Hallo,
Ik ben een meisje in een jongens lichaam. Ik ben 15 jaar oud.
ik heb er nu 3 jaar over gedaan om te accepteren dat ik gay ben, om vervolgens tot de conclusie te komen dat ik eigenlijk Transgender ben. Ik heb nooit iemand verteld dat ik gay/Transgender was, alleen aan internet vrienden die ik waarschijnlijk nooit ga ontmoeten. Ik heb zitten twijfelen en wilde het aan mijn mentor vertellen afgelopen week, maar het kwam steeds niet uit en nu weet ik niet meer zeker of ik het wel aan hem moet vertellen. Mijn ouders zullen mij waarschijnlijk gewoon accepteren, maar ik durf niet over de drempel te stappen. Ik wilde het eerst ook aan mijn oma vertellen, omdat wij heel goed met elkaar overweg kunnen en ik heel veel op haar lijk, maar ik durf niet over de drempel te stappen. Jullie zullen waarschijnlijk zeggen "Doe het maar gewoon, want dat lucht op" en dat klopt, maar dan komen de gevolgen en daar ben ik erg bang voor.
Doordat ik dacht dat ik gay was en daar zelf heel slecht mee overweg kon, kwam het echt als een klap in mijn gezicht toen ik alle connecties lag en opmerkte dat ik waarschijnlijk Transgender ben. Ik heb ook geprobeerd mezelf te snijden, dat deed ik gelukkig niet zo diep dat ik littekens heb. Ik heb een dagboek bijgehouden en dat doe ik nu nog steeds. Als ik dan toch de keuze neem om mezelf van het leven te beroven, dan weet iedereen tenminste de reden en wat er in mijn hoofd om ging toen ik die keuze maakte. Ik heb ook al een heel stappenplan gemaakt over hoe ik zelfmoord zou gaan plegen en ik ben trouwens niet bang om dit uit te voeren.
Ik heb niet echt heel veel last van genderdysphorie. Ik denk dat ik daar denk ik minder last van heb, omdat ik al lang haar heb. Ook ben ik onder de 180 cm, dus ben ik niet heel veel langer dan de gemiddelde vrouw in Nederland.
Mensen om mij heen behandelen mij ook alsof ik echt heel mannelijk ben, terwijl ik niks mannelijks uitstraal. Ik heb lang haar, gedraag me super vrouwelijk en ik praat heel openlijk over vrouwen dingen mee als mijn vriendinnen het daarover hebben en nog legt niemand de hint.
De conclusie is dus, ik wil iemand vertellen wat er aan de hand is voor ik zelf een daad verricht die ik niet terug kan nemen. Ik ben erg bang voor de toekomt, vooral omdat 40% van de Transgenders zelfmoord pleegt door slechte omstandigheden en onzekerheid en ik wil niet dat dat mezelf overkomt.
Liefs,
Hannah
Bladzijde 1 / 1
Lieve Hannah,
Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord! Denk je eens in wat dàt voor gevolgen met zich meebrengt in vergelijking met uit de kast komen (ik noem het even zo). Je zit in een erg moeilijke periode in je leven en het is heel goed van je dat je zoveel in je dagboek schrijft, volgens mij helpt dat heel erg. Ik zou proberen accepteren dat het leven op sommige momenten verwarrend en moeilijk is maar weet dat het over gaat.
Het is ook heel erg logisch dat het nu zo verwarrend is, want je bent aan het veranderen en je maakt een overstap. Je bent al best ver met je (mentale) proces naar een meisje worden en daar zou ik trots op zijn als ik jou was.
Zo te horen heb je een fijne familie die je zal accepteren en steunen (gelukkig wonen we in Nederland :)) maar ik snap dat het eng is om aan je familie te vertellen dat het zo zit.
Misschien kun je het eerst aan een vriend of vriendin vertellen of inderdaad je mentor, iemand waarbij het niet heel erg uitmaakt of hij/zij het weet of niet. Desnoods iemand op straat. Dan merk je hoe makkelijk het is en kun je het aan je familie vertellen en aan je vrienden.
