Het lijkt misschien een beetje een raar topic, maar laat me het uitleggen. Mijn twin en ik komen al een paar jaar regelmatig op begraafplaatsen bij ons in de buurt.
Waarom we daar terecht kwamen is voor dit topic nu niet belangrijk, misschien maak ik daar ooit nog wel eens een topic over.
Wat wel belangrijk is, is dat we ons steeds meer de verhalen achter de grafstenen af gingen vragen. Vooral bij de grafstenen van kinderen en dan bij die van overleden jongens van ongeveer onze leeftijd in het bijzonder.
De reden dat we vooral hierin geïnteresseerd zijn is dat we zelf jongens zijn (van nu 15 jaar) en we vallen op jongens. Ons gevoel ligt vooral bij jongens. Sommige jongens die daar liggen zijn jongens zoals ons en dat raakt ons. Wat is er met ze gebeurd, wat is hun verhaal? Zorgt er nog iemand voor hun graf?
Verder hebben we vorig jaar op tv een programma gezien over een oorlogsbegraafplaats (weet niet of dat precies zo heet en waar die is) en daar was een herdenking en toen waren er achter de stenen echte, levende mensen van dezelfde leeftijd als op de stenen.
Omdat het niet alleen militairen waren, maar ook burgers, waren er graven van jonge kinderen tot oude mensen. Er stonden achter sommige graven dus ook jongens van onze leeftijd. Om op die manier de overledenen een soort gezicht te geven. Dat was echt indrukwekkend en we hebben er met tranen in onze ogen naar gekeken. Als we het goed begrepen hebben waren dat vrijwilligers en we vroegen ons af of wij ons daar ook voor op zouden kunnen geven. Ik weet niet of dat kan en of iedereen dat mag doen of dat je familie moet zijn.
Ik heb dus een aantal vragen:
1. Is het raar dat we zo vaak op begraafplaatsen komen en dat we nieuwsgierig zijn naar de verhalen achter de stenen?
2. Mag je sws rondlopen op een begraafplaats als er geen familie van je ligt of is dat strafbaar?
3. Weet iemand hoe en waar je je op kunt geven als vrijwilliger om achter een graf te staan bij zo’n herdenking als we op tv gezien hebben?
Ik heb nog wel meer vragen, maar die stel ik wel later, in de reacties van dit topic.
Willen jullie helpen?
Bedankt alvast :)
Groetjes,
M&M’s
PS ik schrijf alles alleen in dit topic (net zoals in al mijn andere topics), maar omdat het wel over mijn twin en mij gaat, gebruik ik ook wel “we” en “ons”.
Bladzijde 1 / 3
- Het is een interesse die niet al te veel mensen delen, voor zover ik weet.
- Nouja, het is een openbare plaats...
- Eh, ik neem aan dat er een verband is tussen de vrijwilligers en de doden, maar het is mogelijk dat de organisatie erachter locaal iets doet.
Heey M&Ms,
Ik vind het opzicht niet zo heel gek dat je geïnteresseerd bent in de verhalen van een grafsteen.
Ik was op vakantie in Frankrijk en daar hadden ze ook z'n enorme begraafplaats waar Amerikaanse, Fransen, mensen die aan de goede kant stonden lagen en je had de duitsers. De duitsers hadden kleine zwarte kruisen of kruisen die gewoon op de grondlagen. Nou vond ik het erg bijzonder al die grafplaatsen. En ik dacht er ook over van wat was hun verhaal?
Daarnaast om je 2e vraag te beantwoorden vind ik het niet onbeschoft als jij rondloopt op een begraafplaats. Of er iemand van jouw familie, vrienden, etc ligt of niet. Het belangrijkste is dat je respect hebt voor de mensen die daar liggen!
Ik heb een website gevonden waar je als representant kan aanmelden. https://ereveldvolleven.nl
Ik weet niet of je dit bedoeld, maar iets anders kon ik zo snel niet vinden.
Gr:Mr. S
Ik vind het opzicht niet zo heel gek dat je geïnteresseerd bent in de verhalen van een grafsteen.
Ik was op vakantie in Frankrijk en daar hadden ze ook z'n enorme begraafplaats waar Amerikaanse, Fransen, mensen die aan de goede kant stonden lagen en je had de duitsers. De duitsers hadden kleine zwarte kruisen of kruisen die gewoon op de grondlagen. Nou vond ik het erg bijzonder al die grafplaatsen. En ik dacht er ook over van wat was hun verhaal?
Daarnaast om je 2e vraag te beantwoorden vind ik het niet onbeschoft als jij rondloopt op een begraafplaats. Of er iemand van jouw familie, vrienden, etc ligt of niet. Het belangrijkste is dat je respect hebt voor de mensen die daar liggen!
Ik heb een website gevonden waar je als representant kan aanmelden. https://ereveldvolleven.nl
Ik weet niet of je dit bedoeld, maar iets anders kon ik zo snel niet vinden.
Gr:Mr. S
natuurlijk is dit normaal! iedereen heeft zijn eigen ding en niemand kan daar wat aan doen. de verhalen achter de grafstenen zijn ook belagrijk, dat mogen we natuurlijk nooit vergeten. doordat jij zo geinteresseerd hierin bent en je als vrijwilliger aan wil melden, laat je zien dat je meleeft, en respect toont. dat is een geweldige eigenschap. bovendien zijn de meeste begraafplaatsen openbare plekken, dus is het niet strafbaar. ook is het een idee om eens in de zoveel tijd een bloemetje te leggen op de graven, of de vergeten graven een beetje onderhouden. dat doe ik ook weleens. het is natuurlijk maar een idee, je hoeft er niks mee te doen, maar het geeft mij een soort innerlijke rust, dat je respect voor de doden toont. ga zo door, en laat je door niemand neerhalen!
Hoi!
3. Ik snap wat je bedoelt met dat achter het graf staan. Dat heb ik ook gezien. Ik denk dat we dat allebei hebben gezien op tv met de dodenherdenking van 4 mei. De Oorlogsgravenstichting organiseert dan zo'n herdenking op het Nationaal Ereveld in Loenen. Er gaan dan inderdaad mensen achter een graf staan, dat zijn dan mensen met dezelfde leeftijd als de mensen die in het graf liggen (hoe oud zij waren wanneer ze dood gingen).
Hier is de site van volgens mij de Oorlogsgravenstichting en hier kun je je aanmelden. 🙂 Tof dat je dat wilt doen, lijkt me een heel mooi gebeuren.
1. Ik denk niet dat heel veel mensen het doen. Normaal lijkt het me dus niet, raar is dan ook weer het andere uiterste. Ik vind het niet gek dat je nieuwsgierig bent.
2. In principe zijn alle begraafplaatsen openbaar, tenzij het een privébegraafplaats is. Als je niemand lastigvalt, zou ik ook niet weten waarom je er niet zou mogen komen. Anders even goed kijken of je zo'n bordje 'verboden voor onbevoegden' ofzo ziet.
Gr. Pin
3. Ik snap wat je bedoelt met dat achter het graf staan. Dat heb ik ook gezien. Ik denk dat we dat allebei hebben gezien op tv met de dodenherdenking van 4 mei. De Oorlogsgravenstichting organiseert dan zo'n herdenking op het Nationaal Ereveld in Loenen. Er gaan dan inderdaad mensen achter een graf staan, dat zijn dan mensen met dezelfde leeftijd als de mensen die in het graf liggen (hoe oud zij waren wanneer ze dood gingen).
Hier is de site van volgens mij de Oorlogsgravenstichting en hier kun je je aanmelden. 🙂 Tof dat je dat wilt doen, lijkt me een heel mooi gebeuren.
1. Ik denk niet dat heel veel mensen het doen. Normaal lijkt het me dus niet, raar is dan ook weer het andere uiterste. Ik vind het niet gek dat je nieuwsgierig bent.
2. In principe zijn alle begraafplaatsen openbaar, tenzij het een privébegraafplaats is. Als je niemand lastigvalt, zou ik ook niet weten waarom je er niet zou mogen komen. Anders even goed kijken of je zo'n bordje 'verboden voor onbevoegden' ofzo ziet.
Gr. Pin
@MensPersoon,
1. Wij kennen ook geen jongens van onze leeftijd die dat doen. Er zijn ook maar een paar goede vrienden die we het verteld hebben.
Voor zover ik er dan iets over hoor, gaat het dan ook nog meestal over interesse in oorlogsgraven van soldaten. Wij zijn vooral geïnteresseerd in verhalen van jongens zoals we zelf zijn. Jongens die het ene moment waarschijnlijk nog naar school gingen en dan ineens nooit meer op school komen …. zo zonde van dat jonge leven
2. Dat dachten wij ook, maar we zijn al een paar keer weggestuurd door oudere mensen, terwijl we gewoon rustig op een bankje zaten.
Als er andere mensen zijn blijven we sws altijd een beetje uit de buurt, want we willen andere mensen nooit lastig vallen. We lopen nooit langs graven waar mensen dichtbij zijn
3. Toen in die tv-uitzending waren er wel familieleden die achter de graven stonden, tenminste bij de graven waarover ze gesprekjes hadden gemaakt met nabestaanden over wat er gebeurd was in de oorlog. Hoe het kwam, dat sommigen wel en anderen van de familie niet ontkomen waren. Wat voor impact dat had op de achterblijvers en meer van die dingen. Vaak waren het onschuldige burgers, waarvan er veel nog kind waren. Nu, vele jaren verder laat het nog steeds sporen (littekens) achter in de huidige generaties. Vaak weten mensen in hun omgeving dat niet, maar ik vind die verhalen belangrijk, omdat we nooit mogen vergeten hoe erg oorlog is.
Op die begraafplaats waren geloof ik wel een paar duizend graven en niet van iedereen is er meer familie die kan komen en ik had begrepen dat er dus vrijwilligers waren die achter die grafstenen stonden, om het meer “tastbaar” te maken, een graf krijgt dan een gezicht. Als je bv. een jongen van 15 achter een grafsteen ziet staan, heeft dat een heel andere impact dan dat je alleen op de steen leest dat daar iemand van 15 jaar ligt. Wij zouden dat ook wel mooi vinden om een grafsteen weer een gezicht te geven. Ik hoop alleen dat we zelf niet het hardst moeten huilen. Dat hebben we nu soms ook, maar het waren toen toch ook jongens van onze leeftijd, waarschijnlijk met allerlei dromen en plannen
Nogmaals bedankt voor je reactie MensPersoon.
Groetjes,
M&M’s
1. Wij kennen ook geen jongens van onze leeftijd die dat doen. Er zijn ook maar een paar goede vrienden die we het verteld hebben.
Voor zover ik er dan iets over hoor, gaat het dan ook nog meestal over interesse in oorlogsgraven van soldaten. Wij zijn vooral geïnteresseerd in verhalen van jongens zoals we zelf zijn. Jongens die het ene moment waarschijnlijk nog naar school gingen en dan ineens nooit meer op school komen …. zo zonde van dat jonge leven
2. Dat dachten wij ook, maar we zijn al een paar keer weggestuurd door oudere mensen, terwijl we gewoon rustig op een bankje zaten.
Als er andere mensen zijn blijven we sws altijd een beetje uit de buurt, want we willen andere mensen nooit lastig vallen. We lopen nooit langs graven waar mensen dichtbij zijn
3. Toen in die tv-uitzending waren er wel familieleden die achter de graven stonden, tenminste bij de graven waarover ze gesprekjes hadden gemaakt met nabestaanden over wat er gebeurd was in de oorlog. Hoe het kwam, dat sommigen wel en anderen van de familie niet ontkomen waren. Wat voor impact dat had op de achterblijvers en meer van die dingen. Vaak waren het onschuldige burgers, waarvan er veel nog kind waren. Nu, vele jaren verder laat het nog steeds sporen (littekens) achter in de huidige generaties. Vaak weten mensen in hun omgeving dat niet, maar ik vind die verhalen belangrijk, omdat we nooit mogen vergeten hoe erg oorlog is.
Op die begraafplaats waren geloof ik wel een paar duizend graven en niet van iedereen is er meer familie die kan komen en ik had begrepen dat er dus vrijwilligers waren die achter die grafstenen stonden, om het meer “tastbaar” te maken, een graf krijgt dan een gezicht. Als je bv. een jongen van 15 achter een grafsteen ziet staan, heeft dat een heel andere impact dan dat je alleen op de steen leest dat daar iemand van 15 jaar ligt. Wij zouden dat ook wel mooi vinden om een grafsteen weer een gezicht te geven. Ik hoop alleen dat we zelf niet het hardst moeten huilen. Dat hebben we nu soms ook, maar het waren toen toch ook jongens van onze leeftijd, waarschijnlijk met allerlei dromen en plannen
Nogmaals bedankt voor je reactie MensPersoon.
