Hi,
Ik ben Andrea en ik ben 17jo. Ik heb echt een sh*t 6 jaar achter de rug en met de corona erbij denk ik echt dat ik mijn val punt heb behaald. De laatste paar maanden is alles steeds slechter aan het worden en ik heb het gevoel alsof ik nergens meer van kan genieten. Hierdoor denk ik dat ik naar een psycholoog moet. Mijn ouders steunen mij erin maar sinds een paar dagen nadat ik het had verteld lijkt het alsof ze het vergeten zijn. Inmiddels heb ik zelf wel een gekwalificeerde psycholoog gevonden waarvan ik denk dat ze me zou kunnen helpen. Alles wat ik nu nog moet doen is de telefoon oppakken en ze bellen.
Mijn probleem is dat elke keer dat ik het van plan ben het te doen er de gedachten door mij heen gaan:
"Het is niet zo erg" . Je stelt je gewoon aan". "Iedereen zal ongerust zijn."
Ik weet dat dit niet zo door kan gaan en dat ik contact op moet nemen maar ik kan me er nooit toe zetten. Kan iemand mij hier een tip voor geven.
Alvast bedankt