Dus maak geen stappenplan voor hoe je zelfmoord gaat plegen, maar maak een stappenplan voor hoe je uit de kast kunt komen! 🙂 er zijn ontzettend veel leuke en creatieve manieren om dat te doen en er staan veel op internet, dan wordt het misschien leuker voor je.
liefs.
PS het wordt op sommige momenten heel erg moeilijk en je bent op sommige momenten vast erg emotioneel instabiel (ook door de puberteit) en daarom is het nog belangrijker dat je het je ouders en familie vertelt of tenminste iemand omdat die je dan kunnen steunen als je er even doorheen zit. Veel succes!
Pleeg alsjeblieft geen zelfmoord! Denk je eens in wat dàt voor gevolgen met zich meebrengt in vergelijking met uit de kast komen (ik noem het even zo). Je zit in een erg moeilijke periode in je leven en het is heel goed van je dat je zoveel in je dagboek schrijft, volgens mij helpt dat heel erg. Ik zou proberen accepteren dat het leven op sommige momenten verwarrend en moeilijk is maar weet dat het over gaat.
Het is ook heel erg logisch dat het nu zo verwarrend is, want je bent aan het veranderen en je maakt een overstap. Je bent al best ver met je (mentale) proces naar een meisje worden en daar zou ik trots op zijn als ik jou was.
Zo te horen heb je een fijne familie die je zal accepteren en steunen (gelukkig wonen we in Nederland :)) maar ik snap dat het eng is om aan je familie te vertellen dat het zo zit.
Misschien kun je het eerst aan een vriend of vriendin vertellen of inderdaad je mentor, iemand waarbij het niet heel erg uitmaakt of hij/zij het weet of niet. Desnoods iemand op straat. Dan merk je hoe makkelijk het is en kun je het aan je familie vertellen en aan je vrienden.
Dus maak geen stappenplan voor hoe je zelfmoord gaat plegen, maar maak een stappenplan voor hoe je uit de kast kunt komen! 🙂 er zijn ontzettend veel leuke en creatieve manieren om dat te doen en er staan veel op internet, dan wordt het misschien leuker voor je.
liefs.
PS het wordt op sommige momenten heel erg moeilijk en je bent op sommige momenten vast erg emotioneel instabiel (ook door de puberteit) en daarom is het nog belangrijker dat je het je ouders en familie vertelt of tenminste iemand omdat die je dan kunnen steunen als je er even doorheen zit. Veel succes!
Dankje dat je achter mij staat yummiedemummie!
Ik hoop niet dat het zo ver komt dat ik echt zelfmoord pleeg.
Als ik soms wel is op internet zit te kijken, kom ik Youtube video's tegen die Transgenders in een goed licht proberen te zetten en als ik dan naar de reacties kijk is er echt heel veel haat en er zijn vaak veel dislikes.
Ik zelf snap niet waarom mensen die zelf geen last hebben van Transgenders toch heel veel haat willen plaatsen en in sommige gevallen gaan ze zo ver dat ze zeggen dat Transgenders allemaal in een gekkenhuis horen te zitten. Ze vinden niet dan er meerdere 'genders' kunnen zijn en dan je mentale geslacht en je fysieke geslacht met elkaar verbonden zijn, maar daar klopt niks van.
Hoe dan ook, dankje voor de tips.
Ik hoop niet dat het zo ver komt dat ik echt zelfmoord pleeg.
Als ik soms wel is op internet zit te kijken, kom ik Youtube video's tegen die Transgenders in een goed licht proberen te zetten en als ik dan naar de reacties kijk is er echt heel veel haat en er zijn vaak veel dislikes.
Ik zelf snap niet waarom mensen die zelf geen last hebben van Transgenders toch heel veel haat willen plaatsen en in sommige gevallen gaan ze zo ver dat ze zeggen dat Transgenders allemaal in een gekkenhuis horen te zitten. Ze vinden niet dan er meerdere 'genders' kunnen zijn en dan je mentale geslacht en je fysieke geslacht met elkaar verbonden zijn, maar daar klopt niks van.
Hoe dan ook, dankje voor de tips.
Onnodige quote verwijderd door de Kindertelefoon
Tsja, haat zul je overal vinden. Maar er zijn op het internet ook mensen die je misschien juist hoop zullen geven: er zijn youtubers genaamd ty turner en samanthalux en die zijn trans en hebben het daar over in hun videos. Ook heb je natuurlijk Ruby Rose en Caitlyn Jenner. Misschien kun je het internet gebruiken om juist de positieve kant op te zoeken!
