Kon’nichiwa!

ik zou eerst een gesprek met de kindertelefoon voeren want ik weet niks over transgenders etc etc maar ik weet wel hoe je het beste kan vertelen.

ik zou als ik jouw was gewoon eerst je broer/zus zeggen want bij hem/haar vind ik het fijnst om alles te zeggen, en anders zou ik gewoon als het net na het eten is en iedereen is een beetje op de bank zeggen wat je wil zeggen en iedereen zal wel luisteren.

mvg vThunder

Dankje voor je reactie!

Ik ben enigs kind, dus dat wordt ‘m niet…

Heyy, 

Ik snap heel erg wat je bedoeld, ik heb dat ook gedacht en nu denk ik dat ik non-binair ben (dus geen jongen en geen meisje of dat je je juist als beide voelt) maar het duurt ( in ieder geval bij mij) heel lang voordat je het echt zeker weet, maar neem geen overhaaste beslissingen!

Ik ben zelf ook bi en mijn moeder en zus weten dat al (nu de rest van de familie  nog, zucht..) maar Ik heb het hun verteld via WhatsApp omdat ik het niet durfde te zeggen. 

Ik hoop dat je er wat aan hebt

Xx Beauuutje

hey

het vertellen is vaak een struggel. je geeft namelijk iets heel persoonlijks toe.

ik heb het aan de meeste mensen via notities, app of een brief vertelt.

ik heb het ook wel eens er gewoon spontaan er uit gegooid. dan hadden we over het leven wat ons bezig hield.

mijn tip is dat je het best eerst je vrienden vertelt. want dat is minder ongemakkelijk (vind ik). mij heeft het enorm geholpen om het er met hun er over te hebben waardoor het een mindere warboel in mijn hoofd was.

je kan ook via jong en out met lotgenootjes in contact komen.

ik hoop dat mijn reactie een beetje nuttig is

groetjes blue

Hoi Blue

Heb je dan ook tips hoe je moet beginnen met het gesprek?

Groetjes Amber

het amber 

hoe je begint met een gesprek verschilt bij het persoon die je voor je hebt. 

ik heb ooit een x midden in de nacht mijn beste vriend op gebeld. en zij: ...... ik heb al heel lang een geheim voor jou en ik kan hem niet langer verzijgen voor je. ik voel me een jongen. en ik ben er klaar mee om een meisje te zijn. 

en toen hing ik op. en ging ik slapen. 

dat moet je in iederegval niet doen. want dan schrikken ze zich kapot en ze kunnen verkeerde dingen gaan zeggen. 

ik ben tegen een oud collega begonnen: 

het leven is soms gewoon kut.

en dan get gesprek zo sturen dat je het niet anders kan dan zeggen. 

maar misschien is dit iets voor jou:

hey pap,

kan ik je ff onder 2 ogen spreken? 

en dan ff samen naar boven gaan of zo

en dan zeggen: ik zit ergens al een tijdje mee te strugelen en ik weet niet hoe lang ik het geheim kan houden voor jou. ik voel me gewoon geen meisje. ik wil niet meer door het leven gaan als meisje. 

wat misschien makkelijker is dan het in je slaap kamer vertellen. is vragen of hij mee een blokje om wil lopen. 

als ik jou was zou ik bij je vader beginnen want moeder reageren over het algemeen met veel emotie. 

groetjes blue 

Hai, Ik ben ook transman en mn ouders weten het al. Ik heb het ook in de nacht vertelt. Maar dat is geen aanrader: mensen denken dan niet goed na (omdat ze moe zijn) en jij zelf komt waarschijnlijk ook niet top uit je woorden. Als je het echt moeilijk vind zou ik het via whatsapp doen. Het is niet het beste maar je durft dan wel meer te zeggen, als je echt niet weet wat je moet zeggen moet je het op een blaadje zetten en de volgende dag dingen veranderen dat je wil veranderen en het versturen.

Je moet natuurlijk voor je zelf weten, maar een groot teken van dat je trans ben is dat als je in de spiegel kijkt. Zie je dan een meid met jongens kleren?? Ben je blij met vrouwelijke rondingen of wil je ze er het liefste afhakken!! (dat gevoel had ik).  Het licht er natuurlijk ook aan of je al gewent bent aan de veranderingen. Mijn advies is vooral niet te veel haast anders neem je beslissingen waar je spijt van krijgt. Succes!!

Hey, 

Ik snap dat je die gevoelens hebt, en ik wil je niet uit je waarde halen, ik wil je alleen waarschuwen. Ik ben zelf niet trans btw maar heb wel een familielid die trans is en heb daarom heel veel research gedaan. Veel meisjes (en jongens ook) hebben in de puberteit moeite met hun lichaam, dan worden ze onzeker over hun vormen, en sommige haten hun borsten of heupen zelfs. Dat betekent niet meteen dat je transgender bent, het betekent gewoon dat je onzeker bent. Ook bestaat er iets zoals '’tomboy'’ Dat zijn meisjes die zich heel stoer/mannelijk kleden, maar wel een meisje zijn. Ik heb een paar vragen voor je dan kan ik je misschien verder helpen, ik snap het als je ze liever niet beantwoord, dat is ook niet erg. Hoelang heb je deze gevoelens al? Draag je meer vrouwelijke, mannelijke of neutrale kleding? Wat geeft je het gevoel dat je een jongen wil zijn? En hoe oud ben je?

als je ooit iemand nodig hebt om mee te praten ben ik er voor je

groetjes 

meee

dat heb ik dus ook soms twijfel ik ook of ik een jongen ben ipv een meisje ik luister naar mijn gevoel en ik draag ook stoere kleding van de jongens aafdeling dus volg je gevoel het komt goed

hé, ik zit ik het zelfde schuitje….. nu heeft de kindertelefoon mij al enorm geholpen. Wat ik doe, ik schrijf een brief aan mijn ouders. ook kan je het alvast aan je beste vriend of vriendin vertellen. en hoe je weet of je wel echt trans bent….. je weet het zelf het beste en als je toch twijfelt, kan je altijd nog zeggen dat het toch niet waar is. dat je je heb vergist ofzo.

veel succes met uit de kast komen!