De Kindertelefoon.nl

Lieve mensen,



Ik moet echt even wat kwijt... en wat advies kan ik ook wel gebruiken.



Ik ben een meisje van 15 jaar en ik zit in 4 havo. Ik heb een paar jaar geleden een depressie gehad en daarna een traumatische ervaring meegemaakt waardoor ik PTSS (posttraumatische stressstoornis) heb ontwikkeld. Ik heb nu een psycholoog waar het eindelijk goed mee gaat, ik hebb wel vijf keer moeten wisselen.



Ik heb nu net de toetsweek afgerond. Heel veel stress natuurlijk! Ik probeer zo veel mogelijk school vol te houden maar het gaat steeds slechter. Ik heb een lieve mentor op school, en ik zou graag steun bij haar zoeken. Het is alleen zo dat ze soms wat afstandelijk doet... of beeld ik me dat in? Dat weet ik dus niet. Ik wil zo graag een goede band met haar hebben, maar ik weet gewoon niet of dat wederzijds is. De ene keer is ze best persoonlijk naar me, en de andere keer super afstandelijk. Daardoor raak ik in de war.

Ik heb echt iemand nodig om mee te kunnen praten. Vorig jaar had ik ook een mentor en met haar heb ik een hele goede band opgebouwd, maar ik zie haar nu heel weinig omdat ik nu in de bovenbouw zit (ander gebouw). Ook is zij zwanger en zal ze binnenkort met verlof gaan.



Ben dus vanmiddag de mist in gegaan en ben niet naar het PTA Engels geweest. Dat heb ik mijn mentor laten weten en ik was zo bang dat ze boos zou worden. Uiteindelijk zei ze dat ze gaat overleggen met de Engels docente en ze zei dat het wel goed komt. Net toen ik wat wou zeggen kapte ze me af met: “Ik zie dat je niet in de stemming bent om te praten, ik ga weer verder met nakijken, vind je dat goed?” en ze liep weg. Dat is dus een voorbeeld van een afstandelijk moment voor mij, ze gaf me geen kans om te reageren. Nou is het wel zo dat ze 100 teksten na moet kijken, dus misschien is ze gewoon druk.



Toen ik aan het wachten was op mijn mentor heb ik ook mezelf weer pijn gedaan. Ik was maanden gestopt en nu wordt de drang steeds groter! Het lijkt wel alsof mijn psycholoog daar niet over wil praten. Sowieso heb ik haar nu al twee weken niet gezien, want ze zit helemaal vol gepland. Ze werkt maar twee dagen in de week. Ik heb haar eigenlijk nodig, maar ik weet niet of ik wel een afspraak heb volgende week.. Ik kan dat ook nergens zien. Ik kan haar wel appen als het moet, ik heb haar nummer. Maar ze is vandaag (vrijdag) vrij en het is bijna weekend... Ik weet niet-nederlandse of ze dat waardeert.



Kortom: Ik heb iemand nodig die mij steun kan geven, en zij is de geschikte persoon alleen weet ze dat zelf niet óf wil ze het niet. Ik denk soms dat ik gek word, of dat ik té geobsedeerd ben door haar. Het is zelfs één keer in mijn gedachten voorbij gekomen dat ik haar misschien leuk vind, maar daar denk ik nu niet zo over. Ik vind haar een leuk persoon voor zover ik haar ken, en ik vind haar indrukwekkend, maar ik voel niet meer dan dat voor haar.



Oh dear god, please help me..



Groetjes,





H.