Hoi,
Ik wil graag advies, ik heb al meerdere keren geprobeerd deze topic te maken, maar ik heb steeds besloten deze niet te plaatsen. Na afloop wil ik graag een vraag stellen.
Toen ik 1 jaar oud was kreeg ik een broertje, ik zag hem nog geen moment en we hadden al ruzie, elke dag, altijd vertelde mijn vader me een keer. Toen ik 5 was werd het erger, slaan schoppen en veel meer. zo bleef het maar doorgaan. Vanaf mijn tiende werd het dramatisch, ik kreeg ruzie met mijn moeder. Maar dan niet ruzie en daarna weer gezellig, nee, ruzie en dat de rest van de week ruzie, altijd. het escaleert steeds. Nu is het plafon bereikt. Mijn moeder wil mij het liefste uit huis hebben, (dat heeft ze ook al is geprobeerd). Mijn broertje heeft ook ADHD, dat maakt dat hij vaak irritant is als hij zijn pilletje niet in neemt (hij heeft een hekel aan dat pilletje). Mijn moeder wordt ook stapel gek van hem, maar bij hem is het altijd binnen een uur over. Mijn broertje mag en kan meer dan ik, en dat vind ik al zeg ik het zelf niet helemaal eerlijk. Ik ben toen ik 11 was (en de eerste 3 maanden dat ik 12 was) heel depri geweest. Ik had geen vrienden op de middelbare school, ik werd getreiterd op school en als ik thuis was kwam ik weer in een nachtmerrie terecht. Ik heb een keer een zelfmoord poging gedaan, ik wou me zelf laten stikken (de manier zeg ik er niet bij voor het geval er mensen zijn die op dat punt staan en die manier gaan gebruiken, onthoud dat je met zelfmoord een hoop verdriet en narigheid achterlaat voor je familie)! Maar ik hou van muziek, heel erg van muziek maken. Dat is dan ook de reden dat ik het uiteindelijk niet gedaan heb. Ik hoop dat je nu begrijpt hoeveel muziek voor mij betekent. Verder ben ik er maanden geleden achter gekomen dat ik biseksueel ben. Zo'n beetje een maand geleden vertelde ik het aan een goede vriend van mij. Hij vroeg of ik toevallig op een jonge bij mij in de klas viel, waarop ik ja antwoorde. Het was een vriend van me en ik zij er nadrukkelijk bij dat hij het niet aan iemand anders moest vertellen en zeker niet aan die vriend. Uiteindelijk heeft hij het toch aan die vriend vertelt. Ik had het nooit van hem verwacht dat hij het door zou vertellen. De afgelopen week heeft héél mijn vrienden groep mij ontweken. En ik ontweek hun. Want ik kon aan hun gezichten zien dat ze niet echt zin in mij hadden. Aan het einde van de week gingen we op schoolreisje. Mijn vrienden wouden niet naast me zitten, en ik kreeg de opmerking van een andere vriend: '’Maar geef toe, niemand zou heel graag naast jou willen zitten'’. Die opmerking heeft mij pijn gedaan. Ik kreeg van een andere vriend te horen, waar ik heel goed mee kan opschieten en die de beste vriend is van diegene waar ik crush op heb. Hij vertelde mij dat die vriend voor waar ik als eerste uit de kast van gekomen was, en tegen mijn crush had vertelt, en dat hij het er best moeilijk mee had. Dat verklaarde in een keer alles waarom iedereen mij zo ontweek. Dit was officieel de kutste dag van het afgelopen jaar. Ik heb een appje naar hem gestuurd waarin ik zij hoe het zat en zo, hij had het gelezen, maar niet geantwoord. En morgen moet ik gymen, dus ook omkleden in de kleedkamers, dat gaat héél genant worden. Maar ik word nog steeds een beetje ontweken. Kut
mijn vraag is, hoe moet ik nu verder op school en hoe kan ik het beste thuis verder.
alvast heel erg bedankt voor de reacties, Purple