Groetjes,
M&M’s
@Mr.S,
1. Zelf zijn we eigenlijk nog nooit op oorlogsbegraafplaatsen geweest, nou ja, één keertje met school ergens in België. Dat was wel indrukwekkend, maar als je daar met een paar klassen bent, is het toch anders dan dat je er zelf rustig rond kan lopen en de jaartallen en leeftijden kunt bekijken en nog belangrijker er even stil bij kan staan.
Op tv heb ik wel eens van die begraafplaatsen vanuit de lucht gezien, met die eindeloze rijen kruizen. Achter ieder kruis gaat een eigen verhaal schuil. Aan beide kanten. Vaak waren de soldaten (aan beide kanten) jonge jongens die van huis naar het front gestuurd werden. Ze wisten vaak ook van niks, werden met een wapen op pad gestuurd. Oorlogen zijn zo zinloos, veel onschuldige mensen komen om.
Die verhalen moeten we blijven herhalen voor de volgende generaties, want overlevenden van de tweede wereldoorlog zijn ondertussen ook al oud en kunnen het straks zelf niet meer doen..
Wij willen ook de verhalen van dichterbij kennen. Van jongens en meisjes die nog vol in het leven stonden en soms van het ene op het andere moment er niet meer zijn. Soms door ziekte, soms een ongeluk of iets anders. Dan denken we na over de impact die het op hun familie heeft gehad en nog steeds heeft.
2. Ja, precies. We zijn altijd respectvol en houden afstand als er andere mensen zijn.
3. Je bent echt een topper. Ik heb net ff op de link geklikt en volgens mij is het precies wat ik bedoel. Ik ga er strakjes nog eens rustig naar kijken.
Ik kende het woord representant helemaal niet, maar ik begrijp wel ongeveer wat ze ermee bedoelen. Je bent er dan namens iemand anders ofzo.
Dankjewel dat je dat zo snel gevonden hebt. Dat doe je goed, Mr. S
Groetjes,
M&M’s
1. Zelf zijn we eigenlijk nog nooit op oorlogsbegraafplaatsen geweest, nou ja, één keertje met school ergens in België. Dat was wel indrukwekkend, maar als je daar met een paar klassen bent, is het toch anders dan dat je er zelf rustig rond kan lopen en de jaartallen en leeftijden kunt bekijken en nog belangrijker er even stil bij kan staan.
Op tv heb ik wel eens van die begraafplaatsen vanuit de lucht gezien, met die eindeloze rijen kruizen. Achter ieder kruis gaat een eigen verhaal schuil. Aan beide kanten. Vaak waren de soldaten (aan beide kanten) jonge jongens die van huis naar het front gestuurd werden. Ze wisten vaak ook van niks, werden met een wapen op pad gestuurd. Oorlogen zijn zo zinloos, veel onschuldige mensen komen om.
Die verhalen moeten we blijven herhalen voor de volgende generaties, want overlevenden van de tweede wereldoorlog zijn ondertussen ook al oud en kunnen het straks zelf niet meer doen..
Wij willen ook de verhalen van dichterbij kennen. Van jongens en meisjes die nog vol in het leven stonden en soms van het ene op het andere moment er niet meer zijn. Soms door ziekte, soms een ongeluk of iets anders. Dan denken we na over de impact die het op hun familie heeft gehad en nog steeds heeft.
2. Ja, precies. We zijn altijd respectvol en houden afstand als er andere mensen zijn.
3. Je bent echt een topper. Ik heb net ff op de link geklikt en volgens mij is het precies wat ik bedoel. Ik ga er strakjes nog eens rustig naar kijken.
Ik kende het woord representant helemaal niet, maar ik begrijp wel ongeveer wat ze ermee bedoelen. Je bent er dan namens iemand anders ofzo.
Dankjewel dat je dat zo snel gevonden hebt. Dat doe je goed, Mr. S
Groetjes,
M&M’s
@vera magenta,
Wow, wat een lieve reactie van jou. Wij voelen dat wat jij voelt ook. Begraafplaatsen zijn niet eng, maar ondanks het verdriet dat er vaak ligt, toch ook heel mooi. Een plaats om te gedenken en rust te vinden ook.
Tenminste, wij vinden er rust en je kunt er ook rustig een traantje laten. Wij zien ook wel eens anderen die dat doen.
Soms zijn er van die lieve mensen, ook wel jongens of meisjes, die ons dan ook wel eens getroost hebben. Ze vertellen dan ook hun verhaal aan ons. Over hun broertje of opa of wie dan ook. Het voelt zo goed om dat soort dingen te kunnen delen. We vinden het mooi dat mensen zich zo kwetsbaar op durven te stellen. Op straat lopen mensen vaak langs elkaar, zonder te groeten. Daar kunnen we niet zo goed tegen. Hoe moeilijk is het om gewoon “hoi” te zeggen of een keertje te glimlachen naar iemand of iemand een schouderklopje te geven.
Echt lief, jouw reactie. We hebben er een beetje natte ogen van gekregen, maar dat voelde wel goed.
Als het hard gewaaid heeft gaan we altijd wel even kijken op de begraafplaats en dan zetten we de bloempotten en kaarsjes weer recht. Is dat raar?
We durven dat niet precies bij alle graven te doen. Bij sommige graven komen nog vaak mensen en dan zijn we wel voorzichtiger. Soms doen we alleen de ergste rommel een beetje opruimen. Dat je wel nog kan zien dat er iets is omgewaaid, maar niet alles.
Als alles omver ligt, lijkt me zo erg als je het steeds netjes probeert te houden en je komt dan de volgende keer en alles is weggewaaid en een rommeltje.
Is dat goed om het zo te doen? Doe jij dat ook wel eens?
Bij sommige graven komt echt nooit iemand of ja, dan alleen met Allerheiligen of een geboorte of sterfdag ofzo. Dan zetten ze zo’n pot met bloemen of plantjes neer en die geven ze daarna geen water meer en soms staat die er dan het jaar daarop nog steeds, uitgedroogd. Maar ja, misschien wonen die nabestaanden wel ver weg. We mogen daar niet over oordelen.
Daarom geven we de bloemen dan stiekem toch maar water, maar soms kijken mensen ons dan raar aan, als ze ons met de gieter zien lopen. Dat snap ik niet echt. We bedoelen het toch goed, allemaal.
Nou ja, echt bedankt voor je lieve reactie Vera Magenta.
Zelfs je naam is mooi (zoals Henk Westbroek zingt)
https://www.youtube.com/watch?v=-OnejhDh_h8
Groetjes,
M&M’s
Wow, wat een lieve reactie van jou. Wij voelen dat wat jij voelt ook. Begraafplaatsen zijn niet eng, maar ondanks het verdriet dat er vaak ligt, toch ook heel mooi. Een plaats om te gedenken en rust te vinden ook.
Tenminste, wij vinden er rust en je kunt er ook rustig een traantje laten. Wij zien ook wel eens anderen die dat doen.
Soms zijn er van die lieve mensen, ook wel jongens of meisjes, die ons dan ook wel eens getroost hebben. Ze vertellen dan ook hun verhaal aan ons. Over hun broertje of opa of wie dan ook. Het voelt zo goed om dat soort dingen te kunnen delen. We vinden het mooi dat mensen zich zo kwetsbaar op durven te stellen. Op straat lopen mensen vaak langs elkaar, zonder te groeten. Daar kunnen we niet zo goed tegen. Hoe moeilijk is het om gewoon “hoi” te zeggen of een keertje te glimlachen naar iemand of iemand een schouderklopje te geven.
Echt lief, jouw reactie. We hebben er een beetje natte ogen van gekregen, maar dat voelde wel goed.
Als het hard gewaaid heeft gaan we altijd wel even kijken op de begraafplaats en dan zetten we de bloempotten en kaarsjes weer recht. Is dat raar?
We durven dat niet precies bij alle graven te doen. Bij sommige graven komen nog vaak mensen en dan zijn we wel voorzichtiger. Soms doen we alleen de ergste rommel een beetje opruimen. Dat je wel nog kan zien dat er iets is omgewaaid, maar niet alles.
Als alles omver ligt, lijkt me zo erg als je het steeds netjes probeert te houden en je komt dan de volgende keer en alles is weggewaaid en een rommeltje.
Is dat goed om het zo te doen? Doe jij dat ook wel eens?
Bij sommige graven komt echt nooit iemand of ja, dan alleen met Allerheiligen of een geboorte of sterfdag ofzo. Dan zetten ze zo’n pot met bloemen of plantjes neer en die geven ze daarna geen water meer en soms staat die er dan het jaar daarop nog steeds, uitgedroogd. Maar ja, misschien wonen die nabestaanden wel ver weg. We mogen daar niet over oordelen.
Daarom geven we de bloemen dan stiekem toch maar water, maar soms kijken mensen ons dan raar aan, als ze ons met de gieter zien lopen. Dat snap ik niet echt. We bedoelen het toch goed, allemaal.
Nou ja, echt bedankt voor je lieve reactie Vera Magenta.
Zelfs je naam is mooi (zoals Henk Westbroek zingt)
https://www.youtube.com/watch?v=-OnejhDh_h8
Groetjes,
M&M’s
@Pin,
Dan hebben we vast hetzelfde gezien. Wij vonden het echt heel mooi en zijn er een beetje verdrietig en tegelijkertijd ook een beetje blij van geworden toen we dat zagen. We zagen best veel jongens van beetje onze leeftijd staan. Dat vonden we echt cool dat die jongens dat deden. En nu willen we het zelf ook gaan doen. We hadden er een hele tijd niet meer aan gedacht tot een paar weken geleden mijn twin er over begon.
Dankjewel voor de linkjes. Volgens mij zijn het wel goeie en wat ik bedoelde. Die van het aanmelden is wel een heel verhaal en dat moet ik nog eens helemaal goed lezen, want er zijn verschillende categorieën en leeftijdsgroepen. Maar volgens mij staat alles er wel op.
Kan heel goed dat het op 4 mei was, met de nationale herdenking. Ik ga zo wel eens goed lezen op de site hoe en wat en wanneer. Ik hoop wel dat we zelf niet te emotioneel zijn. Als we staan te huilen is ook niet goed, denk ik, maar ja, je kunt ook niet blij zijn natuurlijk.
1. Onze interesse is eigenlijk begonnen toen opa vertelde over een jongen die klusjes deed bij hem, toen opa pas voor zichzelf was begonnen in de bouw. Dat is al meer dan 30 jaar geleden. Die jongen was eentje van een tweeling, net als ons dus. Hij was met surfen verdronken en ze hadden hem pas ’s avonds met het eten gemist, toen hij niet thuis was gekomen. Ik geloof dat ze hem pas de volgende dag ofzo gevonden hadden. Die tweeling was toen net zo oud als wij nu, 15 jaar. Dus ja, dat zet je wel aan het denken. Sinds die tijd maken we ’s morgens voordat we naar school gaan altijd een selfie van ons samen en sturen die naar papa en mama….
Niet dat we denken dat het gelijk fout gaat, maar toch.
Altijd als we op de begraafplaats zijn, gaan we even langs zijn graf en dan vegen we de letters op de steen schoon met onze handen. Het is dan net of we even contact hebben. Zijn moeder is geloof ik al overleden en zijn vader is heel ergens anders gaan wonen, dus ik denk niet dat die vaak kan komen. Van zijn tweelingbroer weten we niks, maar het graf wordt niet echt bijgehouden door de familie hebben we wel gezien.
2. We hebben geen bordjes verboden toegang gezien, soms wel zoiets als dat het terrein van de kerk is ofzo, maar dan mag je er toch wel op?
Dankjewel, @Pin, voor alles en altijd.
Groetjes,
M&M’s
Dan hebben we vast hetzelfde gezien. Wij vonden het echt heel mooi en zijn er een beetje verdrietig en tegelijkertijd ook een beetje blij van geworden toen we dat zagen. We zagen best veel jongens van beetje onze leeftijd staan. Dat vonden we echt cool dat die jongens dat deden. En nu willen we het zelf ook gaan doen. We hadden er een hele tijd niet meer aan gedacht tot een paar weken geleden mijn twin er over begon.
Dankjewel voor de linkjes. Volgens mij zijn het wel goeie en wat ik bedoelde. Die van het aanmelden is wel een heel verhaal en dat moet ik nog eens helemaal goed lezen, want er zijn verschillende categorieën en leeftijdsgroepen. Maar volgens mij staat alles er wel op.
