Skip to main content

bewerkt: dit gaat over mijn vader

Oke daar gaan we dan. Het meest hinderlijke in mijn leven gaan we in het zwart wit zetten. Zoals die gast het zou zeggen. Hij is er niet maar toch is hij zo ongelooflijk aanwezig in mijn leven. Als ik er dan over nadenk of andere mensen dit ook hebben, dat ze met alles wat ze doen of zeggen aan iets denken. Ik kan me niet voorstellen dat mensen begrijpen wat ik nu ga vertellen maar ik weet dat ik niet de enige ben. Door hem twijfel ik aan alles, vooral aan mezelf maar het is geen onzekerheid. Ik wil zo goed mogelijk zijn, bijna perfect zal je wel kunnen zeggen. En dan hoor je anderen zeggen:

‘’dat kan helemaal niet’’ maar toch doordat hij zo in mijn hoofd zit denk ik onbewust dat het wel kan, dat het altijd beter kan. Dus het zit constant in mijn hoofd; ja máár het kan beter, je hebt het goed gedaan máár het kan beter. Een 9,3 is nog steeds geen 10, 2e plek is nog steeds geen 1e, 1 spelfout is niet foutloos, je bent over máár je had beter gekund. Je zou denken dat je die stemmetjes uit kan zetten maar zelfs daar keur ik mezelf mee af. Dan hoor ik hem zeggen ‘’stel je niet zo aan’’. Dat zinnetje giert door mijn hoofd, als iets niet lukt. Al is het minuscuul. ‘’door, strak verpest je het’’. Ik ben zo bang dat dat nooit weggaat. Eigenlijk weet ik al dat mijn lieftallige stemmetje nooit weggaat. 

Dus we gaan het maar weer accepteren.

Als ik sorry voor iets zeg en iemand zegt ‘’maakt niet uit’’ of ‘’is niet erg’’ zelfs dan zegt het stemmetje van ‘’tuurlijk is dat niet erg, ben je een sukkel ofzo’’. Belachelijk dat er in iemand zijn hoofd zoiets ontwikkeld kan worden. Nu ik het opschrijf ben ik het me heel bewust maar als ik gewoon door het leven ga dan gebeurd dit zonder dat ik het door heb en eet ik mijn energie op doordat ik dit de hele dag doe, onbewust dus. Ik ben dan zo bang dat mensen zien dat ik constant aan mezelf twijfel. Dat ze niet moeten denken dat ik me aanstel. Ik kan er niks aan doen!!

 

k wilde dit even delen xx donut :) 

Heyyy,

Zoals je zelf zegt, niemand is perfect. Je moet jezelf echt wat rust gunnen. Je moet niet zo hard aan jezelf twijfelen. Het is niet de bedoeling om in alles uitstekend te zijn en overal in uit te blinken.  Wees trots op wie je bent en kijk jezelf aan in de spiegel en wees trots op de persoon die je daar in de spiegel ziet.  Ik ben er zeker van dat dat stemmetje zal verdwijnen. Je gaat de moed vinden. Je kunt je zelfvertrouwen heel wat opkrikken door jezelf aan te staren in de spiegel, recht in je eigen ogen. Ik heb zelf ook heel wat twijfels gehad en bij mij hielp dit wel. Hou je hoofd hoog! Ik zeg ook heel vaak sorry en daarna ben ik zo van wtf wrm zeg je sorry. Vroeger was het erger dan nu, dus dat stemmetje in je is heus niet abnormaal! 

 

Ik wou toch nog even vragen wat je bedoelde met: ‘mijn vader is er  nu toch niet’?

Ik hoop dat ik een beetje heb kunnen antwoorden op je vragen!


Heyyy,

Zoals je zelf zegt, niemand is perfect. Je moet jezelf echt wat rust gunnen. Je moet niet zo hard aan jezelf twijfelen. Het is niet de bedoeling om in alles uitstekend te zijn en overal in uit te blinken.  Wees trots op wie je bent en kijk jezelf aan in de spiegel en wees trots op de persoon die je daar in de spiegel ziet.  Ik ben er zeker van dat dat stemmetje zal verdwijnen. Je gaat de moed vinden. Je kunt je zelfvertrouwen heel wat opkrikken door jezelf aan te staren in de spiegel, recht in je eigen ogen. Ik heb zelf ook heel wat twijfels gehad en bij mij hielp dit wel. Hou je hoofd hoog! Ik zeg ook heel vaak sorry en daarna ben ik zo van wtf wrm zeg je sorry. Vroeger was het erger dan nu, dus dat stemmetje in je is heus niet abnormaal! 

 

Ik wou toch nog even vragen wat je bedoelde met: ‘mijn vader is er  nu toch niet’?

Ik hoop dat ik een beetje heb kunnen antwoorden op je vragen!

Dankjewel, ik zal eens in de spiegel gaan kijken. Ik bedoelde dat ik mijn vader niet meer zie maar dat ik altijd zijn afkeuring in mijn hoofd zeg maar hoor, in zijn ogen doe ik nooit iets goed.


Het meisjeindreigenwereld,

Het is niet raar hoor! Zelf heb ik ook zoiets soortgelijks.

Je hoeft echt niet aan jezelf te twijfelen of altijd te denken dat het beter kan. Dat hoeft namelijk helemaal niet! Jij bent zoals jij bent, wat die stem of anderen mensen er ook van vinden!

Je stelt je echt niet aan! Als jij je zo voelt is dat zo.

Tegen het stemmetje kan je proberen het te negeren of niet zoveel aan te denken. Dat is heel moeilijk, maar als het lukt dan voelt (bij mij in ieder geval) je hoofd een stuk rustiger en heb je er minder last van.

Natuurlijk helpt het ook heel erg als je het met iemand bespreekt. Zorg dat je diegene dan echt vertrouwd. Je kan dan zeggen dat je je heel onzeker voelt en dat je een stem hoort. Het lucht heel erg op en dan kan je ook hulp krijgen.

Groetjes iemand.


Veel sterkte, wat je beschrijft is niet leuk en ook niet positief.

Misschien is het iets om hulp te zoeken. Het kan héél goed dat een therapeut je met één sessie gewoon hulp kan geven.  Bijvoorbeeld door je oefeningen te geven zoals ‘schrijf elke dag 3 dingen op die goed gingen’.  Ik ben geen therapeut, maar je bent zéker niet alleen.   Jij voelt je alleen maar je hoeft niet zelf uit te vinden hoe je hier mee om moet gaan. 

Een therapeut/professional is eigenlijk iemand waar alle ervaring gebundeld is en je kunt er heen om je zelf een heleboel tijd en energie en ongeluk te besparen.   Doe alsjeblieft!

 


Reageer