Ik heb het gevoel dat ik alleen ben.
Ik voel mij niet mijzelf.
Ik voel alleen nog maar verdriet en woede.
Ik heb ruzie met mijn beste boy bestie maar hij wil geen vrienden meer zijn omdat ik zijn "type mens" niet ben, maar dit is hoe ik ben en hij mag mij niet om hoe ik echt ben.
Ik heb vaak thuis ook ruzie met mijn ouders er komt GEEN geweld bij kijken maar wel geschreeuw en ik voel me daar slecht door.
Ik heb ook een crush maar hij is 2 jaar ouder we bellen vaakmaar im te gamen. We praten nooit in het echt. Komt dit omdat we allebei te verlegen zijn of omdat hij mij eigenlijk niet mag of leuk vind.
Ik heb ook het gevoel dat ik te dik ben 1.67 en 54 kg ik voel me maar dik. Ik probeer niet te eten maar mijn ouders zeggen er al iets van als ik 1 hap laat liggen. Dat is heel goed van hun maar wel lastig. Als ik alleen thuis ben eet ik alleen maar snoep zelfs als ontbijt of lunch. Ik kan geen dag zonder. Dat vind ik best lastig.
En toch blijf ik lachen want ik wil mijn beste vriendin die niet echt zover is als ik in de puberteit geen rot gevoel geven.
Heeft iemand tips?
En heb ik een depressie of niet?