Kan heel goed dat het op 4 mei was, met de nationale herdenking. Ik ga zo wel eens goed lezen op de site hoe en wat en wanneer. Ik hoop wel dat we zelf niet te emotioneel zijn. Als we staan te huilen is ook niet goed, denk ik, maar ja, je kunt ook niet blij zijn natuurlijk.
1. Onze interesse is eigenlijk begonnen toen opa vertelde over een jongen die klusjes deed bij hem, toen opa pas voor zichzelf was begonnen in de bouw. Dat is al meer dan 30 jaar geleden. Die jongen was eentje van een tweeling, net als ons dus. Hij was met surfen verdronken en ze hadden hem pas ’s avonds met het eten gemist, toen hij niet thuis was gekomen. Ik geloof dat ze hem pas de volgende dag ofzo gevonden hadden. Die tweeling was toen net zo oud als wij nu, 15 jaar. Dus ja, dat zet je wel aan het denken. Sinds die tijd maken we ’s morgens voordat we naar school gaan altijd een selfie van ons samen en sturen die naar papa en mama….
Niet dat we denken dat het gelijk fout gaat, maar toch.
Altijd als we op de begraafplaats zijn, gaan we even langs zijn graf en dan vegen we de letters op de steen schoon met onze handen. Het is dan net of we even contact hebben. Zijn moeder is geloof ik al overleden en zijn vader is heel ergens anders gaan wonen, dus ik denk niet dat die vaak kan komen. Van zijn tweelingbroer weten we niks, maar het graf wordt niet echt bijgehouden door de familie hebben we wel gezien.
2. We hebben geen bordjes verboden toegang gezien, soms wel zoiets als dat het terrein van de kerk is ofzo, maar dan mag je er toch wel op?
Dankjewel, @Pin, voor alles en altijd.
Groetjes,
M&M’s
Hoi,
Ik denk dat het best oké is om te huilen bij zo'n herdenking. Ik denk dat lachen inderdaad wat ongepaster is. We zijn geen robots, maar gewoon mensen met emoties, dus mocht je daar staan en mocht je wat tranen voelen, lekker laten gaan.
Het is een mooi principe met die selfies. Als je het fijn vindt, lekker blijven doen. \
Kijk, het is oké om wel eens wat dingen bij een graf recht te zetten ofzo, maar als het geen graf is van een naaste van jou, vind ik dat je er niet aan mag zitten. (Dat aanraken van de letters kan op zich wel, ik bedoel het niet zó letterlijk.) Als zijn familie ervoor kiest het niet te verzorgen, dan is dat zo. Dat vind jij misschien lastig, maar het is niet aan jou. Maar volgens mij doen jullie dit ook niet.
Verboden voor onbevoegden bij een kerk is denk ik meer van, als je hier niks te zoeken hebt, kom hier dan ook niet. Een kerk is in principe voor iedereen, maar een kerk is bijvoorbeeld ook niet 24/7 open.
Jullie kunnen een keer kijken of mensen van de begraafplaats klusjes voor jullie hebben. Ik denk dat ze dat zeker waarderen!
Gr. Pin
Ik denk dat het best oké is om te huilen bij zo'n herdenking. Ik denk dat lachen inderdaad wat ongepaster is. We zijn geen robots, maar gewoon mensen met emoties, dus mocht je daar staan en mocht je wat tranen voelen, lekker laten gaan.
Het is een mooi principe met die selfies. Als je het fijn vindt, lekker blijven doen. \
Kijk, het is oké om wel eens wat dingen bij een graf recht te zetten ofzo, maar als het geen graf is van een naaste van jou, vind ik dat je er niet aan mag zitten. (Dat aanraken van de letters kan op zich wel, ik bedoel het niet zó letterlijk.) Als zijn familie ervoor kiest het niet te verzorgen, dan is dat zo. Dat vind jij misschien lastig, maar het is niet aan jou. Maar volgens mij doen jullie dit ook niet.
Verboden voor onbevoegden bij een kerk is denk ik meer van, als je hier niks te zoeken hebt, kom hier dan ook niet. Een kerk is in principe voor iedereen, maar een kerk is bijvoorbeeld ook niet 24/7 open.
Jullie kunnen een keer kijken of mensen van de begraafplaats klusjes voor jullie hebben. Ik denk dat ze dat zeker waarderen!
Gr. Pin
Hoi!
Naar mijn mening is het best mooi en goed om stil te staan bij overledenen. Je ervan bewust zijn dat het leven eindig is en dat je van elk moment moet proberen genieten is belangrijk.
Het is helemaal niet raar om naar een begraafplaats te gaan, zelfs als je daar niemand kent. Je kunt bloemen meenemen, of een briefje schrijven, met iets op als 'Veel liefs aan de nabestaanden' en dat op een graf leggen. Ik ben ervan overtuigd dat je daar iemand(en) heel erg mee kan steunen.
Als er graven zijn waar nooit wat ligt, bv. bloemen, kun je daarvoor zorgen. Zelf denk ik er soms aan om gedichten op te schrijven en die briefjes dan op grafstenen te gaan neerleggen. Misschien moet ik dat eens doen. Iets voor jullie?
Zolang je niets stukmaakt, wat jullie volgens mij niet doen, mag je daar gewoon rondlopen. Een begraafplaats is een openbare plaats, en sommige mensen vinden een bepaalde rust op begraafplaatsen.
Vrijwilligers achter graven? Nog nooit van gehoord, maar ik vind het idee wel mooi. Een naam op een steen zegt inderdaad niet zo veel, maar een echte persoon achter zo'n graf, dat doet iets. Misschien liggen er flyers aan die begraafplaatsen? Rond feestdagen als Allerheiligen is er misschien een gelegenheid om dit te doen. Verder kunnen jullie aan de toezichthouder van de begraafplaats dit initiatief voorstellen. Ze zullen vast blij zijn dat jullie respect willen betuigen en positieve aandacht willen vestigen op overledenen.
Op 20 maart wordt in Japan 'Shunbun no hi' gevierd. Bij dit feest worden graven van familieleden bezocht, en wordt er over hen nagedacht en herinneringen opgehaald. Dat is bijna, dus misschien is dat een goede dag om een begraafplaats op te zoeken, en nog eens stil te staan.
http://www.nihonsun.com/2009/03/18/celebrating-shunbun-no-hi-in-japan/
Sorry als in mijn reactie dingen staan die al door iemand anders genoemd zijn. Ik heb even geen energie die allemaal door te lezen. Claim gerust je rechten, en ik geef je ereherstel ;)
Groetjes
x
Naar mijn mening is het best mooi en goed om stil te staan bij overledenen. Je ervan bewust zijn dat het leven eindig is en dat je van elk moment moet proberen genieten is belangrijk.
Het is helemaal niet raar om naar een begraafplaats te gaan, zelfs als je daar niemand kent. Je kunt bloemen meenemen, of een briefje schrijven, met iets op als 'Veel liefs aan de nabestaanden' en dat op een graf leggen. Ik ben ervan overtuigd dat je daar iemand(en) heel erg mee kan steunen.
Als er graven zijn waar nooit wat ligt, bv. bloemen, kun je daarvoor zorgen. Zelf denk ik er soms aan om gedichten op te schrijven en die briefjes dan op grafstenen te gaan neerleggen. Misschien moet ik dat eens doen. Iets voor jullie?
Zolang je niets stukmaakt, wat jullie volgens mij niet doen, mag je daar gewoon rondlopen. Een begraafplaats is een openbare plaats, en sommige mensen vinden een bepaalde rust op begraafplaatsen.
Vrijwilligers achter graven? Nog nooit van gehoord, maar ik vind het idee wel mooi. Een naam op een steen zegt inderdaad niet zo veel, maar een echte persoon achter zo'n graf, dat doet iets. Misschien liggen er flyers aan die begraafplaatsen? Rond feestdagen als Allerheiligen is er misschien een gelegenheid om dit te doen. Verder kunnen jullie aan de toezichthouder van de begraafplaats dit initiatief voorstellen. Ze zullen vast blij zijn dat jullie respect willen betuigen en positieve aandacht willen vestigen op overledenen.
Op 20 maart wordt in Japan 'Shunbun no hi' gevierd. Bij dit feest worden graven van familieleden bezocht, en wordt er over hen nagedacht en herinneringen opgehaald. Dat is bijna, dus misschien is dat een goede dag om een begraafplaats op te zoeken, en nog eens stil te staan.
http://www.nihonsun.com/2009/03/18/celebrating-shunbun-no-hi-in-japan/
Sorry als in mijn reactie dingen staan die al door iemand anders genoemd zijn. Ik heb even geen energie die allemaal door te lezen. Claim gerust je rechten, en ik geef je ereherstel ;)
Groetjes
x
Hi iedereen,
Misschien is het goed om door middel van beelden eerst een duidelijker beeld te geven van wat het “achter de graven staan” inhoudt.
Dankzij de linkjes van Mr.S en Pin heb ik deze video’s op yt kunnen vinden :)
De 1e en 2e video laten zien hoe een groep middelbare scholieren, die op speciale uitnodiging bij de oorlogsgraven in Loenen waren, hun bezoek hebben ervaren. Beide video’s samen kosten ongeveer 11 minuten van jullie tijd.
De 3e video is de tv-registratie zoals die uitgezonden is op 4 mei 2017 en die kost 40 minuten van jullie tijd. Bij elkaar is dat nog geen uur.
Ik vind het de investering waard.
Al was het alleen maar om al die mensen (slachtoffers) te eren.
Zij hebben hun leven gegeven. Voor ons.
Video 1:
Module 3: Het ereveld komt tot leven. Lengte 6:00
https://www.youtube.com/watch?v=mZ8FciAubrA
Video 2:
Module 3: Leerlingen op het ereveld. Lengte 5:00
https://www.youtube.com/watch?v=o7wWKtPP5_A
Video 3:
Dit is een registratie van de televisie uitzending van 4 mei 2017.
EreveldVolLeven – 4 mei 2017
https://www.youtube.com/watch?v=28Zv9pseEX8
Alles wat hiermee te maken heeft ga ik indelen in groep A (= achter de stenen).
Groep B (= bij ons uit de buurt) gaat over willekeurige jongens van ongeveer onze leeftijd waarvan wij (twin en ik) hun graven of urnen aantroffen op begraafplaatsen in de buurt van waar wij wonen.
In veel gevallen weten we niet hoe ze het leven hebben verloren. Van sommigen weten we dat wel. Bijv. door ziekte, verkeersongelukken, brand, verdrinking, zelfmoord en moord.
Dus voor de duidelijkheid kun je de letters A en B gebruiken bij de reacties.
De cijfers 1, 2 en 3 kunnen gewoon nog gebruikt worden voor de eerder gestelde vragen aan het begin van dit topic.
Ik ga in een volgende reactie wel wat meer vertellen over groep A en B. Hoe het voor ons is en iedereen mag daar weer op reageren of gewoon hun eigen post maken in dit topic.
Groetjes,
M&M’s
Misschien is het goed om door middel van beelden eerst een duidelijker beeld te geven van wat het “achter de graven staan” inhoudt.
Dankzij de linkjes van Mr.S en Pin heb ik deze video’s op yt kunnen vinden :)
De 1e en 2e video laten zien hoe een groep middelbare scholieren, die op speciale uitnodiging bij de oorlogsgraven in Loenen waren, hun bezoek hebben ervaren. Beide video’s samen kosten ongeveer 11 minuten van jullie tijd.
De 3e video is de tv-registratie zoals die uitgezonden is op 4 mei 2017 en die kost 40 minuten van jullie tijd. Bij elkaar is dat nog geen uur.
Ik vind het de investering waard.
Al was het alleen maar om al die mensen (slachtoffers) te eren.
Zij hebben hun leven gegeven. Voor ons.
Video 1:
Module 3: Het ereveld komt tot leven. Lengte 6:00
https://www.youtube.com/watch?v=mZ8FciAubrA
Video 2:
Module 3: Leerlingen op het ereveld. Lengte 5:00
https://www.youtube.com/watch?v=o7wWKtPP5_A
Video 3:
Dit is een registratie van de televisie uitzending van 4 mei 2017.
EreveldVolLeven – 4 mei 2017
https://www.youtube.com/watch?v=28Zv9pseEX8
Alles wat hiermee te maken heeft ga ik indelen in groep A (= achter de stenen).
Groep B (= bij ons uit de buurt) gaat over willekeurige jongens van ongeveer onze leeftijd waarvan wij (twin en ik) hun graven of urnen aantroffen op begraafplaatsen in de buurt van waar wij wonen.
In veel gevallen weten we niet hoe ze het leven hebben verloren. Van sommigen weten we dat wel. Bijv. door ziekte, verkeersongelukken, brand, verdrinking, zelfmoord en moord.
