Hey anoniempjex13,

Wat een heftige situatie! En echt goed dat je 113 hebt gebeld!

Ik denk dat het een goed teken is dat jouw vader je niet gelooft, hij laat daarmee zien dat hij echt om je geeft en niet zomaar allemaal excuses gelooft. Ik denk dat hij het beste met je voorheeft en daarom wil weten wat de echte reden is.

Ik kan je heel goed begrijpen dat je geen hulp wilt en dat je het niet wil vertellen.

Maar kan je misschien ook zeggen waarom je dat niet wilt? Als ik dat weet kan ik je misschien nog beter helpen. ik denk dat je voor jezelf moet bedenken waar je bang voor bent wat je denkt dat er gaat gebeuren als je het zou vertellen.

Zelf denk ik dat het wel helpend zou zijn als je hulp zou zoeken, omdat je je dan niet meer zo rot hoeft te voelen en je ook niet anders voor te doen dan je je eigenlijk voelt. En je kan dan steun krijgen van bijvoorbeeld je ouders, je voelt je dan niet meer zo alleen en radeloos. Zoals je je waarschijnlijk voelde toen je je zelfmoord poging deed.

Ik zou proberen het gesprek met je ouders aan te gaan, of eerst met alleen je vader/moeder. Vertel rustig hoe jij je voelt. Je hoeft niet gelijk te beginnen met 'ik heb een zm poging gedaan'. Maar vertel eerst dat jij echt rot voelt en misschien durf je ook wel te vertellen hoe dat komt. Je ouders hebben daar echt begrip voor en zullen zeker luisteren. Ze vinden het fijn als jij vertelt hoe het echt me je gaat en als je eerlijk tegen hun bent. Tenslotte ben jij hun kind!

Als je niet durft te praten kan je bijvoorbeeld ook een brief schrijven met daar wat dingen en dan vragen of je het erover kan hebben.

Wat ik je ook zou willen aanraden is de therapie van 113. Het is gratis en anoniem. Je hebt dan ongeveer 8-10 gesprekken met een psycholoog. Via de chat, bellen of mailen. Zij kunnen je dan ook helpen met hoe je met je gevoelens en gedachten kunnen omgaan en hoe je het bijvoorbeeld aan je ouders kan vertellen.

En anders kan je altijd met de Kindertelefoon chatten . Zij kunnen ook met je meedenken hoe je het gesprek kan aangaan of misschien andere tips geven .

Ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Heel veel sterkte gewenst!

Xx Simply Me

dankje wel voor je reactie, ik vind het dus niet erg om hulp te krijgen maar dat ik vertel dat ik een poging heb gedaan om zm te plegen wil ik echt niet  

ik ben gwn bang dat mijn vader er steeds terug op gaat komen ookal heb ik al verteld wat er aan de hand is met mij (niet dat zm gedeelte) 

Hallo, 

Wat vervelend om te horen dat je je zo voelt . Als eerste wil ik zeggen dat ik enorm trots op je ben voor het bellen van 113! Fijn dat ze je konden helpen.

Zoals Simply me zegt is het een goed teken dat je vader je niet gelooft.  Dit laat zien dat hij om je geeft en je wil helpen waar hij kan.  

Het is moeilijk om om hulp te vragen maar het is nog moeilijker om niet om hulp te vragen. De hele tijd alleen met deze gedachtes en gevoelens rond lopen moet erg zwaar voor je zijn en kan je alleen maar meer somber en alleen laten voelen.  Praten over zelfmoord is lastig maar wel nodig. Je hoeft hier niet alleen doorheen te komen, er zijn mensen die je willen en kunnen helpen. Het geeft ook een gevoel van opluchting als je weet dat je er niet alleen voor staat. De eerste keer vertellen is het lastigste maar het wordt steeds makkelijker om erover te praten, stapje voor stapje.

Je zou het eerst tegen je huisarts kunnen zeggen. Je huisarts is er ook voor je mentale gezondheid. Ik weet niet hoe oud je bent, maar als je 16 bent, heeft hij/zij zwijgplicht en mag hij/zij niks tegen je ouders vertellen zonder jouw toestemming. Je zou dan wanneer je er klaar voor bent, het samen met je huisarts tegen je ouders vertellen. 

Ook zou je het tegen je ouders kunnen vertellen door middel van een brief waar je alvast opschrijft waar je mee zit/wat je wilt vertellen. Dan heb je je woorden al klaar en hoef je niet te zoeken naar de juiste woorden op het moment van vertellen.

Als je dit te moeilijk vindt, zou ik aanraden om hulp te zoeken via internet. Zoals Simply me zei kun je inderdaad  een cursus van 113 doen. Ik weet dat Grip op je Dip ook zoiets heeft, dat is meer gericht op depressieve gevoelens. Daar zou je ook nog kunnen kijken. Ik vind het heel goed van je dat je je verhaal hier doet. Dat laat zien dat je er iets aan wilt doen en openstaat voor hulp.

Heel veel sterkte. Het komt goed.

Hey,

Wat goed dat je al wat me je vader hebt gedeeld niet alles maar toch en er hier open over bent. Dat is inderdaad zoals @xanoniem100 zegt al een teken dat je er iets aan wilt.

Zoals ik je begrijp denk je dat je vader je altijd 'lastig' gaat vallen. Ik denk dat je bang bent dat je altijd ‘het meisje bent dat zelfmoord wilde plegen' en dat je niet meer als los persoon wordt gezien. Ik begrijp dit wel.

Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken dat je nu het heel zwaar hebt en je dat niet alleen kan dragen. En dat dit ook over kan gaan als je er maar iets aan doet. Voor nu kan het echt als een enorme berg lijken, met meer nadelen dan voordelen. Maar op lange termijn gaat het je echt helpen als je erover praat.

Uiteindelijk is dit een periode in je leven, het komt goed. 

Mijn advies is echt om er met iemand over te praten, je hoeft je echt niet te schamen.

Wat je ook zou kunnen doen is met iemand anders je vertrouwt erover praten en dan samen met diegene naar je vader toegaan. Dat helpt al want dan sta je er niet alleen voor.

En je kan ook met je vader (en of moeder) afspreken dat je het er niet altijd over wilt hebben. Dat je zelf aangeeft als het niet gaat en dat je niet wil dat hun er boven op gaan zitten. Probeer duidelijke afspraken te maken die voor iedereen werken.

Als laatste zou ik willen zeggen maak een lijst van de voordelen en nadelen, ook op langere termijn en kijk eens wat daar uit komt.

Je kunt het! Succes.

Ik hoop dat je hier iets mee kan en anders hoor ik het wel.

Xx Simply Me