je hoeveel Japanners er in beeld komen met een mondkapje?
18 met mondkapje voor de mond en eentje heeft ‘m wel aan, maar niet voor zijn mond (voor het eerst in beeld (soms meerdere tegelijk) op 0:11, 2:21, 3:27, 3:32, 3:55, 3:56, 3:59, 4:01, 4:02)


Bij het tweede filmpje vind ik die gast die op 2:16 dat paarse parapluutje aanpakt, midden in beeld, echt een aanwinst voor de groep 🙂. Na welgeteld 8 seconden ligt zijn parapluutje al op de grond 😛 In de repetitie ging het vast beter, anders hadden ze hem niet vooraan laten staan.

Maar wat zeggen ze ook alweer altijd bij de Olympische Spelen: “meedoen is belangrijker dan winnen” haha. Echt grappig. Wist je trouwens dat er aan het eind van het filmpje 4 paarse parapluutjes en 1 rode op de grond liggen.

Ze worden steeds slordiger. Eentje schopt een parapluutje weg en eentje struikelt bijna over een parapluutje. Echt te grappig om te zien.

Om jullie te helpen zal ik jullie wat tijdstippen geven om goed op te letten: 2:24, 2:37, 2:46, 3:45, 4:14, 4:18 en 4:19

Ik snap wel hoe je het bedoelt, hoe je het hebt opgeschreven. Het was weer een mooi stukje om te lezen en om over na te denken.

Jong leven dat verloren gaat is altijd moeilijk, vind ik.

Maar morgen weer een dag en daarna nog één en nog één, we hebben er zin in :)


@Pin,

ook weer bedankt voor je reactie.

Ja, toen ik dat liedje hoorde afspelen bij die jongen, vond ik het ook wel soort van grappig. Het past niet bij iedereen en in elke situatie, maar bij sommigen kan het wel en wordt het ook begrepen.

We werken aan ons ritme:)
We hebben vanmorgen al 3 uurtjes gefietst.

Groetjes,
M&M’s
Hoewel jullie de boodschap 'ook al gaat het even mis, gewoon doorgaan met evenveel enthousiasme' al doorhadden, vond ik die video wel leuk om te delen. De details die jij eruitgehaald hebt, hoe doe je het elke keer weer. Wat dacht je van inspecteur bij de politie? Dingen die anderen over het hoofd zien, merk jij op.

Er wordt gezegd dat mondkapjes tegen de vervuilde stadslucht is, maar de mondkapjes die de meeste mensen dragen, bieden die bescherming niet. Japanners dragen mondkapjes, soms in combinatie met oortjes, om te voorkomen dat ze aangesproken worden (misschien doe ik dat ook wel, de angstige en verlegen persoon die ik ben). Ook tegen de koude zouden mondkapjes werken. Na plastische chirurgie worden mondkapjes ook gedragen. Ze zijn zowat een trend geworden.

Geef je ze een tweede kans?
https://www.youtube.com/watch?v=M51VPaavUec
Ook hier gaat niet alles perfect, maar ik denk dat ze veel plezier hebben gehad.

Goed dat jullie die dagboeken hebben. Dat helpt vast. Een mooi projectje tussen jullie twee :)

Forever Young - Alphaville, inderdaad mooi. Mooie betekenis.

Misschien heb je nu een slordig beeld van Japanners. Dat kan beteren dankzij deze video:
https://www.youtube.com/watch?v=4p0DsVPkyZg

Reageer