Tsja, haat zul je overal vinden. Maar er zijn op het internet ook mensen die je misschien juist hoop zullen geven: er zijn youtubers genaamd ty turner en samanthalux en die zijn trans en hebben het daar over in hun videos. Ook heb je natuurlijk Ruby Rose en Caitlyn Jenner. Misschien kun je het internet gebruiken om juist de positieve kant op te zoeken!
Hi @Hannah110 ,
indrukwekkend verhaal heb je geschreven en de reactie van@yummiedemummie vind ik heel opbouwend en steunend. Respect.
Tsja, het valt niet altijd mee wat je op je ontdekkingstocht die “leven” heet allemaal tegenkomt en waar je mee moet dealen.
Zelf ben ik gay, ik val dus op jongens, net als mijn twin en wij zijn al ruim 3 jaar uit de kast. Voor ons was het niet zo’n grote stap. Dat komt, denk ik, omdat we een 7 jaar oudere (pleeg)broer hebben en die kwam uit de kast toen wij iets van 8 jaar waren.
Verder hebben we een broer die een jaar ouder is en die is ook gay.
Bij ons thuis waren ze er dus wel aan gewend zeg maar.
Ik lees dat je denkt dat jouw ouders je ook wel zullen accepteren en dat stelt me wel al geruster. Dat geeft aan dat ze niet negatief praten over transseksualiteit en homoseksualiteit.
Dat maakt het wel makkelijker om er met hen over te praten. Maar ik begrijp ook, dat het ondanks dat nog wel een dingetje is waar je een beetje tegen op ziet.
Zoals je schrijft wordt het dan “officieel” en wat dan? Dan volgt het onbekende. Ik denk dat jouw ouders je in hun armen zullen sluiten en er voor je zullen zijn. Ze hebben liever een gelukkige dochter, dan een ongelukkige zoon, als ik het zo mag zeggen. Je bent en blijft hun kind en ouderliefde zal er altijd zijn.
Voor de rest van de buitenwereld kan ik niet zeggen hoe die gaan reageren. Ik denk dat je naaste omgeving wel positief zal reageren. Maar je hoeft natuurlijk niet gelijk iedereen hierover te vertellen.
Dat kan ook in stapjes. Jij bepaalt wie je wat en wanneer wilt vertellen.
Als je ouders het weten en misschien nog (een paar) goede vriend(en) of vriendin(nen) dan heb je iig een plekje waar je echt jezelf kunt zijn en waar je terecht kunt met je vragen en je gevoel.
Ik denk dat je dan meer op je gemak zult zijn. Natuurlijk kun je doorgaan met je dagboekje en daar je gevoelens en verhalen in kwijt. Das altijd goed.
Ik weet van jongens die “verstopt zaten in de kast” dat zodra ze uit de kast waren bij hun ouders en/of vrienden er een last van hun schouders af viel.
Ik zou zeggen, probeer er met je ouders of vriend(in)(en) over te praten.
Ik snap dat het best lastig kan zijn om een goed moment te kiezen en wat en hoe moet je dat dan zeggen.
Sommige schrijven een briefje en leggen dat op het kussen van hun bed of dat van hun moeder of vader of stoppen het in de jaszak van hun moeder ofzo.
Dan kunnen die het lezen als jij bv. op school zit en dan weten ze het als je thuis komt en dan kun je het er over hebben.
Ik weet ook van een jongen dat hij een appje had gestuurd aan zijn moeder. Hij was op zijn kamer en vroeg zijn moeder even te komen. Die jongen is gay en niet trans, maar uit de kast komen is wel vergelijkbaar, denk ik, ook al gaat het om verschillende dingen.
Je kunt het terugzien, want het was in een aflevering van “Uit de kast”, zie https://www.npo3.nl/uit-de-kast/31-07-2015/KN_1672101
Er zijn een heleboel manieren en de manier die jij kiest is goed.