Dus voor de duidelijkheid kun je de letters A en B gebruiken bij de reacties.
De cijfers 1, 2 en 3 kunnen gewoon nog gebruikt worden voor de eerder gestelde vragen aan het begin van dit topic.
Ik ga in een volgende reactie wel wat meer vertellen over groep A en B. Hoe het voor ons is en iedereen mag daar weer op reageren of gewoon hun eigen post maken in dit topic.
Groetjes,
M&M’s
Dankjewel @Pin voor je reactie.
Emoties tonen mag natuurlijk en ik denk dat het ons (voor het grootste deel) wel zal lukken om het binnen de perken te houden. Maar, net als met het bekijken van de video’s zullen er toch wel een paar slikmomentjes en natte ogen voorbij komen.
Die selfies elke dag, vinden we ondertussen gewoon ook mooi om te maken. We maken eigenlijk een tijdlijn van onszelf :)
We leven niet in doodsangst, maar als we van huis gaan, sneaken we nooit zomaar naar buiten. We geven papa en mama altijd wel ff snel een knuffel of kus.
Meer dan wat jij noemde doen we idd niet op een begraafplaats. Het blijft bij een beertje of zo dat weggewaaid is terug leggen en een windlichtje of wat kaarsenpotjes of bloemetjes weer recht zetten.
Het onderhoud is best wel slecht op de begraafplaatsen bij ons in de buurt. Heggen worden wel geknipt en gras wordt gemaaid, maar dan houdt het ook wel op. Je ziet er ook amper iemand die het onderhoud doet. Meestal komen ze dan met een busje van de sociale werkplaats en binnen no time zijn ze weer weg.
Je had wel een goed idee, om proberen afspraken te maken met de beheerder, maar in dit geval lukt dat niet, jammer genoeg :(
We harken wel de laatste 2 jaar alle bladeren bij de laatste 2 rijen graven weg, uit ons zelf, want de gemeente laat alles gewoon liggen. Door de wind ligt het daar altijd vol, bij de andere rijen waaien ze meestal wel weg. Zolang ze nog grasmaaien verdwijnen de bladeren nog wel in de grasmachine, nou ja, er wordt overheen gereden met de grasmachine en dan zijn de bladeren wel wat kleiner gemaakt, maar dat blijft dan ook allemaal weer liggen. Bovendien stopt het grasmaaien al ver voordat alle bladeren van de bomen zijn.
Er zijn wel een paar mensen, die we af en toe helpen met het onderhoud van de bloemetjes en de grafmonumentjes. Meestal zijn het oudere mensen en ook een paar mensen, die ver weg wonen en dus niet makkelijk even langs kunnen komen.
Wij willen daar geen geld voor, maar meestal krijgen we bijv. toch iets als een reep chocolade. Das wel lief :)
Het hek bij de gemeentelijke begraafplaats staat altijd open, bij de kerk sluiten ze het af tegen dat het donker wordt, geloof ik.
Groetjes,
M&M’s
Emoties tonen mag natuurlijk en ik denk dat het ons (voor het grootste deel) wel zal lukken om het binnen de perken te houden. Maar, net als met het bekijken van de video’s zullen er toch wel een paar slikmomentjes en natte ogen voorbij komen.
Die selfies elke dag, vinden we ondertussen gewoon ook mooi om te maken. We maken eigenlijk een tijdlijn van onszelf :)
We leven niet in doodsangst, maar als we van huis gaan, sneaken we nooit zomaar naar buiten. We geven papa en mama altijd wel ff snel een knuffel of kus.
Meer dan wat jij noemde doen we idd niet op een begraafplaats. Het blijft bij een beertje of zo dat weggewaaid is terug leggen en een windlichtje of wat kaarsenpotjes of bloemetjes weer recht zetten.
Het onderhoud is best wel slecht op de begraafplaatsen bij ons in de buurt. Heggen worden wel geknipt en gras wordt gemaaid, maar dan houdt het ook wel op. Je ziet er ook amper iemand die het onderhoud doet. Meestal komen ze dan met een busje van de sociale werkplaats en binnen no time zijn ze weer weg.
Je had wel een goed idee, om proberen afspraken te maken met de beheerder, maar in dit geval lukt dat niet, jammer genoeg :(
We harken wel de laatste 2 jaar alle bladeren bij de laatste 2 rijen graven weg, uit ons zelf, want de gemeente laat alles gewoon liggen. Door de wind ligt het daar altijd vol, bij de andere rijen waaien ze meestal wel weg. Zolang ze nog grasmaaien verdwijnen de bladeren nog wel in de grasmachine, nou ja, er wordt overheen gereden met de grasmachine en dan zijn de bladeren wel wat kleiner gemaakt, maar dat blijft dan ook allemaal weer liggen. Bovendien stopt het grasmaaien al ver voordat alle bladeren van de bomen zijn.
Er zijn wel een paar mensen, die we af en toe helpen met het onderhoud van de bloemetjes en de grafmonumentjes. Meestal zijn het oudere mensen en ook een paar mensen, die ver weg wonen en dus niet makkelijk even langs kunnen komen.
Wij willen daar geen geld voor, maar meestal krijgen we bijv. toch iets als een reep chocolade. Das wel lief :)
Het hek bij de gemeentelijke begraafplaats staat altijd open, bij de kerk sluiten ze het af tegen dat het donker wordt, geloof ik.
Groetjes,
M&M’s
Echt dankjewel voor je bijdrage @100Divergent11.
Als je de eerste twee video’s hebt bekeken, zal je wel duidelijker zijn geworden hoe dat achter de graven staan werkt.
Het gebeurt voor zover ik weet alleen in Loenen op het ereveld en niet zozeer op kleinere begraafplaatsen.
Ik denk dat het zo is omdat op het ereveld allemaal slachtoffers van oorlog en geweld liggen. Zij zijn soort van voor ons allen gesneuveld.
Op “gewone” begraafplaatsen liggen vaak per familie slecht enkele leden en die zijn natuurlijk heel belangrijk voor hun dierbaren, maar minder voor iedereen en dus lijkt het me minder geschikt om het daar ook te doen.
Er zijn vast wel op meerdere begraafplaatsen een rijtje oorlogsgraven en daar zou het natuurlijk wel heel goed kunnen.
Zelf iets op een, voor ons onbekend graf leggen, hebben we nog nooit gedaan. Ik vind het moeilijk om dat op eigen gelegenheid te doen, ook al wordt het graf niet door anderen onderhouden. Ik kan me wel voorstellen dat als je zoiets doet, dat bv. vanuit een lokale school doet met kinderen van een bepaalde leeftijd en er afspraken over maakt met de begraafplaats. Dat zou wel een heel mooi initiatief kunnen zijn.
Btw, ik denk dat, wat jij voorstelde (briefje/bloemetje op het graf leggen) toch ook wel mooi kan zijn. Dus, misschien het onderzoeken waard?
Soms worden er oude graven geruimd, zodat die ruimte weer vrij komt voor nieuwe graven. Dan wordt er een heel stuk in één keer geruimd, dus tientallen graven in één keer. De restanten worden dan op een andere plek weer begraven. Nabestaanden kunnen dan kiezen of ze weer in een kist of los of samen met anderen worden herbegraven. Het moment voor de ruiming zou een mooi moment kunnen zijn om nog een soort bloemen-afscheid of lieve-briefjes-afscheid te organiseren.
Maar dat moet je dan wel afspreken met de begraafplaats en bijv. school of een andere groep, waarmee je zoiets zou willen doen. Misschien vind de gemeente het wel een goed idee om hier een soort ritueel van te maken? Dan kunnen nabestaanden aangeven of ze hier gebruik van willen maken of niet. Dat zou je dan eerst uit moeten zoeken of er met een ouder iemand over praten.
Het enige wat we verder wel eens gedaan hebben is, dat we bloemen of een beertje en een briefje gelegd hebben op een graf van bv. een jongen die verongelukt was met de brommer en waar het hele dorp met mee leefde.
We sturen ook wel eens een kaartje naar de familie en dan zetten we er ook op hoe we die jongen gekend hebben en wie we zijn. Maar dus eigenlijk alleen als we diegene al een beetje kenden.
Iets anders wat we wel regelmatig doen is bejaarde mensen, die in een rolstoel zitten, een uurtje rond duwen door het dorp. Het bejaardenhuis organiseert dat en dan zijn wij en andere mensen af en toe vrijwilligers.
Vaak willen die oudere mensen dan ook wel naar de begraafplaats, omdat hun man of vrouw of ander familielid daar ligt.
Als we weten wanneer dat is, dan maken we die graven wel van tevoren netjes.
Beetje onkruid weghalen en schoffelen durven we dan wel te doen. Dat spreken we dan van tevoren af met iemand die het rolstoel duwen organiseert. En even later komen we met die mensen zelf bij die graven. Dan willen ze ons als bedankje knuffelen, nou ja, dat doen we dan maar.
Ik heb even gekeken naar wat die 'Shunbun no hi' inhoudt. Als ik het goed gelezen en begrepen heb, is dat wanneer de dag even lang is als de nacht (in het voor- en najaar) en dat Boeddha dan komt om de verdwaalde zielen te helpen de oversteek te maken. Rond die tijd komen familieleden de graven ook schoonmaken en voedsel voor de overtocht brengen.
Een tijdje terug zag ik ook zoiets, maar dan ging het over China in die documentaire serie op NPO :
https://www.npo.nl/door-het-hart-van-china/VPWON_1265685
Btw voor als je in België woont, kun je die serie misschien ook wel terugkijken op de VRT Canvas, want daar wordt die op dit moment ook uitgezonden.
Meer info hierover https://www.canvas.be/door-het-hart-van-china
Ik vind het wel grappig dat je zoveel van Japan weet. Is dat jouw hobby ofzo of ben je een Japans meisje (hier hoef je geen antwoord op te geven hoor, het mag ook wel een mysterie blijven, das ook wel leuk)?
Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn voor claims ;)
Ik vond het, as always, gewoon weer een mooie reactie :)
Groetjes,
M&M’s
Als je de eerste twee video’s hebt bekeken, zal je wel duidelijker zijn geworden hoe dat achter de graven staan werkt.
Het gebeurt voor zover ik weet alleen in Loenen op het ereveld en niet zozeer op kleinere begraafplaatsen.
Ik denk dat het zo is omdat op het ereveld allemaal slachtoffers van oorlog en geweld liggen. Zij zijn soort van voor ons allen gesneuveld.
Op “gewone” begraafplaatsen liggen vaak per familie slecht enkele leden en die zijn natuurlijk heel belangrijk voor hun dierbaren, maar minder voor iedereen en dus lijkt het me minder geschikt om het daar ook te doen.
Er zijn vast wel op meerdere begraafplaatsen een rijtje oorlogsgraven en daar zou het natuurlijk wel heel goed kunnen.
Zelf iets op een, voor ons onbekend graf leggen, hebben we nog nooit gedaan. Ik vind het moeilijk om dat op eigen gelegenheid te doen, ook al wordt het graf niet door anderen onderhouden. Ik kan me wel voorstellen dat als je zoiets doet, dat bv. vanuit een lokale school doet met kinderen van een bepaalde leeftijd en er afspraken over maakt met de begraafplaats. Dat zou wel een heel mooi initiatief kunnen zijn.
Btw, ik denk dat, wat jij voorstelde (briefje/bloemetje op het graf leggen) toch ook wel mooi kan zijn. Dus, misschien het onderzoeken waard?
Soms worden er oude graven geruimd, zodat die ruimte weer vrij komt voor nieuwe graven. Dan wordt er een heel stuk in één keer geruimd, dus tientallen graven in één keer. De restanten worden dan op een andere plek weer begraven. Nabestaanden kunnen dan kiezen of ze weer in een kist of los of samen met anderen worden herbegraven. Het moment voor de ruiming zou een mooi moment kunnen zijn om nog een soort bloemen-afscheid of lieve-briefjes-afscheid te organiseren.
Maar dat moet je dan wel afspreken met de begraafplaats en bijv. school of een andere groep, waarmee je zoiets zou willen doen. Misschien vind de gemeente het wel een goed idee om hier een soort ritueel van te maken? Dan kunnen nabestaanden aangeven of ze hier gebruik van willen maken of niet. Dat zou je dan eerst uit moeten zoeken of er met een ouder iemand over praten.
Het enige wat we verder wel eens gedaan hebben is, dat we bloemen of een beertje en een briefje gelegd hebben op een graf van bv. een jongen die verongelukt was met de brommer en waar het hele dorp met mee leefde.
