Hi ik ben een meisje van 15 jaar (bijna 16). ik weet niet percies hoe dit werkt, but we’ll see. Nou, het begon eigenlijk allemaal kwa ellende toen ik 8 was. Mijn ouders gingen scheiden en ik voelde mij daar echt super slecht over, want het was alleen maar geschreeuw en gezeik tot mijn pa het huis uit werd gezet. Mijn vader had een verbod gekregen om ons bij hem te laten logeren, doordat mijn stiefmoeder een beetje koekoek is. Uiteindelijk heeft de rechter toch besloten dat ik bij mijn vader moest logeren, toen was ik inmiddels al 12 alles ging goed. Na drie weken begon mijn half broer mij te verkrachten, het begon gewoon met knuffelen . Ik dacht was oke, maar neeeee, het ging steeds verder als ik probeerde te weigeren werd hij agressief . Hij mishandelde mij.
in diezelfde periode kreeg ik te horen in de zomer dat mijn moeder gediagnosticeerd was met borstkanker. Ik had die periode heel veel last van woede aanvallen, ik voelde me dagelijks vies en ging elke dag douchen.
oh niet te vergeten, ik werd al sinds groep 1 gepest en dat stopte pas in de tweede. naja anyways ik wist niet hoe ik met alles moest dealen en uiteindelijk heh ik er een einde aan gezet. Ik heb gezegd dat ik niet meer naar mijn pa wou gaan gewoon door mijn stiefmoeder gaf ik de schuld. Nu fast forward, twee jaar later in zit in de tweede dat was de beste jaar van mijn leven. Alles leek oke, niks was mis. Mijn moeder was al drie jaar kanker vrij, mijn vader heb ik maanden niet gezien, en toen dwong mijn beste vriendin mij om er met iemand over mijn verkrachting te hebben dus ik besloot het tegen mijn mentor en mentrix te vertellen. Zij hebben mij zo goed geholpen toen kwam de dag van mijn rapport gesprek, de dag wanneer ik het mijn moeder zou vertellen. Ik had het haar verteld en ik vergeet nooit meer haar gezicht. Haar hart dropte gelijk naar haar voeten, ik heb nog altijd een soort schuld gevoel door het haar te vertellen. Na dat hebben het we mijn vader verteld, hij maakte mij voor gek uit en een psychiatrische persoon en zei dat ik altijd lieg. Van hem heb ik tot se dag van vandaag niks meer gehoord, wat ik totaal niet erg vind.
Fast forward naar zomer van 2022 weet je nog. Dat k zei best year of my life nou een week voordat ik naar de derde ging kreeg ik te horen dat mijn moeder was weer gediagnosticeerd met kanker ze wordt niet meer beter het zit overal . In haar lever, haar botten p, haar rug, haar dijenden haar benen. Ik was verdrietig en zette alles opzij over mijn vader. Het nieuwe school jaar, ik was nog ook veranderd van school want ik mocht vmbo t doen in de derde ik was een beetje te blij met die beslissing want het was de slechtse school ooit. Nou het school jaar begon, ik was de eerste paar maanden heel vaak ziek k had geen vrienden gevonden en toen ik ze vond ohjee k werd alleen maar gebruikt door hun. Zij dwongen mij om te roken wat ik niet wou, maar ik deed het toch om erbij te horen ik was helemaal van het pad. Ik heb mij zelf ook gesneden en gebrand dat jaar (….), k had dagelijks zelf doding gedachten en ik wist niet meer wat ik moest doen.
Ik was alleen maar bezig met jongens dus oudere jongens, ik wou aandacht ik had hulp nodig van wat weet ik niet maar. Ik zocht hulp ik heb uiteindelijk al die vrienden gedropt en ging met mij oude bestie weer om. Als ik wist wat mij te wachten stond… Ik heb voor het eerst gedronken wat ook tegen mijn geloof was ik heb super veel drugs gebruikt en het ergste was ik was bijna verkracht door haar zogehete vriend die is 22 en zij is 14. Ik wou het zelf uiteindelijk heb ik het niet gedaan, ik ghee het haar zus verteld waar hij mee bezig was en k ben nogsteeds goed met haar. Maar k kan niet met haar zoveel omgaan als toen.
Ik focusse uiteindelijk meer op mijn geloof en ging de goede kant op, ben gestopt met alles ik ben wel blijven zitten dus ik moet drie mavo opnieuw doen ik ging goed ga naar een psycholoog en al alleen ik voel weer de neiging om mezelf pijn te doen ik heb gedachten dat ik gedood wil worden of dat ik ontvoerd wil worden of iets wil pijn doen iets wil laten branden k wil beroofd worden op mijn werk maar ja dat kan allemaal niet. natuurlijk ik ben bang, oh vergeet niet dat ik al mij hele leven een eating disorder heb binge eating en ik blijf maar aan komen wat moet ik doe. Ik wil opgenomen worden maar ik ben bang dat mijn moeder dat niet toe laat mensen help mij alsjeblieft wat te doen ?!?!?! Sorry voor het lange verhaal btw Xoxox
Tekst aangepast voor de leesbaarheid door De Kindertelefoon