Nu we het toch over tv-series hebben. Misschien is het volgende verhaal ook wel interessant voor jou. Het gaat over een transjongen. Weliswaar net andersom als bij jou, maar het verhaal is echt mooi.
Het verhaal heet “Hoe Ky Niels werd”.
Hij is een jaar of 11-12. Deze docu is uit 2014:
https://www.2doc.nl/speel~VPWON_1234209~hoe-ky-niels-werd-mensjesrechten~.html
Later (2015) is Niels ook nog bij Humberto Tan in RTL Late Night geweest en dat kun je bekijken via:
https://www.rtllatenight.nl/archive/video/4318991/transgender-niels-ziet-toekomst-positief
Tenslotte is er nog een recente update (2018) en die kun je kijken op NPO:
https://www.vpro.nl/speel~WO_VPRO_13002989~hoe-is-het-nu-met-niels-zapp-echt-gebeurd~.html
Tenslotte nog een andere serie. Misschien heb je er al afleveringen van gezien, want er is 2 weken geleden een nieuwe serie van gestart.
De serie heet “Hij is een Zij” en wordt uitgezonden bij de NPO:
https://www.npo3.nl/hij-is-een-zij/08-01-2019/KN_1703949
Afgelopen week was de tweede aflevering en daarin was het verhaal van de 16 jarige Luna (transmeisje) en de 18 jarige Ivan (transjongen) te zien. Zij hebben al een tijdje verkering met elkaar. Echt supercute.
Je vindt de aflevering hier:
https://www.npo3.nl/hij-is-een-zij/15-01-2019/KN_1703951
Misschien is het een ideetje om samen met je moeder één van de afleveringen te bekijken of haar bv. een linkje te sturen en dan erbij zeggen dat je graag met haar wilt praten ofzo. Lijkt je dat iets?
Oh ja, je schreef nog iets over al die haat die er is. Vooral online lees je vaak van die reacties.
Ik kan daar over meepraten. Gisteren nog, zat ik op een chatsite waar je met onbekenden chat. Je zegt hoi en je begint met elkaar te kletsen.
Vaak zijn wel het leuke gesprekken en aardige mensen, maar deze keer niet.
Ik weet dat niet iedereen even aardig praat over gay jongens, maar soms gaat het wel erg ver.
Ik was in gesprek met een jongen (hij wilde zijn leeftijd niet zeggen) en dat begon ontspannen en vriendelijk. Maar toen ik zei dat ik op jongens val, begon hij me gelijk uit te schelden. Voor de duidelijkheid: ik zei niet dat ik iets van hem wilde, hij vroeg of ik een relatie had, dus ik beantwoordde alleen zijn vraag.
Ik was enigszins verbaasd van al die haat, maar bleef rustig en zei dat ik het niet erg aardig vond, de manier waarop hij reageerde.
In plaats van dat hij een beetje gas terug nam, deed hij er nog een schepje bovenop. Ik was niet alleen een vuile homo, maar ook gestoord en ik moest maar van een gebouw afspringen.
Te zielig voor woorden natuurlijk die reacties. Ik had hem natuurlijk weg kunnen klikken, maar dat deed ik niet. Ik wilde hem vragen waarom hij dat deed. Maar, behalve nog harder schelden kon hij me dat niet uitleggen en even later verbrak hij de verbinding.
Ik probeer het me niet te laten raken, omdat ik weet dat hij het niet waard is om me druk om te maken, maar ja. Ergens raakt het je toch wel. Dus ik begrijp wat je zegt en voelt, als je die reacties op yt en sm leest.
Maar weet dat er genoeg mensen zijn die wel om je geven en die echt van je houden. De woorden van die mensen zijn belangrijk en waardevol. Niet die van iemand die anoniem allerlei scheldwoorden en verwensingen het internet op slingert. Onthoudt dat.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn reactie.
Veel sterkte en vooral een gelukkige toekomst. Update is altijd leuk. Vragen mag altijd
Liefs
Groetjes,
M&M’s
indrukwekkend verhaal heb je geschreven en de reactie van
Tsja, het valt niet altijd mee wat je op je ontdekkingstocht die “leven” heet allemaal tegenkomt en waar je mee moet dealen.