We sturen ook wel eens een kaartje naar de familie en dan zetten we er ook op hoe we die jongen gekend hebben en wie we zijn. Maar dus eigenlijk alleen als we diegene al een beetje kenden.
Iets anders wat we wel regelmatig doen is bejaarde mensen, die in een rolstoel zitten, een uurtje rond duwen door het dorp. Het bejaardenhuis organiseert dat en dan zijn wij en andere mensen af en toe vrijwilligers.
Vaak willen die oudere mensen dan ook wel naar de begraafplaats, omdat hun man of vrouw of ander familielid daar ligt.
Als we weten wanneer dat is, dan maken we die graven wel van tevoren netjes.
Beetje onkruid weghalen en schoffelen durven we dan wel te doen. Dat spreken we dan van tevoren af met iemand die het rolstoel duwen organiseert. En even later komen we met die mensen zelf bij die graven. Dan willen ze ons als bedankje knuffelen, nou ja, dat doen we dan maar.
Ik heb even gekeken naar wat die 'Shunbun no hi' inhoudt. Als ik het goed gelezen en begrepen heb, is dat wanneer de dag even lang is als de nacht (in het voor- en najaar) en dat Boeddha dan komt om de verdwaalde zielen te helpen de oversteek te maken. Rond die tijd komen familieleden de graven ook schoonmaken en voedsel voor de overtocht brengen.
Een tijdje terug zag ik ook zoiets, maar dan ging het over China in die documentaire serie op NPO :
https://www.npo.nl/door-het-hart-van-china/VPWON_1265685
Btw voor als je in België woont, kun je die serie misschien ook wel terugkijken op de VRT Canvas, want daar wordt die op dit moment ook uitgezonden.
Meer info hierover https://www.canvas.be/door-het-hart-van-china
Ik vind het wel grappig dat je zoveel van Japan weet. Is dat jouw hobby ofzo of ben je een Japans meisje (hier hoef je geen antwoord op te geven hoor, het mag ook wel een mysterie blijven, das ook wel leuk)?
Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn voor claims ;)
Ik vond het, as always, gewoon weer een mooie reactie :)
Groetjes,
M&M’s
Het is heel mooi dat jullie je zo inzetten voor het onderhoud van het kerkhof. Jullie gaan samen met bejaarden wandelen, ook dat is heel lief. Ik ben er zeker van dat zij dat heel erg appreciëren, en jullie heel dankbaar zijn.
De video's ga ik later bekijken, als ik meer tijd heb, zodat ik er de nodige aandacht aan kan besteden.
Ik ben niet Japans van afkomst (jammer genoeg), alleen Japans in mijn hoofd 😉 Als de verwijzingen naar Japanse gebruiken irritant worden mag je dat gerust zeggen, dan zal ik ermee ophouden.
Jij en je twin zijn, tot zover ik van dit forum kan afleiden, hele lieve, gevoelige en behulpzame jongens. Blijf jezelf, want daar gaan jullie nog heel veel mee bereiken.
Groetjes
x
De video's ga ik later bekijken, als ik meer tijd heb, zodat ik er de nodige aandacht aan kan besteden.
Ik ben niet Japans van afkomst (jammer genoeg), alleen Japans in mijn hoofd 😉 Als de verwijzingen naar Japanse gebruiken irritant worden mag je dat gerust zeggen, dan zal ik ermee ophouden.
Jij en je twin zijn, tot zover ik van dit forum kan afleiden, hele lieve, gevoelige en behulpzame jongens. Blijf jezelf, want daar gaan jullie nog heel veel mee bereiken.
Groetjes
x
@100Divergent11-chan,
あなたの優しい言葉をありがとう uitspraak: anata no yasashī kotoba o arigatō (heel erg bedankt voor je lieve woorden)
私たちは他人なしでは何もない uitspraak: Watashitachiha tanin nashide wa nanimonai (Zonder anderen zijn wij ook niets)
We zijn ook weer geen heiligen hoor en dat rolstoel-duwen is maar 1 of 2 keertjes in de maand en het kost je maar 2 uurtjes per keer, dus ja. En als het regent, gaan we binnen sjoelen of kaarten (pesten ofzo :P) of biljarten met de oudjes ;)
Die bladeren vallen alleen in het najaar (gelukkig) en samen met mijn twin gaat dat harken ook best wel snel. Af en toe een uurtje en dan krijgen we gelijk een beetje beweging, anders waren we misschien gaan mountainbiken ofzo en dat harken levert nog iets op.
Wij vinden het normaal om van die dingen te doen. Onze broers en zus doen dat ook. Als je later zelf oud bent, vind je het ook fijn als iemand je af en toe een beetje helpt, toch?
In een ander topic las ik dat je het erg druk hebt met school, dus
sterkte met je huiswerk.
Video’s kijken komt later wel, first things first.
素敵な週末 uitspraak: sutekina shūmatsu (prettig weekend)
Groetjes,
M&M’s
PS
私からあなたは日本の諺を続けることができます uitspraak: Watashi kara anata wa Nihon no kotowaza o tsudzukeru koto ga dekimasu (van mij mag je doorgaan met Japanse spreuken)
Volgende keer ga ik gewoon weer in het Nederlands 🙂
あなたの優しい言葉をありがとう uitspraak: anata no yasashī kotoba o arigatō (heel erg bedankt voor je lieve woorden)
私たちは他人なしでは何もない uitspraak: Watashitachiha tanin nashide wa nanimonai (Zonder anderen zijn wij ook niets)
We zijn ook weer geen heiligen hoor en dat rolstoel-duwen is maar 1 of 2 keertjes in de maand en het kost je maar 2 uurtjes per keer, dus ja. En als het regent, gaan we binnen sjoelen of kaarten (pesten ofzo :P) of biljarten met de oudjes ;)
Die bladeren vallen alleen in het najaar (gelukkig) en samen met mijn twin gaat dat harken ook best wel snel. Af en toe een uurtje en dan krijgen we gelijk een beetje beweging, anders waren we misschien gaan mountainbiken ofzo en dat harken levert nog iets op.
Wij vinden het normaal om van die dingen te doen. Onze broers en zus doen dat ook. Als je later zelf oud bent, vind je het ook fijn als iemand je af en toe een beetje helpt, toch?
In een ander topic las ik dat je het erg druk hebt met school, dus
sterkte met je huiswerk.
Video’s kijken komt later wel, first things first.
素敵な週末 uitspraak: sutekina shūmatsu (prettig weekend)
Groetjes,
M&M’s
PS
私からあなたは日本の諺を続けることができます uitspraak: Watashi kara anata wa Nihon no kotowaza o tsudzukeru koto ga dekimasu (van mij mag je doorgaan met Japanse spreuken)
Volgende keer ga ik gewoon weer in het Nederlands 🙂
Hey,
Hoezo kunnen jullie geen afspraken maken met de beheerder van de begraafplaats? Het lijkt mij juist dat iemand heel erg blij is met gratis hulp... En dan nog super gemotiveerd ook!
Wel goed dat jullie van die dingen doen met ouderen! Het is inderdaad een mooi idee om dat te combineren met de begraafplaats. Misschien kunnen jullie wel met die mensen afspraken maken, dat jullie bijvoorbeeld de graven van hun dierbaren een beetje netjes houden, wanneer ze dit zelf niet zo vaak kunnen doen?
Gr. Pin
Hoezo kunnen jullie geen afspraken maken met de beheerder van de begraafplaats? Het lijkt mij juist dat iemand heel erg blij is met gratis hulp... En dan nog super gemotiveerd ook!
Wel goed dat jullie van die dingen doen met ouderen! Het is inderdaad een mooi idee om dat te combineren met de begraafplaats. Misschien kunnen jullie wel met die mensen afspraken maken, dat jullie bijvoorbeeld de graven van hun dierbaren een beetje netjes houden, wanneer ze dit zelf niet zo vaak kunnen doen?
Gr. Pin
Misschien een raar idee, maar zou je mentor je hierbij kunnen helpen? Wie weet heeft hij/zij of school connecties met iemand die samen met jullie kan kijken wat jullie kunnen doen.
Ik heb genoten van je Japanse zinnen. Arigatou gozaimasu 🙂 Moet wel eerlijk toegeven dat ik geen Japans kan, alleen enkele woorden en zinnetjes. Lezen kan ik ook niet, daar zou ik eens werk van moeten maken.
Jullie zien het als normaal om goed te zijn voor je medemens en te helpen, maar veel mensen doen dat niet. Het is mooi dat jullie het als normaal zien, maar besef dat jullie best speciaal zijn in wat jullie doen. Doe zo voort 🙂
Ik heb genoten van je Japanse zinnen. Arigatou gozaimasu 🙂 Moet wel eerlijk toegeven dat ik geen Japans kan, alleen enkele woorden en zinnetjes. Lezen kan ik ook niet, daar zou ik eens werk van moeten maken.
Jullie zien het als normaal om goed te zijn voor je medemens en te helpen, maar veel mensen doen dat niet. Het is mooi dat jullie het als normaal zien, maar besef dat jullie best speciaal zijn in wat jullie doen. Doe zo voort 🙂
Hi Pin,
Sorry voor de late reactie, maar we waren weer in het ziekenhuis terecht gekomen, maar dat heb je misschien wel gelezen in een ander topic.
Nou, afspreken met de beheerder lukt niet, omdat die “boos” op ons is.
Vorig jaar hadden we net nieuwe bloemetjes geplant en alles netjes gemaakt bij een graf en toen kwam er iemand die onderhoud ging doen op de begraafplaats. Eerst ging die met zo’n grastrimmer vlak bij ons grasrandjes bijwerken en toen vlogen er steentjes en gras enzo zelfs tegen ons aan. Zo dichtbij was hij bezig, in plaats van even ergens anders eerst te werken en te wachten tot wij daar weg waren. Ook kwam er allemaal gras op onze plantjes en zag het er niet meer uit. Toen hadden we er iets van gezegd en toen was die jongen van die grastrimmer boos geworden op ons.
Een andere keer was er eentje die ook onderhoud moest doen en die ging tegen een muurtje aan staan plassen en daar hadden we ook wat van gezegd en die ging ons uitschelden. Verder is het best vaak dat ze beginnen met de heggen te knippen en dan is het einde van de dag en dan gaan ze weg zonder op te ruimen en vaak komen ze dan pas een week later weer eens terug en dan ligt alles overal, weggewaaid door de wind.
We hadden toen een mailtje naar de burgemeester gestuurd en alles erin gezet. En toen moest de beheerder bij de burgemeester komen en nou weet de beheerder dat wij dat gestuurd hadden. De burgemeester had gezegd dat hij alles beter in de gaten moest houden, dus hij had een beetje op zijn kop gekregen, zeg maar. Dus ja, in plaats van dat die beheerder beter zijn werk doet, is hij boos op ons.
Dus, ons werk wordt niet door iedereen gewaardeerd. Maar we laten ons niet wegpesten en blijven gewoon de dingen, die we al deden, doen.
Wel een goed idee om een soort van afspraak te maken met “oudjes” om het graf van hun familielid bij te houden. Maar hoe kunnen we dat dan het beste doen? We kunnen moeilijk beloven het voor altijd te doen. Want als we het beloven moeten we het ook doen en nu kunnen we het wel doen en volgend jaar ook nog wel, maar als we gaan studeren en misschien ergens anders wonen hebben we natuurlijk niet meer zoveel tijd. We willen het wel graag doen nu, want het is niet echt veel werk. We komen toch elke week wel op de begraafplaats, maar we willen ze ook niet teleurstellen als we het later niet meer kunnen doen.
Oh ja en nog iets anders, voor wie moeten we het dan wel en voor wie niet doen? Ze gaan er waarschijnlijk over praten met andere mensen / kennissen en als die het horen willen ze het misschien ook wel. Hoe voorkomen we dat het dan “uit de hand loopt?” We helpen soms ook wel “oudjes” met computerproblemen en dat worden er ook steeds meer. Vaak kunnen we het probleem wel snel (5-10-15 minuten) oplossen, maar dan gaan ze verhalen vertellen (die we meestal al 10 keer gehoord hebben, maar ok) en thee zetten met koekjes erbij en voor we het weten zijn we een uur verder. Dus dat.
Groetjes,
M&M’s
Sorry voor de late reactie, maar we waren weer in het ziekenhuis terecht gekomen, maar dat heb je misschien wel gelezen in een ander topic.
Nou, afspreken met de beheerder lukt niet, omdat die “boos” op ons is.
