Je zit in een nogal lastige situatie zien we. Onthoud dat je er niet alleen voor staat. Je hebt kennelijk hele goede vrienden die jou bijstaan. Je kunt met De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je je situatie kunt verbeteren. Ook kan je voor hulp of ondersteuning contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl. Zij zijn 24 uur per dag bereikbaar via telefoon en chat. Nogmaals heel goed van je dat je dit durft te vertellen!
Veel sterkte!
Ab W (De Kindertelefoon)
Hoi @Tinkerbell ,
Jeetje wat heftig !!!
Ik ben echt geschrokken!
Wat voor dingen zijn er precies gebeurd? Heb je daar ooit met een volwassen over gepraat, en hulp bij gekregen? Of met je vrienden erover gehad?
Heb je al ooit met de Kindertelefoon of 113 gebeld of gechat?
Heel veel sterkte hiermee!!!!
Hii lieve @Tinkerbell,
Het klinkt allemaal heel naar wat je ons verteld.. Ik vind het echt super knap van je dat je verhaal met ons durft te delen hier!
Ik wil je net zoals @Ab W aanraden om eens een keer te bellen of te chatten met https://www.113.nl/ voor advies. De mensen daar zijn 24/7 bereikbaar en ik denk dat dat je goed verder kan helpen. Je kan ook een keer met de kindertelefoon bellen of chatten voor hulp.
Zijn er buiten je vrienden ook andere volwassenen die afweten van hoe je je voelt? Want misschien is het hoe moeilijk het ook is wel een goed idee om een volwassene in vertrouwen te nemen. Kan je misschien met je ouders praten over hoe je je voelt of met iemand anders die jij vertrouwd? Ik weet hoe lastig het is om over dit soort dingen te praten, maar je verdient echt hulp en steun hierin en er zijn echt mensen voor je die voor je klaar staan! Als je praten eng vindt kan je het ook altijd via een berichtje vertellen en misschien kan je je vrienden ook om hulp vragen.
Ik gun je echt het allerbeste toe en hou asjeblieft vol! Ik weet dat opgeven soms de oplossing lijkt te zijn, maar er is echt licht aan het einde van de tunnel! Ik geloof in je en dat doen wij allemaal hier!
Heel veel sterkte en liefs van ItsJustMe <3
Hey jesse08 en ItsJustMe
Ik heb inderdaad ook al aantal keer contact gehad met 113 .en ik wil het liever niet aan mijn ouders vertellen ze begrijpen mij niet of zeggen dat het mee valt ( zo voelt dat anders niet) en misschien willen mijn vrienden dat ik door ga , maar dat neemt mijn schuldgevoel van beloven niet weg en ik voel telkens om mezelf iets aan te doen met snijden of medicijnen weer innemen...ik ben gewoon op
Jesse08 de dingen die gebeuren zijn dat mijn opa's en oma's vlak na elkaar zijn overleden, mijn ouders vaak ruzie hebben en ik alles op me krijg en dat ik telkens flashbacks heb van eerder maar ook dingen en personen voor me zie die er niet zijn.
Misschien kan je het met iemand van school er over hebben?
Je kan ook naar een psycholoog, dat je mensen en dingen ziet die er niet zijn lijkt me heel heftig en dan kan degene misschien ook onderzoeken waardoor dat komt. En met een psycholoog kun je ook over alles praten waar je mee zit.
Op school wordt er helaas niks aan gedaan, ben al wel bij een psycholoog geweest, maar het was niet ernstig genoeg om daarvoor hulp te krijgen.... waardoor ik uiteindelijk vooral dacht dat het aan mezelf lag en nu nog steeds wel.
Dan is het echt geen goede psycholoog hoor!
Ik ben ook naar een psycholoog geweest en die heeft mij zoiets nooit gezegd. En mijn problemen zijn echt niet groter dan die van jouw.
Misschien kan je nog een keer naar een andere psycholoog?
Hey @Tinkerbell ik heb een beetje het zelfde probleem aleen heb ik het nog nooit geprobeerd en heb het nog niet 3jaar maar dit gaat over jou niet over mij ik snap dat je niet met je ouders durft te praten maar je vrienden hebben je al geholpen mis kunnen ze ook me denken over wat je nu moet doen want hun kennen je natuurlijk iets beter dan ik.