Zelf ben ik gay, ik val dus op jongens, net als mijn twin en wij zijn al ruim 3 jaar uit de kast. Voor ons was het niet zo’n grote stap. Dat komt, denk ik, omdat we een 7 jaar oudere (pleeg)broer hebben en die kwam uit de kast toen wij iets van 8 jaar waren.
Verder hebben we een broer die een jaar ouder is en die is ook gay.
Bij ons thuis waren ze er dus wel aan gewend zeg maar.
Ik lees dat je denkt dat jouw ouders je ook wel zullen accepteren en dat stelt me wel al geruster. Dat geeft aan dat ze niet negatief praten over transseksualiteit en homoseksualiteit.
Dat maakt het wel makkelijker om er met hen over te praten. Maar ik begrijp ook, dat het ondanks dat nog wel een dingetje is waar je een beetje tegen op ziet.
Zoals je schrijft wordt het dan “officieel” en wat dan? Dan volgt het onbekende. Ik denk dat jouw ouders je in hun armen zullen sluiten en er voor je zullen zijn. Ze hebben liever een gelukkige dochter, dan een ongelukkige zoon, als ik het zo mag zeggen. Je bent en blijft hun kind en ouderliefde zal er altijd zijn.
Voor de rest van de buitenwereld kan ik niet zeggen hoe die gaan reageren. Ik denk dat je naaste omgeving wel positief zal reageren. Maar je hoeft natuurlijk niet gelijk iedereen hierover te vertellen.
Dat kan ook in stapjes. Jij bepaalt wie je wat en wanneer wilt vertellen.
Als je ouders het weten en misschien nog (een paar) goede vriend(en) of vriendin(nen) dan heb je iig een plekje waar je echt jezelf kunt zijn en waar je terecht kunt met je vragen en je gevoel.
Ik denk dat je dan meer op je gemak zult zijn. Natuurlijk kun je doorgaan met je dagboekje en daar je gevoelens en verhalen in kwijt. Das altijd goed.
Ik weet van jongens die “verstopt zaten in de kast” dat zodra ze uit de kast waren bij hun ouders en/of vrienden er een last van hun schouders af viel.
Ik zou zeggen, probeer er met je ouders of vriend(in)(en) over te praten.
Ik snap dat het best lastig kan zijn om een goed moment te kiezen en wat en hoe moet je dat dan zeggen.
Sommige schrijven een briefje en leggen dat op het kussen van hun bed of dat van hun moeder of vader of stoppen het in de jaszak van hun moeder ofzo.
Dan kunnen die het lezen als jij bv. op school zit en dan weten ze het als je thuis komt en dan kun je het er over hebben.
Ik weet ook van een jongen dat hij een appje had gestuurd aan zijn moeder. Hij was op zijn kamer en vroeg zijn moeder even te komen. Die jongen is gay en niet trans, maar uit de kast komen is wel vergelijkbaar, denk ik, ook al gaat het om verschillende dingen.
Je kunt het terugzien, want het was in een aflevering van “Uit de kast”, zie https://www.npo3.nl/uit-de-kast/31-07-2015/KN_1672101
Er zijn een heleboel manieren en de manier die jij kiest is goed.
Nu we het toch over tv-series hebben. Misschien is het volgende verhaal ook wel interessant voor jou. Het gaat over een transjongen. Weliswaar net andersom als bij jou, maar het verhaal is echt mooi.
Het verhaal heet “Hoe Ky Niels werd”.
Hij is een jaar of 11-12. Deze docu is uit 2014:
https://www.2doc.nl/speel~VPWON_1234209~hoe-ky-niels-werd-mensjesrechten~.html
Later (2015) is Niels ook nog bij Humberto Tan in RTL Late Night geweest en dat kun je bekijken via:
https://www.rtllatenight.nl/archive/video/4318991/transgender-niels-ziet-toekomst-positief
Tenslotte is er nog een recente update (2018) en die kun je kijken op NPO:
https://www.vpro.nl/speel~WO_VPRO_13002989~hoe-is-het-nu-met-niels-zapp-echt-gebeurd~.html
Tenslotte nog een andere serie. Misschien heb je er al afleveringen van gezien, want er is 2 weken geleden een nieuwe serie van gestart.
