Ik heb nu al 2 weken mijn soort van psycholoog niet gezien. En eigenlijk gaat dat semi-goed. Ik heb vgm maar 3 echt kutte momenten gehad in 2 weken en dat is zegmaar echt best wel oke.

Vorige week had ik een soort van stage (like 2 dagen kijken en weinig doen) en dat was echt awesome. Ik heb met een aardige docent op school meegelopen. En i wish dat die 2 dagen langer duurden :(. Maar ik moet haar dus nog wat vragen stellen voor een presentatie die ik moet doen voor mijn klas, ik haat presentaties voor mijn klas... maar ik moet dus nog ergens een dag plannen en idk hoe en wanneer ik dat ga doen en het voelt kut om te appen omdat ik ALTIJD bang ben dat mensen een negatieve mening over mij krijgen.

Er hebben vandaag 2 docenten gevraagd of het wel oke gaat met mij. Like is het zo opvallend dat het niet oke gaat? Nouja oké ik denk het wel. Mijn concentratie is slecht en ik zit tijdens lessen vaak aan iets anders te denken. Ik zit het liefst alleen en ik loop vaak alleen door de gangen (als ik een kwartier "naar de wc ga") en ik probeer vrij veel lessen te skippen.  Maar blijkbaar geven docenten om mij?

Oh en ik moet eigenlijk weer een keer met mijn leerlingbegeleider praten, die ik ook al 2 weken niet meer gezien heb, maar ik wil haar zegmaar niet echt zien. Ze maakt de hele tijd opmerkingen over mijn vrienden groepje. Iedereen in dat groepje heeft problemen met mentale shit en volgens haar trekken we elkaar mee naar beneden. Maar ik vind het opzich wel een nice vriendschap omdat we letterlijk overal over kunnen praten.

Naast dat ik dat kut vind wil ze eigenlijk ook dat ik met 4 andere meisjes in mijn klas ga praten, en like vriendschap shit doen. Maar 1. Ik wil niet dat ze mij aan hun opdringt en 2. Ik heb gewoon de energie niet om meer goede vrienden te maken. Het zou wel nice zijn als ik gewoon makkelijker zou kunnen praten maar meer vrienden? Ik denk niet dat ik daar echt zin in heb.

Moet ik dat tegen haar zeggen? Of moet ik gewoon proberen meer vrienden te maken?

Nog meer problemen met vrienden: (ik bedoel waarom ook niet?)

Een van mijn vrienden heeft een beetje een probleem. Hij eet weinig, is veel te licht, heeft soms een soort black outs en het gaat gewoon slecht.

Ik weet nooit wat ik moet doen en ik vind het dood eng. Ik ben altijd bang dat hij dood gaat ofzo en dat het dan mijn schuld is omdat ik niets doe. Maar als ik naar zijn ouders ga wordt hij boos, en dat wil ik ook niet :(

Er was nog iets, maar ik weer even echt niet meer wat :(

hey 

het zou ook kunnen zijn dat ze vragen hoe het gaat omdat het nu 2 weken beter lijkt te gaan. misschien zien ze dat het beter (?) gaat. en durven ze het nu wel te vragen.  

dat je leerling begeleider vaak zegt dat jij en je vrienden jou mee trekt naar beneden. dat komt me bekend voor zegt mijn leerling begeleider ook altijd tegen mij. maar ik vind dus niet dat daar perse betekend dat jullie elkaar naar benden trekt.  jullie kunnen elkaar ook juist goed helpen en steunen.  

en over dat je die andere meiden moet aan spreken vind ik onzin. als jij graag met jou vrienden op trekt doe je dat lekker. zij kan jou niet verplichten om met andere bevriend te worden. 

zou je niet samen met die vriend eerst 1 op 1 kunnen praten en hem over te halen dat jullie samen naar een docent gaan hier voor. en dat die docent zo die vriend veder kan helpen? 

groetjes blue 

het is idd onhandig om met een groeps project dat je maar 1 vriedin hebt. maar je kan ook mensen hebben die geen vrienden zijn maar wel goed mee kan vinden. ik vind dat wel iets anders... 

ik kan ff niks bedenken wat je dan wel kan doen met die vriend.

veel plezier alvast met die sport!

ik ben jarloers op je want ik ben al een half jaar bezig om op boxen te gaan. maar komt er gewoon niet van 🙈. 

groetjes blue