Vorig jaar hadden we net nieuwe bloemetjes geplant en alles netjes gemaakt bij een graf en toen kwam er iemand die onderhoud ging doen op de begraafplaats. Eerst ging die met zo’n grastrimmer vlak bij ons grasrandjes bijwerken en toen vlogen er steentjes en gras enzo zelfs tegen ons aan. Zo dichtbij was hij bezig, in plaats van even ergens anders eerst te werken en te wachten tot wij daar weg waren. Ook kwam er allemaal gras op onze plantjes en zag het er niet meer uit. Toen hadden we er iets van gezegd en toen was die jongen van die grastrimmer boos geworden op ons.
Een andere keer was er eentje die ook onderhoud moest doen en die ging tegen een muurtje aan staan plassen en daar hadden we ook wat van gezegd en die ging ons uitschelden. Verder is het best vaak dat ze beginnen met de heggen te knippen en dan is het einde van de dag en dan gaan ze weg zonder op te ruimen en vaak komen ze dan pas een week later weer eens terug en dan ligt alles overal, weggewaaid door de wind.
We hadden toen een mailtje naar de burgemeester gestuurd en alles erin gezet. En toen moest de beheerder bij de burgemeester komen en nou weet de beheerder dat wij dat gestuurd hadden. De burgemeester had gezegd dat hij alles beter in de gaten moest houden, dus hij had een beetje op zijn kop gekregen, zeg maar. Dus ja, in plaats van dat die beheerder beter zijn werk doet, is hij boos op ons.
Dus, ons werk wordt niet door iedereen gewaardeerd. Maar we laten ons niet wegpesten en blijven gewoon de dingen, die we al deden, doen.
Wel een goed idee om een soort van afspraak te maken met “oudjes” om het graf van hun familielid bij te houden. Maar hoe kunnen we dat dan het beste doen? We kunnen moeilijk beloven het voor altijd te doen. Want als we het beloven moeten we het ook doen en nu kunnen we het wel doen en volgend jaar ook nog wel, maar als we gaan studeren en misschien ergens anders wonen hebben we natuurlijk niet meer zoveel tijd. We willen het wel graag doen nu, want het is niet echt veel werk. We komen toch elke week wel op de begraafplaats, maar we willen ze ook niet teleurstellen als we het later niet meer kunnen doen.
Oh ja en nog iets anders, voor wie moeten we het dan wel en voor wie niet doen? Ze gaan er waarschijnlijk over praten met andere mensen / kennissen en als die het horen willen ze het misschien ook wel. Hoe voorkomen we dat het dan “uit de hand loopt?” We helpen soms ook wel “oudjes” met computerproblemen en dat worden er ook steeds meer. Vaak kunnen we het probleem wel snel (5-10-15 minuten) oplossen, maar dan gaan ze verhalen vertellen (die we meestal al 10 keer gehoord hebben, maar ok) en thee zetten met koekjes erbij en voor we het weten zijn we een uur verder. Dus dat.
Groetjes,
M&M’s
Hi 100Divergent11-chan,
We hebben niet zulke goede ervaringen met hulp vragen bij een mentor. Nou ja, op onze vorige school dan. Die had ons behoorlijk laten stikken. Maar ik mag natuurlijk niet alle mentoren daarvan de schuld geven. Ik ga er nog wel eens over denken, misschien kunnen we met school of de klas wel iets voor elkaar krijgen.
Ik vraag niet graag iemand om hulp, want we hebben al zo vaak ons neus gestoten. Dan zijn we heel enthousiast met een idee, maar dan begint het gelijk al met allerlei regeltjes en voorwaarden en altijd worden er gelijk allerlei bezwaren genoemd of dingen waar het dan misschien mis kan lopen. Nooit wordt er eens positief op gereageerd en eerst naar ons geluisterd. Alleen maar in problemen denken ze en nooit in oplossingen. Ze luisteren vaak niet eens naar onze uitleg en ons plan en hoe en wat. Ze vinden het vaak teveel moeite en teveel tijd kosten en we moeten dan een heel verhaal aanhoren hoe “zielig” ze zijn en hoe weinig tijd en geld ze voor dingen krijgen. Beetje omgekeerde wereld. Wij zijn toch geen hulpverleners voor hen, maar zij voor ons. Daar zijn we ondertussen dus een beetje moe van geworden en doen we alleen dingen op kleine schaal op eigen gelegenheid. Wel jammer, maar ok.
Ik vind het nog steeds leuk dat je je zo verdiept in die Japanse dingen. Jammer dat niet iedereen in jouw omgeving dat kan waarderen. Maar, ik zou zeggen, gewoon lekker mee door gaan en af en toe, als het zo uit komt, in een reactie op een topic van mij of iemand anders ff wat “droppen”. Vind ik wel leuk en ook leerzaam.
Dankjewel voor je lieve woorden. Alleen iemand die zichzelf ook inzet voor anderen, zonder er iets voor terug te verwachten, heeft zo’n groot hart dat hij/zij (in dit geval) een ander die credits geeft. Ik hoop je nog lang mee te maken hier.
Groetjes,
M&M’s
We hebben niet zulke goede ervaringen met hulp vragen bij een mentor. Nou ja, op onze vorige school dan. Die had ons behoorlijk laten stikken. Maar ik mag natuurlijk niet alle mentoren daarvan de schuld geven. Ik ga er nog wel eens over denken, misschien kunnen we met school of de klas wel iets voor elkaar krijgen.
Ik vraag niet graag iemand om hulp, want we hebben al zo vaak ons neus gestoten. Dan zijn we heel enthousiast met een idee, maar dan begint het gelijk al met allerlei regeltjes en voorwaarden en altijd worden er gelijk allerlei bezwaren genoemd of dingen waar het dan misschien mis kan lopen. Nooit wordt er eens positief op gereageerd en eerst naar ons geluisterd. Alleen maar in problemen denken ze en nooit in oplossingen. Ze luisteren vaak niet eens naar onze uitleg en ons plan en hoe en wat. Ze vinden het vaak teveel moeite en teveel tijd kosten en we moeten dan een heel verhaal aanhoren hoe “zielig” ze zijn en hoe weinig tijd en geld ze voor dingen krijgen. Beetje omgekeerde wereld. Wij zijn toch geen hulpverleners voor hen, maar zij voor ons. Daar zijn we ondertussen dus een beetje moe van geworden en doen we alleen dingen op kleine schaal op eigen gelegenheid. Wel jammer, maar ok.
Ik vind het nog steeds leuk dat je je zo verdiept in die Japanse dingen. Jammer dat niet iedereen in jouw omgeving dat kan waarderen. Maar, ik zou zeggen, gewoon lekker mee door gaan en af en toe, als het zo uit komt, in een reactie op een topic van mij of iemand anders ff wat “droppen”. Vind ik wel leuk en ook leerzaam.
Dankjewel voor je lieve woorden. Alleen iemand die zichzelf ook inzet voor anderen, zonder er iets voor terug te verwachten, heeft zo’n groot hart dat hij/zij (in dit geval) een ander die credits geeft. Ik hoop je nog lang mee te maken hier.
Groetjes,
M&M’s
Nog even een update over het Ereveld in Loenen. Mijn twin en ik hadden ons opgegeven als representant. Das dat je achter een graf van iemand van je eigen leeftijd mag staan bij de herdenking op 4 mei. Op die manier geef je dat graf een gezicht. Het is niet langer “alleen maar” een steen. Ergens in de voorgaande reacties staat er uitleg en hoe je je op kunt geven.
We zijn “toegelaten”. Wow, das echt mooi :)
We zijn wel een beetje zenuwachtig voor die dag. We moeten er al om 8 uur ’s morgens zijn en het duurt tot iets van 5 uur ’s middags. Het is voor ons iets van 3 uur rijden, nou ja, beetje minder, maar we houden 3 uur aan voor als het een beetje tegen zit. Dus, om 5 uur ’s morgens moeten we in de auto zitten, dus 4 uur opstaan ofzo. Maar ja, het wordt vast een super speciale dag :)
Hier nog een video met Sjors van der Panne. Hij heeft vorig jaar een reportage gemaakt over andere erevelden die verbonden zijn met het Ereveld in Loenen:
https://www.youtube.com/watch?v=vs98RKSnVVM
Reportage Sjors van der Panne in Indonesië
Het liedje vinden we ook echt heel erg mooi en daarom zetten we dat hier nog even apart:
https://www.youtube.com/watch?v=mxncZpZwf50
Sjors van der Panne – Laat gaan (videoclip)
Groetjes,
M&M’s
We zijn “toegelaten”. Wow, das echt mooi :)
We zijn wel een beetje zenuwachtig voor die dag. We moeten er al om 8 uur ’s morgens zijn en het duurt tot iets van 5 uur ’s middags. Het is voor ons iets van 3 uur rijden, nou ja, beetje minder, maar we houden 3 uur aan voor als het een beetje tegen zit. Dus, om 5 uur ’s morgens moeten we in de auto zitten, dus 4 uur opstaan ofzo. Maar ja, het wordt vast een super speciale dag :)
Hier nog een video met Sjors van der Panne. Hij heeft vorig jaar een reportage gemaakt over andere erevelden die verbonden zijn met het Ereveld in Loenen:
https://www.youtube.com/watch?v=vs98RKSnVVM
Reportage Sjors van der Panne in Indonesië
Het liedje vinden we ook echt heel erg mooi en daarom zetten we dat hier nog even apart:
https://www.youtube.com/watch?v=mxncZpZwf50
Sjors van der Panne – Laat gaan (videoclip)
Groetjes,
M&M’s
Dat die beheerder boos op jullie is, snap ik niet. Jullie doen zo'n goede dingen, en dan worden jullie nog zo respectloos behandelt door de grastrimmer. Die persoon van het onderhoud gedroeg zich ook niet correct, en het is jullie volste recht daar iets van te zeggen. Jullie hebben verstandig een mail gestuurd naar de burgemeester, en ik hoop dat de beheerder snel inziet wat de essentie van zijn job is, en dat hij daar energie insteekt, i.p.v. het boos zijn op jullie.
Jammer dat jullie ervaring met mentoren niet zo positief is geweest in het verleden. Je zou kunnen rondvragen in je klas of school wie het nog ziet zitten om te komen helpen op de begraafplaatsen. Wie weet vind je daar nog een hoop personen.
Vreemd dat sommige mensen positieve initiatieven niet lijken te appreciëren. Er kunnen dingen zijn die niet mogelijk zijn, maar dan kan dat op een positieve manier opgelost worden, door bv. alternatieven te zoeken, i.p.v. meteen het hele idee af te schrijven.
Blijf maar doorgaan met jullie goede initiatieven. Op een dag kom je iemand tegen die het apprecieert.
Bedankt voor je lieve woorden. Ik hoop dat je beseft dat jouw reacties, positieve mindset en humor hier een enorme bijdrage leveren. Je hulp wordt hier echt geapprecieerd, maar dat heb je vast al gemerkt.
Vroeg opstaan, dat is misschien niet het allerfijnst, maar goed dat dat jullie niet tegenhoudt. Jullie zullen daar de juiste personen op de juiste plaats zijn.
Ik heb die videoclip bekeken, en die is heel erg mooi. Jullie gaan een deel uitmaken van dit mooie project, daar mogen jullie trots op zijn.
Die aanspreking vind ik heel erg lief 🙂 Mag ik jou ook M en Ms-chan noemen?
Jammer dat jullie ervaring met mentoren niet zo positief is geweest in het verleden. Je zou kunnen rondvragen in je klas of school wie het nog ziet zitten om te komen helpen op de begraafplaatsen. Wie weet vind je daar nog een hoop personen.
Vreemd dat sommige mensen positieve initiatieven niet lijken te appreciëren. Er kunnen dingen zijn die niet mogelijk zijn, maar dan kan dat op een positieve manier opgelost worden, door bv. alternatieven te zoeken, i.p.v. meteen het hele idee af te schrijven.
Blijf maar doorgaan met jullie goede initiatieven. Op een dag kom je iemand tegen die het apprecieert.
Bedankt voor je lieve woorden. Ik hoop dat je beseft dat jouw reacties, positieve mindset en humor hier een enorme bijdrage leveren. Je hulp wordt hier echt geapprecieerd, maar dat heb je vast al gemerkt.
Vroeg opstaan, dat is misschien niet het allerfijnst, maar goed dat dat jullie niet tegenhoudt. Jullie zullen daar de juiste personen op de juiste plaats zijn.
Ik heb die videoclip bekeken, en die is heel erg mooi. Jullie gaan een deel uitmaken van dit mooie project, daar mogen jullie trots op zijn.
Die aanspreking vind ik heel erg lief 🙂 Mag ik jou ook M en Ms-chan noemen?
Hi 100Divergent11-chan 🙂,
Echt weer een super lieve reactie van jou.
