Hey!

Ik heb jarenlang ook in een gelijkaardige situatie als jou gezeten. Ik snap dat het voelt alsof er niemand naar jou kan/wil luisteren en dit is idd omdat ze niet weten wat te antwoorden of wat te doen met deze situatie (goed van je dat je dit al weet!). 

Het is al zeer sterk dat je dit deelt met ons, waarvoor heel veel dank!

Een pasklaar antwoord kan ik jammer genoeg ook niet geven. Ik weet dat heel veel mensen mij zeiden dat ik gewoon ergens anders naartoe moest gaan. Ik heb dit altijd in twijfel getrokken, maakt dit niet gewoon alles erger wanneer je dan toch beslist terug naar huis te keren? Toch is het best als je zo een plek in je achterhoofd houdt. Heb je een goede vriendin waar je makkelijk bij kan? Oma, opa, tante, nonkel?

Het is een eigen weg zoeken, en ik weet dat dit immens moeilijk is. Als er zoiets gebeurd sluit dan even je ogen en tel tot 10. Zeg dan in je hoofd “het ligt niet aan mij, ze weten gewoon niet beter”. Want zo is het ook vaak! Ouders willen het beste voor zijn/haar kind, ook al lijkt dit niet zo. Misschien maakt je papa zich zorgen dat je verkeerde dingen doet op het internet, en neemt hij daardoor je gsm af? Opvoeden is geen absolute wetenschap en niet elke ouder heeft een sociale richting gedaan. Vaak zijn ze er van overtuigd dat ze het beste doen (dit meestal omdat ook zij zo zijn opgevoed).

Het klinkt alsof je papa vroeger niet veel controle van thuis meegekregen heeft waardoor hij nu alle controle wil: ook over geldzaken en jouw telefoon. Hij heeft ook vertrouwensproblemen aangezien hij jou beschuldigd van liegen, dit omdat hij voelt dat hij in het zak gezet wordt door de wereld. Dit ligt echt niet aan jou!

Ergens snap ik volledig dat je je mentor of docenten niet vertrouwt, maar dit is een stap waar je je over moet zetten. ZIJ KUNNEN JE HELPEN. De kindertelefoon zal jou altijd bijstaan en helpen waar het kan, maar wij staan op een afstand. Misschien kan school wél ingrijpen? Als het niet lukt, dan lukt het niet, maar je hebt wel geprobeerd.

De gevoelens dat je gewoon dood wilt zijn normaal, maar ik weet dat jij een immens sterk meisje bent en hier wel door spartelt. Ik geloof in jou!!! Als deze echt de overhand nemen, dan zoek je best echt hulp of maakt een 2de post aan. Het is echt belangrijk te praten, dit weet je, maar je moet leren vertrouwen op mensen die je kunnen helpen. Je vriendinnen kunnen je niet helpen en staan ook radeloos in deze situatie. 

Ik wens jou heel veel sterkte en goede moed toe, iets wat niet meer lijkt dan betekenisloze woorden maar ik meen ze wel oprecht.

Je mag je echt niet alleen voelen, er zijn zoveel mensen dat om jou geven en jou willen helpen!!!

Er wacht jou nog een mooie toekomst, ik geloof daar in.

Lieve groetjes

Zon