Hi!
ik ben anoniem ( ik hou mijn naam voor redenen prive. ) Ik heb 14 jaar.
School
ik ben alleen naar een andere school gegaan in de brugklas, dat was niet het beste idee want iedereen kent elkaar enzo, dus ik heb ook een paar vrienden. Maar de ´´populaire kinderen´´’ vinden het grappig om te zeggen dat ik niks kan, geen motivatie heb. Ik raak dan in paniek en ren naar de wc, dan app ik meestal me moeder. Die zegt dan dat ik me aanstel en dan ik terug moet gaan gymen. Ik haat gym hierdoor, daarom wil ik niet naar school ect.
Thuis
thuis is het ook niet een fijne plek. Ik game heel vaak omdat ik dan in een andere wereld zit zonder dat ik de heledag ruzie maak. De ruzies gaan meestal over dan ik niet naar school wil. Bang ben dat ik weer een paniek aanval ga krijgen, en daar word me vader pissig van. Hij schreeuw dan STEL JE NIET ZO AAN (mijn naam) JE GAAT NAAR SCHOOL! Mijn vader stormt dan op me af en word boos dat hij me bijna wil slaan maar in plaats van dat trapt hij tegen de bank aan. Dan gaat hij weg voor 1 uur en komt hij weer terug. In de tusse tijd zegt me moeder: (mijn naam ) DIT IS JOU SCHULD JE MAAKT DIT HUIS EEN HELL, JE GEEFT MIJ STRESS, JE ZUSJES MAAK JE OVERSTUUR. En zo maar door tot dat ik zo hard huil dat ik niet meer kan ademen. Dan wil ik naar boven om op me laptop te gaan en n game te doen omdat dat me rustig maakt. Ik ben ook wel een beetje vaak op de laptop, maar me moeder zegt (mijn naam) JE ZIT ER TE VAAK OP GA IETS DOEN MET JE VRIENDINNEN JE DOET NOOIT IETS, ze drukt me gewoon de grond in. Elke dag weer zegt ze dat het mijn schuld is dat ik het probleem ben. Dat ik een probleemkind ben
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Kan iemand me helpen?
