Hai Hai mensen!

Heel veel van jullie hebben natuurlijk gezegd dat ik het aan iemand moest vertellen. Het is nu al een tijdje later en ik heb jullie raad opgevolgd. Ik had toen trouwens niet in die topic vermeld dat ik een vriend heb (beetje dom van mij sorry  ) maar ik heb het nu dus aan hem verteld. Hij was nogal boos op die jongen en had tegen mij gezegd dat hij het niet erg vond. Het voelde fijn om even aan iemand te vertellen en daarna heeft hij ook aangeboden het samen aan mijn ouders te vertellen zodat (als) ze boos werden dat hij er bij was. Dat hebben we toen dus gedaan en ze waren niet echt boos op wat er is gebeurd maar wel op dat ik het niet eerder heb verteld. We hebben toen met z’n allen bedacht dat we niet aangifte of zoiets gaan doen maar wel dat mijn moeder even ging praten met de moeder van die jongen die aan mij zat. Ik was echt super nerveus en toen ze weg was moest ik ook echt huilen. Mijn vriend zei dat alles goed ging komen en dat hij er altijd zou zijn dus dat was super lief en het bleek ook dat hij gelijk had toen mijn moeder terug kwam. Ze zei dat het helemaal goed was gegaan en dat die moeder eens even goed met haar zoon ging praten (ze had trouwens ook wat chocolade mee gegeven haha). Uiteindelijk is het dus allemaal goed gekomen en heeft het de benodigde zorg gekregen. Heel erg bedankt allemaal want zonder jullie had ik het waarschijnlijk niet gedurfd   

XX