Ten einde raad

  • 1 November 2018
  • 2 reacties
  • 80 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Heei,
Meisje van 17 jaar. Ik heb al eens eerder een verhaal hier op gedeeld en dat luchtje best wel op dus ik dacht laat ik het nog eens proberen.

Vorige week had ik best wel een grote ruzie met me moeder en ben toen weg gelopen. Die dagen daarna was de sfeer niet al te best en dat deed best veel pijn. Ik merk heel erg dat ik me gevoelens binnen hou en dat het me van binnen opeet. Maar ik vind het lastig om het te vertellen.

Vroeger had ik best een goede band met me ouders en vertelde ik veel maar nooit echt wat ik voelde. Vandaag was dus ook zoon dag. Ik voel me vandaag ontzettend uit maar toch heb ik een lach op me gezicht. Dat vind ik dus zo lastig. Het liefst zou ik met iemand praten maar het lukt maar niet om naar iemand toe te stappen. Het zou makkelijker zijn als iemand naar je toe komt om te vragen hoe het met je gaat, maar jammer genoeg heb ik die iemand niet.

Door dat ik me best slecht voel de laatste tijd gaat me school ook ontzettend piep. Ik kan me niet langer dan 10 minuten concentreren. Daardoor haal ik slechte cijfers en daar worden me ouders dan weer bozer om. Wat mij nog pieper laat voelen.

Ik hoop zo dat iemand er iets van herkent en iets weet.

Xoxo al.

2 reacties

Hey,

Goed dat je naar het forum bent gekomen!

Heb je vaker ruzie met je moeder/ouders? Waar komen deze ruzies door? Heb je ook goede ervaringen met het uitpraten van die ruzies? Ik snap dat het eng is om later die ruzie bij te leggen. Soms zitten de emoties dan nog hoog. Toch zou ik je aanraden het op een rustig moment dan ter sprake te brengen. Leg gewoon uit hoe je je voelt, dat is nooit fout!

Er is niemand die naar je toe komt om te vragen hoe het gaat. Als jij altijd doet alsof het goed met je gaat, vind ik dat ook niet echt raar. Als iemand ziet (of denkt te zien) dat het goed met je gaat, hoeven ze die bevestiging niet te vragen of denken ze simpelweg dat jij die vraag niet nodig hebt.

Het is inderdaad soms moeilijk om die eerste stap te zetten, toch denk ik dat jij dat kan! Je zou bijvoorbeeld je mentor een mailtje kunnen sturen of de vertrouwenspersoon op school. Je mentor is er voor meer dan schoolzaken. Als je je daar onzeker over voelt: jouw problemen mixen nu ook met school, dus het is ook nog relevant voor je mentor om te weten! Zij/hij kan je helpen en je kan gewoon met haar/hem praten.

Als je je niet kan concentreren, probeer het dan niet te forceren. Ik heb zelf ervaren dat dat alles alleen maar erger maakt. Neem dan even afstand van je schoolwerk en probeer een beetje te ontspannen. Je neemt toch niks op als je je zo slecht voelt. Besteed je tijd dan liever aan wat tijd voor jezelf :)

Ik vind het moedig dat je naar het forum bent gekomen. Je komt er wel!
Gr. Pin
Als je het moeilijk vind om aan je ouders te vertellen kan je het op een briefje schrijven en die aan je ouders geven

Reageer