hee! Ik ben een 15 jarig meisje en struggel al heel mijn leven met stress. al sinds ik 11 ben heb ik trichotillomanie. dit is een aandoending waarbij je je haren eruit trekt. ik doe dit dus al 4 jaar. het begon onschuldig,maar het afgelopen jaar liep het heel erg uit de hand. ik heb veel kale plekken op mijn hoofd en ben hier dan ook heel onzeker over. ik voel me als ik in de klas zit erg bekeken en heb het liefst niet dat iemand achter me zit aan naar mijn hoofd kan kijken.
het afgelopen jaar begon het dus steeds erger te worden. ik weet niet waarom. het is vaak zo erg dat ik met plukken haar in mijn hand eindig. ik wil dat dit stopt. ik hield altijd zo erg van mijn haar maar nu is het een van mijn grootste onzekerheden.
mijn moeder weet er ook van. ze had dit natuurlijk gezien. ik heb verteld dat het beter met me gaat maar dit is zeker niet zo.
laatst ben ik naar de kapper geweest, puur omdat ik lang niet ben geweest. in de afgelopen 4 jaar is er nooit wat over mijn kale plekken gezegd en vond dit dan ook heel eg fijn. maar helaas kwam mijn nachtmerrie uit de vorige keer. Ik was naar de kapper met mijn moeder. toen ik ging zitten begon de kapster er gelijk over. ´waarom heb je kale plekken op je hoofd´ ik wou het kort houden want ik praat er liever niet over en ik zei dat ik soms stress had. ze zij daarop ´maar waarom zou je dit jezelf aandoen, echt zonde van dat mooie haar´’en zo bleef Ze maar doorgaan. ik kon wel huilen. mijn moeder zag dat ik het niet fijn vond en zij dat het beter ging etc en ze stopte met ervoor doorvragen. heel de afspraak keek ze me vreemd aan en ik kon niet wachten om daar weg te zijn. ik durf nu niet meer naar de kapper. ik voel me bekeken. ik schaam me voor mezelf.
heeft iemand tips hoe ik hier vanaf kom? ik vind het super moeilijk om hierover te praten en doe het dan ook liever niet. ik weet ook niet hoe ik dit kapper ding ga aanpakken want ja ik zal ooit terug moeten.
xx roos