Ik snap helemaal hoe je je voelt, ik heb al een aantal zelfmoord pogingen gedaan allemaal gefaalt.
hoi,
Wat heftig verhaal zeg!
Er zijn al hele goede reacties geplaats door ander!
Ik vind het echt knap dat je hier zo goed over geschreven hebt, echt heel knap veel mensen kunnen dat niet!
Ik heb zelf vroeger ook veel aan zelfdoding gedacht(, maar nooit echt een poging gedaan). Ik vind het heel fijn om te horen dat je zulke vrienden hebt en dat je daar mee praat, blijf dat vooral doen!
Mijn ervaring is dat het beter kan worden. Mij is dit gelukt door vrienden, een hele fijne coach (paardencoach) en paar andere mensen en mijn konijnen.
Ik weet zeker dat je je beter gaat voelen op een dag. Het voelt misschien niet zo, maar je kan het.
Je bent een mooi mensen en er houden mensen van je.
Hopelijk voel je je snel beter en komt er een mooiere tijd je tegemoet!
Ik geef om je en vergeet niet dat je dit kunt,
L
Hoii,
Nadat dat ik de laatste keer mijn verhaal had gedeeld, zijn er best veel reacties op gekomen over wat ik kan doen ( bedankt daarvoor 
!)...
Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen, maar ik heb paar weken geleden contact gehad met mijn vrienden of ze er bij wilden zitten als ik aan mijn ouders zou vertellen dat ik vaak met zelfmoord bezig ben en dat ik mezelf aan het snijden ben.... Nou toen ik begon dat ik me eigenlijk totaal niet goed voel, wilden mijn ouders er weinig van weten ondanks dat vrienden erbij zaten, ik vond het op dat moment lastig om er nog over te beginnen dat ik aan zelfmoord denk en ook pogingen heb gedaan, maar ik besloot toch om het te zeggen en ik weet niet wat er nou is gebeurd. Maar ze wouden mij niet geloven wat ik of mijn vrienden ook zeiden " het was gelogen " .... dus heb ik voor mezelf besloten om niks meer bij mijn ouders aan te geven, maar ik merk ook dat ik vrienden niet meer laat weten hoe het gaat of als ze berichtten sturen dat ik het negeer, omdat ik mij steeds slechter voel en ik niet telkens mensen met mijn problemen wil laten opzadelen zeg ik niks meer, terwijl ik weet dat het zo niet meer goed gaat en ook vooral s'nachts in paniek raak en niet meer slaap… en weer bezig ga om mezelf te snijden...
Omdat het de vorige keer een heel gedoe was om met een psycholoog hierover te praten, begin ik te twijfelen of dat nog wel een optie is, ook heb ik vaak contact met 113, en zit ik er vaak over na te denken of ik me daar moet aanmelden voor therapie, maar ik vind het soms om beetje té erg ofzo.…
Heeft iemand een soortgelijke situatie of iemand een idee wat ik zou kunnen doen? Hoor het graag!
Groetjes en alvast bedankt!
Hoi @Tinkerbell ,
Sorry dat ik zo laat reageer! Dat je ouders zo reageren is echt erg... Is er misschien toch een volwassenen waar je het tegen kan zeggen? Miss iemand van sport, een bijbaan, familie?
Ik snap dat je je vrienden niet wilt opzadelen met je problemen, maar je kan denk ik beter wel reageren. Als ik van iemand weet dat het niet goed gaat en die persoon niet reageert zou ik me heel erg zorgen maken! En je kan ook zeggen bv "heel lief dat je er zo voor me bent, maar denk ook aan jezelf, het moet je niet teveel gaan belasten".
Hey @Jesse08,
Van volwassenen is er eigenlijk niemand tegen wie ik iets kan zeggen, want dan komt er gelijk een oordeel... Ik heb uiteindelijk wel mijn vrienden het verteld, maar ja ze zeggen zelf wel dat ik ze er niet mee opzadel( maar ja ik zie wel dat het iets met ze doet en zich alleen nog meer zorgen maken) wat ik totaal niet had gewild. Dus ik denk eigenlijk wel dat ik ermee stop om erover te praten...want dit voelt totaal niet goed.
Ps: het is trouwens niet erg als je laat reageert 
.
Iemand nog een idee, dan mag het altijd!
Groetjes van mij
