Ik wil niet per se zeggen dat ik een slechte relatie heb met mijn vader, we snappen elkaar goed en kunnen goed met elkaar omgaan, maar een vader lijkt hij niet voor mij. Ik heb een broertje die overal om kan liegen. Ik lieg niet eigenlijk maar er was 1 uitzondering. Mijn vader is daar achtergekomen omdat hij mij in de gaten heeft gehouden (door ramen heen gluren), en werd heel erg boos maar dan ook heel erg boos. Van dingen tegen mij aansmijten tot "optyfen" en een baan zoeken zodat je wat te doen hebt. Zodat je niet zo een nutteloos joch bent. Enige reactie wilt hij niet ontvangen. Vervolgens gaat hij naar werk. Mijn vader is heel druk en ik zie hem weinig. Misschien is dit de oorzaak? Ik weet het niet. Misschien klinkt het tot nu toe nog niet zo heftig maar dit speelt al voor lang en heb door vakere gebeurtenissen steeds meer het gevoel opgebouwd dat ik deze jongen ben die niks kan, geen talent heeft en dat het niet uitmaakt of ik er ben of niet. Dit gevoel heeft zich ontwikkeld over de laatste paar jaren en voor mij lijkt t alsof ik maar een nuttelose werknemer ben die niks betekent. Mijn vader daarentegen heeft dit (denk ik) niet door. Hij speelt slechts de "vaderrol" die denkt dat goed is maar ik heb toch echt iemand nodig om open tegen te kunnen zijn. Ik heb dit bericht geschreven om even te luchten. Ik zou graag iemand willen vinden met een soortgelijke ervaring die mij advies zou kunnen geven over de situatie.
Bedankt voor het lezen.