We moeten zo eerst gaan tafeldekken en eten enzo en vanvond komt onze nieuwe klasgenoot samen met ons VoiceKids kijken en ik denk dat hij wel bij ons wil blijven slapen. Wel gezellig. Luca komt morgen en misschien nog met Pasen dat ie blijft, maar weten we nog niet precies. Maar ik ga later nog wel uitgebreider reageren over de begraafplaatsdingen.
Haha, je mag me zo noemen zoals jij het prettigst vindt.
Groetjes,
M&M’s
Echt weer een super lieve reactie van jou.
We moeten zo eerst gaan tafeldekken en eten enzo en vanvond komt onze nieuwe klasgenoot samen met ons VoiceKids kijken en ik denk dat hij wel bij ons wil blijven slapen. Wel gezellig. Luca komt morgen en misschien nog met Pasen dat ie blijft, maar weten we nog niet precies. Maar ik ga later nog wel uitgebreider reageren over de begraafplaatsdingen.
Haha, je mag me zo noemen zoals jij het prettigst vindt.
Groetjes,
M&M’s
Hoi,
Veel dingen raken mij tegenwoordig niet, maar dit verhaal raakte me wel.
Ik vind het alles behalve raar dat jullie daar komen, en ik vind dat dat juist goed is.
Als je respectvol daar loopt etc zie ik daar het slechte echt niet van in.
Ja, dat mag.
Het is een openbare plek en je mag daar dus gewoon komen,
als je niet respectvol bent daar of iets gaat slopen dan niet meer. ( ik weet dat jullie dat niet gaan doen hoor)
Ook weet ik dat als iemand van de nabestaanden het niet fijn vind dat je bij zijn of haar grafsteen staat, dat je daar dan wel weg moet, maar daar zijn is iets anders.
De beheerder doet dus raar omdat hij boos is op jullie omdat jullie verbetering wilde daar?
Klinkt onlogisch.
Dit klinkt misschien een beetje stom maar ik zou gewoon nog een x daar heen gaan en met hem proberen te praten.
Gewoon rustig en calm en leg geen druk bij hem neer dat hij meteen het besluit klaar moet hebben.
Want zoals meerdere al zeiden: Gratis hulp en aandacht daar wil hij ook wel!
Tja en anders zou je altijd nog met een soort cobeheerder kunnen praten?
Die zijn er altijd en samen beslissen ze het dan.
( of misschien naar een andere begraafplaats gaan en daar het vragen aan een beheerder?)
Ik begrijp dat het naar is dat je niet kan beloven aan die ouderen dat je er altijd zal zijn om het te onderhouden etc.
En dat kunnen ze ook niet van je verwachten, ik snap dat jullie dat graag willen doen maar het is niet eerlijk naar jezelf als je jezelf daar een verplichting aan geeft. Ik zou zelf gewoon proberen om het zo vaak mogelijk te doen wanneer je kan maar als je een keer niet kan je niet slecht voelen. Die mensen zijn sws al heel erg blij dat je er bent en zullen dat waarderen.
Blijf doen waar je ( en je tweelingbroer) je goed bij voelt en laat je inderdaad niet zo maar wegpesten!
Hopelijk komt het zo snel mogelijk goed!
( Ps: Ik vind Sick boy van de Chainsmokers ook echt een leuk nummer! )
- ook is het helemaal niet erg dat jullie af en toe huilen om die dingen, het laat juist zien dat jullie er echt omgeven en dat het jullie raakt. Wat mooi! -
Oja ik weet niet of dit handig is maar extra kennis is nooit slecht: https://nl.wikihow.com/Mensen-overtuigen
Good luck!
xX Maii
Veel dingen raken mij tegenwoordig niet, maar dit verhaal raakte me wel.
Ik vind het alles behalve raar dat jullie daar komen, en ik vind dat dat juist goed is.
Als je respectvol daar loopt etc zie ik daar het slechte echt niet van in.
Ja, dat mag.
Het is een openbare plek en je mag daar dus gewoon komen,
als je niet respectvol bent daar of iets gaat slopen dan niet meer. ( ik weet dat jullie dat niet gaan doen hoor)
Ook weet ik dat als iemand van de nabestaanden het niet fijn vind dat je bij zijn of haar grafsteen staat, dat je daar dan wel weg moet, maar daar zijn is iets anders.
De beheerder doet dus raar omdat hij boos is op jullie omdat jullie verbetering wilde daar?
Klinkt onlogisch.
Dit klinkt misschien een beetje stom maar ik zou gewoon nog een x daar heen gaan en met hem proberen te praten.
Gewoon rustig en calm en leg geen druk bij hem neer dat hij meteen het besluit klaar moet hebben.
Want zoals meerdere al zeiden: Gratis hulp en aandacht daar wil hij ook wel!
Tja en anders zou je altijd nog met een soort cobeheerder kunnen praten?
Die zijn er altijd en samen beslissen ze het dan.
( of misschien naar een andere begraafplaats gaan en daar het vragen aan een beheerder?)
Ik begrijp dat het naar is dat je niet kan beloven aan die ouderen dat je er altijd zal zijn om het te onderhouden etc.
En dat kunnen ze ook niet van je verwachten, ik snap dat jullie dat graag willen doen maar het is niet eerlijk naar jezelf als je jezelf daar een verplichting aan geeft. Ik zou zelf gewoon proberen om het zo vaak mogelijk te doen wanneer je kan maar als je een keer niet kan je niet slecht voelen. Die mensen zijn sws al heel erg blij dat je er bent en zullen dat waarderen.
Blijf doen waar je ( en je tweelingbroer) je goed bij voelt en laat je inderdaad niet zo maar wegpesten!
Hopelijk komt het zo snel mogelijk goed!
( Ps: Ik vind Sick boy van de Chainsmokers ook echt een leuk nummer! )
- ook is het helemaal niet erg dat jullie af en toe huilen om die dingen, het laat juist zien dat jullie er echt omgeven en dat het jullie raakt. Wat mooi! -
Oja ik weet niet of dit handig is maar extra kennis is nooit slecht: https://nl.wikihow.com/Mensen-overtuigen
Good luck!
xX Maii
Hoi,
Vanuit het oogpunt van de beheerder snap ik wel waarom hij jullie niet zo mag. Voor hem zijn jullie 'gedoe'. Echter vind ik dat hij echt blij zou moeten zijn met jullie hulp, maar goed.
Zijn er ouderen waar jullie vaker bij komen dan bij anderen? Jullie zouden het persoonlijk aan hen kunnen aanbieden. Ook zouden jullie kunnen vertellen aan de medewerkers van dat verzorgingstehuis dat jullie dit wel willen doen voor een paar mensen. Dan weten zij misschien wel wat ouderen die hier behoefte aan hebben.
Super leuk dat jullie mogen meedoen! Een keertje vroeg opstaan lukt vast wel 😉 Het is ten slotte voor wat goeds. Ik ga dit jaar maar eens kijken als het op tv komt, misschien zie ik jullie wel ;)
Gr. Pin
Vanuit het oogpunt van de beheerder snap ik wel waarom hij jullie niet zo mag. Voor hem zijn jullie 'gedoe'. Echter vind ik dat hij echt blij zou moeten zijn met jullie hulp, maar goed.
Zijn er ouderen waar jullie vaker bij komen dan bij anderen? Jullie zouden het persoonlijk aan hen kunnen aanbieden. Ook zouden jullie kunnen vertellen aan de medewerkers van dat verzorgingstehuis dat jullie dit wel willen doen voor een paar mensen. Dan weten zij misschien wel wat ouderen die hier behoefte aan hebben.
Super leuk dat jullie mogen meedoen! Een keertje vroeg opstaan lukt vast wel 😉 Het is ten slotte voor wat goeds. Ik ga dit jaar maar eens kijken als het op tv komt, misschien zie ik jullie wel ;)
Gr. Pin
Hi,
Ik ga sommige stukjes van bovenstaande reacties die over hetzelfde onderdeel gaan maar in één keer proberen te beantwoorden of toelichten en daarna jullie nog wel even apart iets zeggen.
Over dat mailtje naar de burgemeester over het onderhoud moet ik nog ff wat vertellen. Op de begraafplaats hadden we verschillende keren wel mensen gezien die het onderhoud deden, maar eigenlijk nooit de beheerder of chef ofzo van die mensen. We hadden wel eens gevraagd waarom ze tot het eind van de dag heggen bleven knippen en dan niks opruimden en dat het afgeknipte spul er dan dagenlang lag. We hadden gevraagd waarom ze niet een uurtje ofzo eerder stopten met knippen en dan dus nog tijd hadden om alles op te ruimen, maar ja, daar wisten ze geen antwoord op. Ook over andere dingen hadden we wel eens gepraat met de werkmannen, maar dat heeft nooit wat opgeleverd.
De begraafplaats is van de gemeente (niet van een kerk dus) en daar is iemand verantwoordelijk voor op het gemeentehuis, alleen wisten we nooit wie dat was. Sommige dingen qua onderhoud doet de gemeente nog zelf volgens ons en dat is het schoffelen van een paar perkjes bij de parkeerplaats. Het grasmaaien wordt door mensen van de sociale werkplaats gedaan, net als het knippen van de heggen. Voor het bomen snoeien komt er weer een zelfstandige hovenier.
Dus ja, we wisten eigenlijk niet precies waar we terecht moesten met onze vragen over het onderhoud, dus toen hadden we de burgemeester maar een mailtje gestuurd.
We hebben niet gezegd dat het onderhoud slecht was, maar we hadden gewoon een paar vragen over het onderhoud gesteld, bijv. over het knippen en opruimen en of er ook een sanitaire voorziening gemaakt kon worden voor bezoekers en werkmannen, omdat we een paar keertjes wel eens iemand hadden zien plassen daar tegen een muurtje. We hadden niet eens gezegd dat het één van de werkmannen was.
We hadden het mailtje eerst nog aan papa en mama laten lezen en toen pas verstuurd. Papa en mama kennen de burgemeester wel, maar zij hebben zich er niet mee bemoeid. Het was echt ons mailtje. De burgemeester had ons een mailtje terug gestuurd en daarin geschreven dat hij navraag ging doen bij de verantwoordelijke voor het onderhoud en verder naar de mogelijkheden en noodzaak van een sanitaire voorziening ging kijken. Nou ja, beetje officiële woorden dus.
Een paar weken later waren we op de begraafplaats en toen kwam er een man naar ons toe met zoiets als “hebben jullie de burgemeester een mailtje gestuurd?” Dus, wij zeggen ja en toen begon hij boos te worden over waar we ons mee bemoeiden en dat hij het wel beter zou weten en nog meer van die dingen. Wij waren best wel geschrokken en toen was die man weer weggereden in zijn auto.
Even later kwam er echtpaar, dat toevallig ook op de begraafplaats was, naar ons toe en die vroegen wat er aan de hand was en waarom die man zo boos tegen ons deed. We hadden het toen een beetje uitgelegd en toen hadden ze ons verteld wie die man was en hoe hij heette en dat het altijd al “een moeilijk mannetje” was en dat zij het onderhoud overal in de gemeente slecht vonden op de begraafplaatsen.
Toen we thuis waren gekomen, hadden we het allemaal verteld en papa kent die man ook wel en die woont ook nog bij ons in de buurt. Hij gaat over alle begraafplaatsen die bij onze gemeente horen en dat zijn er best veel, want in elk dorpje dat bij onze gemeente hoort is er wel een begraafplaats. Totaal wel iets van 10-15 begraafplaatsen. Dus op een andere begraafplaats iets vragen heeft geen zin, want we komen dan altijd bij die ene man uit.
Het zijn vooral mensen van het rolstoelduwen waar we zelf mee op de begraafplaats komen, maar die hebben allemaal weer buren en kennissen en daar vertellen ze het ook tegen en we willen niet mensen uitsluiten en tegelijkertijd kunnen we gewoon ook niet iedereen helpen.
Vorig jaar hebben we ook wel bij een paar, toen het heel warm was, elke dag de bloementjes en plantjes water gegeven. Maar op het laatst waren we daar elke avond meer dan een uur mee kwijt als we het samen deden. Die kraan gaat ook zo langzaam, dus het duurt een eeuwigheid voordat je een gieter vol hebt met water. Soms hadden we onze zus of jongere broertje ook gevraagd om te helpen.
Maar dat kunnen we niet altijd doen en wie moeten we dan wel en wie niet doen. Het zijn allemaal mensen die het zelf niet goed meer kunnen. Maar dan denk ik, sommige hebben wel zelf ook kleinkinderen en kinderen.
