Skip to main content

Hoi allemaal,

 

ik ben nieuw op dit forum en vind dit dan ook aardig spannend. Ik zit met een probleem. Al sinds jongs af aan hoor ik stemmen, eerst vriendelijke, later kwamen er onaardige bij. Ik ben bij verschillende plekken behandeling en opnames gehad omdat ik naar opdrachten die ze gaven luisterde, maar ben nu een beetje hopeloos. Ik voel me somber en leeg maar heb het gevoel dat niemand me begrijpt. Ik ga niet meer naar school, heb geen vrienden meer, heb geen hobby’s buiten schrijven en lezen. Iemand tips hoe ik mijn leven kan verbeteren? Want ergens heb ik, naast de grote doodswens, wel een wens om beter te worden. En om te genieten van het leven. Ik kan het me alleen niet voorstellen…

 

groetjes,, sterrenmaan

Hey Sterrenmaan

 

Wat lastig dat je je zo somber voelt. Niet gemakkelijk om met dit soort gedachten de dag door te komen. 

 

Je had last van stemmen. Deze gaven je opdrachten die je uitvoerde, waarvoor je hulp hebt gehad. Heeft deze hulp je leren omgaan met de stemmen? Moest je namelijk opnieuw lastiggevallen worden door stemmen, vooral de wat kwadere, lijkt het me verstandig dit aan je behandelaar van toen te vertellen. 

 

Momenteel voel je je somber en leeg, en heb je het gevoel dat niemand je begrijpt. Da’s niet fijn natuurlijk. Goed dat je dit topic geopend hebt, zodat je het eens van je af kon schrijven. Lucht dat op, dat van je af schrijven? Moest je namelijk graag eens met iemand chatten (of bellen) over wat er speelt, zou je terecht kunnen bij de Kindertelefoon

 

De corona-tijd maakt het er niet gemakkelijker op om een fijn dagschema op te stellen. Als de quarantaine opgeheven wordt, zou ik namelijk voorstellen om op zoek te gaan naar bezigheden die je prettig lijken. Op die manier heb je wat om naar uit te kijken, en krijg je wat structuur in je dagen. Wat dacht je bijvoorbeeld van het bespelen van een instrument, of van het (her)opnemen van een sport?

 

Een nieuwe hobby, liefst op een club, biedt je daarbij de kans om personen met een gelijkaardige interesse te ontmoeten. De gemeenschappelijke liefde voor de hobby zorgt in ieder geval alvast voor een gespreksonderwerp waarmee je het ijs kan breken. 

 

Ondanks je doodswens, wens je te genieten van het leven. Dat is sterk en dapper van je. Denk je de moed bijeen te durven rapen om op een professional af te stappen, die je hierbij zou kunnen begeleiden? Zo zou je bijvoorbeeld contact op kunnen nemen met de huisarts. Tijdens deze corona-tijden zijn er hulpverleners die bereid zijn om via videocall, bel- of chatgesprekken te werken. 

 

Gr. Kenshin


Reageer