De serie heet “Hij is een Zij” en wordt uitgezonden bij de NPO:
https://www.npo3.nl/hij-is-een-zij/08-01-2019/KN_1703949
Afgelopen week was de tweede aflevering en daarin was het verhaal van de 16 jarige Luna (transmeisje) en de 18 jarige Ivan (transjongen) te zien. Zij hebben al een tijdje verkering met elkaar. Echt supercute.
Je vindt de aflevering hier:
https://www.npo3.nl/hij-is-een-zij/15-01-2019/KN_1703951
Misschien is het een ideetje om samen met je moeder één van de afleveringen te bekijken of haar bv. een linkje te sturen en dan erbij zeggen dat je graag met haar wilt praten ofzo. Lijkt je dat iets?
Oh ja, je schreef nog iets over al die haat die er is. Vooral online lees je vaak van die reacties.
Ik kan daar over meepraten. Gisteren nog, zat ik op een chatsite waar je met onbekenden chat. Je zegt hoi en je begint met elkaar te kletsen.
Vaak zijn wel het leuke gesprekken en aardige mensen, maar deze keer niet.
Ik weet dat niet iedereen even aardig praat over gay jongens, maar soms gaat het wel erg ver.
Ik was in gesprek met een jongen (hij wilde zijn leeftijd niet zeggen) en dat begon ontspannen en vriendelijk. Maar toen ik zei dat ik op jongens val, begon hij me gelijk uit te schelden. Voor de duidelijkheid: ik zei niet dat ik iets van hem wilde, hij vroeg of ik een relatie had, dus ik beantwoordde alleen zijn vraag.
Ik was enigszins verbaasd van al die haat, maar bleef rustig en zei dat ik het niet erg aardig vond, de manier waarop hij reageerde.
In plaats van dat hij een beetje gas terug nam, deed hij er nog een schepje bovenop. Ik was niet alleen een vuile homo, maar ook gestoord en ik moest maar van een gebouw afspringen.
Te zielig voor woorden natuurlijk die reacties. Ik had hem natuurlijk weg kunnen klikken, maar dat deed ik niet. Ik wilde hem vragen waarom hij dat deed. Maar, behalve nog harder schelden kon hij me dat niet uitleggen en even later verbrak hij de verbinding.
Ik probeer het me niet te laten raken, omdat ik weet dat hij het niet waard is om me druk om te maken, maar ja. Ergens raakt het je toch wel. Dus ik begrijp wat je zegt en voelt, als je die reacties op yt en sm leest.
Maar weet dat er genoeg mensen zijn die wel om je geven en die echt van je houden. De woorden van die mensen zijn belangrijk en waardevol. Niet die van iemand die anoniem allerlei scheldwoorden en verwensingen het internet op slingert. Onthoudt dat.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn reactie.
Veel sterkte en vooral een gelukkige toekomst. Update is altijd leuk. Vragen mag altijd
Liefs
Groetjes,
M&M’s
Dankje voor de helpvolle reacties!
Ik heb nog niks gezien van die afleveringen/films, dus daar ga ik maar eens naar kijken. Ook heel erg triest dat sommige mensen zoals dat bestaan en dat maakt mij ook bang om mezelf te zijn.
Ik heb nog niet nagedacht over een manier om uit de kast te komen. Ik dacht altijd gewoon dat ik een gesprek zou voeren, maar er zijn inderdaad meerdere manieren. Ik weet wel 1 ding zeker en dat is dat ik op een serieuze manier uit de kast wil komen en niet dat ik de vraag krijg of ik een grapje maak.
Ik zal jullie up-to-date houden als ik het niet vergeet.
Liefs,
Hannah
Ik heb nog niks gezien van die afleveringen/films, dus daar ga ik maar eens naar kijken. Ook heel erg triest dat sommige mensen zoals dat bestaan en dat maakt mij ook bang om mezelf te zijn.
Ik heb nog niet nagedacht over een manier om uit de kast te komen. Ik dacht altijd gewoon dat ik een gesprek zou voeren, maar er zijn inderdaad meerdere manieren. Ik weet wel 1 ding zeker en dat is dat ik op een serieuze manier uit de kast wil komen en niet dat ik de vraag krijg of ik een grapje maak.
