hi @Need-Help-Please,

Ik begrijp je helemaal. Ik heb er al heel lang last van en struggle er ook nog altijd mee. Ik begon gewoon elke dag te lopen en een workout te doen. En sinds dien voel ik me stukken beter.

Ik skip nog steeds redelijk vaak eten of eet voor een langere tijd niet maar ik heb doelen voor mezelf gezet zodat ik moet eten. Ookal vind ik het soms echt verschrikkelijk en voel ik me zo enorm vies en dik. Het helpt echt. Ik bedenk van te voren per dag wat ik allemaal moet eten en daar hou ik me dan aan.

Ik vind het nog steeds super kwalitatief uitermate teleurstellend maar ik probeer wat aardiger voor mezelf te zijn ookal is het echt super lastig. Als het me echt niet lukt ga ik meestal iets anders doen en muziek luisteren zodat ik mijn gedachtes een beetje weg kan drukken. En eet daarna wat zodat ik het alsnog gedaan heb met een beetje een minder erg schuldgevoel.

Als je nog vragen hebt stel ze gerust! Ik heb er ook met mijn ouders over gepraat dat hielp wel een beetje. Dus dat zou je ook nog kunnen proberen.

Met vriendelijke groetjes,

Lianne 💫

Hey,

Ik ga geen uitspraken doen over wat wel of niet normaal is. Dat is namelijk niet relevant. Heb jij er last van? Dat is denk ik de vraag die je jezelf moet stellen. Daarnaast ook de vraag of het gezond is ja of nee.

Als ik de antwoorden voor jou zou invullen met de informatie uit dit topic, zou ik zeggen dat je er wel last van hebt en dat het niet heel gezond klinkt. Dat zijn voor mij genoeg redenen om je aan te raden om er met iemand over te praten.

Het feit dat je dit topic toch hebt aangemaakt zegt voor mij ook genoeg. Jij hebt serieuze twijfels of dit wel oké is, als je niet al stiekem weet dat het niet gezond is.

Maaltijden overslaan en zo min mogelijk eten is niet gezond. Misschien klinkt het nu nog niet super erg voor je, omdat je "ergere" dingen hebt gehoord bij anderen. Echter betekent dat niet dat jouw situatie niet serieus is en dat jij geen hulp verdient. Juist in het stadium waar jij in zit is het makkelijker om ervan af te komen. Juist nu moet je voorkomen dat je verder wegzakt.

Deze gedachtes die je hebt, je ongezonde relatie met voedsel, dat komt ergens vandaan. Ik denk dat het heel nuttig kan zijn om hier met een professional naar te kijken. Je schrijft dat je ouders het afgelopen jaar zich veel zorgen om je hebben gemaakt. Zit daar misschien nog een kern in? Een onverwerkt stuk of iets anders waar dit vandaan kan komen? Of dat nu wel of niet relevant is, is zou je toch willen aanraden om met je ouders te zoeken naar iemand die je kan helpen. Misschien zijn gesprekken met een praktijkondersteuner van de huisarts genoeg, misschien heb je iets anders nodig. Kijk er alsjeblieft naar, voordat dit escaleert!

Ik hoop dat dit iets helpt,

Gr. Pin