Die wij al wat langer helpen hebben niemand in de buurt wonen van kleinkinderen ofzo. Maar dat kost ook steeds meer tijd, omdat ze nu weten dat er iemand het onderhoud wil en kan doen en dan willen ze er door ons allemaal plantjes op laten zetten en dat deden ze hiervoor niet, omdat ze het niet bij konden houden.
Afgelopen winter hebben we ook kerststukjes op sommige graven gezet enzo. Dan krijgen we wel geld om het te kopen of dat doen ze soms zelf, maar ja. We hadden sommige al beloofd, dus ja, dan maar wat extra tijd erin stoppen.
We vinden het wel moeilijk, want dan wil je iets goed doen en dan zijn er weer mensen die dan gaan klagen als wij ze niet willen helpen. We verdienen er niks mee, want dat willen we ook niet. We verdienen genoeg geld met fotoshoots en klusjes bij papa in de zaak en zakgeld enzo.
We zullen nog wel eens vragen aan één van de begeleiders van het rolstoelduwen. We willen wel eens één keertje in het voorjaar ofzo alles netjes maken en dan misschien voor de winter nog een keertje, maar meer kunnen we ook niet doen. Het wordt steeds meer.
Voor het computerproblemen oplossen zijn we de laatste tijd geld gaan vragen, omdat er anders elke dag wel iemand ons belt. Onze “oude” computerklanten vragen we nog steeds geen geld, maar we doen net of die ook betalen. Dat hebben we met ze afgesproken, anders krijgen die ook gezeur, waarom ze niks hoeven te betalen. Waarom worden de dingen altijd zo ingewikkeld gemaakt door iedereen?
Erebegraafplaats Loenen,
We zijn echt blij dat we op 4 mei op de erebegraafplaats in Loenen achter een graf mogen staan. Ik weet niet of iedereen gefilmd wordt en op tv komt. Volgens mij niet, tenminste als ik de reportage van vorig jaar bekijk.
Dat vinden we ook wel spannend, maar dat gaan ze allemaal nog uitleggen hoe dat werkt.
We hadden wel gevraagd of we samen ergens konden staan, maar dat kon niet. Misschien als we eerder aangemeld hadden, dan had dat gekund. Het zal dus niet meevallen om ons op tv te herkennen, want we staan apart van elkaar. Das ergens wel jammer, maar ok, is niet anders. Onze zus gaat iig mee om ons te steunen.
Verder weten we nog niet precies wie er allemaal mee gaan en of iedereen ook al eerder van vakantie terug komt, want normaal zouden we pas een paar dagen later naar huis komen uit Frankrijk. Maar ja, wij hebben weer eens iets bedacht, waardoor papa en mama iets moeten bedenken zodat we een paar dagen eerder naar huis kunnen gaan.
Misschien dat we met het vliegtuig gaan en dat opa en oma ons dan ophalen en dat de rest later met de auto naar huis gaat. Idk.
Het is wel vroeg opstaan, maar komt wel goed. We kunnen de volgende dag een beetje uitslapen.
@100Divergent11,
Dat we slechte ervaringen hadden met een mentor op onze vorige school had toen vooral te maken met ons misbruik, maar das een heel ander verhaal.
Beter denken we nog eens goed na over wie we verder nog in kunnen schakelen zoals je zegt.
Die video is iid echt mooi en ook dat liedje van Sjors.
Ik hoop dat ik de rest voldoende heb beantwoord in de reactie hierboven.
@Maii,
Bedankt voor je lieve berichtje en voor het linkje. Extra info kan idd nooit kwaad. The Chainsmokers hebben wel meer goede nummers, maar ik had deze speciaal gekozen omdat we net terug thuis zijn uit het ziekenhuis (3e keer in 3 maanden tijd, we zijn dus de “sick boys”). Ik hoop dat ik je andere vragen en opmerkingen een beetje goed beantwoord heb in de “algemene reactie” hierboven.
@Pin,
Ik hoop dat ik jouw puntjes allemaal heb beantwoord hierboven.
Bedankt iig voor je berichtjes so far.
Groetjes,
M&M’s
Ik ga sommige stukjes van bovenstaande reacties die over hetzelfde onderdeel gaan maar in één keer proberen te beantwoorden of toelichten en daarna jullie nog wel even apart iets zeggen.
Over dat mailtje naar de burgemeester over het onderhoud moet ik nog ff wat vertellen. Op de begraafplaats hadden we verschillende keren wel mensen gezien die het onderhoud deden, maar eigenlijk nooit de beheerder of chef ofzo van die mensen. We hadden wel eens gevraagd waarom ze tot het eind van de dag heggen bleven knippen en dan niks opruimden en dat het afgeknipte spul er dan dagenlang lag. We hadden gevraagd waarom ze niet een uurtje ofzo eerder stopten met knippen en dan dus nog tijd hadden om alles op te ruimen, maar ja, daar wisten ze geen antwoord op. Ook over andere dingen hadden we wel eens gepraat met de werkmannen, maar dat heeft nooit wat opgeleverd.
De begraafplaats is van de gemeente (niet van een kerk dus) en daar is iemand verantwoordelijk voor op het gemeentehuis, alleen wisten we nooit wie dat was. Sommige dingen qua onderhoud doet de gemeente nog zelf volgens ons en dat is het schoffelen van een paar perkjes bij de parkeerplaats. Het grasmaaien wordt door mensen van de sociale werkplaats gedaan, net als het knippen van de heggen. Voor het bomen snoeien komt er weer een zelfstandige hovenier.
Dus ja, we wisten eigenlijk niet precies waar we terecht moesten met onze vragen over het onderhoud, dus toen hadden we de burgemeester maar een mailtje gestuurd.
We hebben niet gezegd dat het onderhoud slecht was, maar we hadden gewoon een paar vragen over het onderhoud gesteld, bijv. over het knippen en opruimen en of er ook een sanitaire voorziening gemaakt kon worden voor bezoekers en werkmannen, omdat we een paar keertjes wel eens iemand hadden zien plassen daar tegen een muurtje. We hadden niet eens gezegd dat het één van de werkmannen was.
We hadden het mailtje eerst nog aan papa en mama laten lezen en toen pas verstuurd. Papa en mama kennen de burgemeester wel, maar zij hebben zich er niet mee bemoeid. Het was echt ons mailtje. De burgemeester had ons een mailtje terug gestuurd en daarin geschreven dat hij navraag ging doen bij de verantwoordelijke voor het onderhoud en verder naar de mogelijkheden en noodzaak van een sanitaire voorziening ging kijken. Nou ja, beetje officiële woorden dus.
Een paar weken later waren we op de begraafplaats en toen kwam er een man naar ons toe met zoiets als “hebben jullie de burgemeester een mailtje gestuurd?” Dus, wij zeggen ja en toen begon hij boos te worden over waar we ons mee bemoeiden en dat hij het wel beter zou weten en nog meer van die dingen. Wij waren best wel geschrokken en toen was die man weer weggereden in zijn auto.
Even later kwam er echtpaar, dat toevallig ook op de begraafplaats was, naar ons toe en die vroegen wat er aan de hand was en waarom die man zo boos tegen ons deed. We hadden het toen een beetje uitgelegd en toen hadden ze ons verteld wie die man was en hoe hij heette en dat het altijd al “een moeilijk mannetje” was en dat zij het onderhoud overal in de gemeente slecht vonden op de begraafplaatsen.
Toen we thuis waren gekomen, hadden we het allemaal verteld en papa kent die man ook wel en die woont ook nog bij ons in de buurt. Hij gaat over alle begraafplaatsen die bij onze gemeente horen en dat zijn er best veel, want in elk dorpje dat bij onze gemeente hoort is er wel een begraafplaats. Totaal wel iets van 10-15 begraafplaatsen. Dus op een andere begraafplaats iets vragen heeft geen zin, want we komen dan altijd bij die ene man uit.
Het zijn vooral mensen van het rolstoelduwen waar we zelf mee op de begraafplaats komen, maar die hebben allemaal weer buren en kennissen en daar vertellen ze het ook tegen en we willen niet mensen uitsluiten en tegelijkertijd kunnen we gewoon ook niet iedereen helpen.
Vorig jaar hebben we ook wel bij een paar, toen het heel warm was, elke dag de bloementjes en plantjes water gegeven. Maar op het laatst waren we daar elke avond meer dan een uur mee kwijt als we het samen deden. Die kraan gaat ook zo langzaam, dus het duurt een eeuwigheid voordat je een gieter vol hebt met water. Soms hadden we onze zus of jongere broertje ook gevraagd om te helpen.
Maar dat kunnen we niet altijd doen en wie moeten we dan wel en wie niet doen. Het zijn allemaal mensen die het zelf niet goed meer kunnen. Maar dan denk ik, sommige hebben wel zelf ook kleinkinderen en kinderen.
Die wij al wat langer helpen hebben niemand in de buurt wonen van kleinkinderen ofzo. Maar dat kost ook steeds meer tijd, omdat ze nu weten dat er iemand het onderhoud wil en kan doen en dan willen ze er door ons allemaal plantjes op laten zetten en dat deden ze hiervoor niet, omdat ze het niet bij konden houden.
Afgelopen winter hebben we ook kerststukjes op sommige graven gezet enzo. Dan krijgen we wel geld om het te kopen of dat doen ze soms zelf, maar ja. We hadden sommige al beloofd, dus ja, dan maar wat extra tijd erin stoppen.
We vinden het wel moeilijk, want dan wil je iets goed doen en dan zijn er weer mensen die dan gaan klagen als wij ze niet willen helpen. We verdienen er niks mee, want dat willen we ook niet. We verdienen genoeg geld met fotoshoots en klusjes bij papa in de zaak en zakgeld enzo.
We zullen nog wel eens vragen aan één van de begeleiders van het rolstoelduwen. We willen wel eens één keertje in het voorjaar ofzo alles netjes maken en dan misschien voor de winter nog een keertje, maar meer kunnen we ook niet doen. Het wordt steeds meer.
Voor het computerproblemen oplossen zijn we de laatste tijd geld gaan vragen, omdat er anders elke dag wel iemand ons belt. Onze “oude” computerklanten vragen we nog steeds geen geld, maar we doen net of die ook betalen. Dat hebben we met ze afgesproken, anders krijgen die ook gezeur, waarom ze niks hoeven te betalen. Waarom worden de dingen altijd zo ingewikkeld gemaakt door iedereen?
Erebegraafplaats Loenen,
We zijn echt blij dat we op 4 mei op de erebegraafplaats in Loenen achter een graf mogen staan. Ik weet niet of iedereen gefilmd wordt en op tv komt. Volgens mij niet, tenminste als ik de reportage van vorig jaar bekijk.
Dat vinden we ook wel spannend, maar dat gaan ze allemaal nog uitleggen hoe dat werkt.
We hadden wel gevraagd of we samen ergens konden staan, maar dat kon niet. Misschien als we eerder aangemeld hadden, dan had dat gekund. Het zal dus niet meevallen om ons op tv te herkennen, want we staan apart van elkaar. Das ergens wel jammer, maar ok, is niet anders. Onze zus gaat iig mee om ons te steunen.
Verder weten we nog niet precies wie er allemaal mee gaan en of iedereen ook al eerder van vakantie terug komt, want normaal zouden we pas een paar dagen later naar huis komen uit Frankrijk. Maar ja, wij hebben weer eens iets bedacht, waardoor papa en mama iets moeten bedenken zodat we een paar dagen eerder naar huis kunnen gaan.
Misschien dat we met het vliegtuig gaan en dat opa en oma ons dan ophalen en dat de rest later met de auto naar huis gaat. Idk.
Het is wel vroeg opstaan, maar komt wel goed. We kunnen de volgende dag een beetje uitslapen.
@100Divergent11,
Dat we slechte ervaringen hadden met een mentor op onze vorige school had toen vooral te maken met ons misbruik, maar das een heel ander verhaal.
Beter denken we nog eens goed na over wie we verder nog in kunnen schakelen zoals je zegt.
Die video is iid echt mooi en ook dat liedje van Sjors.
Ik hoop dat ik de rest voldoende heb beantwoord in de reactie hierboven.
@Maii,
Bedankt voor je lieve berichtje en voor het linkje. Extra info kan idd nooit kwaad. The Chainsmokers hebben wel meer goede nummers, maar ik had deze speciaal gekozen omdat we net terug thuis zijn uit het ziekenhuis (3e keer in 3 maanden tijd, we zijn dus de “sick boys”). Ik hoop dat ik je andere vragen en opmerkingen een beetje goed beantwoord heb in de “algemene reactie” hierboven.
@Pin,
Ik hoop dat ik jouw puntjes allemaal heb beantwoord hierboven.
Bedankt iig voor je berichtjes so far.
Groetjes,
M&M’s
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