Ik zal jullie up-to-date houden als ik het niet vergeet.
Liefs,
Hannah
er zijn meer mensen die in dezelfde situatie zitten als jouw, ik vind het erg vervelend voor je dat je je zo voelt. misschien kan je naar een psychiater toe? alleen dan moet je eerst naar de huisarts toe, aangezien jij 15 bent denk ik wel dat je daar alleen heen kunt gaan zonder dat je daar toestemming voor nodig hebt van je ouders.
groetjes tom
groetjes tom
Gr. Pin
Nou ik heb goed nieuws, ik heb het op Valentijnsdag aan 5 vrienden verteld die er heel positief over zijn.
Nu alleen mijn ouders nog en dat is echt lastig, aangezien ik het bij mijn vrienden via een whatsapp groep heb verteld. Met je ouders gaat dat lastig, want die willen gewoon een face-to-face gesprek met je voeren. Het is voor mij heel lastig om van mijn vrienden te vragen of ze willen helpen met dit, aangezien ik van mezelf best onafhankelijk ben. Het liefst zou ik namelijk hebben dat er een vriendin bij me komt zitten en het desnoods voor me zegt, maar hoe vraag ik dat van iemand? Ik vind dat gewoon heel onmogelijk om van iemand te verlangen.
Nu alleen mijn ouders nog en dat is echt lastig, aangezien ik het bij mijn vrienden via een whatsapp groep heb verteld. Met je ouders gaat dat lastig, want die willen gewoon een face-to-face gesprek met je voeren. Het is voor mij heel lastig om van mijn vrienden te vragen of ze willen helpen met dit, aangezien ik van mezelf best onafhankelijk ben. Het liefst zou ik namelijk hebben dat er een vriendin bij me komt zitten en het desnoods voor me zegt, maar hoe vraag ik dat van iemand? Ik vind dat gewoon heel onmogelijk om van iemand te verlangen.
Hoi Hannah,
Wat fijn dat je vrienden zo goed reageerden op je coming-out! Dat is altijd fijn :)
Nu moet je nog uitkomen naar je ouders, maar dit vind je eng / spannend. Dat begrijp ik. Het liefste zou je uitkomen via WhatsApp. Dat kan toch gewoon? Ja, je ouders willen daarna waarschijnlijk met je praten, maar dan is het hoge woord er al uit. Dan weten ze al wat je wil zeggen en dan hoef je je daar geen zorgen meer over te maken.
Ik denk inderdaad dat je het wel zelf moet zeggen en niet door een vriendin moet laten doen. Wel denk ik dat het prima is om er een vriendin bij te hebben, als je het je ouders vertelt. Je kan aan een vriendin vragen of ze wil helpen met uitkomen. Of ze je wil helpen als je niet uit je woorden komt en dat soort dingen. Vraag ook gewoon aan je vriendin wat zij daarvan vindt. Of ze het ziet zitten en of ze daar echt eerlijk in wil zijn.
Onthoud ook echt dat er geen foute manier is om uit de kast te komen. Volg je gevoel, dan zit je altijd goed :)
Gr. Pin
Wat fijn dat je vrienden zo goed reageerden op je coming-out! Dat is altijd fijn :)
Nu moet je nog uitkomen naar je ouders, maar dit vind je eng / spannend. Dat begrijp ik. Het liefste zou je uitkomen via WhatsApp. Dat kan toch gewoon? Ja, je ouders willen daarna waarschijnlijk met je praten, maar dan is het hoge woord er al uit. Dan weten ze al wat je wil zeggen en dan hoef je je daar geen zorgen meer over te maken.
Ik denk inderdaad dat je het wel zelf moet zeggen en niet door een vriendin moet laten doen. Wel denk ik dat het prima is om er een vriendin bij te hebben, als je het je ouders vertelt. Je kan aan een vriendin vragen of ze wil helpen met uitkomen. Of ze je wil helpen als je niet uit je woorden komt en dat soort dingen. Vraag ook gewoon aan je vriendin wat zij daarvan vindt. Of ze het ziet zitten en of ze daar echt eerlijk in wil zijn.
Onthoud ook echt dat er geen foute manier is om uit de kast te komen. Volg je gevoel, dan zit je altijd goed :)
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
