Skip to main content

2 jaar geleden is mijn vader overleden aan kanker. Ik heb hier nog steeds heel veel last van. Ik heb al zoveel geprobeerd om er beter op te komen maar dat lukt niet… Hierdoor gaat het soms op school ook niet zo goed, want ik haal slechtere cijfers of ik let niet op, omdat ik dan steeds met mijn hoofd bij mijn vader zit. Hierdoor is mijn lontje ook korter, want als er nu iemand boos op mij word moet ik al gelijk huilen, maar hun zien dat niet want ik ga dan gelijk naar mijn kamer (ik zeg dan bijvoorbeeld dat ik even wat moet pakken.). Heeft iemand hier tips voor zodat ik me fijner voel?

Heb zelf geen tips ben ik bang, want ik heb het nog nooit meegemaakt. Heb wel deze link gevonden, misschien heb je daar wat aan.

https://rouwbehandeling.nl/nieuws/rouwen-hoe-tips-rouwverwerking/

Schaam je niet om professionele hulp te zoeken.

Heel veel sterkte.

 


Ik zou als je weer aan je vader denkt afleiding zoeken om ergens anders aan te denken, mischien helpt dit en vergeet je het weer na een tijdje en kan je meer concentreren voor school.

Ik hoop dat ik je kon helpen, sinasappelbroodje


Vooral veel met vrienden afspreken, dat werkte bij mij wel


Hey,

Mijn vader is ook twee jaar geleden overleden, dus ik ken je pijn :(

Wat mij helpt is praten met mensen. Dat kan dan gaan over je vader of juist over hele andere dingen. Dit kan je doen met bijvoorbeeld je moeder, eventuele broers/zussen, goede vriend(in) of een ander familielid. Je kan ook met je mentor gaan praten, hij/zij kan jou dan ook beter begrijpen wat betreft school. 

Je kan uiteraard ook professionele hulp zoeken. Dat is niet gek en kan goed helpen om het overlijden van je vader te verwerken en het een plekje te geven. Maar je mag er ook verdrietig om zijn he, dat is heel normaal, het is nou eenmaal een groot gemis…

 

joeeeee


hoi @Ehtnij ,

lees alle tips hierboven maar eerst eens rustig door. Voor mijzelf staan er een hoop dingen waarvan ik weet dat die voor mij gewerkt hebben, maar iedereen verwerkt het op zijn eigen manier en vooral ook op eigen tempo.

Zelf ben ik een paar jaar geleden mijn vader verloren door een auto-ongeluk waar ik zelf ook bij was en nog geen half jaar geleden vond ik mijn moeder 's morgens terwijl ze een hersenbloeding had. Ik was alleen thuis met haar. 's Avonds overleed ze.

Nu ik zo jouw verhaal lees vraag ik mij af of er voor jouw gevoel nog voldoende mogelijkheid is om erover te praten.

Ik kan het mis hebben natuurlijk en ik heb dat gevoel ook een beetje (want dat heb ik zelf ook gemerkt in mijn omgeving) omdat niet iedereen in hetzelfde tempo rouwt.

Wat ik bedoel is dat sommige mensen sneller de draad weer oppakken dan anderen. Dat is heel begrijpelijk en er is ook niet echt iets mis mee, maar voor diegenen die er wat meer tijd voor nodig hebben of het op een andere manier proberen te verwerken, kan het lastig zijn als bijvoorbeeld de rest van het gezin al 'verder’ is.

Iedereen verdient het om op zijn eigen manier te rouwen.

Dat mag je ook best vertellen. Het heeft mij iig geholpen om dat te doen. Dat kun je ook teruglezen via het linkje van @tim16  en ook in de reacties van @sinasappelbroodje , @benebird  en @jaivy .

Er is niet één manier en één tempo. Probeer het op een manier te verwerken die bij jou past en het helpt (mij heeft het iig geholpen) om te praten met mensen die jou daarin steunen en begrijpen.

Ik heb ook een eigen plekje met spulletjes van papa en mama waar ik me fijn bij voel. Ik weet niet of zoiets ook fijn voor jou zou zijn? Dit is maar een voorbeeld, want iedereen mag het op zijn eigen manier doen. Mijn echte broer is heel anders dan ik ben. Hij wil nooit ergens over praten en ook niet naar mijn verhalen luisteren. Soms vind ik dat moeilijk en snap ik het niet, maar ik respecteer het wel dat hij het anders doet dan ik.

Sterkte met alles en als je nog vragen hebt of gwn iets wilt vertellen dan kun je dat doen in dit topic als dat goed voelt voor jou.

 

Gr. MickeyMouse

 


Hoi @Ehtnij ,

Wat verdrietig om te lezen dat jouw vader is overleden.  Wat goed dat je hier jouw verhaal deelt, en steun komt zoeken. 
voor tips over rouwverwerking, lotgenoten-contact en zo, kun je ook terecht bij https://achterderegenboog.nl.

Ook kun je  natuurlijk jouw verhaal kwijt bij De Kindertelefoon. We zijn er elke dag van 11:00 tot 21.00 uur, voor bellen (0800-0432) , of chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je hiermee om kan gaan.

 

sterkte, Mariska (De Kindertelefoon)


Hey,

ik weet het misschien niet goed maar toen mijn oma in November overleed heb ik daar een liedje gespeeld op de hobo, mijn instrument, en nu telkens als ik hobo speel kan ik even mijn problemen vergeten


Reageer