Ik heb weleens contact genomen met 113, en vaak met de kindertelefoon. Maar de enigste oplossing is dat me moeder dit allemaal van mij accepteert (vorige bericht). Ik wil graag beter worden, geholpen worden maar volwassenen en school wilt altijd mijn ouders erbij betrekken en ze snappen niet dat dit niet kan. Misschien doen ze op school alsof ze het begrijpen maar thuis word mijn telefoon afgepakt en word er naar me geschreeuwd. Daarom ben ik gestopt met het praten tegen mensen, school en mijn coaches. Mijn verdriet veranderd in agressiviteit, op school en thuis. Daarom heb ik slechte cijfers waarover mijn moeder elke dag kan zeuren, daarom ben ik ook 2 keer geschorst, meerdere rode kaarten en vaak gespijbeld. Omdat ik me overal ongewild voel. Ik kan er niets aan doen dat mijn gevoelens op die manier veranderen en heb geprobeerd mn best te doen om een beter persoon te worden maar het lijkt alsof de wereld me dat niet gunt, ben ik zo slecht? speel ik een slachtofferrol of ben ik hier het slachtoffer? Ik weet dat veel mensen niet reageren hieronder, maar ik vind het fijn om mijn verhaal te delen, zodat jullie misschien ook weten dat jullie niet de enige zijn die het nu moeilijk hebben in het leven. Wij staan er niet alleen voor!!!!!