Hey ThatOneGayGuy,

Wat naar dat je je zo voelt. Goed dat je dit al met je ouders hebt besproken, echt knap, alleen jammer dat ze je niet serieus nemen.

Weet je ook waardoor het komt dat ze je niet serieus nemen?

Het kan je helpen door er met iemand over te praten, iemand die je vertrouwt. Waarmee je deelt hoe jij je nou eigenlijk echt voelt en je verhaal kwijt kan. Misschien kan die persoon jou ook helpen met hulp zoeken, want dat is best moeilijk en spannend om te doen.

Voor een verwijzing naar hulp kan je naar je huisarts gaan en het daarmee bespreken. De huisarts kan naar je verhaal luisteren en met je meedenken wat je het beste kan doen en welke hulp het beste bij je past, welke mogelijkheden je allemaal hebt. De huisarts kan je ook doorverwijzen naar een psycholoog of naar andere hulpverlening.  Je kan een beroep doen op de geheimhoudingsplicht van de huisarts. Deze zal het dan niet met iemand anders bespreken, zoals je ouders. Als je 12-15 bent, kan je wel vragen om geheimhoudingsplicht maar beslist de huisarts of hij/zij het wel of niet met iemand bespreekt. Vanaf 16+ heb je recht op je eigen hulpvraag en zal de huisarts het geheimhouden. De huisarts kan je ook helpen als je het moeilijk vind om dit met iemand te bespreken, hij/zij kan het dan voor je vertellen, maar je kan het ook samen met de huisarts doen.

Ik hoop dat je zo een beetje een duidelijk antwoord heb op je vragen, anders hoor ik het wel!

Sterkte en succes.

Simply Me

Heell erg bedankt voor de reactie! Ik wil wel naar de huisarts gaan maar met covid-19 weet ik niet zo goed hoe dat moet, en mijn ouders nemen me denk ik niet serieus omdat ze me nog behandelen als een 5-jarige. En ik heb iemand die ik kan vertrouwen maar ik durf het niet tegen haar te zeggen.

Hey ThatOneGayGuy,

Goed dat je in ieder geval de wil hebt om naar de huisarts te gaan. Ik kan me voorstellen dat het nu wat lastiger is door covid-19. Wat je sowieso kan doen is kijken op de site van je huisarts of daar wat meer informatie op staat en even bellen naar de praktijk. Waarschijnlijk mag je niet naar de praktijk komen en zul je een telefonisch consult (gesprek) hebben met de huisarts. 

Misschien kan je eerst bellen naar de huisartspraktijk voor wat meer informatie. De kans is groot dat je dan een assistente aan de lijn krijgt. Je kunt dan aangeven dat je graag een afspraak wilt maken bij je dokter. Er wordt dan gevraagd waarvoor, zodat ze weten hoelang ze moeten inplannen, maar je kan gewoon zeggen dat je dat liever privé houdt. Dan weten hun niet waarvoor jij een afspraak maakt. De assistente of degene die je aan de lijn hebt, kan jou vertellen wanneer de afspraak is en hoe. Of je wel naar de praktijk mag komen of dat je een telefonisch gesprek hebt met de huisarts. Als je dat echt niet prettig vind en liever face-to-face bespreekt, zou ik gewoon vragen of dat mogelijk is. 

Zoals ik al zei kan je een beroep doen op de zwijgplicht van de huisarts, afhankelijk van hoe oud je bent en de situatie beslist de huisarts daarover. Verder kan de huisarts je ook helpen om dit met je ouders te besprken. Of je vraagt of de huisarts het met je ouders bespreekt, ik ga ervan uit dat ze de huisarts wel serieus nemen. 

Fijn dat je iemand hebt die je kan vertrouwen. Ik begrijp dat het moeilijk is om over dit soort dingen te praten, maar ik weet zeker dat het je wel kan helpen. Deze persoon kan jouw steun geven en je weet dat je er dan niet alleen voor staat en je hebt een plek waar je je verhaal kwijt kan of waar je heen kan als je je rot voelt. Ook kan en wil zij jou misschien wel helpen om contact op te nemen met je huisarts of om hierover met je ouders te praten. 

Denk dat je het gaat proberen? Dus sowieso contact op nemen met de huisarts en misschien ook die persoon in vertrouwen nemen?

Succes,

Simply Me

Ik wil het wel vertellen tegen mijn vertrouwpersoon maar ik weet niet hoe, heb jij een idee hoe

Hii ThatOneGayGuy!

Ik had een paar jaar terug ook depressieve gedachten. Ik heb toen met de KT gechat en ze hebben me een hele goede tip geschreven; schrijf een brief. Die kan je (in jouw bijzijn) aan je vertrouwenspersoon geven, zo kan je van te voren nadenken over wat je wil zeggen en krijg je niet te maken met blackouts, paniek en dergelijke.

Ik hoop dat dat je heeft geholpen!

x, Alpha

Is een smsje ook goed of is een brief het enige goede want ik ben niet zo goed in schrijven

Hey ThatOneGayGuy,

Het maakt niet uit of je het doet via een appje of sms'je of brief. Gewoon op een manier die voor jou prettig voelt. Ik snap dat je het moeilijk vind om te vertellen. Je kan misschien in plaats van een brief over jezelf een brief aan jezelf schrijven, dat is misschien wat makkelijker. En dat je die brief laat lezen. Je moet doen wat goed voelt voor jou en wat jou fijn vind. Ik denk dat als ze het briefje heeft gelezen, dat je vanzelf wel tot een goed gesprek komt.

Denk je dat het je zo gaat lukken?

Succes, je kan het!

Simply Me